.... λεύτερο στον αγέρα...

-Μια φορά κι έναν καιρό, βγήκαν δυό πουλολόγοι σ' ένα βουνό κι έστησαν τα δίχτυα τους ,τ'

άπλωσαν, και την άλλη μέρα το πρωί πήγαν, και τί να δοuν ; τα δίχτυα ήταν γεμάτα αγριοπερiστερα. Χιμούσαν τα κακόμοιρα απελπισμένα να ξεφύγουν, μα τα μάτια του διχτυού ήταν στενά πολύ, πού να περάσουν! Σωριάστηκαν το λοιπόν όλα μαζί τρεμάμενα καί περίμεναν.
 «Πετσί καί  κόκαλο  είναι  τ' άτιμα, εiπε ο ένας κυνηγός, πώς θα τα πουλήσουμε στο παζάρι;  
-"Ας τα ταΐσουμε καλά μερικές μέρες, να παχύνουν», είπε ο άλλος.
Τους έριξαν μπόλικο τάιστρο, τους έβαλαν και νερό, ρίχτηκαν τα περιστέρια να τρων και να πίνουν· Ενα μονάχα δε θέλησε να φάει, έμεινε νηστικό. Τις άλλες μέρες, καινούριο τάιστρο· τα περιστέρια άρχιζαν κάθε μέρα και πάχαιναν, και μονάχα το ένα λίγνευε κι όλο και μάχουνταν να περάσει από το δίχτυ.
·Ώσπου μια μέρα ήρθαν οι κυνηγοί να τα μαζέψουν και να τα πάνε στο παζάρι. Το περιστέρι, που είχε μείνει νηστικό, τόσο είχε λιγνέψει, που έδωκε μιά, πέρασε από το δίχτυ και φτερούγισε λεύτερο στον αγέρα...