3.1 Ειρήνη γ΄λυκείου Ν.Π.Σ.

ειρηνη from desphan

Θ.Ε. 2.2. Εργασία Γ΄λυκείου

Προτεινόμενο υλικό για την θεματική ενότητα 2.2 εργασία της γ΄λυκείου.

2.2 εργασια from desphan

Η διδακτική ιστορία της φωτογραφίας με τα παιδιά που «αγνοούσαν» τον Ρέμπραντ

Μια διδακτική παρεξήγηση για την εποχή των social media όπου αλήθεια θεωρείται συνήθως αυτό που φαίνεται και όχι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα

Πρόκειται για μια εικόνα με πολλά επίπεδα: παιδιά του σχολείου προσηλωμένα στα κινητά τους ενώ βρίσκονται μπροστά στο αριστούργημα του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος». Είναι όμως στην πραγματικότητα αυτό που φαίνεται;

Η εικόνα έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο. Και λογικά. Οχι μόνο γιατί ο συμβολισμός της εκ πρώτης όψεως είναι προφανής. Αλλά και γιατί προσφέρεται για άμεσο σχολιασμό και απαξιώσεις: Η νέα γενιά αδιαφορεί για τα υψηλά επιτεύγματα και στρέφεται στο εφήμερο και το εύκολο.

Πράγματι, από την πρώτη στιγμή που η φωτογραφία του Gijsbert van der Wal από το Μουσείο του Αμστερνταμ είδε το φως της δημοσιότητας αντιμετωπίστηκε σαν ένας ξεκάθαρος συμβολισμός των σύγχρονων μεταμοντέρνων κοινωνιών την εποχή των smartphones, του Διαδικτύου και των social media που διασπούν την προσοχή μας.

Και μια ακόμα διαδικτυακή δίκη, ξεκίνησε με το twitter να πρωτοστατεί

«Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η φωτογραφία έγινε viral. Η τέλεια απεικόνιση της εποχής μας», γράφει κάποιος Κρίς Γκίνες, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους μαζεύοντας 308 likes και 443 retweets.

διαβάστε τη συνέχεια εδώ http://www.protagon.gr/themata/i-alithini-istoria-tis-fwtografias-me-ta-paidia-pou-agnoousan-ton-rebrant-44341321635

ΛΟΥΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ (ΝΕΤ «Στα άκρα», 3-6-2011)

«Πεθαίνω, θα επιστρέψω σε 200 χρόνια»

Η 14χρονη Βρετανή ξεψύχησε τον Οκτώβριο αφότου κέρδισε το δικαίωμα να ψυχθεί μετά τον θάνατό

 της και να επανέλθει στη ζωή όταν θα υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο. Πήρε μόνη της την απόφαση

, βρήκε ακόμη πώς και πού θα μεταφερθεί ο οργανισμός της. Γιατί; Για τη μητέρα της 

Το πιο δύσκολο πράγμα για μία μητέρα είναι να αποδεχθεί ότι το παιδί της πεθαίνει από μία ασθένεια. 

Δεν το αποδέχεται, ούτε καν το χειρίζεται, απλώς παλεύει με τον χρόνο ελπίζοντας. 

Αλλά το χειρίστηκε η κόρη της. Αποδέχθηκε το γεγονός, ότι δηλαδή θα ξεψυχούσε λόγω μίας 

σπάνιας μορφής καρκίνου που διαγνώστηκε το 2015, αλλά δεν αποδέχθηκε τις προοπτικές για το

 μέλλον της: «Είμαι μόνο 14 ετών και δεν θέλω να πεθάνω».

Τον Αύγουστο του 2016 οι γιατροί της είπαν ότι είχε μόλις λίγες εβδομάδες ζωής. Εκείνη είχε ήδη 

κάνει την έρευνά της στο Διαδίκτυο: Πόσο έχουν προχωρήσει οι έρευνες θεραπείας του καρκίνου; 

Ποιες είναι οι προβλέψεις για το άμεσο ή μακρινότερο μέλλον; Και τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος

 για να διατηρηθεί ο οργανισμός του μέχρι εκείνο το μέλλον;

Βρήκε την απάντηση: κρυογονική επιστήμη. Να ψυχθεί ο οργανισμός της μετά τον θάνατό της μέχρι

 να βρεθεί η θεραπεία. Αρχισε την έρευνα. Προσπέρασε τον μύθο για τον «καταψυγμένο» Γουόλτ 

Ντίσνεϊ κι έσκαψε βαθύτερα. Διάβασε ότι η διαδικασία στη χώρα της, Βρετανία, είναι νόμιμη και ότι 

350 άνθρωποι στον κόσμο είναι σε «ψύξη» -μάλιστα υπάρχουν υποψήφιοι οι οποίοι έχουν ήδη 

υπογράψει το απαραίτητο συμβόλαιο! Κανένας, όμως, δεν έχει επαναφερθεί ακόμη στη ζωή. 

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να δεσμευτούν ότι η μέθοδος είναι πετυχημένη.

Η μόνη πετυχημένη δοκιμή που έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι στον εγκέφαλο ενός κουνελιού.

 Προς μεγάλη τους χαρά οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον φαινομενικά, ο εγκέφαλος ήταν 

ολόιδιος. Αλλά ακόμη κι αν κάνει τα απαραίτητα άλματα η τεχνολογία και η κρυογονική επιστήμη, 

κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα πώς ακριβώς θα επανέλθει ο ανθρώπινος οργανισμός 

στη ζωή στο μέλλον. Θα είναι ο ίδιος άνθρωπος; Εχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι η προσωπικότητα, 

η μνήμη και οι δεξιότητες αποθηκεύονται στις διασυνδέσεις των νευρώνων; Θα μπορούν όλα αυτά 

τα δεδομένα να κωδικοποιηθούν και να αποθηκευτούν ενδεχομένως σε μία μηχανή; Δηλαδή θα

 αναστηθούν οι οργανισμοί ως ρομπότ; Πώς μπορείς να μεταφέρεις την πολυπλοκότητα του

 ανθρώπινου εγκεφάλου -τους 100δισ. νευρώνες!- σε έναν υπολογιστή;

Η έφηβη δεν βρήκε σαφείς απαντήσεις, μόνο τις λεπτομέρειες της διαδικασίας: Ακριβώς μετά τον

 θάνατο, προτού νεκρωθούν τα εγκεφαλικά κύτταρα λόγω έλλειψης οξυγόνου, το αίμα του νεκρού 

οργανισμού αφαιρείται και αντικαθίσταται από ένα αντιψυκτικό υγρό, που αποτρέπει τη διαμόρφωση 

κρυστάλλων. Το σώμα ψύχεται σταδιακά στους -70 βαθμούς Κελσίου, καλύπτεται με στεγνό πάγο

 και αποθηκεύεται μέσα σε έναν ειδικό υπνόσακο κι ύστερα σε μία δεξαμενή που βρίσκεται σε

 ειδικά δωμάτια συντήρησης.

Εντόπισε την πιο «κλασική» συμφωνία που προσφέρει αμερικανική εταιρεία Cryonics Institute, 

μία από τις τρεις στον κόσμο. Βρήκε ακόμη και πώς θα μεταφερόταν η σορός της στο Μίσιγκαν 

καθώς και τη μοναδική βρετανική (εθελοντική) οργάνωση που παρέχει τις απαιτούμενες υπηρεσίες

. Η μέθοδος θα κόστιζε 37.000 λίρες (43.000 ευρώ).

Στη χώρα της δεν υπήρχε προηγούμενο για αντίστοιχες περιπτώσεις σε ανήλικα παιδιά. Επομένω ς,

 θα χρειαζόταν την άδεια των γονέων της. Η μητέρα συμφώνησε, αλλά ο πατέρας της με τον οποίο

 είχαν διακοπεί οι επαφές από το 2008, διαφώνησε. «Ακόμη κι αν η βρεθεί η θεραπεία, ακόμη κι

 αν επιστρέψει στη ζωή σε 200 χρόνια, μπορεί να μην βρει κανέναν συγγενή, να μη θυμάται 

τίποτε. Μπορεί να βρεθεί σε μία κατάσταση απελπισίας –θα είναι μόλις 14 ετών- στις ΗΠΑ», 

είχε πει ο ίδιος, ο οποίος έχει επίσης προσβληθεί από καρκίνο. Ακολούθησε ένας ακόμη 

τσακωμός ανάμεσα στους γονείς για την κόρη τους. Ποιος από τους δύο είχε δίκιο;

Η 14χρονη ασθενής ανέλαβε να πείσει η ίδια, μαζί με μία δικηγόρο, τους δικαστές. «Μου ζητήθηκε

 να εξηγήσω γιατί θέλω να ικανοποιηθεί αυτό το ασυνήθιστο αίτημά μου. Είμαι μόνο 14 ετών

 και δεν θέλω να πεθάνω, αλλά ξέρω ότι αυτό θα συμβεί. Αν διατηρηθώ με την κρυογονική 

επιστήμη έχω μία ελπίδα να θεραπευτώ και να ξυπνήσω – έστω και ύστερα από εκατοντάδες

 χρόνια»,έγραψε σε επιστολή η οποία διαβάστηκε στο δικαστήριο, στις 6 Σεπτεμβρίου. «Δεν θέλω

 να με θάψουν. Θέλω να ζήσω και να ζήσω περισσότερο και πιστεύω ότι στο μέλλον μπορεί να

 έχουν βρει μία θεραπεία για τον καρκίνο και να μπορέσουν να με ξυπνήσουν. Θέλω να έχω

 αυτή την ευκαιρία. Αυτή είναι η επιθυμία μου».

Την ικανοποίησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας. Ο δικαστής Πίτερ Τζάκσον, είχε 

γνωρίσει το κορίτσι από κοντά στο νοσοκομείο, συγκινήθηκε από τον «γενναίο τρόπο με τον οποίο

 η 14χρονη αντιμετώπιζε το αδιέξοδο της ζωής της» και τελικά εκπλήρωσε το αίτημά της,

 αποφασίζοντας ότι δεν χρειάζεται η συναίνεση και των δύο γονέων, ειδικά σε αυτή την περίπτωση.

Τις τελευταίες ημέρες το κορίτσι έλεγε στους συγγενείς της: «Πεθαίνω. Θα επιστρέψω σε 200

 χρόνια». Ξεψύχησε στις 17 Οκτωβρίου. Ακολούθησαν ενστάσεις, γράμματα προς το νοσοκομείο,

 παρατηρήσεις από το προσωπικό του νοσοκομείου ότι τις τελευταίες ημέρες η μητέρα ήταν

 περισσότερο απασχολημένη με τις διαδικασίες που θα ακολουθούσαν μετά το θάνατο του παιδιού 

της, παρά με το ίδιο το μελλοθάνατο παιδί της. Γι’ αυτό διεκδίκησε το δικαίωμά της να ψυχθεί η έφηβη.

 Βρήκε μία παρηγοριά για την ίδια κι έναν τρόπο να χειριστεί τον θάνατό της η μητέρα της.

πηγή  http://www.protagon.gr/epikairotita/44341279541-44341279541

το πρότεινε η Katerina Varela

Οταν εκκλησία και επιστήμη γίνονται ένα.

Οταν εκκλησία και επιστήμη γίνονται ένα: Οι σπουδαίοι επιστήμονες που πίστευαν βαθιά στον Θεό

Επιστήμη και θρησκεία θεωρούνται 

δύο αντικρουόμενα αντικείμενα. 

Πολλοί πιστεύουν πως ανάμεσα σε

 επιστήμονες και ανθρώπους της

 εκκλησίας, υπάρχει μια ατελείωτη 

κόντρα.
Στην πραγματικότητα όμως δεν

 υπάρχει αυτή η έντονη κόντρα.

 Αντιθέτως, μάλιστα, πάρα πολλοί 

επιστήμονες αφιερώθηκαν στις επιστήμες τους επειδή ήθελαν να... εξερευνήσουν παραπάνω αυτό που

 πιστεύουν. Να βρουν όση παραπάνω λογική μπορούν στην ανεξήγητη ύπαρξη του θεού, φτάνοντας 

έτσι λίγο πιο κοντά του.
Η αντιπαράθεση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, ήταν αποτέλεσμα της ανήσυχης φύσης των 

επιστημόνων αλλά και των ακραία συντηρητικών αντιλήψεων της εκκλησίας. Οι μεν ήθελαν να 

εξηγήσουν, κυρίως στους εαυτούς τους, τον λόγο που πιστεύουν σε κάτι ανώτερο, ενώ οι δε θεωρούσαν

... έγκλημα να «σκαλίζει» και να αμφισβητεί, κανείς αυτά που η εκκλησία θεωρεί ιερά.
Πλέον η εκκλησία έχει αναγκαστεί να παραδεχτεί την εγκυρότητα αλλά και την χρησιμότητα της 

επιστήμης. Μετά από χιλιάδες ανακαλύψεις από ανθρώπους που σε καμία περίπτωση δεν θεωρούνταν

 άθεοι, ο χώρος της εκκλησίας κατάλαβε πως δεν μπορεί πια να στέκεται εμπόδιο.

Ποιοι σπουδαίοι επιστήμονες ήταν βαθειά θρησκευόμενοι;
Νικόλαος Κοπέρνικος (1473-1543):
Ο αστρονόμος που για πρώτη φορά παρουσίασε ένα μαθηματικά τεκμηριωμένο σύστημα που εξηγούσε 

πως οι πλανήτες γυρνούν γύρω από τον Ηλιο, διατηρούσε πολύ στενή επαφή με την εκκλησία. Μάλιστα 

από το 1497 και για λίγα χρόνια υπήρξε ιερέας σε καθολική εκκλησία. Οι δημοσιεύσεις του περί ηλιακού 

συστήματος παρουσιάστηκαν το 1533 στο Βατικανό, υπό την έγκριση του Πάπα.
Γαλιλαίος Γαλιλέι (1564-1642):
Η κόντρα του Γαλιλαίου με την καθολική εκκλησία είναι από τις πιο χαρακτηριστικές διαμάχες επιστήμης

 και θρησκείας. Η δημοσίευση του για την μορφή και την λειτουργία του ηλιακού συστήματος... εξαγρίωσε 

τον Πάπα. Τα λεγόμενα του θεωρήθηκαν αντίθετα με αυτά της Βίβλου. Ο Γαλιλαίος ωστόσο, ήταν βαθειά 

θρησκευόμενος. Μάλιστα δήλωσε πως το έργο του είναι απλώς μια εναλλακτική ερμηνεία ων βιβλικών

 κειμένων, καθώς η Βίβλος είναι ολόσωστη.
Μπλεζ Πασκάλ (1623-1662):
Ο Γάλλος επιστήμονας, πέρα από μαθηματικός και φυσικός, ήταν και θεολόγος. Παρόλο που άφησε 

πίσω του ένα σπουδαίο επιστημονικό έργο, στην διάρκεια της ζωής του αφιερωνόταν όλο και περισσότερο 

στην θεολογία. Εγραψε πολλά βιβλία, με γνωστότερο το «Pensées», αφιερωμένα στην πίστη του. 

Οι τελευταίες του λέξεις, πριν πεθάνει, ήταν «Μάκαρι ο θεός να μην με εγκαταλείψει ποτέ».
Ισαάκ Νεύτωνας (1642-1727):
Το επιστημονικό έργο του Νεύτωνα είναι γνωστό. Πρόκειται για τον άνθρωπο που εξέλιξε όσο ελάχιστοι 

τον τομέα της φυσικής. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό, είναι η βαθειά του πίστη. Ο Νεύτωνας 

θεωρούσε πως οι αριθμοί ήταν ένα μέσο να ανακαλύψει κανείς το πλάνο του θεού. «Το σύστημα του 

Ηλίου, των πλανητών, των κομητών δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα μιας ανώτερης δύναμης» 

είχε γράψει, χωρίς όμως να ταυτίζεται με τις χριστιανικές αντιλήψεις.
Μάικλ Φάραντεϊ (1791-1867):
Ενας από τους σημαντικότερους επιστήμονες του 19ου αιώνα, ο άνθρωπος που με το έργο του για τον

 ηλεκτρομαγνητισμό άλλαξε τα δεδομένα του πλανήτη, ήταν αφοσιωμένος χριστιανός. Μάλιστα υπήρξε

 και μέλος μιας εκ των πιο γνωστών χριστιανικών ομάδων στην Αγγλία.
Αλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955):
Ο σπουδαίος φυσικός έχει φροντίσει με αρκετούς τρόπους να δείξει την πίστη του προς τον θεό. «Ο 

θεός δεν παίζει ζάρια» είχε δηλώσει για να εναντιωθεί στην αρχή της αβεβαιότητας. Ο Αϊνστάιν 

προσπαθούσε με κάθε τρόπο να συνδέσει θρησκεία και επιστήμη. «Η επιστήμη χωρίς την θρησκεία

 είναι κουτσή. Η θρησκεία χωρίς την επιστήμη είναι τυφλή» είχε πει χαρακτηριστικά.
Φυσικά, υπήρξαν και επιστήμονες που ποτέ δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν την ύπαρξη μιας ανώτερης

 δύναμης, χωρίς αυτή να αποδεικνύεται αυστηρά. Ενας από αυτούς ήταν ο Μπέρτραντ Ράσελ, που σε

 δηλώσεις του είχε εναντιωθεί άμεσα στον Χριστιανισμό.

Πηγή: Οταν εκκλησία και επιστήμη γίνονται ένα: Οι σπουδαίοι επιστήμονες που πίστευαν βαθιά στον

 Θεό | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/232231/otan-ekklisia-kai-epistimi-ginontai-ena-oi-

spoydaioi-epistimones-poy-pisteyan-vathia#ixzz4NYPa4EL2

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2016/10/blog-post_22.html#ixzz4QY3e61Sd

Τεχνολογία και προσωπική επαφή

Ο Ένας και ο Άλλος (Σχόλιο πάνω στην ευθανασία)

Τα φώτα στο θαλάμο της εντατικής χαμήλωσαν. Η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα παρακαλούσε τους επισκέπτες να φύγουν. Οι συγγενείς των ασθενών σηκώθηκαν.

- Πώς πάει ο δικός σας; ρώτησαν οι συγγενείς του Ενός τούς συγγενείς του Άλλου.

-Τα ίδια, απάντησαν οι συγγενείς του Άλλου. Ο δικός σας;

-Ίδια κι απαράλλαχτα. Καιρός να το αποφασίσουμε. Δεν πάει άλλο. Τι τον κρατάμε; Ο άνθρωπος τζάμπα βασανίζεται. Ευθανασία αύριο κιόλας.

-Καληνύχτα, είπαν οι μεν κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι.

-Καληνύχτα, τους απάντησαν οι δε βγαίνοντας στο δρόμο.

Και Ένας και ο Άλλος είχαν μείνει "φυτά". Φυτά σωματικώς. Οι ψυχές τους ολοζζώντανες. Ίσως πιο ζωντανές από ποτέ, περίμεναν πώς και πώς να αναχωρήσουν οι συγγενείς τους. Πολλές συζητήσεις, ομιλίες ατέλειωτες, αβάσταχτη θλίψη. Οι δυο ψυχές είχαν πολύ κουραστεί.

-Όσο ήμουν ακόμα υγιής, είπε ο Ένας, είχα πει στους δικούς μου, αν ποτέ καταντήσω έτσι, να μου κάνουν ευθανασία. 

-Κι εγώ, είπε ο Άλλος.

 -Έλα όμως που εγώ το μετάνιωσα, αλλά δεν έχω τρόπο να τους το πω.

-Εγώ δεν το μετάνιωσα καθόλου, είπε ο Άλλος. Ζωή είναι αυτή;

Και όμως είναι. Κι αυτό είναι ζωή, είπε ο Ένας. Προφανώς, μια διαφορετική ζωή απ' αυτή που ζούσαμε πριν, αλλά αφού συνομιλούμε, μπορείς να ισχυριστείς πως αυτό δεν είναι ζωή; 

-Ναι μπορώ. Δεν είναι. Οι δικοί μου κουράστηκαν να με φροντίζουν κι εγώ δεν μπορώ πια τίποτα να τους προσφέρω, μόνο τους ταλαιπωρώ. Τι νόημα έχει; Ελπίζω πως αύριο θα τελειώσει και το δικό τους και το δικό μου μαρτύριο.

 -Μαρτύριο, είπε ο Ένας σκεφτικός. Πάμε μια βόλτα στους άλλους θαλάμους; Καιρό τώρα το είχαν συνήθειο.

 -Και δεν πάμε;

Μπήκαν στους περισσότερους. Άλλοι ασθενείς ξαγρυπούσαν βαρυγκομώντας  απ' τους πόνους, άλλους τους είχαν πιάσει τα φάρμακα και κοιμούνταν βαθιά. Οι συνοδοί τους ξενυχτούσαν πλάι τους καθισμένοι στις καρέκλες. Έπλεκαν, κεντούσαν, διάβαζαν, κουτουλούσαν απ' τη νύστα.

 -Τους θυμάσαι αυτούς που κάθονται τόσες μέρες στις καρέκλες πώς ήταν τον πρώτο καιρό; ρώτησε ο Ένας τον Άλλον.

 -Θυμάμαι, πώς δε θυμάμαι. Τότε ήταν μια χαρά, ενώ τώρα η κούραση είναι ορατή στα πρόσωπα, στα σώματα.

 -Και για τις ψυχές τους τι έχεις να πεις; Τις βλέπεις πώς μεγάλωσαν, πώς φωτίζουν;

 -Όχι, δεν βλέπω τίποτα. Πού τα είδες αυτά; Εγώ τις βλέπω λιωμένες, μαυρισμένες, συρρικνωμένες.

 -Μα κοίταξε καλύτερα. Όλοι αυτοί που φροντίζουν τους αρρώστους τους και που λίγο πριν εσύ ισχυριζόσουν πως μόνο τους τυραννούμε και δεν τους προσφέρουμε τίποτα λάμπουν! Κοίτα και τους αρρώστους. Οι ψυχές τους από ισχνά κεριά που ήταν στην αρχή, τώρα καίνε σαν πασχαλινές λαμπάδες, να μην πω σαν βεγγαλικά. Καλά, δε βλέπεις;

 -Δεν ξέρω τι εννοείς. Κι ούτε που με νοίζει αν λάμπουν και πόσο λάμπουν. Με νοιάζει μόνο πόσο πονούν και πόσο βασανίζονται. Κι αυτοί και οι άλλοι. Τι να το κάνω εγώ το φως  τους;

 -Μα είναι νύχτα, είπε ο Ένας. Η γλυκιά λάμψη τους ξεχύνεται παντού, γλυστρά απ' τα σφραγισμένα παράθυρα, πηγαίνει στον έξω κόσμο, αυτόν που ακόμα κοιμάται ήσυχος, υγιής, ξέγνοιαστος.

 -Δε με ενδιαφέρει. Ούτε οι άρρωστοι με νοιάζουν ούτε και οι συνοδοί τους.  Καλύτερα να τέλειωνε το μαρτύριό τους μια ώρα αρχίτερα. Κουράστηκα, πάμε πίσω.

Μπήκαν και πάλι στο θάλαμο της εντατικής. Μαρτύριο, ε; συγομουρμούρισε πάλι ο Ένας. Αντίκρυσαν τα σώματά τους, βουβά, λιωμένα, διασωληνωμένα.

 -Η αλήθεια είναι πως αν δεν είχε προοδεύσει τόσο η Ιατρική, τώρα δε θα ήμασταν εδώ, είπε ο Ένας.

 -Και το λες αυτό πρόοδο; ρώτησε ο Άλλος. Με το ζόρι να κρατάς κάποιιον σ' αυτήν την κατάσταση; Μωρέ, ευθανασία και πάλι ευθανασία!

- Όχι, αυτό δεν μπορώ πια να το δεχθώ, είπε ο Ένας στον Άλλον. Το ξανασκέφτηκα. Δεν είναι δική μου η ζωή, όσο κι αν υπήρξε δική μου. Ο Θεός μου την έδωσε όταν ήθελε, ο Θεός πρέπει και να μου την πάρει όποτε θέλει.

 -Ναι, αλλά τώρα δε σε κρατά ο Θεός, σε κρατούν τα μηχανήματα.

 -Κι αυτό όμως ακόμα, Εκείνος το επιτρέπει. Κι αυτό που μας φαίνεται γελοίο να ονομάζεται πρόοδος, κι αυτό ο Θεός το επέτρεψε. Νομίζεις δηλαδή πως αν θέλει ο Θεός δεν μπορεί να μας πάρει παρόλα τα μηχανήματα;

 -Δεν μπορεί βέβαια, δεν τον αφήνουμε.

 -Ίσως έχεις δίκιο, είπε ο Ένας σκεφτικός. Ίσως βρήκαμε τρόπο να εκβιάζουμε ακόμη και τον Θεό...

 -Άρα δεν υπάρχει άλλη λύση.

 -Κι όμως δεν μπορεί. Μίλλησες για μαρτύριο. Πόσοι και πόσοι δε μαρτύρησαν πριν από μας. Γιατί αυτοί δεν αφαιρούσαν μόνοι τους τη ζωή τους; Ποιοι είμαστε εμείς; Τι παραπάνω ξέρουμε από κείνους;  Αν τα μηχανήματα εκβιάζουν το Θεό να μας κρατά στη ζωή, τότε η ευθανασία δεν τον εκβιάζει ακόμα παραπάνω, αφαιρώντας του το δικαίωμα να μας την πάρει ο ίδιος; Στο κάτω κάτω τα μηχανήματα διατηρούν στη ζωή τη ζωή που ο Θεός έδωσε, ενώ η ευθανασία την αφαιρεί με ευθύνη δική μας. Ποιος από μας έχει αυτό το δικαίωμα;

 -Εγώ το έχω. Στο ικάτω κάτω το παίρνω από μόνος μου βρε αδερφέ. Δεν με παρατάς ήσυχο με τον Θεό σου. Εξάλλου, αύριο και οι δικοί μου και οι δικοί σου θα προχωρήσουν σύμφωνα με ό,τι τους παραγγείλαμε πριν φτάσουμε σ' αυτό το αξιοθρήνητο σημείο. Οπότε, τι τα μελετάς;

 -Εσύ δηλαδή θα φύγεις ανάλαφρος ή έχεις κάποιο βάρος; Κάτι που να μην πρόλαβες να το τακτοποιήσεις όσο ήσουν μέσα στο υγιές σώμα σου;

 -Φυσικά και έχω. Αλλά τι να κάνω τώρα; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

 -Θα φύγεις, λοιπόν, μ' αυτό το βάρος;

 -Ας φύγω το συντομότερο κι ας φύγω και μ' αυτό, αφού άλλη λύση δεν υπάρχει, είπε ο Άλλος. Υπάρχει;

Ο Ένας έμεινε σιωπηλός. Έμεινε σιωπηλός ώρα πολλή. Μέσα στην ησυχία της νύχτας, ο Άλλος τον άκουσε να προσεύχεται.

 "Κύριε", είπε. "Εσύ που δίνεις και παίρνεις τη ζωή, συγχώρεσέ με. Στάθηκα σκληρός και άδικος με τον αδερφό μου. Δεν του ζήτησα να με συγχωρέσει όσο ζούσα. Έχει δίκιο που δεν ήρθε ούτε μια φορά εδώ να με δει. Μα και να ερχόταν, φωνή το σώμα μου δεν είχε πια να του ζητήσει συγνώμη. Δε θα με άκουγε. Συγχώρεσέ με, Κύριε, και πάρε με κοντά Σου. Τούτο το βράδυ, πάρε με. Μην πάρω και την αμαρτία της αφαίρεσης της ζωής μου, να μην την πάρουν και τα παιδιά μου εξαιτίας μου. Πάρε με, Κύριε. Εσύ, αν θέλεις, μπορείς. Μπορείς τα πάντα. Κύριε, πάρε με..." 

Ο Άλλος κρυφογέλασε, μα δε μίλησε. Τίποτα δεν είπε. Προτίμησε να κοιμηθεί. Ανέκαθεν προτιμούσε τον ύπνο απ' τις σπαζοκεφαλιές. Ξημέρωσε. Ένας ήλιος λαμπρός μπήκε στο θάλαμο και ο τόπος άστραψε. Ο Άλλος ξύπνησε.

Φωνές, φώτα, γιατροί, νοσοκόμοι. 

 -Μα πώς έγινε αυτό; ρωτούσαν οι γιατροί τις νοσοκόμες. Δεν κάνατε βάρδια το βράδυ; Δεν τα ελέγξατε όλα;

 -Όλα πήγαιναν καλά. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα μέχρι τις τέσσερις που περάσαμε. Μέσα σε μισή ώρα τι έγινε;

Ο Άλλος κοίταξε το ρολόι του τοίχου. Είχε κάνει λάθος. Δεν είχε ξημερώσει. Ήταν μόνο τέσσερις και μισή. Κοίταξε το παράθυρο. Μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας, η  ψυχή του Ενός ανέβαινε πάμφωτη στον ουρανό περιτριγυρισμένη από μύρια φώτα. Έμεινε ασάλευτος να την κοιτάζει. 

 -Πώς σταμάτησε το μηχάνημα, αδερφή; Κάποια εξήγηση θα πρέπει να δώσουμε στους συγγενείς.

 -Δεν ξέρω, γιατρέ. Δεν ξέρω, ειλικρινά. Αλλά μην ανησυχείτε, σήμερα ούτως ή άλλως θα μας ζητούσαν να του κάνουμε ευθανασία. Μας έβγαλε απ' τη δύσκολη θέση ο άνθρωπος...

 -Ο Άλλος τι κάνει;

 -Όλα δουλεύουν κανονικά, ευτυχώς. Κι οι δικοί του θα έρθουν σε λίγες ώρες για τον ίδιο λόγο.

Οι λίγες ώρες πέρασαν. Στις εννιά ήρθαν οι συγγενείς του Ενός, ήρθαν και του Άλλου. 

 -Δεν προλάβαμε να εκτελέσουμε την επιθυμία του, είπαν οι συγγενείς του Ενός, είπε κάποιος.  Κρίμα. Έφυγε μόνος του. Τον λυπήθηκε ο Θεός. Ίσως και καλύτερα. Τουλάχιστον ξέρουμε πως κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Κι αυτό ειναι κάτι...

 -Μα πότε έφυγε; Αφού ήρθε μέσα στον ύπνο μου, είπε βουρκωμένος ο αδερφός του. Μ' αγκάλιασε, έπεσε στα γόνατα και κλαίγοντας μού ζήτησε συγνώμη. Τον σήκωσα, τον φίλησα, τον αγκάλιασα και ήρθα χαρούμενος να τον συναντήσω. Νόμιζα πως είχε γίνει πια καλά. Τι όνειρο... Αναπαυμένος να 'ναι...

Οι συγγενείς του Άλλου κουβέντιαζαν ήδη με τον γιατρό. Η ψυχή του τους μιλούσε, τους εξηγούσε τι συνέβη στον φίλο του, τους ικέτευε να του δώσουν λίγο χρόνο, λίγο, μια στάλα χρόνο ρε παιδά, να το ξανασκεφτώ... Κανείς δεν τον άκουσε. Κανείς. Ίσα που πρόλαβε να πει: Κύριε..

Οι συγγενείς του Άλλου έμειναν σιωπηλοί. Κατέβασαν τα μάτια. Τα μάτια τους θα κουβαλούσαν ως τη στερνή τους ώρα το ασήκωτο βάρος τριών ερωτημάτων που το στόμα τους ποτέ δε θα άρθρωνε. Ήταν οι αγαπημένοι του ή οι φονιάδες του; Αν μπρούσε να τους μιλήσει θα επέμενε στην παλιά του άποψη; Στάθηκαν φιλάνθρωποι ή Θεομάχοι; 

Το σίγουρο είναι πως κανένας τους δεν ζήτησε ποτέ για τον εαυτό του την ίδια μεταχείριση σε ενδεχόμενη ανάλογη περίπτωση.

http://animusanimus.blogspot.gr/2016/09/blog-post_7.html

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - 2.1 ΠΛΟΥΤΟΣ (1ο δίωρο)

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - 2.1 ΠΛΟΥΤΟΣ (1ο δίωρο): Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα Οι μαθητές/ μαθήτριες να: -    προσδιορίζουν τις θέσεις του Χριστιανισμού και άλλω...

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - 2.3 ΣΥΜΒΙΩΣΗ (3ο δίωρο)

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - 2.3 ΣΥΜΒΙΩΣΗ (3ο δίωρο): Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα Οι μαθητές/μαθήτριες να: -           αναδεικνύουν τις διαστάσεις της Ορθόδοξης χρι...

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ 1.1 ΕΠΙΣΤΗΜΗ (1ο δίωρο)

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ 1.1 ΕΠΙΣΤΗΜΗ (1ο δίωρο): Θ.Ε. 1 ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ (Επιστήμη, Τεχνολογία, Γενετική, Οικολογία) 1.1 ΕΠΙΣΤΗΜΗ (1 ο  δίωρο) Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα  Ο...