Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παραβολές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παραβολές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025
Τρίτη 21 Μαρτίου 2017
Είναι που έχεις βγει στο παραθύρι...(Του Ασώτου)
Δέν εἶναι πού πῆρα τῶν ὀμματιῶν μου καί χάθηκα ἀπό τό πρόσωπό Σου.
Δέν εἶναι πού ξενιτεύθηκα σέ χῶρες μαγεμένες κι ἄγνωστεςκι ἡ ξενιτιά κι ὁ θάνατος εἶναι τό ἴδιο.
Δέν εἶναι πού κατέβηκα σκαλί-σκαλί ὅλα τά ὑπόγεια τῆς Νινευΐ…
Εἶναι πού ἔχεις βγεῖ στό παραθύρι καί τρῶς τό δρόμο μέ τά μάτια σου,
μέτρο τό μέτρο, πόντο τόν πόντο καταβροχθίζεις τήν ἀπόσταση,
ξαγρυπνᾶς μέρα καί νύχτα,περιμένοντας τό γυρισμό μου.
Ἔχεις ἀκουμπήσει τά χέρια σου στό περβάζι τοῦ παραθύρου
μέ τό πρόσωπο στίς παλάμες σου.
Ἀνακατεύεις καί μασᾶς τά γένια σου κοιτάζοντας ἐπίμονα στό δρόμο.
Τό βλέμμα σου αὐτό τῆς ἀναμονῆς μέ ἐξουθενώνει.
Γι’ αὐτό, ἐσύ ξέρεις γιά μένα δέν εἶναι πού πῆρα τῶν ὀμματιῶν μου.
Εἶναι πού ἔχεις βγεῖ στό παραθύρι…
(Δ. Μποσινάκης)
πηγή https://proskynitis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_64.html?spref=bl
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
"Στη φυλακή ήμουν και δεν με επισκεφτήκατε..."
Της Μάρως Βαμβουνάκη
Τον ονομάζουν "Ο άγιος των φυλακισμένων" και είναι ο π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος από τα Γρεβενά. Λέει ότι ξεκίνησε την ακούραστη διακονία του στις φυλακές της Ελλάδας, της Ρωσίας, της Αιγύπτου, της Ρουμανίας, της Γερμανίας, στο Ισραήλ, παντού, από τότε που νεαρός ιερέας συγκινήθηκε απ΄το παράπονο του Ιησού: "Στη φυλακή ήμουν και δεν με επισκεφτήκατε..."
Γυρίζει στα κελιά, πληρώνει χρέη και αποφυλακίζει κρατούμενους. Έχει περάσει πια τα ογδόντα του χρόνια και συνεχίζει. Τον άκουσα στο ραδιόφωνο να λέει: Δεν είναι μόνο τα λεφτά που έχουν ανάγκη οι φυλακισμένοι, σε κοιτούν στην απελπισία τους και ζητούν λίγο σεβασμό, μια παρηγοριά, μια ελπίδα. Τους λέω:
"Παιδιά μου, ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στον Παράδεισο ήταν ένας ληστής δίπλα στον σταυρό. Αφού έκλεψε και λήστεψε στη γη, λήστεψε μετά και τον Ουρανό! Έτσι παιδιά μου να κάνετε τώρα κι εσείς..."
Αναρτήθηκε απόεκδόσεις ''Χρυσοπηγή''
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015
Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015
Παραβολή του Σπλαχνικού Σαμαρείτη ppt

http://users.sch.gr/kxevgenis/images/pdf/B%2015_H%20paravolh%20tou%20splaxnikou%20Samareith.pdf
Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ (στα ελληνικά)
Τη δεύτερη Κυριακή του Οκτωβρίου στους ορθόδοξους ναούς διαβάζεται η ευαγγελική περικοπή του σπορέα από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Είναι η μοναδική παραβολή την οποία ο Κύριος ερμηνεύει αναλυτικά. Την Κυριακή αυτή αρχίζει επίσημα στην Εκκλησία της Ελλάδας η κατηχητική περίοδος.
Συχνά ο Κύριος μιλούσε στους μαθητές και στον κόσμο που τον ακολουθούσε με παραβολές. Χρησιμοποιούσε δηλαδή απλές ιστορίες με εικόνες από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής, για να περάσει μηνύματα πολύ σοβαρά και σωτήρια.
http://www.pemptousia.gr/2014/10
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Καθώς ακούμε «κρίση», μας έρχεται στο νου το δικαστήριο, η τιμωρία, η δίκη μας. Αίσθηση φόβου και τρόμου! Έτσι δεν κατηχήθηκαν, αιώνες τώρα, τόσοι χριστιανοί; Μ’ αυτές τις αντιλήψεις δεν ταλαιπωρούνται ακόμα και σήμερα;
Κατ’ αρχήν, είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως οι διάφορες διηγήσεις ή παραβολές του Χριστού έχουν διδακτικό – παιδαγωγικό χαρακτήρα. Η κατά γράμμα αποδοχή του Ευαγγελίου θυμίζει αιρετικούς που αγνοούν το πνεύμα. Γι’ αυτό και η Εκκλησία, με τους αγίους Πατέρες που είναι Πνευματοφόροι, ερμηνεύει τη Γραφή και μας προσφέρει την ουσία του Λόγου του Θεού. «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Ελευθερία από λανθασμένες ερμηνείες, από προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, που ταλαιπωρούν χωρίς να σώζουν – να ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.
Ο Θεός της αγάπης, των οικτιρμών και της παρηγοριάς, πώς είναι δυνατό να έχει τέτοιες μεταλλαγές και να γίνεται δικαστής άτεγκτος και σκληρός, χωρίς έλεος για τους αμαρτωλούς;
Το Ευαγγέλιο της κρίσεως μιλά για την αγάπη. Όχι του Θεού προς τον άνθρωπο, όπως στην παραβολή του ασώτου υιού, αλλά του ανθρώπου προς το Θεό, που εκφράζεται προς τον ταλαίπωρο συνάνθρωπο. Μια αγάπη συγκεκριμένη και πρακτική. Όχι γενική και αόριστη, όπως είναι η «αγάπη στην ανθρωπότητα». Αγαπάς το συγκεκριμένο άνθρωπο που συναντάς στην πορεία της ζωής σου, με το να του δώσεις αυτό που χρειάζεται: στον πεινασμένο φαί, στο διψασμένο νερό, στον ξένο φιλοξενία, στο γυμνό ρούχο, στον πονεμένο παρηγοριά, στο φυλακισμένο συμπαράσταση.
Αλλά η αγάπη πηγάζει από το Θεό της αγάπης. Γι’ αυτό και η συμπόρευση με το συνάνθρωπο, για να μην κρύβει ιδιοτέλεια – είτε ως ανάγκη μας να «νιώσουμε ωραία», είτε ως οίκτος που ελλοχεύει ανισότητα – χρειάζεται σχέση αγάπης με τον ενσαρκωμένο Θεό. Κι αυτό αυθόρμητα, αληθινά, χωρίς λογική διαδικασία. «Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή …»
Τελικά, κρινόμαστε με βάση την αγάπη μας. Πόσο υπερβήκαμε τον εαυτό μας για χάρη των «ελαχίστων αδελφών του Κυρίου». Πόσο οι νηστείες, οι προσευχές και οι όποιες πνευματικές εργασίες μας ελευθέρωσαν από τον τυραννικό εαυτό μας. Πόσο ο Χριστός είναι ο αγαπημένος της καρδιάς μας, ώστε οι αδελφοί του να γίνουν αδελφοί μας. Το Ευαγγέλιο της κρίσεως γίνεται καθρέπτης του έσω εαυτού μας.
Σε μια ατμόσφαιρα που τονίζεται η ανάγκη του ανθρώπου να δείξει άλλον εαυτόν από αυτόν που είναι, με το να φορέσει μάσκα, η Εκκλησία μάς καλεί να δείξουμε στον εαυτό μας την πραγματικότητα του εαυτού μας. Μας δείχνει, ως καθρέφτης, την αλήθεια που ζούμε: αγαπάμε εμπράκτως ή υποκρινόμαστε τους χριστιανούς; Ζούμε τη ζωή του Χριστού, που συνεχώς υπηρετούσε και ευεργετούσε θυσιαζόμενος ή ζούμε τη φιλαυτία και τον εγωκεντρισμό μας; Γιατί, αλήθεια, το πρώτο είναι ο παράδεισος, το δεύτερο η κόλασή μας.
πηγή
πηγή
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)