Δεν είσαι μόνος -Οι Πύρινες Γλώσσες

Η θαυμαστή ημέρα της Πεντηκοστής

Μία δραματοποιημένη πρόταση διδασκαλίας για τη σχετική ενότητα των Θρησκευτικών της Γ΄ Γυμνασίου, στην οποία έγινε προσπάθεια να δοθεί έμφαση σε λεπτομέρειες της αφήγησης των Πράξεων.

 

 

Αναρτήθηκε απόn 

ΒΑΣΙΛΕΥ ΟΥΡΑΝΙΕ

«Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, τό Πνεύμα τής αληθείας, ο πανταχού παρών, καί τά πάντα πληρών, ο θησαυρός τών αγαθών, καί ζωής χορηγός, ελθέ, καί σκήνωσον εν ημίν, καί καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, καί σώσον αγαθέ τάς ψυχάς ημών».

Ξυλούρης Νίκος - Τη μέρα της Πεντηκοστής

Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Τη μέρα της Πεντηκοστής,
τη νύχτα της γονατιστής
πάν' οι ψυχές και κάθονται
βουβές στα περιβόλια.
Τρυπώνουν στις κρυφές γωνιές
μαζί με τις αράχνες
και μας κοιτούν αμίλητες
αθώρητες και μόνες.

Τη μέρα της Πεντηκοστής,
τη νύχτα της γονατιστής
πάν' οι ψυχές και κρέμονται
στα ρούχα και στο φράχτη.
Φωλιάζουν στο καλό κρασί
και στο παλιό πυθάρι
γεμίζουν τις ραγισματιές
κι ανοίγουν τους φεγγίτες.

Τη μέρα της Πεντηκοστής,
τη νύχτα της γονατιστής
μη κόψετε ξερό κλαρί
ούτε χλωρό βλαστάρι.
Μη μάσετε τ' ασπρόρουχα
και διώξετε τσ' αράχνες
μην πίνετε γλυκό κρασί
και φοβηθούν και φύγουν.

ΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

Μόνο μερικοί Χριστιανοί σε κάθε γενιά γίνονται γέροντες και ακόμη λιγότεροι γίνονται διά Χριστόν σαλοί. Αλλά όλοι όσοι έχουν βαπτιστεί, δίχως εξαίρεση, είναι Πνευματοφόροι. «Δεν εννοείς και δεν καταλαβαίνεις την ευγένειά σου;» ρωτούν Οι Ομιλίες του αγ. Μακαρίου: «... Ο καθένας από σας έχει χριστεί με το ουράνιο Χρίσμα κι έχει γίνει ένας Χριστός κατά χάρη· ο καθένας είναι βασιλιάς και προφήτης των ουρανίων μυστηρίων». Ό.τι συνέβη στους πρώτους Χριστιανούς την ημέρα της Πεντηκοστής συμβαίνει και στον καθένα μας όταν, μετά το βάπτισμα, κατά την Ορθόδοξη πράξη, χριόμαστε με Χρίσμα, ή μύρο. Ο νεοβαπτισμένος -είτε παιδί, είτε ενήλικος- χρίεται από τον ιερέα στο μέτωπο, στα μάτια, στη μύτη, στο στόμα, στ' αυτιά, στο στήθος, στα χέρια και στα πόδια με τα λόγια: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Αυτό είναι για τον καθένα μια Προσωπική Πεντηκοστή· το Πνεύμα που κατήλθε ορατά στους Αποστόλους, σαν γλώσσες φωτιάς, κατέρχεται στον καθένα μας αόρατα, όχι όμως με λιγότερη πραγματικότητα και δύναμη. Ο καθένας γίνεται ένας «κεχρισμένος», ένας «Χριστός» καθ' ομοίωση του Ιησού, του Μεσσία. Ο καθένας σφραγίζεται με τα χαρίσματα του Παρακλήτου. Από τη στιγμή του Βαπτίσματός μας και του Χρίσματος το Άγιο Πνεύμα, μαζί με το Χριστό, έρχεται να κατοικήσει στον εσώτατο ναό των καρδιών μας. Αν και λέμε στο Πνεύμα «Ελθέ», αυτό είναι ήδη μέσα μας.

Όσο απρόσεκτοι ή αδιάφοροι και να είναι οι βαπτισμένοι στην επόμενη ζωή τους, αυτή η παρουσία του Πνεύματος που εγκαταβιώνει μέσα τους ποτέ δεν αποσύρεται ολοκληρωτικά. Αλλά είναι πιθανό η παρουσία του Πνεύματος μέσα μας να παραμείνει κρυμένη και ασύνειδη, εκτός εάν συνεργαστούμε με τη χάρη του Θεού, εκτός εάν, με την εξάσκηση της ελεύθερης θέλησής μας, αγωνιστούμε να εφαρμόσουμε τις εντολές. Σαν οδοιπόροι πάνω στην Οδό, λοιπόν, έχουμε πρόθεσή μας να προχωρήσουμε από το στάδιο όπου η χάρη του Πνεύματος παρευρίσκεται και ενεργεί μέσα μας με κρυφό τρόπο, προς το σημείο της συνειδητής γνώσης, όπου γνωρίζουμε τη δύναμη του Πνεύματος ανοιχτά, άμεσα, μ' όλη την αντίληψη των καρδιών μας. «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην», είπε ο Χριστός «και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12,49). Η σπίθα του Πνεύματος της Πεντηκοστής που υπάρχει στον καθένα μας από το βάπτισμα πρέπει ν' αναφτεί σαν μια ζωντανή φλόγα. Πρέπει να γίνουμε αυτό που είμαστε.

Κάλλιστος Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας Ο Ορθόδοξος Δρόμος

http://www.myriobiblos.gr/

Γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας;

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα.

Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Γνωρίζεις ότι το πυρ είναι δυνατό, γνωρίζεις πως φωτίζει και ζεσταίνει. Αλλά όταν μιλάς για το Άγιο Πνεύμα πρόσεξε να μην σκέπτεσαι υλικά αλλά πνευματικά. Γίνεται λόγος λοιπόν, για την πνευματική δύναμη, για το πνευματικό φώς και για την πνευματική ζεστασιά. Και αυτά είναι: η δυνατή θέληση, ο φωτισμένος νους και η ζέση της αγάπης. Μ΄ αυτά τα τρία πνευματικά όπλα εξόπλισε το Άγιο Πνεύμα τους στρατιώτες του Χριστού για να αντιμετωπίσουν τον κόσμο. Ο Διδάσκαλος τους είχε απαγορεύσει ακόμα και ράβδο να φέρουν από τα επίγεια όπλα.

Γιατί το πυρ εμφανίζεται με τη μορφή γλωσσών πάνω άπό τα κεφάλια τους; Επειδή οι απόστολοι έπρεπε μέσω της γλώσσας να κηρύξουν στους λαούς το χαρμόσυνο νέο, την ευαγγελική αλήθεια και ζωή, την επιστήμη της μετάνοιας και της συγχώρεσης. Με τον λόγο έπρεπε να διδάξουν, με τον λόγο να θεραπεύουν, με τον λόγο να παρηγορούν, με τον λόγο να αγιάζουν και να καθοδηγούν, με τον λόγο να φροντίζουν την Εκκλησία. Επίσης, με τον λόγο να αμύνονται, αφού τους είπε ό Οδηγός να μην φοβούνται τους διώκτες και να μην υπερασπίζονται εαυτούς στα δικαστήρια κατά το δοκούν, επειδή είναι απλοί άνθρωποι, και τους βεβαίωσε: «Ου γαρ υμείς έστε οι λαλούντες αλλά το Πνεύμα του πατρός υμών το λαλούν εν υμίν» (Ματθ. 10,20). Θα μπορούσαν άραγε να μιλούν τη συνηθισμένη γλώσσα των ανθρώπων για το μέγιστο χαρμόσυνο νέο το όποιο έφθασε ποτέ στα αυτιά των ανθρώπων, ότι ο Θεός εμφανίσθηκε στη γη και άνοιξε στους ανθρώπους τις πύλες της αθάνατης ζωής; Θα μπορούσε άραγε ο άνθρωπος με τη θνητή ανθρώπινη φύση να διαδώσει αυτό το ζωοποιό βάλσαμο μέσα από τη δυσωδία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μάλιστα έως την άκρη του κόσμου; Με τίποτα και ποτέ. Μόνο το πύρινο Πνεύμα του Θεού μπορούσε να το κάνει, το οποίο διά στόματος αποστόλων σκόρπισε ουράνιες σπίθες στο επίγειο σκοτάδι.

Αλλά, άνθρωπε, δεν αισθάνθηκες ποτέ το Πνεύμα του Θεού μέσα σου; Δες, και εσύ είσαι βαπτισμένος με Πνεύμα· με νερό και Πνεύμα. Άραγε ποτέ δεν σε ξάφνιασε μέσα σου κάποια μεγάλη και φωτεινή σκέψη, σιωπηρός λόγος του Αγίου Πνεύματος; Ποτέ δεν σε ξάφνιασε σαν άνεμος και δεν φούντωσε μέσα στην καρδιά σου η αγάπη για τον Δημιουργό σου φέρνοντας σου δάκρυα στα μάτια;

Παραδώσου στην θέληση του Θεού και φύλαξε αυτό που δονεί την ψυχή· θα γνωρίσεις το θαύμα της Πεντηκοστής, που στάθηκε πάνω από τους αποστόλους.

Ειρήνη και χαρά από το Άγιο Πνεύμα.

"Η τραγωδία της Πίστεως"

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αναρτήθηκε απόΓραφείο Τύπου Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας