Το γνωστό διήγημα του Φώτη Κόντογλου με αφήγηση και εικόνες. Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών Θεσσαλονίκης. Επιμέλεια pankrestos
το βρήκαμε εδώ http://2gympsilkalymn.wordpress.com/2014/12/29
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πρωτοχρονιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πρωτοχρονιά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
Το έθιμο της βασιλόπιτας.
Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Άγιος Βασίλης έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα.
Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.
Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014
«Εξαγοράζοντας το χρόνο»
«Εξαγοράζοντας το χρόνο»
Κάθε φορά, που ένα ημερολογιακό έτος φεύγει και ένα καινούριο ανατέλλει, αυθόρμητη μας έρχεται στο νου η σκέψη και η διαπίστωση «πώς περνούν τα χρόνια»!...
Δυστυχώς, δεν είναι τα χρόνια, που περνούν, αλλά εμείς, που φεύγουμε… Ο χρόνος είναι μια αφηρημένη έννοια, αντιληπτή μέσα από τη μεταβολή των πραγμάτων και τη ροή των γεγονότων…
Το παρόν κάθε στιγμή γίνεται παρελθόν, το αύριο γίνεται σήμερα…
Οι αρχαίοι Έλληνες, μάλιστα, αναζήτησαν και εννοιολογική και ετυμολογική συγγένεια στις λέξεις Κρόνος και Χρόνος. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του, ο Χρόνος «τρώει», εξαφανίζει όσα συμβαίνουν στη διάρκειά του…
Από την άλλη, η ζωή μας είναι μια αείροη και διαρκής κίνηση, μια αδιάλειπτη μεταβολή και μια συνεχής παραγωγή… Είναι μια δημιουργός εξέλιξη, μια διαρκής πορεία προς το μέλλον…Εκείνος, που την ελέγχει και την καθορίζει είναι ο χρόνος, μοναδικός και ανεπανάληπτος στην κάθε του στιγμή, όπως το ρεύμα του ποταμού!
Το χρόνο ο άνθρωπος μπορεί να μην τον ελέγχει! Έχει, όμως, τη δυνατότητα και την ικανότητα να τον αξιοποιεί.
Από το είδος και την ποιότητα της αξιοποίησης και της εκμετάλλευσης του χρόνου εξαρτάται και η προσωπική μας καταξίωση, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αν θα συμβάλλουμε, δηλαδή, σε ό, τι μας αφορά στην πρόοδο της τοπικής και εθνικής μας κοινότητας, ή αν θα καταντήσουμε «άχθος αρούρης», βάρος της γης…
Η ζωή, όταν δεν εκμεταλλευόμαστε κατάλληλα το χρόνο, βλέποντάς την προς τα εμπρός, μας φαίνεται, ίσως, μεγάλη. Βλέποντας, όμως, προς τα πίσω, μας φαίνεται απελπιστικά μικρή.
Αν, όμως, ζήσουμε δημιουργικά, τότε κοιτάζοντας προς το μέλλον, η ζωή φαίνεται μικρή, αλλά στρέφοντας το βλέμμα μας προς το παρελθόν μας φαίνεται μεγάλη.
Οι Λατίνοι έλεγαν ότι « η ζωή είναι μικρή, αλλ’, αν ξέρεις να τη χρησιμοποιείς, είναι μεγάλη», ενώ ένας Γερμανός σοφός έλεγε ότι «θα γινόταν πάμπλουτος, αν ζητούσε και έπαιρνε, σαν ελεημοσύνη, από τους ανθρώπους κάθε άσκοπα χαμένη στιγμή της ζωής τους»!
Πολύτιμος ο χρόνος, ανεκτίμητος και δυσαναπλήρωτος! Είναι το μόνο αγαθό, που αν χαθεί, δεν μπορεί να αναπληρωθεί!
Γι’ αυτό και πολύ πριν τους ορθολογιστές Άγγλους, ο Απόστολος Παύλος συμβούλευε τους Εφεσίους, και κατ’ επέκταση όλους μας, «να προσέχουν πώς πορεύονται στο δρόμο της ζωής, όχι ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοράζοντας το χρόνο»!
Για τους Χριστιανούς, ο χρόνος έχει και άλλη, σοβαρώτερη διάσταση, πέραν της υλικής: είναι μια διαρκής πορεία, ένας αγώνας και ταυτόχρονα μια αγωνία προς την ατομική βελτίωση, την προσέγγιση με την πηγή της ζωής και τον δημιουργό του χρόνου, το Θεό, αξιοποιώντας το χρόνο τους σωστά και δημιουργικά!
Άλλωστε, κατά πώς επισημαίνει και ο Δημοσθένης, «όσοι δεν εκμεταλλεύονται σωστά τις ευκαιρίες, που τους προσφέρει ο χρόνος, ούτε κι’ αν τους συνέβη κάτι καλό από τους θεούς δεν το θυμούνται».
Δώρο Θεού και ο νέος χρόνος!
Ας τον βιώσουμε σωστά και δημιουργικά, για τους εαυτούς μας, για την οικογένειά μας, για την πατρίδα μας, για την ανθρωπότητα ολόκληρη…
Στο χέρι μας είναι να μην επαναλάβουμε τα πικραμένα λόγια του ποιητή:
« Άφησα να περάσει ένα ποτάμι μέσα από τα χέρια μου, χωρίς να πιω ούτε μια στάλα»!
† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Υπάρχει τελικά ο Αη Βασίλης ;
Υπάρχει τελικά ο αη Βασίλης ; from desphan
ευχαριστώ την αδελφή μου και συνάδελφο Ελένη .Χ. που μου έστειλε την παρουσίασή της.
ευχαριστώ την αδελφή μου και συνάδελφο Ελένη .Χ. που μου έστειλε την παρουσίασή της.
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΒΑΣΙΛΗ
Καλέ μου Αγιε Βασίλη,
Μη σε παραπλανά η ηλικία μου: στην πραγματικότητα παραμένω
το ίδιο παιδί που σου έστελνε τα ανορθόγραφα γράμματα για να ζητήσει κάποιο
παιχνίδι από το μαγικό σου εργαστήρι και να φιξάρει το ραντεβού σας κάθε Πρωτοχρονιά.
Είμαι το ίδιο παιδί που πίστευε ότι υπάρχεις ό,τι κι αν έλεγαν οι «ψιλιασμένοι»
συμμαθητές της: Στον δικό μου κόσμο υπάρχεις, όσο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν
την ανάγκη μιας αγκαλιάς, μιας ευγενικής χειρονομίας, ή ενός χαμόγελου.
Υπάρχεις κι ας προσπαθούν οι μεγάλοι να σε απομυθοποιήσουν στα μάτια των
παιδιών. Πιστεύω μάλιστα ότι όλη αυτή η κρίση «αλήθειας» δεν είναι παρά βουτιά
στην απανθρωπιά και στο ψέμα του εδώ και του τώρα: Πράγματι, δεν υπάρχεις για
τον άνθρωπο που ζει χωρίς φιλοσοφική διάθεση, που διακρίνει την προσφορά μόνο
σ’ ένα καλοτυλιγμένο μεγάλο κουτί με κόκκινους φιόγκους και που δεν έχει
διάθεση να δώσει παρά μόνο εκεί όπου φτάνει το χρέος ή – χειρότερα- το συμφέρον
του. Δεν υπάρχεις για τον άνθρωπο που δεν κάνει όνειρα, που δεν έχει οράματα
που ταΐζει το σώμα του μα αφήνει την ψυχή και το πνεύμα του ατάιστα και
κακοποιημένα. Δεν υπάρχεις για τον κακομοίρη μεμψίμοιρο απαισιόδοξο και
γκρινιάρη άνθρωπο του 21ου αιώνα, για εκείνον που δεν θέλει να δώσει στο
συνάνθρωπό του, όχι ένα ποτήρι νερό, μα ούτε ένα χαμόγελο καλημέρας.
Νομίζω ότι καταλαβαίνεις καλύτερα από μένα το λόγο για τον
οποίον διαψεύδεται η ύπαρξη σου στις μέρες μας: Ένας άγιος που δίνει, ένας
άγιος που δεν κρατά για τον εαυτό του τίποτα, που μοιράστηκε την περιουσία του
με τους συνανθρώπους του και που αφιερώνει τη νύχτα της πρωτοχρονιάς στο
ρεβεγιόν της καρδιάς και της αγάπης, είναι επικίνδυνο σύμβολο σ’ έναν κόσμο
αρπακτικών. Εάν πασχίζω όλο το χρόνο να εξαπατήσω το διπλανό μου για να πάρω τη
θέση του στο ταμείο, στο πάρκιν ακόμα και στην εκκλησία (!) σε ποιον άγιο
Βασίλη πιστεύω; Αν έχω διαρκώς παράπονα από τους ανθρώπους, γιατί δε μ’
αγαπούν, γιατί είναι αμαθείς, αστοιχείωτοι, μπανάλ, ηλίθιοι και βαρετοί, αν
τους πλησιάζω μόνο όταν θέλω να ζητήσω κάτι και τσαντίζομαι και βρίζω Θεό και
δαίμονες όταν δε μου δίνουν όσα τους ζητήσω, για ποιον Άγιο Βασίλη θα μιλήσω
στο παιδί μου; Προφανώς για έναν Άγιο Βασίλη που δεν υπάρχει γιατί στ’ αλήθεια
δεν υπάρχει τέτοιος Άγιος – προστάτης της αρπαγής και της ρεμούλας, της
γκρίνιας, και της αλαζονικής κακομοιριάς.
Δεν ξέρω καλέ μου Άγιε Βασίλη αν υπάρχει άλλος Άγιος τόσο
ταπεινωμένος, όσο εσύ, θυσιασμένος στο βωμό της Λουκούλιας υπερκατανάλωσης. Ο
άνθρωπος που αγάπησε τη μόρφωση με όλο του το είναι, δε μοιράζεις πια βιβλία,
ούτε γνώση στα μπουχτισμένα από παιχνίδια παιδιά , γιατί «το βιβλίο είναι φτηνό
και βαρετό πρωτοχρονιάτικο δώρο». (Γουρλώνουν τα ματάκια τους από έκπληξη και
δυσπιστία τα παιδιά όταν ακούνε ότι είσαι εσύ ο ίδιος Μέγας Βασίλειος , ο ένας
από τους τρεις Ιεράρχες). Ο άνθρωπος της εγκράτειας και της προσφοράς
εμφανίζεσαι πια σαν ευτραφές θύμα των γήινων εδεσμάτων, βουτηγμένος στη
χοληστερίνη, γίνεσαι cartoon, πίνεις συγκεκριμένα αναψυκτικά και κρεμιέσαι από
τα μπαλκόνια σα πρωτάρης διαρρήκτης .
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για το βιασμό της υστεροφημίας
σου, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, δε βιάζουμε τη δική σου υστεροφημία αλλά
τη δική μας. Απλά το όνομά σου δανειστήκαμε, μα αφού δεν πιστεύουμε ότι
υπάρχεις, αυτός ο χοντρούλης τύπος με την κόκκινη πρησμένη μύτη που εμφανίζεται
κάθε Χριστούγεννα δεν είσαι εσύ, αλλά όλοι εμείς. Τις κοιλιές μας αγιοποιήσαμε,
τα πάθη μας ντύσαμε με κόκκινη στολή κι αφήσαμε την αμάθεια και τη ρηχότητά μας
να οδηγεί το έλκηθρο.
Γι’ αυτό δεν υπάρχεις Άγιε Βασίλη μου, γι΄ αυτό βιάζονται οι
μεγάλοι να σε βγάλουν από τη ζωή και τα όνειρα των παιδιών τους: γιατί αν σε
γνώριζαν οι αθώες παιδικές ψυχές, αν γνώριζαν το μεγαλείο και την ομορφιά σου,
τη μόρφωση και την καλοσύνη σου, την εγκράτεια και τη σταθερότητά σου, θα
έκριναν αυστηρότερα τους γονείς, τους παππούδες, τους δασκάλους, τους ιερείς,
τους γείτονες, τον κόσμο των υπερφίαλων ενηλίκων και την υποκρισία τους. Επειδή
λοιπόν καλέ μου, μια τέτοια κριτική θα ήταν επώδυνη για κάθε πληγωμένο εγωισμό,
προτιμούμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι ο Άγιος δεν υπάρχει κι ότι τα δώρα
τα φέρνουν οι γονείς, γιατί στο κάτω – κάτω δώρο για όλους μας είναι μόνο ό,τι
έχει τιμή. Τα ανεκτίμητα οι φαύλοι δεν τα θεωρούν δώρα, αλλά σκουπίδια!
Για φέτος καλέ μου Άγιε Βασίλη, δε θα ζητήσω το ακριβό, αλλά
το ανεκτίμητο , γιατί κουράστηκα να είναι φαύλη: Σου ζητώ λοιπόν φέτος, να
πλησιάσεις στο κρεβατάκι κάθε νηπίου και να ψιθυρίσεις την αλήθεια σου στο αυτί
του, πριν προλάβει η ενήλικη φαυλότητα να το αγγίξει. Αν το παρόν μοιάζει
χαμένο, ψέλλισε τα ανεκτίμητα στην αθωότητα του μέλλοντος. Έτσι η Αγιότητά σου
δε θα πάει χαμένη, ούτε οι επόμενες γενιές…
Με σεβασμό
Μάρω Σιδέρη
ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ - NEW YEAR'S CAROLS OF CYPRUS
Παραδοσιακά κάλαντα Πρωτοχρονιάς Κύπρου: Χρήστος Σίκκης - Traditional New Year's Carols of Cyprus : Christos Sikkis
Πάλι ακούσετε άρκοντες
τζι' ήρταμεν να σας πούμεν
πως αύριον είναι γιορτή
τζιαί πρε... τζιαί πρέπει να χαρούμεν
Αύριον εν Αρχιχρονιά
πρώτη Ιανουαρίου
όπου γιορτάζεται παντού
τ ' Αγί... τ ' Αγίου Βασιλείου
Ζητώ χάρην που τον Θεόν
τα λόγια μου να δέσω
τον Άγιον Βασίλειον
να σας... να σας τον επαινέσω
Που τον αφέντην τον Θεόν
ήτανε φωτισμένος
τζι στων γραμμάτων την σπουδήν
σοφί... σοφίαν πλουμισμένος
Γέννημαν της Καισσάρειας
βλαστός Καππαδοκίας
τζιαί ποιητής θεόπνευστος
της θει... της θείας λειτουργίας
Πρωτομηνιά, Πρωτoχρονιά
τζιαί πάλ ' αρχή του Λόγου
τζιαί ' μεις καλός σας ήβραμεν
να ζιεί... να ζιείτε τζιαί του χρόνου
εις πολλά τα έτη
Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα από τη Xίο
Παραδοσιακά πρωτοχρονιάτικα παινέματα Χίου, από το Παντέλη Θαλασσινό
Καλησπερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο
απ' τ' αφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο.
Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει.
Άγιε μου Βασιλάκη μου και Άγιε μου Νικόλα
προστάτευε τους ναυτικούς την ώρα του κυκλώνα.
Χρόνια πολλά,να 'στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας
να 'ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας.
Σε όλους σας ευχόμαστε αγάπη,ειρήνη υγεία
καλή καρδιά,χαμόγελο και Θεία ευλογία.
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψιλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή κι αρχή του Γεναρίου του μεγά- του μεγάλου Βασιλείου.
Βασίλη μ' από που 'ρχεσαι,κι από κι από πού κατεβαίνεις
και βαστάς,και βαστάς ρόδα και ραίνεις
κάτσε να φας,κάτσε να πιεις,κάτσε τον πόνο σου να πεις
κάτσε,κάτσε να τραγουδήσεις και να μας καλώς ορίσεις
κι έβγα,κι έβγα να μας κεράσεις,που να ζεις,που να ζεις και να γεράσεις.
Και του χρόνου!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
