Δημήτρης Κογιάννης - Κυριακή

"Κυριακή" Μουσική του Δημήτρη Κογιάννη σε ποιήση Κώστα Καρυωτάκη (2016).

Όργανα : Δημήτρης Κογιάννης
Τραγούδι: Δημητράκης Ramone 

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ανέβει
σήμερα που `ναι Κυριακή
φυσάει τ’αγέρι και σαλεύει
μια θυμωνιά στο λόφο εκεί

Τα γιορτινά θα βάλουν όλοι
θά `χουν ανάλαφρη καρδιά
κοίτα στον δρόμο τα παιδιά
κοίταξε τ’ άνθη στο μπαλκόνι

Άκου οι καμπάνες πως χτυπάνε
είν’ ο Θεός αληθινός
πέρα στα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός

Άσε τον κόσμο στην χαρά του
κι έλα καρδιά μου να σου πω
ένα τραγούδι χαρωπό
ένα τραγούδι του θανάτου.

το πρότεινε στο facebook   

Εφη Μπέλμπα

Άγιοι

Ο ιδανικός άνθρωπος, ο ήρωας, ο άγιος.

Άγιοι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Μανώλης Πάππος

Σα να μην γεννήθηκαν ποτέ,
σα να 'ταν ένα ψέμα
άνθρωποι που δώσαν την χαρά,
που 'φτασε και σε μένα.

Άγιοι που δεν θα γιορταστούν
γιατί δεν θα τους βρουν
ημέρα που ταιριάζει.

Άμυαλοι που πέσαν στην φωτιά
για να 'χει τ' όνειρο
φωλιά για να κουρνιάζει.

Δεν τους πρέπουν εικονίσματα
κεριά και καντηλέρια
τις χοές μας που και που στη γη
και τη ματιά στ' αστέρια.

Μέσα στης ζωής τον πανικό
ασίκικο χορό
χορεύουν οι ψυχές τους

Αχ! καρδούλα δως μου δύναμη
να βρω κάποια στιγμή
κι εγώ τις αντοχές τους.

το βρήκαμε εδώ http://samakos9.blogspot.gr/2016/10/15-5_27.html

Moby – Αλήθεια, σε αυτόν τον κόσμο θέλεις να ζεις;

Σε ένα ασπρόμαυρο φόντο κι ενώ ακούγεται το νέο τραγούδι του Moby, “Are You Lost In The World Like Me?” (Είσαι χαμένος στον κόσμο όπως εγώ;), παρελαύνουν μπροστά μας σε θλιβερές εικόνες οι σύγχρονες συνήθειες των ανθρώπων και μας αναγκάζουν να αναρωτηθούμε άλλη μία φορά, αν αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο θέλουμε να ζούμε.

Το animation αποτελεί δημιουργία του Steve Cutts, ο οποίος αποδίδει με ζοφερότητα την εξάρτηση των ανθρώπων από τις έξυπνες συσκευές και την άρνησή τους να αλληλεπιδράσουν με άλλους ανθρώπους, επικεντρωμένοι στις οθόνες τους και τα κάθε λογής τεχνολογικά gadgets.

Ο Cutts, γνωστός στους περισσότερους ως ο δημιουργός του animation “MAN“, το οποίο έγινε viral αναγκάζοντάς μας να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αντιληφθούμε πόση ζημιά κάνουμε στον πλανήτη, δεν διστάζει να φτάσει την κριτική του στα άκρα.

Ο γνωστός illustrator ντύνει το νέο τραγούδι από το πρότζεκτ The Void Pacific Choir του Moby,“Are You Lost In The World Like Me?”, με εικόνες οι οποίες υπογραμμίζουν “πόσο αναίσθητοι έχουμε γίνει”, όπως ο ίδιος δηλώνει, απεικονίζοντας ρομποτικές αντιδράσεις σε σκηνές από περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης έως αυτοκτονίες.

Στη μέση, ένας χαρακτήρας, σχεδιασμένος σε μικρότερη κλίμακα από τους άλλους, ο οποίος εκτός από το να θυμίζει τον Moby, λειτουργεί ως η προσωποποίηση όσων νιώθουν χαμένοι, παγιδευμένοι σε αυτόν τον κόσμο που μοιάζει να ασχολείται μόνο με την εικόνα -τη δική του και των άλλων- και ειδικά, πώς αυτή προβάλλεται στην ψηφιακή, παράλληλη πραγματικότητα που έχουμε φτιάξει.

“Πριν από μερικά χρόνια είδα το βίντεο ‘Man’ του Steve Cutts και ήταν εκπληκτικό, με συνεπήρε. Έκανα μια έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα το email του και ταπεινά του ζήτησα να κάνει ένα βίντεο για εμένα”, είπε ο Moby. “Είμαι τυχερός που συμφώνησε. Το βίντεο που έφτιαξε είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα βίντεο που έχουν γίνει ποτέ για τα τραγούδια μου”.

Ο Cutts πρόσθεσε:

“Για μένα το video αφορά την αύξηση της εξάρτησής μας από την τεχνολογία και την ανθρώπινη αλληλεπίδραση σήμερα ή μάλλον, την έλλειψη αυτής. Εστιάζει στον τρόπο που η τεχνολογία μάς αλλάζει, στον τρόπο που έχουμε γίνει αναίσθητοι”.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι απόψεις για την τεχνολογία και την επίδρασή της στις ανθρώπινες κοινωνίες, διίστανται. Ορισμένοι θεωρούν τις αντιδράσεις υπερβολικές, σημειώνοντας ότι καθετί νέο αντιμετωπίζεται καχύποπτα. Άλλοι πιστεύουν ότι πράγματι, η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας αλλάζει την ανθρώπινη φύση.

Το animation μάλλον κινείται στο μέσο αυτών των άκρων, θέτοντας τα σωστά ερωτήματα. Μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πραγματικές συνήθειες μας, χωρίς να καταδικάζει αυτήν καθ’ αυτήν την τεχνολογία, αλλά τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να τη χρησιμοποιούμε -περισσότερο ως φυλακή και μέσο αποξένωσης, παρά ως απελευθερωτή και μέσο εξανθρωπισμού.

Ο Moby και ο Cutts μας ρωτάνε ευθέως: “Αλήθεια, σε αυτόν τον κόσμο θέλεις να ζεις;”.

**********

Πηγή: pathfinder

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

"Η Παναγία στη Δημοτική Μουσική Παράδοση"

Άρθρο της Νεκταρίας Καραντζή "Η Παναγία στη Δημοτική Μουσική Παράδοση", στο τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου 2013 του περιοδικού της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος "Εφημέριος"

Τα τραγούδια της Παναγιάς

Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε με τρόπο λαογραφικό το περιεχόμενο των παραδοσιακών τραγουδιών που αφορούν, απευθύνονται ή περικλείουν το όνομα της Θεοτόκου, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τις ακόλουθες κατηγορίες:

1. Του Γάμου. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη κατηγορία τραγουδιών, με αναφορά στην Παναγιά. Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, μα κυρίως στα Δωδεκάνησα, ο λαϊκός ποιητής ξεκινά τα παινέματα για τους νιόνυμφους, μόνο αφού ζητήσει από την Παναγιά να κατέβει και να δώσει την ευχή Της. Άλλοτε την ώρα που στολίζεται η νύφη, άλλοτε μετά τη Στέψη, στο γλέντι έξω από την αυλή της Εκκλησιάς, κι άλλοτε την ώρα που ετοιμάζουν τα κουλούρια του γάμου, κάθε τραγούδι της γαμήλιας τελετής εισάγεται με την επίκληση της Θεοτόκου:

"Κατέβα Κυρά Παναγιά με το Μονογεννή σου, στ' αντρόυνον που γίνηκε να δώσεις την ευχήν σού" (Κως)
"Έλα Παναγιά μου σώσε, νουν και λογισμόν μου δώσε / να παινέσω την κυρά μας και την χρυσοπέρτικά μας" (Ρόδος, Σύμη)
"Ω Παναγιά, Κυρά Ψηλή, με την χρυσή κορώνα / Έλα να δώσεις την ευκήν σ' αυτόν τον αρρεβώνα" (Κάλυμνος)
"Έλα Θεέ τζαι Πανα(γ)ιά με το Μονο(γ)ενή σου / τζι ευλόα μας του 'ην την δουλειάν, που 'ναι που την βουλή σου" (Κύπρος)

2. Της Θάλασσας. Πρόκειται για τραγούδια-προσευχές στην Παναγιά, που λένε οι γυναίκες και οι μανάδες των ναυτικών, περιμένοντάς τους να γυρίσουν από το ταξίδι. Τάματα και παρακλήσεις πλέκονται με αληθινές ιστορίες και κινδύνους της θάλασσας. Συχνά τα τραγούδια αυτά λειτούργησαν ως η "εφημερίδα" της εποχής, περιγράφοντας και διαδίδοντας, από στόμα σε στόμα, τραγουδισμένα, κάποια πραγματικά περιστατικά ναυαγίων και ανθρώπινου πόνου:

"Ω Παναγιά Γαλατζανή, βλέπε τα τα ναυτάκια / γιατ' έχει η θάλασσα χαρές, μα πιο πολλά φαρμάκια" (Δωδ/σα)
"Παναγιά μας, Παναγιά μας, φύλαγέ τα παιδιά μας" (Κάλυμνος)
"Ανάμεσα Τσιρίγο και σε Καβο-Μαλιά /καράβι κινδυνεύει μ' όλη τη σιρμαγιά […]/
Βοήθα Παναγιά μου για να γλυτώσουμε / κι όσα καντήλια έχεις θα σ' τα ασημώσουμε" (Λακωνία)

3. Νανουρίσματα. Σπάνια βρίσκει κανείς παραδοσιακά νανουρίσματα και κανακίσματα, χωρίς το όνομα της Παναγιάς:
"Κοιμήσου με την Παναγιά και με τον Άγιο Γιάννη / Με τον αφέντη τον Χριστό κι ο πόνος σου να γειάνει" (Μ. Ασία)
"Παναγιά μου 'που το Σκιάδι, βλέπε το πρωί και βράδυ / Παναγιά μου ' που το Βάτι, βλέπε το κι εσύ κομμάτι / Παναγιά μου 'που το Θάρρι, κόρην όμορφη να πάρει" (Ασκληπειό Ρόδου)

4. Της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Στα τραγούδια αυτά περιγράφεται ο πόνος της Θεοτόκου, ως προστάτιδας της Βασιλεύουσας, για την άλωσή της. Η Παναγιά "κλαίγει πικρά" που "τούρκεψεν" η Πόλη, αλλά και εκφράζει την κοινή προσδοκία του υπόδουλου ελληνισμού, ότι κάποτε τα πράγματα θα αλλάξουν. Στέκεται στην πόρτα της Αγια - Σοφιάς, λέγοντας στους τούρκους: "Πάψτε μαστόροι τη δουλειά, μη χάνετε καιρό σας. Εδώ τζαμί δεν γίνεται για να λαλούν χοτζάδες. Εδώ θα μένει Αγια-Σοφιά" (Μακεδονία)
Κι άλλοτε πάλι, συμπάσχοντας με τους ανθρώπους, θρηνεί σα μάνα για τον χαμό της:

"Μας πήρανε την Πόλη μας και την Αγια Σοφιά μας /Κλαίγει πικράν η Παναγιά" (Ανατ. Θράκη)
"Η Παναγιά αναστέναξε και δάκρυσαν οι 'κόνες" (Ανατ. Θράκη)
"Βοήθα Άη Γιώργη, βοήθα Παναγιά /να πάρουμε την Πόλη και την Αγια Σοφιά" (Ανατ. Θράκη)

5. Ιστορικά. Πέραν από όσα ειδικώς αναφέρονται στην Άλωση της Πόλης, η Παναγία εμφανίζεται και σε μία ακόμα σειρά τραγουδιών που περιγράφουν άλλα ιστορικά γεγονότα, συνήθως καταστροφές, όπως της Μ. Ασίας, της γενοκτονίας του Πόντου ή του ολοκαυτώματος των Ανωγείων της Κρήτης, από τους Γερμανούς το 1944:
"Ω Παναγιά μου Ανωγειανή, που 'σουν αυτή την ώρα / όντεν εβάναν την φωθιά στα ξακουσμένα Ανώγεια" (Κρήτη)

"Η Παναγία λειτουργά Τα σήμαντρα κτυπούνε / Βροντούνε τα καμπανας άτ'ς, Τ’ Ορμάνα αντιβροούναι /Της Σουμελάς το μόναστηρ Εβζήεν κ' εχαλάεν" (Πόντος)
6. Αφιερωμένα αποκλειστικά στη Χάρη της Παναγίας. Πρόκειται για τραγούδια που περιέχουν στίχους εγκωμιαστικούς και παρακλητικούς προς την Θεοτόκο και κυρίως αναφέρονται σε "Παναγίες" πολύ ονομαστών προσκυνημάτων (Πορταϊτισσα, Τήνου κ.ο.κ.). Αυτά δημιουργήθηκαν, ως επί το πλείστον, για να τιμήσουν και να υμνήσουν αποκλειστικά την Παναγιά κάθε τόπου:
"Κυρά μου Πορταϊτισσα, με το μεγάλο δρόμο, να μ' αξιώνει η χάρη σου να 'ρχομαι κάθε χρόνο" (Αστυπάλαια)
"Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με το χρυσό τσεμπέρι, κρατάεις τον Μονογενή με το δεξί σου χέρι /Όλος ο κόσμος προσκυνά την εδική σου εικόνα, Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με τη χρυσή κορώνα" (……..)

7. Θρήνοι Παναγιάς. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα των παραδοσιακών τραγουδιών περιλαμβάνει τους λαϊκούς θρήνους της Μεγάλης Παρασκευής, στους οποίους η Θεοτόκος θρηνεί για τον Μονογενή της. Στα τραγούδια αυτά, περισσότερο από κάθε άλλο, ο λαϊκός ποιητής, ταυτίζει τη συμπεριφορά της με εκείνη της απλής μάνας που θρηνεί για το παιδί της, λιποθυμά στο χαμό, χάνει τα λογικά της, ελπίζει να ξαναδεί ζωντανό το σπλάχνο της. Γι' αυτό οι θρήνοι της Παναγιάς αποτελούσαν πάντα τα πιο παρηγορητικά τραγούδια για τις μητέρες εκείνες που έχουν ζήσει θάνατο παιδιού.
"Άρκοντες αφικράστε μου της Δέσποινας τον θρήνον / πώς κλαίει τον Μονογενή εις τον Σταυρόν εκείνον" (Κύπρος)

"Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα […] /
Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της την προσευχή της έκαμνε για τον Μονογενή της"/[…]
Η Παναγιά σαν τ' άκουσε πέφτει λιπιθυμάει / σταμνιά νερό της ρίχνουνε, τρία κανάτια μόσχο /
και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της / ζητεί μαχαίρι να σφαγεί, φωτιά να πάει να πέσει […]" (Θράκη)

8. Με τη μορφή Τσακισμάτων.Υπάρχουν επίσης πολλά τραγούδια, οπου η αναφορά στην Παναγιά γίνεται μέσω "τσακισμάτων", δηλαδή επαναλαμβανόμενων φράσεων, παρένθετων κατά τη διάρκεια των στίχων, όπως λ.χ. "βόηθα Παναγιά μου", "Παναγιά μου", "βλέπε μας Παναγιά μου".Αυτά, άλλοτε έχουν θέμα σχετικό με την Παναγία (οπότε μπορεί να ανήκουν θεματολογικά σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες), άλλοτε όχι:
"Μια Λυγερή -βόηθα Παναγιά- μια Λυγερή τραγούδαγε" (Βάτικα Λακωνίας)
"Τρία καράβια -βόηθα Παναγιά- τρία καράβια φεύγουνε" (Ανατ. Θράκη)
"Ελάτε όλα τα πουλιά να κάνουμε ζυμάρι -βοήθα Παναγιά μου" (Δωδ/σα)
"Ω Παναγιά Κυ -βλέπε μας Παναγιά μου- ω Παναγιά Κυρά Ψηλή" (Κάλυμνος)
"Δώδεκα ευζωνάκια τ' αποφασίσανε / στην Πόλη για να πάνε -Παναγιά μου- να πολεμίσουνε" (Ανατ. Θράκη)

9. Λοιπά, γενικού περιεχομένου.Εδώ θα μπορούσαμε να κατατάξουμε όλα τα υπόλοιπα, σε θεματολογία, τραγούδια (της ξενιτιάς, της αγάπης κ.ο.κ.) που δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Σε αυτά, η αναφορά στην Παναγιά συνήθως γίνεται ως παράκληση να εκπληρώσει μια επιθυμία, αλλά το πρόσωπό Της δεν είναι αυτό που κατέχει εν τέλει τον πρωταρχικό ρόλο στους στίχους:

"Καλέ Συ Παναγιά μου κι Άγια μου Φωτεινή / βοήθα με και 'μένα όπου 'μαι ορφανή […]
Άγια μου Παναγιά μου κι Άγιε Γρηγόρη μου / βοήθα το πουλί μου να 'ρθει στη γνώμη μου" (Μ. Ασία)
"Παναγιά του Μανταλάκη βλέπέ μας το νησάκι" (Πάτμος)
"Συληβριανή μου Παναγιά, στο μπόι του λαμπάδα /
Φύλαγε την αγάπη μου, που 'ναι μακριά στα ξένα" (Σινασός Καππαδοκίας)

Άλλοτε επίσης το όνομά Της χρησιμοποιείται για να αποδείξει το μέγεθος της αγάπης:
"Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν΄ κι εσένα /
κι αν αρνηθώ την Παναγιά, θα αρνηθώ κι εσένα" (Ήπειρος)

Εδώ συναντάμε επίσης και κάποια τραγούδια με ιδιαίτερο περιεχόμενο. Το ένα από αυτά είναι ο πολύ γνωστός χασάπικος της Κωνσταντινούπολης: "Έχε γεια Παναγιά", όπως τουλάχιστον έχει καταγραφεί έως σήμερα. Κατ' άλλη εκδοχή, οι στίχοι του τραγουδιού απαντώνται και ως: "Έχει γεια, πάντα γεια". Όπως και να έχει, η Παναγία ως προστάτιδα της Πόλης, μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή της σε αυτό το τραγούδι, έστω και αν γεννώνται απορίες για το νόημα των στίχων: "Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε / όνειρο ήτανε, τα λησμονήσαμε"...
Το δεύτερο είναι ένα καθιστικό της Ανατολικής Θράκης, που συνηθιζόταν να λέγεται την ώρα του τραπεζιού, από τον οικοδεσπότη προς τους καλεσμένους του, στο οποίο περιγράφεται ένα όνειρο με την Παναγιά:

"Εψές είδα στον ύπνο μου και στο γλυκό ονειρό μου / τους Αποστόλους φίλευα και τον Χριστό κερνούσα /και την γλυκιά μας Παναγιά θερμοπαρακαλούσα / για να μου δώσει τα κλεδιά, κλειδιά του Παραδείσου"

Τα δημοτικά τραγούδια της Παναγιάς, αναρίθμητα στο πέρασμα του χρόνου, θα θυμίζουν πάντα τη ζώσα αγάπη στο πρόσωπό Της από τις γενιές που τα δημιούργησαν, τα διέδωσαν, τα διέσωσαν και μας τα παρέδωσαν. Αγάπη που κανένα άλλο ιερό πρόσωπο της Ορθοδοξίας δεν έχει δεχθεί, σε αυτόν τον βαθμό. Η Παναγιά θα αποτελεί πάντα στην ψυχή του πιστού, σε κάθε εποχή, το οικείο ανθρώπινο πρόσωπο του δημοτικού τραγουδιού, που παρότι ξεπέρασε σε δόξα τους Αγγέλους και τους Αρχεγγέλους, τα Σεραφίμ, τα Χερουβίμ και κάθε τάγμα αγγελικό, παραμένει στην καρδιά του ως η Μητέρα του και η Μητέρα του κόσμου.

πηγή/αντιγραφή

το βρήκαμε εδώ http://proskynitis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_25.html?spref=bl

...και ξαναέλα να με πάρεις, Ουρανέ

Ο μπαγάσας του Νικόλα Άσιμου Από το περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ τεύχος 95 - Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2005

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com

Παναγιώτης Φραγκάκος

(Σχεδίασμα μαθήματος)

Αφιερωμένο στον αείμνηστο Παναγιώτη Νέλλα, που με το κείμενό του στο πρώτο μόλις τεύχος αυτού τον περιοδικού (Ιανουάριος 1982, σ. 102),  με θέμα «Ένας δίσκος» έδειξε τον τρόπο ευθύνοντας παρόμοιους δρόμους.

 

ΑΠΟ TON ΕΡΕΥΝΗΤΗ του μέλλοντος αναζητούνται, και σ' επουσιώδεις ίσως πτυχές της καθημερινότητας, τα στοιχεία που απαιτούνται γι' αξιολόγηση και άντληση συμπερασμάτων περί του τρόπου και της ιδιοπροσωπίας μιας κοινωνίας, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Τέτοιες ουσιώδεις λεπτομέρειες αόρατες σε ευκαιριακή προσέγγιση εντοπίζονται και αποτυπώνονται σε υπόγεια ρεύματα, που διατρέχουν τον χώρο και τον χρόνο και καθρεφτίζονται μέσα στο τραγούδι, το οποίο αναμετρά τις δυνάμεις του στο τρίπτυχο απήχηση, διαχρονικότητα και ποιότητα.

  Η εμφάνιση και συνεργασία σπουδαίων συνθετών αλλά και ποιητών το τελευταίο τέταρτο του περασμένου αιώνα έδωσε την δυνατότητα να εμβολιασθεί ξανά το λαϊκά μουσικό αισθητήριο, που παρήγαγε το Δημοτικό τραγούδι, με τη μουσική ποίηση και να ανακληθούν από το συλλογικό ασυνείδητο στιγμές αρχαίες και νεώτερες της Ιστορίας μας, οπόταν ποίηση και μουσική βάδιζαν αχώριστες τον ίδιο δρόμο αποσκοπώντας στην ψυχαγωγό παιδεία του λαού του Θεού.

Αντιμετωπίζουμε συνήθως ως αρνητική πρόκληση την δυσκολία ή την αδυναμία των νέων ανθρώπων στην κατανόηση του εκκλησιαστικού λόγου. Όπως αυτός αρθρώνεται στην εκκλησιαστική κατήχηση, τόσο αυτή που ασκείται με την ευθύνη της εκκλησιαστικής διοίκησης στους ιερούς ναούς, όσο και στην προέκτασή της, δηλαδή στο μάθημα της εκκλησιαστικής παιδείας (θρησκευτικών) εντός των Σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της πατρίδας μας.

Ο λόγος της Κατηχήσεως για να είναι γνήσιος, δηλαδή εκκλησιαστικός και για να γίνεται αντιληπτός, μετέρχεται και προσλαμβάνει τρόπους, μέσα και σχήματα καιρικά, όπως φωτισμένα η πατερική πρακτική δίδαξε ανά τους αιώνες.
Το αποκαρδιωτικό είναι ότι οσάκις έχει αναπτυχθεί διαλεκτική περί της στιχουργίας των σύγχρονων τραγουδιών, ελληνικών και ξένων, η συζήτηση ξεκινά ως άρνηση, απολογητικά, αποτρεπτικά και συχνά, όταν πτωχεύει η πεπατημένη κριτική, στην απόγνωσή της αποκτά στοιχεία φανατισμού και δομεί αντιπάλους καταφεύγοντας ακόμη και στην αντίστροφη ανάγνωση του μουσικού δίσκου.
Ακολουθεί μια προσπάθεια προσεγγίσεως ενός τραγουδιού από εκείνα που ευχάριστα επαναλαμβάνουν οι νέοι κάθε ηλικίας.

Ο καλόπιστος αναγνώστης θα αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για προσευχή αλλά για αγωνία, που όπως κάθε γνήσια αγωνία στην έκτασή της μεταμορφώνεται σε προσευχή. Δεν προτείνεται η εισαγωγή του τραγουδιού στην λατρεία. Το παρακάτω τραγούδι ως σύνθεση είναι απολύτως διάφανη για να διακρίνει ο εν ταυτώ ακροατής και ψυχαγωγούμενος το ή καλύτερα Τον υπαινισσόμενο.

Ο αναγνώστης πριν διαβάσει ας τοποθετήσει απέναντί του τα άδεια ή μαχητικά ή φτωχά ή απελπισμένα ή... βλέμματα των σημερινών έφηβων κάθε ηλικίας.

Επειδή η αναζήτηση του τραγουδοποιού είναι αληθινή, μοιραία η παραγόμενη σύνθεση υπερκερνά το όποιο προσωπικά ήθος, διυλισμένη μέσα από τον πόνο. Την αστήρικτη βεβαιότητα και την ελπίδα, φωτίζει την στεγνή καθημερινότητα με το φως και την ψυχή ενός κόσμου αλλιώτικου, εφέτου, εκεί όπου ο γνήσιος αναζητητής δεν παραδίδεται στην πυρά αλλά στην θαλπωρή της Εκκλησίας. Τέλος ελπίζουμε στη συγγνώμη για τον υποκειμενισμό και την ελευθεριότητα στην χρήση των νοημάτων και των σχημάτων. Σημειώνεται δε ότι κάτω από τον κυρίως στίχο του τραγουδιού αναγράφεται το αυτονόητο σε νύξεις και μόνον.

ΜΠΑΓΑΣΑΣ
(Στίχ. -Μουσική: Νικόλας Άσιμος. Δίσκος: «Το λυχνάρι του Διογένη»)

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια 
Ανάγκη μόνωσης, αποφυγής «κόσμου» με την Θεολογική-αρνητική σημασία, αποφυγής θορύβου-πολυκοσμίας. Ο Θεός αγαπά την ησυχία και φανερώνεται μέσα σε αυτήν π. χ. τόποι ανέγερσης Μοναστηριών. Μακριά από τις νοσηρές σχέσεις, την τύρβη και την φθορά της καθημερινότητας (ανταλλακτικότητα - εμπόριο κλπ. ). Η επιδιωκόμενη συνάντηση (Θεού-ανθρώπου) αφορά την σωματοψυχή άνθρωπο και έχει οντολογικό χαρακτήρα.

θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
Ανάγκη ηρεμίας, ελευθερίας, πορεία προς απελευθέρωση, σιωπή, συνάντηση με την απεραντοσύνη της κτίσεως. Όπου λανθάνει ο Κτίστης. Λιβάδια: ανάγκη Παραδείσου. Μεταπτωτικά: «Εκάθησεν Αδάμ κατέναντι του Παραδείσου».

Να ξαναγίνω καβαλάρης
Ξανά: επαναπόκτηση απολεσθέντων χαρισμάτων. Καβαλάρης: άνω θρώσκω. Αρχοντικός προορισμός: «κατάρχειν των κτισμάτων», άνθρωπος άρχων κτίσεως και παθών του, γήινος όχι χαμερπής.

και ξαναέλα να με πάρεις, Ουρανέ.
Επαναπροσδιορισμός - αναδιαπραγμάτευση σχέσης. Ουρανός-Θεός. Ξανά: προσωπική οικείωση μεταμορφωμένης φύσεως εκ της ενανθρωπήσεως. Πρόσκληση και παράκληση, αγωνία και ελπίδα, εμπιστοσύνη στην δυναμική της θεϊκής αγάπης. Ουρανέ: αδυναμία του στίχου να κυριολεκτήσει, τρόμος θεϊκής αυθεντίας, επιλογή παραμονής στην φανερή υπαινικτικότητα της αυθεντίας του Ουρανού. Διαλεκτική μεταξύ Θεού δυνάστη - ανεξάρτητου από τον άνθρωπο και τον μικρόκοσμό του με τον Θεό της αγάπης, φίλο, συντρέχτη, βοηθό και σκεπαστή. Σχήμα: ξαναγίνω-Καβαλάρης = ξαναέλα-Ουρανέ.

Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Αρκεί η αγαθή προαίρεση όπως φαίνεται στις πράξεις. Απουσία πώρωσης. Αμαρτήματα υπάρχουν ως αγνοήματα, όχι ενσυνείδητα.

και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Η ανάγκη της σχέσης, της ζεστασιάς από την θεϊκή παρουσία. Προσπά-θεια μαγνητισμού της θεϊκής βοήθειας και προσοχής. Χωρίς την θεϊκή αγάπη, παρουσία και χάρη η ανθρώπινη ζωή, τα ανθρώπινα δημιουργήματα, η κτίση είναι καταδικασμένα στη φθορά και τον θάνατο, βραχύβια, άνευρα και όζοντα θνητότητα. Λέξη κλειδί: χάρη.

Ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω.
Βεβαιότητα για θεϊκό «νιρβάνα» (;). Μπαγάσα: στοιχείο φιλίας-οικειότητας, αλήθεια σχέσης, επαλήθευση κατ' εικόνα.

Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Ανάσα: πνοή ζωής - θεραπευτικό ψυχοσωματικής ενότητος. Ανάγκη οικείωσης εσωτερικών χαρακτηριστικών του Θεού (ειρήνης, αγάπης) ζέστα ανάσας Θεού ως στοιχείο ζεστασιάς, θαλπωρής, αλήθειας, ύπαρξης και θεραπείας.

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις.
Περιρρέουσα ατμόσφαιρα: κινήματα αθεΐας, απρόσιτο Θεού, φιλοσοφικά-πολιτικά κινήματα.

Σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις.Σιωπή του Θεού λόγω αυτεξουσίου, μη σύλληψη Θεού με φθαρτούς οφθαλμούς, ανάγκη ύπαρξης άλλου είδους οπτικής, σιωπηλή, επιβλητική, βέβαιη ύπαρξη, δεν αρκεί βλέπω αλλά ενεργώ.

Πρότεινέ μου κάποια λύση,Αναμονή θεϊκής παρεμβάσεως. Στόματα Θεού: Άγιοι-Εκκλησία. Τέλος η αντίδραση, διάθεση σύνθεσης, βεβαιότητα ριζικής λύσεως.

Δεν θα σου παρακοστίσει.Παρακοστίσει: Ο Σταυρός, το υψηλότερο «κόστος», έχει επισυμβεί, όλα τα άλλα «φθηνότερα». Το μεγάλο «κόστος» της σωτηρίας είναι πληρωμένο άπαξ δια παντός• «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου... ».

Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια,
Αντίδωρο: Τα σα εκ των σων. Στιχοποιία, δώρο αντιδωρούμενο. Σου προσφέρω το δώρο σου (παραβολή ταλάντων). Δεν σε φοβούμαι, δεν διαθέτω κάτι καλύτερο, διότι ανταποδίδω ό, τι καλύτερο έχω στην αγάπη Σου.

με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν,
Αξίζει το δώρο που αντιπροσφέρεται με ελευθερία από τον δωρητή. Κέντρο τραγουδιών «ρεφρέν». Αφιερώνεται το καλύτερο (ρεφρέν) του καλύτερου (τραγουδιού) στον Καλύτερο (Θεό).

για το χαμένο μου αγώνα.
Χαμένος αγώνας: αποτυχημένες προσπάθειες, λάθος διαδρομές, στρατεύσεις, μα διάθεση για πάλη, όχι χλιαρότητα. Η ταπείνωση να τραγουδήσει τον «χαμένο αγώνα». Τραγουδά την πτώση του για να φανεί έτσι το μεγαλείο του Θεού.

που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν.
Ξεπεσμένος - ανώφελος - αναποτελεσματικός αγώνας, ύπαρξη ανεπίγνωστων αγωνιστών που συνεχίζουν ακόμη. Κάθε αγωνιστής λάμπει. Μόνα: γιατί ο στιχουργός βαδίζει δρόμο διαφορετικό αλλαγής, μετανοίας.

Αφήνω πίσω το σαματά
Δεν μπορείς να υπαντήσεις το Θεό στη σύγχυση, τον θόρυβο, τις έριδες, ανάγκη μονώσεως.

Και τους ανθρώπους.
Απόλυτη μόνωση, μοναχική πορεία «συν πάσι τοις αγίοις» αοράτως. Πορεία συναντήσεως Του «υπέρ πάντα άνθρωπον», «ελθέ μόνος προς μόνον... ».

Έχω χορτάσει κατραπακιές
Σφάλματα-πτώσεις: μαθήματα, μετάλλια.

Και ψάχνω τρόπους.Μόνιμη αναζήτηση, η ανθρώπινη περιπέτεια στην ιστορία.

πως να ξεφύγω από τη μοίραΑποφυγή καθημερινότητας, ευρείας οδού, του συνηθέστερου - εύκολου -βέβαιου - αυτονόητου.

γιατί έχω μέσα μου πλημμύρα, Ουρανέ;Πλημμύρα: το με την χάρη του Θεού ξαφνικό πλεόνασμα αγάπης δίχως ρου και τέλος, όχι ποτάμι ή λίμνη αγάπης, δηλαδή νερό με τοπικά και χρονικά όρια.

Για δεν υπήρξα κατεργάρηςΌρα ανωτ.

και θα το θες να με φλερτάρεις, Γαλανέ.
Διαρκές παιχνίδι (φλερτ) του Θεού με τον δύσκολο αλλά ειλικρινή άνθρωπο. Με σκοπό τον θείο έρωτα, Νυμφίος Χριστός. (Άσμα ασμάτων. Αγιος Συμεών Νέος θεολόγος. Ο Ουρανός-Θεός εκπροσωπείται από το γαλανό χρώμα, εκφραστικό ουρανού και θάλασσας, περιληπτικό του ανθρωπίνου μικρόκοσμου. )

Pε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω,
Το «κρυφτούλι» του Θεού, η φαινομενική απάθεια και απόσταση του Θεού λόγω σεβασμού στην ανθρώπινη ελευθερία. Απολαμβάνουμε όλοι ανεπίγνωστα πτυχές των ευεργεσιών Του. λ. χ. υγεία, προστασία κλπ. Επισκέπτεται προσωπικά μόνον όταν προσκαλείται προσωπικά και υπό προϋποθέσεις.

κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
Μόνο να με προσέξεις μου αρκεί. Μόνο η ματιά Σου είναι ικανή να απαλλάξει από τις αγωνίες και τα άγχη, να πληρώσει την καρδιά αγάπη και ειρήνη. Όπως το βρέφος στο γονικό βλέμμα. Το σχήμα ξεκινά από τα ισχυρότερα χάρη - ανάσα - λύση και φτάνει στη ματιά, το πλέον ανέξοδο και απλό, το αυτονόητο.

'Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις,
Οι φαινομενικές μεταπτώσεις της βουλής του Θεού στα ανθρώπινα μάτια. Ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις.
Μεταπτώσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης που προβάλλονται στον Θεό. Ύπαρξη παιδαγωγικών περιόδων εκχύσεως (ευλογία-ευτυχία) και άρσεως της χάριτος (δοκιμασία-πειρασμός).

κι ό, τι σου 'ρθει κατεβάζεις
Ανερμήνευτο θεϊκών κινήσεων. Ερμηνεία εν χρόνω.

Μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Αυτός που αγαπά τον Θεό δεν τον φοβάται. «Η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον». Βεβαιότητα περί της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Αταραξία δεν σημαίνει αναισθησία αλλά εμπιστοσύνη και βεβαιότητα, δηλαδή πίστη.
 

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα,
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν.

Read more:http://www.egolpion.com/mpagasas.el.aspx#ixzz3qvXGY3c5

Το βρήκαμε εδώ http://nzals.blogspot.gr/2015/11/blog-post.html?spref=bl

Νυχτερινός Άγγελος - Μάνος Χατζηδάκης

Κατσιμίχα- Θεόφιλος Χατζημιχαήλ

δείτε επίσης πλούσιο υλικό στο εξαιρετικό  αέναη επΑνάσταση: 

Αφιέρωμα στον πιο γνωστό Έλληνα λαϊκό ζωγράφο, Θεόφιλο Χατζημιχαήλ

if everyone cared ....Nickelback

πηγή http://nzals.blogspot.gr/2015/11/blog-post_29.html?spref=bl

Η Βασιλεία τον Θεού είναι κοντά

Όταν οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο,
Όταν κάνουν ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο,
Όταν πηγαίνουν ο ένας στον άλλο και δίνουν τα χέρια,
Όταν δημιουργούν προϋποθέσεις για ειρήνη,
Όταν κάνουν διάλογο μεταξύ τους,
Όταν είναι χαρούμενοι και κατανοούν ο ένας τον άλλο,
Όταν χαρίζουν ο ένας στον άλλο χαρά
με ένα λόγο καλό, με ένα γεμάτο αγάπη
και κατανόηση βλέμμα...
Τότε η Βασιλεία του Θεού πάντοτε είναι κοντά.

(Μάνφρεντ Λάνγκερ, Σύγχρονος γερμανός θεολόγος• από την ποιητική του συλλογή:

 «Wider die Resignation» (= ενάντια στην παραίτηση),
Regensburg, 1977• μτφρ. Γ. Τσανανά).

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3244,13170/

Αγαπημένοι μου γονείς, φεύγω - δ.ε. 12 ( γ΄λυκείου )

δ.ε  12. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ο κοινωνικός ψυχολόγος Έριχ Φρομ (1900-1980) επισημαίνει ότι στη ζωή του ανθρώπου πρέπει να πραγματοποιηθούν διαδοχικά τρεις έξοδοι: από τη μήτρα της μητέρας του, από το στήθος της και από την αγκαλιά της¹. 
Η τρίτη έξοδος σημαίνει τη συγκρότηση του παιδιού σε ξεχωριστή προσωπικότητα που δεν θα είναι εξάρτημα της γονεϊκής ύπαρξης. Η έξοδος αυτή, μολονότι είναι εξαιρετικά σημαντική για την ψυχική υγεία, δεν επιτυγχάνεται πάντα και απ' όλους. Συχνά δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι η εξάρτηση από τον γονιό φέρει το ευγενέστερο προσωπείο: το προσωπείο της αγάπης. Σε τέτοια περίπτωση όμως πρόκειται για μια "αγάπη" κτητική. Ο άλλος δεν αντιμετωπίζεται ως μια ξεχωριστή ύπαρξη, αλλά σαν ιδιοκτησία. Κι έτσι, αντί να είναι στόχος της διαπαιδαγώγησης η διαμόρφωση του νέου ανθρώπου σε ελεύθερη και αληθινή προσωπικότητα είναι η διατήρηση αυτής της εξάρτησης.

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C134/152/1091,4008/ 

Η Οικογένεια Μπελιέ

         Στην οικογένεια Bélier, όλοι είναι κουφοί, εκτός από την Πάολα, 16 ετών. Κάνει την απαραίτητη διαμεσολάβηση για λογαριασμό των γονέων της σε καθημερινή βάση, κυρίως όσον αφορά στην εκμετάλλευση της οικογενειακής φάρμας. 
Μια μέρα, παρακινημένη από τον καθηγητή μουσικής της, ο οποίος ανακάλυψε το ταλέντο της στο τραγούδι, αποφασίζει να προετοιμαστεί για το διαγωνισμό του Radio France. Μια επιλογή ζωής που σημαίνει για εκείνη τον αποχωρισμό από την οικογένειά της... 

πηγή http://samakos9.blogspot.gr/2015/09/blog-post_8.html?spref=bl

Ένα αλλιώτικο νανούρισμα

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Διονύσης Τσακνής - Ορφέας Περίδης - Σωκράτης Μάλαμας - Πάνος Κατσιμίχας - Ένα αλλιώτικο νανούρισμα | Vasilis Papakonstantinou - Lavrentis Maxairitsas - Dionisis Tsaknis - Orfeas Peridis - Swkratis Malamas - Panos Katsimixas - Ena alliwtiko nanourisma

Δίσκος: Με την πλάτη στον τοίχο
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Copyright: 1999
Δισκογραφική εταιρία: Ακτή

Βρες μου τρόπο για ν' αρχίσω,
βλέπεις βιάζομαι πολύ,
απ' την πρώτη στιγμή να σε γνωρίσω,
να σου πω, να μου πεις κι εσύ.

Έλα μάθε μου άλλες λέξεις
κι άλλο τρόπο ν' αγαπώ,
το σκοπό στα τραγούδια εσύ να διαλέξεις
και να δεις, που θα μάθω κι εγώ.

Μες στου κόσμου μας τη ζάλη
και στους φόβους σου μπροστά,
θα σταθώ φρουρός, μα φοβάμαι πάλι,
σα μικρούλης που δεν έχει μπαμπά.

Ψάχνω πίσω μου στο χρόνο,
προσπαθώ να θυμηθώ,
να σου μοιάσω θέλω, αυτό είναι μόνο,
πες μου κάτι για να κοιμηθώ.

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά του,
ένας ήλιος προβάλλει δειλά,
δυο αστέρια πάντα κοντά του
το κρατούν αγκαλιά.

Μεγαλώνω και το ξέρεις
κι όλα γύρω μου θολά,
τι καινούριο παιχνίδι θα μου φέρεις,
περιμένω από σένα πολλά.

Ένα μέλλον καρναβάλι
έρχεται από παντού,
πως το φτιάξατε έτσι αυτό το χάλι,
θα μου πεις και θα φύγεις γι' αλλού.

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά του,
ένας ήλιος προβάλλει δειλά,
δυο αστέρια πάντα κοντά του
το κρατούν αγκαλιά.

Σαβίνα Γιαννάτου - Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς (subtitles)

δ.ε. 19. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

 19. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η αφετηρία του οικολογικού προβλήματος βρίσκεται στην τεχνολογία, αλλά η αιτία του εντοπίζεται στην ηθική. Η εξάντληση των ενεργειακών αποθεμάτων της γης, η ρύπανση θαλασσών, λιμνών και ποταμών από βιομηχανικά απόβλητα, η μόλυνση της ατμόσφαιρας από καυσαέριο οχημάτων ή ρύπους εργοστασίων, η καταστροφή βιοτόπων, η εξαφάνιση σπάνιων ειδών του ζωικού βασιλείου, η διατάραξη της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, οι κλιματολογικές ανωμαλίες (φαινόμενο του θερμοκηπίου, οπή του όζοντος κ.λπ.), τα ατυχήματα εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας (Τσερνομπίλ 1986), ο αβίωτος βίος στις μεγαλουπόλεις κ.ά.ό., είναι μερικές όψεις του οικολογικού προβλήματος.

Η δοκιμασία των ανθρωπίνων σχέσεων, μέσα στις απάνθρωπες συνθήκες των σύγχρονων κοινωνιών. (Έργο π. Σταμ. Σκλήρη). http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C134/152/1091,4010/

19. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης - Νίκος Γκάτσος

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα

Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης - Νίκος Γκάτσος

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο!
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες,
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο...
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα
βελάσματα...
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά
παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης,
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς!

 

πηγή http://samakos9.blogspot.gr/2015/03/19.html?spref=bl

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ -ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ' ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε, παιδί μου.

Με τ' Απριλιού τ' αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ' αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
στην άγια σκέπη τ' ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.

Αλκίνοος Ιωαννίδης Μεγάλη Πέμπτη

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ' ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε, παιδί μου.

Με τ' Απριλιού τ' αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ' αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
στην άγια σκέπη τ' ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.

Κάλαντα Λαζάρου

Τραγούδι από τον δίσκο "Άγιος είσαι στην θωριά, Άγγελος στη Θεότη" (οι Άγιοι στην δημοτική μουσική μας παράδοση) του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου.

Κάλαντα τοῦ Λαζάρου: Καλύμνου. Ρυθμός δεκάσημος. Τό τραγούδι αὐτό διασώζει μέ ἕναν ἐξαιρετικό ποιητικό λόγο, πιό κοντά στήν εὐαγγελική διήγηση ἀπ’ ὅ,τι τά περισσότερα κάλαντα, τήν ἱστορία τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, φίλου του Χριστοῦ. Μέ ἕναν ἁπλό καί συνάμα θεολογικό τρόπο δηλώνεται ἡ ἰσορροπία ἀνάμεσα στή θεϊκή καί τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, πού ἡ ἀγάπη Του πρός τόν Ἅγιο Λάζαρο τόν κάνει καί γιά ἐμᾶς φίλο καί οἰκεῖο. «Χαῖρε, πίστευε, Μαρία, ἄγωμεν εἰς τά μνημεῖα, τότε ὁ Χριστός δακρύζει καί τόν Ἅδη φοβερίζει. Ἅδη, τάρταρε καί χάρο, Λάζαρο θέ νά σοῦ πάρω. Δεῦρο ἔξω, Λάζαρέ μου, φίλε καί ἀγαπητέ μου». Ἡ περίτεχνη μελοποιία καί ὁ ἀσυνήθιστος ρυθμός κάνουν τά κάλαντα αὐτά νά ξεχωρίζουν.

Woman At The Well

Locomondo - Ουρανός | Locomondo - Ouranos

Locomondo - Ουρανός | Locomondo - Ouranos

Music & Lyrics by Markos Koumaris
CD "Οδύσσεια" | CD "Odysseia"

(All scenes used in this clip are from various documentaries and don't belong to the band.)

Κοίτα ψηλά τον ουρανό που μας σκεπάζει
μιά έχει σύννεφα και μιά είναι γαλανός
Κι αν έχει σύννεφα δεν βιάζονται καθόλου
είναι μεγάλα ή εσύ είσαι μικρός;

Και τα πουλιά δες πως πετάνε δίχως κόπο
χωρίς να κάνουνε ποτέ γυμναστική
κι όμως πετάνε κάθε τόσο σ' άλλο τόπο
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς.

Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ
τον κόσμο αυτό με αγάπη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.

Κοίτα το βράχο μες στης θάλασσας την άκρη
αν τον ρωτούσες πόσα θα 'χε να σου πει
Κοίτα το κύμα πως τον δέρνει εδώ και χρόνια
και όμως στέκεται κι ακόμα είναι εκεί.

Κοίτα τα ζώα που στην άγρια ζούνε φύση
άγρια είναι γιά να προστατευτούν
και όμως άγρια τα έχουμε βαφτίσει
γιατί σκοτώνουν όταν πρέπει να τραφούν

Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ
τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.

Κοίτα απ' τη νύχτα πως αργά γεννιέται η μέρα
κοίτα τη μέρα πως στη νύχτα θα χαθεί
κοίτα σιγά σιγά πως βγαίνουνε τ' αστέρια
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς

Αυτός ο κόσμος είναι ομορφιά γεμάτος
κι αν έχει ασχήμια η ασχήμια είμαι εγώ
γιατί είμαι άνθρωπος και έκανα το λάθος
να θεωρώ πως είμαι ο πιό σημαντικός

Οοο, δεν έφτιαξα εγώ
τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία
Οοο, κι όμως στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.




Look up to the sky above us,
sometimes it's cloudy and sometimes clear and blue,
and even when it's cloudy the clouds are not at all in a hurry
are they big... or are you small?

And the birds... look how they fly without any effort,
without ever having to work out,
nevertheless they fly over distant places,
for years now, long before you were born

Oh oh,
Who built this world, I'm wondering,
with love and wisdom,
Oh, oh
and I am standing here, full of admiration and bewilderment

Look at the rock on the seaside,
Imagine how much he could say to you,
If you could ask him
Look at the waves that pound on him for years,
but he is still there standing.

Look at the animals living in the wild,
they are wild to protect themselves,
although we call them wild
because they kill when they have to feed.

Oh oh,
Who built this world, I'm wondering,
with order and wisdom,
Oh, oh,
and I am standing here, full of admiration and bewilderment

Look how the day is born gradualy from the night,
look how the night vanishes in the day,
look how the stars slowly come out ,
for years now and long before you were born,

This world is full of beauty,
and if there is ugliness I'm the ugliness,
because I'm a human and I did the mistake
to consider myself as the most important.

Oh oh,
It wasn't me who built this world
with order and wisdom,
Oh, oh,
even though I am standing here, full of admiration and bewilderment

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

GI_V_THRI_0_14978
ΘΕΜΑ Β2

«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, | τη λάμπα κρατώ ψηλά, | να δούνε της γης οι θλιμμένοι, |να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά. | Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, | σταμνί για να πιει ο

καημός | κι ανάμεσά μας θα στέκει | ο πόνος, του κόσμου αδερφός. | Να βρούνε γωνιά ν’ακουμπήσουν, | σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός | κι εκεί καθώς θα μιλάμε | θα ’ρθει

συντροφιά κι ο Χριστός» (Τάκης Λειβαδίτης)

Ποια στοιχεία της χριστιανικής διδασκαλίας για τον Χριστό και τη Βασιλεία Του αναδεικνύει ο συγγραφέας στο παραπάνω ποίημα; Να αναπτύξετε την άποψή σας.

(25 Μονάδες)

Louis Armstrong - Go Down Moses (Lyrics)

Για το μάθημα της εξόδου από την Αίγυπτο ,στα θρησκευτικά της Α΄γυμνασίου .

Τα τραγούδια της Παναγιάς

Άρθρο της Νεκταρίας Καραντζή "Η Παναγία στη Δημοτική Μουσική Παράδοση", στο τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου 2013 του περιοδικού της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος "Εφημέριος"

Τα τραγούδια της Παναγιάς

Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε με τρόπο λαογραφικό το περιεχόμενο των παραδοσιακών τραγουδιών που αφορούν, απευθύνονται ή περικλείουν το όνομα της Θεοτόκου, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τις ακόλουθες κατηγορίες:

1. Του Γάμου. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη κατηγορία τραγουδιών, με αναφορά στην Παναγιά. Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, μα κυρίως στα Δωδεκάνησα, ο λαϊκός ποιητής ξεκινά τα παινέματα για τους νιόνυμφους, μόνο αφού ζητήσει από την Παναγιά να κατέβει και να δώσει την ευχή Της. Άλλοτε την ώρα που στολίζεται η νύφη, άλλοτε μετά τη Στέψη, στο γλέντι έξω από την αυλή της Εκκλησιάς, κι άλλοτε την ώρα που ετοιμάζουν τα κουλούρια του γάμου, κάθε τραγούδι της γαμήλιας τελετής εισάγεται με την επίκληση της Θεοτόκου:
"Κατέβα Κυρά Παναγιά με το Μονογεννή σου, στ' αντρόυνον που γίνηκε να δώσεις την ευχήν σού" (Κως)
"Έλα Παναγιά μου σώσε, νουν και λογισμόν μου δώσε / να παινέσω την κυρά μας και την χρυσοπέρτικά μας" (Ρόδος, Σύμη)
"Ω Παναγιά, Κυρά Ψηλή, με την χρυσή κορώνα / Έλα να δώσεις την ευκήν σ' αυτόν τον αρρεβώνα" (Κάλυμνος)
"Έλα Θεέ τζαι Πανα(γ)ιά με το Μονο(γ)ενή σου / τζι ευλόα μας του 'ην την δουλειάν, που 'ναι που την βουλή σου" (Κύπρος)

2. Της Θάλασσας. Πρόκειται για τραγούδια-προσευχές στην Παναγιά, που λένε οι γυναίκες και οι μανάδες των ναυτικών, περιμένοντάς τους να γυρίσουν από το ταξίδι. Τάματα και παρακλήσεις πλέκονται με αληθινές ιστορίες και κινδύνους της θάλασσας. Συχνά τα τραγούδια αυτά λειτούργησαν ως η "εφημερίδα" της εποχής, περιγράφοντας και διαδίδοντας, από στόμα σε στόμα, τραγουδισμένα, κάποια πραγματικά περιστατικά ναυαγίων και ανθρώπινου πόνου:
"Ω Παναγιά Γαλατζανή, βλέπε τα τα ναυτάκια / γιατ' έχει η θάλασσα χαρές, μα πιο πολλά φαρμάκια" (Δωδ/σα)
"Παναγιά μας, Παναγιά μας, φύλαγέ τα παιδιά μας" (Κάλυμνος)
"Ανάμεσα Τσιρίγο και σε Καβο-Μαλιά /καράβι κινδυνεύει μ' όλη τη σιρμαγιά […]/
Βοήθα Παναγιά μου για να γλυτώσουμε / κι όσα καντήλια έχεις θα σ' τα ασημώσουμε" (Λακωνία)

3. Νανουρίσματα. Σπάνια βρίσκει κανείς παραδοσιακά νανουρίσματα και κανακίσματα, χωρίς το όνομα της Παναγιάς:
"Κοιμήσου με την Παναγιά και με τον Άγιο Γιάννη / Με τον αφέντη τον Χριστό κι ο πόνος σου να γειάνει" (Μ. Ασία)
"Παναγιά μου 'που το Σκιάδι, βλέπε το πρωί και βράδυ / Παναγιά μου ' που το Βάτι, βλέπε το κι εσύ κομμάτι / Παναγιά μου 'που το Θάρρι, κόρην όμορφη να πάρει" (Ασκληπειό Ρόδου)

4. Της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Στα τραγούδια αυτά περιγράφεται ο πόνος της Θεοτόκου, ως προστάτιδας της Βασιλεύουσας, για την άλωσή της. Η Παναγιά "κλαίγει πικρά" που "τούρκεψεν" η Πόλη, αλλά και εκφράζει την κοινή προσδοκία του υπόδουλου ελληνισμού, ότι κάποτε τα πράγματα θα αλλάξουν. Στέκεται στην πόρτα της Αγια - Σοφιάς, λέγοντας στους τούρκους: "Πάψτε μαστόροι τη δουλειά, μη χάνετε καιρό σας. Εδώ τζαμί δεν γίνεται για να λαλούν χοτζάδες. Εδώ θα μένει Αγια-Σοφιά" (Μακεδονία)
Κι άλλοτε πάλι, συμπάσχοντας με τους ανθρώπους, θρηνεί σα μάνα για τον χαμό της:
"Μας πήρανε την Πόλη μας και την Αγια Σοφιά μας /Κλαίγει πικράν η Παναγιά" (Ανατ. Θράκη)
"Η Παναγιά αναστέναξε και δάκρυσαν οι 'κόνες" (Ανατ. Θράκη)
"Βοήθα Άη Γιώργη, βοήθα Παναγιά /να πάρουμε την Πόλη και την Αγια Σοφιά" (Ανατ. Θράκη)

5. Ιστορικά. Πέραν από όσα ειδικώς αναφέρονται στην Άλωση της Πόλης, η Παναγία εμφανίζεται και σε μία ακόμα σειρά τραγουδιών που περιγράφουν άλλα ιστορικά γεγονότα, συνήθως καταστροφές, όπως της Μ. Ασίας, της γενοκτονίας του Πόντου ή του ολοκαυτώματος των Ανωγείων της Κρήτης, από τους Γερμανούς το 1944:
"Ω Παναγιά μου Ανωγειανή, που 'σουν αυτή την ώρα / όντεν εβάναν την φωθιά στα ξακουσμένα Ανώγεια" (Κρήτη)
"Η Παναγία λειτουργά Τα σήμαντρα κτυπούνε / Βροντούνε τα καμπανας άτ'ς, Τ’ Ορμάνα αντιβροούναι /Της Σουμελάς το μόναστηρ Εβζήεν κ' εχαλάεν" (Πόντος)
6. Αφιερωμένα αποκλειστικά στη Χάρη της Παναγίας. Πρόκειται για τραγούδια που περιέχουν στίχους εγκωμιαστικούς και παρακλητικούς προς την Θεοτόκο και κυρίως αναφέρονται σε "Παναγίες" πολύ ονομαστών προσκυνημάτων (Πορταϊτισσα, Τήνου κ.ο.κ.). Αυτά δημιουργήθηκαν, ως επί το πλείστον, για να τιμήσουν και να υμνήσουν αποκλειστικά την Παναγιά κάθε τόπου:
"Κυρά μου Πορταϊτισσα, με το μεγάλο δρόμο, να μ' αξιώνει η χάρη σου να 'ρχομαι κάθε χρόνο" (Αστυπάλαια)
"Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με το χρυσό τσεμπέρι, κρατάεις τον Μονογενή με το δεξί σου χέρι /Όλος ο κόσμος προσκυνά την εδική σου εικόνα, Ω Παναγιά μου Τηνιακιά με τη χρυσή κορώνα" (……..)

7. Θρήνοι Παναγιάς. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα των παραδοσιακών τραγουδιών περιλαμβάνει τους λαϊκούς θρήνους της Μεγάλης Παρασκευής, στους οποίους η Θεοτόκος θρηνεί για τον Μονογενή της. Στα τραγούδια αυτά, περισσότερο από κάθε άλλο, ο λαϊκός ποιητής, ταυτίζει τη συμπεριφορά της με εκείνη της απλής μάνας που θρηνεί για το παιδί της, λιποθυμά στο χαμό, χάνει τα λογικά της, ελπίζει να ξαναδεί ζωντανό το σπλάχνο της. Γι' αυτό οι θρήνοι της Παναγιάς αποτελούσαν πάντα τα πιο παρηγορητικά τραγούδια για τις μητέρες εκείνες που έχουν ζήσει θάνατο παιδιού.
"Άρκοντες αφικράστε μου της Δέσποινας τον θρήνον / πώς κλαίει τον Μονογενή εις τον Σταυρόν εκείνον" (Κύπρος)
"Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα […] /
Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της την προσευχή της έκαμνε για τον Μονογενή της"/[…]
Η Παναγιά σαν τ' άκουσε πέφτει λιπιθυμάει / σταμνιά νερό της ρίχνουνε, τρία κανάτια μόσχο /
και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της / ζητεί μαχαίρι να σφαγεί, φωτιά να πάει να πέσει […]" (Θράκη)

8. Με τη μορφή Τσακισμάτων.Υπάρχουν επίσης πολλά τραγούδια, οπου η αναφορά στην Παναγιά γίνεται μέσω "τσακισμάτων", δηλαδή επαναλαμβανόμενων φράσεων, παρένθετων κατά τη διάρκεια των στίχων, όπως λ.χ. "βόηθα Παναγιά μου", "Παναγιά μου", "βλέπε μας Παναγιά μου".Αυτά, άλλοτε έχουν θέμα σχετικό με την Παναγία (οπότε μπορεί να ανήκουν θεματολογικά σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες), άλλοτε όχι:
"Μια Λυγερή -βόηθα Παναγιά- μια Λυγερή τραγούδαγε" (Βάτικα Λακωνίας)
"Τρία καράβια -βόηθα Παναγιά- τρία καράβια φεύγουνε" (Ανατ. Θράκη)
"Ελάτε όλα τα πουλιά να κάνουμε ζυμάρι -βοήθα Παναγιά μου" (Δωδ/σα)
"Ω Παναγιά Κυ -βλέπε μας Παναγιά μου- ω Παναγιά Κυρά Ψηλή" (Κάλυμνος)
"Δώδεκα ευζωνάκια τ' αποφασίσανε / στην Πόλη για να πάνε -Παναγιά μου- να πολεμίσουνε" (Ανατ. Θράκη)

9. Λοιπά, γενικού περιεχομένου.Εδώ θα μπορούσαμε να κατατάξουμε όλα τα υπόλοιπα, σε θεματολογία, τραγούδια (της ξενιτιάς, της αγάπης κ.ο.κ.) που δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Σε αυτά, η αναφορά στην Παναγιά συνήθως γίνεται ως παράκληση να εκπληρώσει μια επιθυμία, αλλά το πρόσωπό Της δεν είναι αυτό που κατέχει εν τέλει τον πρωταρχικό ρόλο στους στίχους:
"Καλέ Συ Παναγιά μου κι Άγια μου Φωτεινή / βοήθα με και 'μένα όπου 'μαι ορφανή […]
Άγια μου Παναγιά μου κι Άγιε Γρηγόρη μου / βοήθα το πουλί μου να 'ρθει στη γνώμη μου" (Μ. Ασία)
"Παναγιά του Μανταλάκη βλέπέ μας το νησάκι" (Πάτμος)
"Συληβριανή μου Παναγιά, στο μπόι του λαμπάδα /
Φύλαγε την αγάπη μου, που 'ναι μακριά στα ξένα" (Σινασός Καππαδοκίας)

Άλλοτε επίσης το όνομά Της χρησιμοποιείται για να αποδείξει το μέγεθος της αγάπης:
"Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν΄ κι εσένα /
κι αν αρνηθώ την Παναγιά, θα αρνηθώ κι εσένα" (Ήπειρος)

Εδώ συναντάμε επίσης και κάποια τραγούδια με ιδιαίτερο περιεχόμενο. Το ένα από αυτά είναι ο πολύ γνωστός χασάπικος της Κωνσταντινούπολης: "Έχε γεια Παναγιά", όπως τουλάχιστον έχει καταγραφεί έως σήμερα. Κατ' άλλη εκδοχή, οι στίχοι του τραγουδιού απαντώνται και ως: "Έχει γεια, πάντα γεια". Όπως και να έχει, η Παναγία ως προστάτιδα της Πόλης, μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή της σε αυτό το τραγούδι, έστω και αν γεννώνται απορίες για το νόημα των στίχων: "Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε / όνειρο ήτανε, τα λησμονήσαμε"...
Το δεύτερο είναι ένα καθιστικό της Ανατολικής Θράκης, που συνηθιζόταν να λέγεται την ώρα του τραπεζιού, από τον οικοδεσπότη προς τους καλεσμένους του, στο οποίο περιγράφεται ένα όνειρο με την Παναγιά:
"Εψές είδα στον ύπνο μου και στο γλυκό ονειρό μου / τους Αποστόλους φίλευα και τον Χριστό κερνούσα /
και την γλυκιά μας Παναγιά θερμοπαρακαλούσα / για να μου δώσει τα κλεδιά, κλειδιά του Παραδείσου"

Τα δημοτικά τραγούδια της Παναγιάς, αναρίθμητα στο πέρασμα του χρόνου, θα θυμίζουν πάντα τη ζώσα αγάπη στο πρόσωπό Της από τις γενιές που τα δημιούργησαν, τα διέδωσαν, τα διέσωσαν και μας τα παρέδωσαν. Αγάπη που κανένα άλλο ιερό πρόσωπο της Ορθοδοξίας δεν έχει δεχθεί, σε αυτόν τον βαθμό. Η Παναγιά θα αποτελεί πάντα στην ψυχή του πιστού, σε κάθε εποχή, το οικείο ανθρώπινο πρόσωπο του δημοτικού τραγουδιού, που παρότι ξεπέρασε σε δόξα τους Αγγέλους και τους Αρχεγγέλους, τα Σεραφίμ, τα Χερουβίμ και κάθε τάγμα αγγελικό, παραμένει στην καρδιά του ως η Μητέρα του και η Μητέρα του κόσμου.

 

πηγή http://nektariakarantzi.blogspot.gr/?view=classic