Ένας άγιος σε λάθος μέρος

«Πως μπορούν κάποιοι να βρίσκουν λύση πολύ εύκολα στα πιο περίπλοκα προβλήματα, ενώ άλλοι πανικοβάλλονται όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα μικρό πρόβλημα και πνίγονται σε μία κουταλιά νερό;" ρώτησα.

Ο Ramesh απάντησε με τη διήγηση της ακόλουθης ιστορίας:

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που η ψυχή ήταν γεμάτη καλοσύνη. Όταν πέθανε, όλοι υπέθεσαν ότι θα πήγαινε κατ 'ευθείαν στον Παράδεισο, αφού θεώρησαν ότι ήταν η μόνη επιλογή για έναν καλό άνθρωπο σαν κι αυτόν. Και πράγματι εκεί πήγε.

Εκείνο τον καιρό, ο Παράδεισος δεν ήταν καθόλου οργανωμένος και δεν λειτουργούσε στη εντέλεια. Η γραμματεία ήταν ανεπαρκής, και η κοπέλα που τον υποδέχτηκε έριξε μια βιαστική ματιά στην λίστα με τα ονόματα που είχε μπροστά της. Δεν βρήκε το όνομα αυτού του ανθρώπου, οπότε τον έστειλε κατευθείαν στην Κόλαση.

Στην κόλαση κανείς δεν ελέγχει ποιος εισέρχεται. Ο άνδρας εισήλθε και παρέμεινε στην Κόλαση ...

Μερικές μέρες αργότερα, ο Εωσφόρος εισέβαλε από τις πύλες του Παραδείσου, για να ζητήσει εξηγήσεις από τον Άγιο Πέτρο.

"Αυτό που κάνατε ήταν απαράδεκτο!" είπε.

Ο Άγιος Πέτρος ρώτησε τον Εωσφόρο γιατί ήταν τόσο θυμωμένος, και ο οργισμένος Εωσφόρος του απάντησε:

"Στείλατε αυτόν τον άνθρωπο κάτω στην Κόλαση, και αυτός με υπονομεύει διαρκώς! Από την αρχή που ήρθε, ενδιαφερόταν για τους άλλους ανθρώπους, τους άκουγε και τους μιλούσε με αγάπη. Η κατάσταση άλλαξε στην Κόλαση. Τώρα όλοι μοιράζονται μεταξύ τους τα συναισθήματά τους, αγκαλιάζονται και ενδιαφέρονται για τον άλλον. Όμως στην Κόλαση δεν πρέπει να είναι έτσι ! Πάρτε τον πίσω στον παράδεισο! "

Όταν τελείωσε ο Ramesh την ιστορία, με κοίταξε και μου είπε:

«Ζήσε τη ζωή σου με τόση αγάπη στην καρδιά σου, ώστε ακόμα και αν σε στείλουν κατά λάθος στην κόλαση, ο ίδιος ο διάβολος να σε επιστρέψει στον Παράδεισο».

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Ο Μανώλης Ανδρόνικος για τους νέους (1967)

  

Η γενιά του 1950 πείνασε και αγωνίστηκε μέχρι να ορθοποδήσει ...και είναι αλήθεια ότι στερήθηκε πολλά,αλλά είχε στην ψυχή της την ελπίδα...το όραμα για κάτι το καλύτερο !

* Η σημερινή γενιά έχασε την ελπίδα ή τουλάχιστον την έσβησαν και την αφαίρεσαν απ΄αυτήν κι αυτό είναι το πιο τραγικό...

Και με ρωτάει ο 15ντάχρονος "πώς θα πορευτούμε" ; Και του απαντώ με θάρρος και πίστη και ελπίδα !

Και θα του θυμίσω τα λόγια της ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ του Μανόλη Ανδρόνικου στην εφημερίδα ΒΗΜΑ τον Μάιο του Ι967. Εκεί μεταξύ των άλλων γράφει :

«Όταν βλέπω τα μάτια των νέων καρφωμένα επάνω μου, νιώθω πως βυθίζονται στα έγκατα της ψυχής μου για να ανασύρουν από κει ό,τι έχει μαζευτεί χρόνια τώρα. Αγάπη και κακίες, γνώσεις και όνειρα, ελπίδες και φόβοι. Με ερευνούν και με ελέγχουν και προσδοκούν να πάρουν κουράγιο, για τον δικό τους δρόμο. Τι να τους μαρτυρήσω; Είναι στιγμές που είμαι έτοιμος να τους πω πόσο κουραστήκαμε η γενιά μου, ποια γενιά ; Ας πούμε η γενιά του 40.

 

Πόσο πολύ πιστέψαμε το φως μέσα στο σκοτάδι και πόσο λίγο ήταν το ψωμί που έθρεψε το κορμί μας στην πρώτη του νιότη. Πόσο ζαλισμένοι ξυπνήσαμε την αυγή της Λευτεριάς για να ψηλαφίσουμε το χώμα και τη θάλασσα, να χτίσουμε ένα σπίτι, να βρούμε μια γυναίκα, να πάρουμε αυτό που λέμε το δρόμο της ζωής. Ποιος μπορεί να πει τι κάναμε, τι πήραμε και τι δώσαμε;

 

Μας βλέπουν τα νεανικά μάτια ερωτηματικά. Θέλουν να τους θυμίσουμε πως ύψωναν τα παιδιά τα χέρια τους στον περίεργο χαιρετισμό του φασισμού…πως έκλαψαν τον Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

 

Ο Σαγγάριος ήταν το πρώτο μας παραμύθι, μαζί ,ε τη φωτιά της Σμύρνης και τους Τσέτες. Δεν είναι γνωστή στα παιδιά μας η λέξη «πρόσφυγας»και του αϊτού ο γιος» δεν τους λέει τίποτα. Κι αν δουν σε κάποιο μουσείο ένα μαύρο δίκοχο δε θα δακρύσουν, αφού δεν έχουν δει τη μορφή εκείνου που το φορούσε.

 

Τα παιδιά μας δεν είδαν το κίτρινο πεντάλφα των Εβραίων, δεν έχασαν τους φίλους τους στο κρεματόριο. η αγαπημένη τους Ραχήλ δεν έγινε σαπούνι. Όλ’ αυτά δε γίνονται τραγούδι, ούτε θέατρο, ούτε βιβλία. Έχουν γίνει πίκρα μέσα στις καρδιές μας και γεννούν κακούς εφιάλτες τις νύχτες. Στα παιδιά μας μπορούμε να πούμε μονάχα : πεινάσαμε, πονέσαμε, ελπίσαμε. Τώρα ζούμε, τώρα περάσαμε πέρα από την ελπίδα…

 

Τα μάτια των παιδιών μας ρωτούν. Μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να ζήσουμε ;Τι να τους πούμε; Αφού εμείς ζήσαμε και ζούμε, αφού είμαστε ακόμα όρθιοι και κάνουμε όνειρα, θα πεί πως μπορείτε κάτι παραπάνω, πως πρέπει να ζήσετε και να ελπίζετε και να κάνετε όνειρα. Αν δεν είναι καυτός ο ήλιος της χαράς σας, είναι όμως ήλιος, το σκοτάδι το περάσαμε εμείς, εσείς στεκόσαστε γερά στα πόδια σας, τα μάτια σας βλέπουν μπροστά, οι αρμοί σας είναι γεροί για να χορέψετε, να κάνετε έρωτα, να χτίσετε σπίτια, για να σας φέρουν στο φεγγάρι.

 

Τα μάτια των παιδιών μας κατηγορούν : Για την κακία που βλέπον γύρω τους, για τις αδυναμίες μας , για την απιστία μας, για την υποκρισία μας. Και τα μάτια των παιδιών είναι καθαρά, φωτεινά, έτσι ήταν και τα δικά μας μάτια , έτσι είναι και τώρα όταν μείνουμε μονάχοι στο σκοτάδι και ονειρευόμαστε, έτσι θέλουμε να είναι όλα τα μάτια κι όλες οι καρδιές των ανθρώπων.

 

Είμαστε λιγότεροι κακοί απ’ όσο μας νομίζουν τα παιδιά μας, είμαστε όμως αδύναμοι. Χρειάστηκαν να ξοδέψουμε τις δυνάμεις μας, όλες μαζί, σε μια μέρα ή σ’ ένα χρόνο, ποιος είχε καιρό να μετράει τότε τις στιγμές. Η Λευτεριά ζητούσε αίμα και πόνο και της τα προσφέραμε αφειδώλευτα, το σκοτάδι ζητούσε φως και το πήραμε από τα δικά μας μάτια, οι άνθρωποι ζητούσαν ψωμί κι ελπίδα και τα σκορπίσαμε όπου βρισκόμασταν. Δουλεύαμε για το μέλλον του ανθρώπου, της πατρίδας, της γης, δε νοιαζόμασταν για το δικό μας μέλλον.

 

Μπροστά στα εξεταστικά μάτια των παιδιών αισθανόμαστε συχνά ντροπιασμένοι, γιατί και κείνα και μεις πιστέψαμε πως είχαμε ξεπεράσει την ανθρώπινη μοίρα , πως αποκαθαρθήκαμε μέσα στην πυρά της δοκιμασίας από τις μικρότητες και της αδυναμίες της ζωικής μας φύσης. Και μας είναι οδυνηρή η αποκάλυψη πως μείναμε άνθρωποι, με έγνοιες και φροντίδες ασήμαντες, με εγωισμούς και ματαιοδοξίες απροσδόκητες.

 

Δεν είναι ανάγκη να απολογηθούμε, φτάνει μονάχα η εξομολόγηση. Και φτάνει μονάχα η αγάπη προς τα παιδιά μας, για να τους πείσει πως κάποτε μας αδικούν. Πως δεν τους ωφελεί να παίρνουν μονάχα τη θέση του κατήγορου, έτοιμοι να κεραυνώσουν τους αμαρτωλούς, γιατί μια τέτοια στάση μαρτυρεί πολύν εγωισμό, κάποτε αδικαιολόγητο.

 

Πιστεύουν πως εκείνοι είναι καλύτεροί μας, αυτό πιστεύουμε κι εμείς. Ξέρουν πως κάναμε λιγότερα απ’ όσα μπορούσαμε , το ξέρουμε και λυπόμαστε γι’ αυτό. Νιώθουν ότι δεν είμαστε όσο θα ήθελαν ειλικρινείς απέναντι τους κι απέναντι στον εαυτό μας, καταλαβαίνουμε το αίσθημά τους αυτό.

 

Η γενιά μας, ας πούμε η γενιά του 40…δεν είχε προλάβει να κρίνει τους πατέρες της, γιατί πλήρωναν με το αίμα τους πατρικούς λογαριασμούς, δεν είχαν προλάβει να σκεφτούν το μέλλον τους, γιατί είχαν να πολεμήσουν με το τουφέκι στο χέρι γι αυτό, δεν είχαν προλάβει να τραγουδήσουν παρά τραγούδια ηρωικά και πένθιμα, δεν είχα προλάβει να αγαπήσουν τίποτα άλλο από τον άνθρωπο, τη Λευτεριά και το Θάνατο.

 

Ποιος μπορεί να πει τι κάναμε, τι πήραμε , τι δώσαμε η γενιά μας; Ένα μονάχα μπορούμε να πούμε : Πολύ αγαπήσαμε ,πολύ πονέσαμε και πολλά ελπίσαμε. Κι ελπίζουμε, γιατί μάθαμε να μην απελπιζόμαστε μπροστά σε τίποτα.

Στον Μανόλη Ανδρόνικο, με πολύ σεβασμό ξαναθυμίζω το θαυμάσιο λόγο του, τη μικρή εξομολόγησή του προς τους νέους !
 

 Πηγή : Όπου γης

πηγή http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2015/04/1967.html

Θεολογικά tips για Καλό Πάσχα

Αυτοέλεγχος και φύγαμε....

- Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι εν μέσω μιας εθιμοτυπικής,επετειακής και πολυφωτισμένης εκδήλωσης; Ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός. Κατά πάσα πιθανότητα, θα περάσει δίπλα σου χωρίς να το καταλάβεις. Πίσω από τα φώτα, πέρα από την εκδήλωση.

- Βλέπεις ότι δεν «τρελαίνεσαι» (σε εισαγωγικά) με το φολκλορικό και συναισθηματικό περιτύλιγμα του Πάσχα; Καλύτερα!! Προτιμότερο είναι να τρελαίνεσαι (χωρίς εισαγωγικά) με τη μόνιμη και απροϋπόθετη αγάπη του Θεού. Αν μάλιστα βρεθείς τις ημέρες αυτές σε κάποιο μοναστήρι, θα δεις ότι οι άνθρωποι εκεί βιώνουν τα γεγονότα ήρεμα. Όχι όμως α(συ)ναίσθητα. Επειδή για την Εκκλησία κάθε ημέρα είναι ευκαιρία συμμετοχής στο Πάθος του Κυρίου. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι αναστάσιμη.

- Πάσχα σημαίνει βίωση των γεγονότων ως τωρινά και υπαρξιακά. Χρειάζεται λοιπόν η συμμετοχή στις ακολουθίες (με βιβλίο για να παρακολουθείς τα λεγόμενα), το διάβασμα σχετικών θεολογικών κειμένων και η ακρόαση βυζαντινών ύμνων. Όχι επετειακά, αλλά ως μια καλή αρχή.

- Κάνε ό,τι κάνεις, γνωρίζοντας γιατί το κάνεις. Βάφεις αυγά; Θυμήσου ότι συμβολίζουν τους τάφους μας που είναι λουσμένοι από το Αίμα του Κυρίου. Ας μείνει παραπονεμένη φέτος η διακόσμηση του σπιτιού σου που απαιτεί αυγά μπλε, κίτρινα, ή πράσινα.

- Μην ασχολείσαι τόσο με την τιμή του αμνού στα κρεοπωλεία, όσο με την τιμή του Αμνού επί του σταυρού. Καλύτερα Πάσχα Κυρίου κι ας είναι με φασόλια…

- Είσαι από αυτούς που «ακούνε» το Χριστός Ανέστη ή από αυτούς που γίνονται ένα με τον Ένα; Στην πρώτη περίπτωση, θυμήσου την τρίωρη προετοιμασία που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν από τις 23:50. Με τα καλά σου, με το εορταστικό σου χαμόγελο, με την ευχή «Χρόνια Πολλά», πάρε θέση έξω από την Εκκλησία. Μην ξεχάσεις στις 00:10 να φύγεις. Έτσι όπως ήρθες. Κύριος και κυρία. Το σύνθημα για τη μαζική αποχώρηση είναι το «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού…». Εάν ανήκεις στη δεύτερη περίπτωση, ο Ένας σε περιμένει στο Άγιο Ποτήριο.

- Απόφυγε τις «ευγενικές» ευχές του τύπου «το φως της Ανάστασης να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε». Δηλαδή, σαν τι; Η SantaClaussοποίηση του Πάσχα με τη μαγική αστρόσκονη της νεραϊδοχώρας ξεπερνούν τα όρια της γραφικότητας. Το φως της Ανάστασης ή σε πυρπολεί από αγάπη, με αγάπη και για αγάπη ή και φέτος Πόντιος Πιλάτος (με τα χέρια καθαρά και τη συνείδηση ήσυχη….).

- Πάσχα σημαίνει πέρασμα από το θάνατο στη Ζωή. Πέρασες,πισωγύρισες ή το σκέφτεσαι ακόμη;

 

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Δρ. Θεολογίας – Καθηγητής

πηγή http://theologosnaf.blogspot.gr/2015/04/tips.html 

Εκδήλωση στο δήμο Συκεών

   

  
Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση οργανώνει το 2ο ΓΕΛ Συκεών με ομιλητή τον ψυχίατρο Δ.Καραγιάννη. Συγχαρητήρια στους μαθητές και στους διοργανωτές για την εξαιρετική ιδέα τους . Καλή επιτυχία!!!
 

Αγαπώ σημαίνει ταπεινώνομαι.

Σ’αγαπώ σημαίνει ταπεινώνομαι, χάνομαι για χάρη σου.

Λοιπόν…για ποια αξιοπρέπεια μου μιλάς;


Εάν θέλεις να περισώσεις την αξιοπρέπειά σου, δικαίωμά σου.
Μην μου μιλάς όμως για αγάπη…

Διότι “η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής…” (Α’ Κοριν. 13,5)

Πηγή: imverias.blogspot.gr

 

το βρήκαμε εδώ http://enorion.blogspot.gr/2015/02/blog-post_45.html?spref=bl

Η Αγάπη δεν κρύβεται

Η αγάπη δεν φαίνεται στον θυμό και στην οργή αλλά στην υπομονή και στην συγχώρεση.
Η αγάπη δεν λυγίζει στο πόνο της καρδιά μας αλλά στην αγάπη του άλλου.
Η αγάπη δεν φανερώνεται εύκολα στο λόγο αλλά στη βλέμμα της ευσπλαγχνίας.
Η αγάπη δεν χαρίζεται στο σώμα του άλλου αλλά μέσα στην ταπεινή καρδιά.
Η αγάπη δεν φωνάζει στην αδικία του άλλου αλλά σιωπά στην ταπείνωση του εαυτού μας.
Η αγάπη δεν χάνεται μέσα στην βοή του κόσμου αλλά δείχνει την παρουσία της με την πλούσια αρετή της.
Η αγάπη δεν καταστρέφεται με την αδιαφορία αλλά βοηθεί με τον ενδιαφέρον της.
Η αγάπη δεν αδιαφορεί για την αδυναμία του άλλου αλλά ενδιαφέρεται για την σωτηρία του.
Η αγάπη δεν τρέχει μαζί με το θυμό αλλά τον προσπερνά με γρήγορο βηματισμό για να συναντήσει την αδελφή της την ταπείνωση.
Η αγάπη δεν κοιμάται χωρίς να συγχωρήσει τον άλλον.
Η αγάπη δεν κοιτά το παρελθόν αλλά κοιτά το μέλλον για να αγαπήσει περισσότερο τον άλλον.
Η αγάπη δεν καταδικάζει τον άλλον αλλά σταυρώνεται παρά να σταυρώσει.

 

πηγή  http://lllazaros.blogspot.gr/2015/02/blog-post_12.html?spref=bl

Λίγο πριν κοιμηθείς, σκέψου...

Λίγο πριν κοιμηθείς, σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις πως πορεύεσαι στη ζωή σου.

Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός.
Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…
Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο… Τόσος κόσμος υποφέρει.
Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ’ ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ… Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη…Σκέψου τα όλα αυτά όχι για να απελπιστείς! Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους!Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος, θα σφαλίσει τα μάτια σου, κι εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή… Να τα θυμάσαι αυτά, λίγο πριν κοιμηθείς...

• Από hellas-orthodoxy και agioritikovima.gr

το βρήκαμε εδώ http://4synodoiporoi.blogspot.gr/2015/01/blog-post_16.html?spref=bl

Πώς είσαι;

       

το βρήκαμε εδώ http://symvstathmos.wordpress.com/

«Είδα το χέρι του Θεού...»

Άκουγα κάποιες φορές ανθρώπους χτυπημένους από την ζωή...

Ανθρώπους που τα βάσανα και οι περιπέτειες σημάδεψαν τον βίο τους, να λένε:
« Στην περίπτωση μου είδα το χέρι του Θεού».
« Το χέρι του Θεού με γλύτωσε».

Αναρωτιόμουν πώς να ‘ναι το θεϊκό χέρι…

Σαν το στοργικό χέρι της μάνας; Σαν το οδηγητικό χέρι του πατέρα;
Σαν το βασιλικό χέρι που λύνει γόρδιους δεσμούς;

Σαν το ευλογητικό χέρι του ιερέα;

Σαν το χέρι του Μωυσή που άνοιξε στα δύο την Ερυθρά θάλασσα;

Κι’ ήρθε η ώρα να το δώ...

Είδα το χέρι του Θεού…. Δύσκολα περιγράφεται.

Εμείς τα βάζουμε κάτω, μετράμε, υπολογίζουμε, ψάχνουμε οριζόντια την λύση.
Γι’ αυτό και λύση δεν βρίσκουμε. Δεν βλέπουμε φως στο τούνελ.

Και ξαφνικά, μπρος στο αδιέξοδο, επεμβαίνει ο Θεός.

Προσφέρει την λύση, χαρίζει το θαύμα.

Έκθαμβοι πια αναλογιζόμαστε: Όσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα για τον νου μας, τόσο εύκολα είναι για το χέρι του Θεού.

Κι’ ακόμη, πόσο αστείοι γινόμαστε, όταν αγχωνόμαστε και νομίζουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται από μας!

Το χέρι του Θεού!

Που άλλοτε θάλπει, άλλοτε σκεπάζει, άλλοτε οδηγεί, μα πάντα προσφέρει την λύση.

Ας προσπαθήσουμε να ζούμε κάτω από το χέρι του Θεού, μέσα στη χάρη του Θεού και τότε θα νοιώθουμε ότι « Πάντα γαρ δυνατά εστί παρά τω Θεώ. [Μαρκ. ι'27] ».

Αμήν!

Πηγή κειμένου: απο το πολύ όμορφο ιστολόγιο anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr

το βρήκαμε εδώ http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2014/10/blog-post_10.html?spref=bl

Τα ....χρό­νια της ζωής μας

     ΓΕΝΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ ότι τα πρώτα σαράντα χρό­νια της ζωής μάς δίνουν το κείμενο, τα επόμενα τριάντα τα σχόλια πάνω στο κείμενο, τα οποία μας επιτρέπουν να καταλάβουμε για πρώτη φορά σωστά το νόημα, τις ανα­φορές, τα ηθικά διδάγματα και τις λεπτές έννοιες του κει­μένου.

Άρθουρ Σοπενχάουερ / Η τέχνη να επιβιώνεις

πηγή http://trelogiannis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_901.html?spref=bl

Τι περιμένεις;

@Σκέψεις απο τον προσωπικό μου λογαριασμό στοfacebook

"Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουμε αλλά μας κατεβάζουν... "

Εγώ θα στο πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο,γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.

 

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις.
Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.
Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις.Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα βρεις ποτέ.
Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.
Μην περιμένεις να συναντήσεις του τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.
Μην περιμένεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να λες, "ουάου θα πάω για δουλειές....." Ξέχνα το.
Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα.Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.

Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις.
Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν. Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία να τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σας.

Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα. Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης.
Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου, την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία.
Δεν μπορώ πάντα; ναι, αλήθεια είναι!! Ούτε εγώ μπορώ. Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα και είναι καλά. Ακόμη και οι άγιοι έχουν τις κακές μέρες και περιόδους τους.
Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις φάσεις, δεν αυτομαστιγόνομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε.Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί; Μαααα... και δώστου γιατί;

Απλά καλέ μου φίλε μέχρι να μάθεις το γιατί θα έχει τελειώσει η ζωή..... ....!!!

π. λύβιος

http://plibyos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_18.html

 

το βρήκαμε εδώ http://logia-tou-aera.blogspot.gr/2014/09/blog-post_439.html?spref=bl

Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις (Λέων Τολστόι)

Αξίζει να περιμένεις

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς. Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής.

 

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

 

πηγή:http://istologio.org/

 

το βρήκαμε εδώ http://fos-psixis.blogspot.gr/2014/08/blog-post_99.html?spref=bl

Να ψάχνεις το Φως πίσω από το σκοτάδι....

Πολλές φορές σκουπίζω από τις εικόνες , φιλιά ξεραμένα γεμάτα κραγιόν.

Οι κυρίες της εκκλησίας οργισμένες μονολογούν;

-Δεν ντρέπονται λιγάκι; Μεγάλη αμαρτία. Ασέβεια.

Εγώ αμίλητος δίχως να τους απαντώ συνεχίζω να σκουπίζω φιλιά από κραγιόν.

Δεν θέλω κανένα να κατηγορήσω, δεν μου βγαίνει, δεν το είχα ποτέ από παιδί.

Πάντα έψαχνα φως πίσω από το σκοτάδι. Ανθούς εκεί που όλα έμοιαζαν μαραμένα.

Αυτό…, αυτό το έντονο κραγιόν στα χείλη σου τι θέλει άραγε να σκεπάσει;

Ποιο γέλιο ξεχασμένο;

Ποια λόγια ανείπωτα;

Ποια φιλιά που δεν σαρκώθηκαν ποτέ σε σχέση;

Κλείνω τα μάτια και προσεύχομαι, «εάν είναι να φιλήσεις, εάν αγάπη ζητάς να σκορπίσεις, φίλα, φίλα κι ας είναι και με κραγιόν, να χρωματίσει η δίψα σου ουρανό……»

 

π.Λίβυος

 

πηγή http://fos-psixis.blogspot.gr/2014/08/

Δίνε ευκαιρίες στους ανθρώπους ....

    Δίνε ευκαιρίες στους ανθρώπους με τους οποίους κάποια χορδή σου συντονίστηκε κάποτε. Δίνε ευκαιρίες ξανά και ξανά.

 

Πάνος Οικονόμου 

 

πηγή http://trelogiannis.blogspot.gr/2014/08/blog-

Ζήσε την κάθε στιγμή

Άρχιζε τη μέρα σου με προσευχή.
Βλέπε πάντα καθαρά.
Γονάτιζε συχνά κάτω από το πετραχήλι.
Διάλεξε το δρόμο που οδηγεί κοντά στο Θεό.
Ευεργετείς; μάθε πως μιμείσαι το Θεό.
Ζήσε την κάθε στιγμή.
Η ψυχή σου πρέπει να είναι σαν μικρού παιδιού για να μπεις στον Παράδεισο.
Θυμό χαλίνωνε, μην πέσεις έξω από τη λογική.
Ίσια και ψηλά πάντα να κοιτάς.
Κρατά πάντοτε κλειστό το στόμα σου
Λόγος καθαρός είναι μόνο ο λόγος του θεού.
Μάθε να ακούς τον πόνο των άλλων.
Να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και κάποια μέρα θα πεθάνεις.
Ξεκουράσου κάτω από τον ίσκιο του σταυρού.
Όταν στη γαληνή ταξιδεύεις , τότε να θυμάσαι και τη φουρτούνα.
Πάντα να δέχεσαι ευχάριστα ότι προέρχεται από τον Θεό.
Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις Κύριε! Πρός τίνα απελευσόμεθα;
Συγχωρά τους άλλους για να σε συγχωρέσει κι ο θεός.
Τέλειωνε τη μέρα σου με προσευχή.
Υπέμενε όλες τις δυσκολίες της ζωής.
Φυλάξου μακριά από τους πειρασμούς.
Χαμογέλα σε όλη σου τη ζωή!
Ψυχή που προσφέρεται στο θεό είναι η καλύτερη θυσία.

Ώρες ποτέ μη χάνεις, γιατί κάτι ωφέλιμο μπορείς να κάνεις.

Π.Αθανάσιος Καρανάσιος

το βρήκαμε εδώ http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr/2014/08/blog-post_21.html?spref=bl

Αναζητώντας το νόημα... Ομιλία π. Βασιλείου Γοντικάκη

ευχαριστώ την Αριάδνη Α. που μου έστειλε το βίντεο

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ιησού μου,
Εσύ που είσαι
η τέλεια λύση κάθε προβλήματος,
έλα να λύσεις και το δικό μου πρόβλημα,
τούτης της στιγμής.
Σωματικό,
ψυχικό, οικογενειακό,
συναισθηματικό, ερωτικό,
οικονομικό, εργασιακό,
ή άλλο.
Και φέρε
το πιο αίσιο αποτέλεσμα.
Μακάρι, Κύριε,
η λύση σου να είναι ευχάριστη
και ξεκούραστη.
Για να τη δεχτώ χαρούμενα
και βολικά,
χωρίς αντίδραση κι αντίσταση.

Αν όμως μου φέρεις
πόνο και δάκρυ,
θύμισέ μου να κοιτώ πέρα απ’ αυτά,
στο τέλος.
Βοήθα με να σκέφτομαι
το συμφέρον
που κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη στενότητα.

Όταν πονάω, Κύριε,
χάνομαι,
παραλύω και ξεχνάω…
Θύμισε μου,
ότι όλες Σου οι επεμβάσεις
ελευθερώνουν τελικά την ψυχή μου
από κάθε εξάρτηση
που φθείρει και καθηλώνει.

Θύμιζέ μου…Ότι η καρδιά μου
σίγουρα
θα δυναμώσει
στον πόνο αυτό που περνώ.
Με όσα μου συμβαίνουν, Χριστέ μου,
προσεγγίζω τη σοφία και αγιότητα.
Κι όταν,
φτάνω στον πάτο της όποιας δοκιμασίας,
και παραιτούμαι τελείως και αφήνομαι,
τότε είναι που έρχομαι σε επαφή
με την απόλυτη μακαριότητα.

Που ήδη υπάρχει μέσα μου
βαθιά.

Τότε αγγίζω το άγιο Πνεύμα Σου.
Τότε συναντιέμαι μ’ Εσένα τον Ίδιο,
που ντύθηκα στο Βάπτισμά μου.
Και μια ειρήνη παράδοξη
και υπερκόσμια
που δεν στηρίζεται σε κάτι,
ανθίζει
μέσα στο χάος
της ψυχής μου.
Διότι πλέον,
μες στο σκοτάδι της απόγνωσής μου,
ακούστηκε η δική Σου
καταρρακτώδης φωνή:
¨γενηθήτω Φως
και ειρήνη και δύναμη και χαρά¨!
Και γίνεται.
Αμήν.
.
π.Ανδρέας Κονάνος

Τελικά πόσο μάγκας είσαι;

Η απιστία, δεν είναι μαγκιά…

Η αμαρτία, δεν είναι μαγκιά…

Να υπάρχεις απλά για τις επιθυμίες σου, δεν είναι μαγκιά…

Το να μιλάς χωρίς να πράττεις, δεν είναι μαγκιά…

Το να ζεις στο καβούκι του «εγώ» σου, δεν είναι μαγκιά…

Το να κάνεις κάτι επειδή «το κάνουν οι πολλοί», δεν είναι μαγκιά…

Μαγκιά είναι να βουτάς σε ουρανούς δυσπρόσιτους για τους πολλούς…

Μαγκιά είναι να σκαρφαλώνεις σε κόσμους αρετής και νήψης…

Μαγκιά είναι να μπορείς να βλέπεις τα λάθη σου…

Μαγκιά είναι να λες συγνώμη…

Μαγκιά είναι να ζεις για τους άλλους…

Μαγκιά είναι να είσαι του Θεού…

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος              πηγή  http://imverias.blogspot.gr/2014/07/blog-post_13.html?spref=bl

Αν πιστεύαμε

Είναι μερικές φορές που τα προβλήματα σε κυκλώνουν και οι δυσκολίες παρουσιάζονται μπροστά σου η μία μετά την άλλη.
Και είναι και μερικές φορές που αυτό που φοβάσαι είναι...ένα "φάντασμα" και κατοικεί στο μυαλό σου.
Σου γράφω γιατί και εγώ τρόμαξα από καταιγίδες που δεν ήρθαν ποτέ και σάστισα μπροστά στις μαύρες σκέψεις του νου.
Έχεις προσέξει ότι πιο εύκολα πιστεύουμε στο κακό που πρόκειται να έρθει, παρά στην ελπίδα και την αισιοδοξία;
Φοβόμαστε και τρέμουμε το μέλλον και το παρελθόν...
Φοβόμαστε μήπως επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και με το μυαλό μας είμαστε ήδη πολύ μπροστά από τον αληθινό χρόνο.
Αν πιστεύαμε από καρδιάς στον Θεό, θα Του δίναμε την δυνατότητα να διαλέξει Εκείνος το δρόμο μας και όχι εμείς.
Θα Τον αφήναμε να προχωρήσει πρώτος μπροστά και να κάνει ότι εμείς δεν μπορούμε.
Θα "ξεφορτώναμε" όλους τους λογισμούς που μας τρομάζουν στην αγκαλιά Του και θα ξεκινούσαμε από την αρχή.
Γιατί Εκείνος δεν θέλει να φοβάσαι!
Γιατί δεν θέλει να ανησυχείς για όλα αυτά που θα έρθουν.
Γιατί θέλει να σου μάθει να Τον εμπιστεύεσαι.
Θέλει να έχεις ειρήνη στο νου και την καρδιά.
Γιαυτό, προσπαθήσε να δεις τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα και μην μπλέκεσαι στα άσχημα παιχνίδια του νου, που τριγυρνάει συνεχώς και σε τρομάζει.

Λ.Κ.

Πηγή: http://dieyxontonagion.blogspot.gr/

το βρήκαμε εδώ http://lllazaros.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3.html?spref=bl