Ένας άγιος αναρωτιέται: Υπάρχει Θεός;

Τί αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού, εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του; Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται;

Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του, εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους;

Όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορώ. Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό ούτε έχουν φωτιά για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδίες των παιδιών έναντι του Πατέρα τους. Οι λέξεις μου δεν είναι τίποτα, αν δεν είναι απήχηση και επανάληψη αυτού που ο Θεός με τη δική του δυνατή γλώσσα λέει.

Τί είναι ο ψίθυρος στα βότσαλα της ακτής μπροστά στο φοβερό βουητό του ωκεανού; Έτσι είναι και οι λέξεις μου απέναντι στους λόγους του Θεού. Πώς μπορεί να ακούσει κάποιος τον ψίθυρο στα βότσαλα, τα σκεπασμένα από τον αφρό του μανιώδους στοιχείου, όταν είναι κουφός μπροστά στο βουητό του ωκεανού;

Πώς θα δει τον Θεό στα λόγια μου εκείνος που δεν μπορεί να τον δει στη φύση και στη ζωή;

Πώς οι αδύναμες ανθρώπινες λέξεις μπορούν να πείσουν εκείνον που ούτε οι κεραυνοί δεν είναι σε θέσει να πείσουν;

Πώς θα ζεσταθεί με μία σπίθα εκείνος που άφησε τη φωτιά πίσω του;

Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς. Δεν εγκαταλείπει ο Θεός τον δίκαιο, αλλά τον παρακολουθεί στα παθήματά του και απαλά τον οδηγεί στον θρόνο. Δεν εξαρτάται ο Θεός από οποιουδήποτε την καλή θέληση, αλλά πράττει τα πάντα εξαρτώμενα από τη δική Του καλή θέληση. Θα ήταν κακόμοιρος ο Θεός μας, εάν εξαρτιόταν από τις δικανικές υπερασπίσεις ενός θνητού ανθρώπου.

Ο Θεός είναι αυτός που είναι, είτε εμείς τον μεγαλύνουμε είτε τον υποτιμούμε.

Ο Θεός θα υπάρχει , φωτεινός και μεγάλος όπως και σήμερα, και τότε που οι ακτίνες του ηλίου μάταια θα αναζητούν ένα ανθρώπινο πλάσμα στη γη, και αντί ζωντανών θα ζεσταίνουν μόνον τους τάφους των νεκρών…

Το ζήτημα της υπάρξεως του Θεού και της Θείας του Οικονομίας θα καταστρεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά το ζήτημα του Θεού, ανεξάρτητα απ’ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει αρχή και τέλος δεν μπορεί να αφήσει το «επίγειο σπίτι» του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιόνται σε ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μία κουκκίδα.

Δεν είναι ο άνθρωπος φερέγγυος αλλά ο Θεός και πιστός εγγυητής της Βασιλείας της αγάπης στη γη…

Από το βιβλίο: Αργά βαδίζει ο Χριστός,

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

εκδ.Εν πλω.

Πηγή:imverias.blogspot.gr

Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο.

ΜΠΟΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗ ΣΗΚΩΣΕΙ;

"Θα με αγαπάς, ρέ· θές, δεν θές, θα με αγαπάς ..." τότε είναι που χάθηκε το παιχνίδι. Όπου ασκείται βία χάνεται και η παραμικρή ελπίδα να ανθίσει η αγάπη. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο. Η καρδιά του ανθρώπου είναι σαν ένα δωμάτιο που η πόρτα του ανοίγει μονάχα από μέσα. Εδώ φαίνεται και η βασική διαφορά μας από τα ζώα. Αυτά είναι υποδουλωμένα στα ένστικτα. Ο λύκος θέλει, δεν θέλει, θα φάει κρέας, εκτός αν τον "βαρέσει" ραδιενέργεια αλλοιωθεί γενετικά και αρχίσει να θέλει χορταράκι. Τότε έχουμε μεταλλαγμένο λύκο αλλά πάλι όχι αυτεξούσιο. Ο άνθρωπος έχει "εγώ", δυνατότητα συνείδησης. Δεν είναι εκατό τοις εκατό ελεύθερος (θά ήθελα να ήταν καλοκαίρι και να κάμνω τα μπανάκια μου) αλλά μπορεί, αν θέλει, να απελευθερωθεί από τα ένστικτα, μπορεί να διαλέξει με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει.

Είμαι ελεύθερος όταν κάνω ό,τι θέλω. Ο πιο σύντομος ορισμός της ελευθερίας και ο πιο βολικός για τη διαφήμηση. Δισεκατομμύρια ξοδεύονται για να μας καταφέρουν να πιούμε coca cola, να πάρουμε αυτό το αυτοκίνητο, εκείνα τα τσιγάρα ή τα ποτά. Ξενυχτούν διακεκρυμμένοι επιστήμονες και εμπνευσμένοι καλλιτέχνες για να καταφέρουν να μπούν στα όνειρά μας. "Γιατί αγόρασες καρό πουκάμισο και μπότες με σπιρούνια;" "Γιατί έτσι θέλω· έτσι μου αρέσει. Ελεύθερος είμαι ότι θέλω αγοράζω!" ... μέχρι να τη ψωνίσω. Η ταινία ήταν και η πρώτη, δράση, ξύλο, πιστολίδι, μαγκιές, μπουνιές· και εκείνος ο καουμπόϋ, ο πρωταγωνιστής, πολύ γκαγκάν, όλους τους καθάριζε. Ιδανικό, λογισμός, είδωλο, πρόληψη, φωτεινό παράδειγμα, ίνδαλμα. Η εικόνα πέρασε μέσα. Τα χρόνια περνούν η ταινία ξεχνιέται το ίδιο και ο πρωταγωνιστής. Θέλω να αγοράσω πουκάμισο, διαλέγω καρό. Θέλω μπότες διαλέγω με σπιρούνια. Ελεύθερος άνθρωπος είμαι ότι θέλω κάνω. Παραμυθιάζομαι ασυνείδητα και νοιώθω σπουδαίος· μερικές φορές βλακωδώς κραυγαλέα. Και ποιός ελέγχει το θέλημα μου; Εγώ διάλεξα όλα αυτά που μου αρέσουν ή κατάφεραν και τρύπωσαν εκμεταλλευόμενα τα ούτως ή άλλως υπάρχοντα πάθη. Το πιο ευτελές προϊόν πρέπει να σερβιριστεί σε ατμόσφαιρα γαργαλιστική για τη φιληδονία, τη φιλαργυρία μου και τη φιλοδοξία. Λές και οι διαφημιστές σπούδασαν τους Πατέρες κι’ έμαθαν ότι τα τρία βασικά πάθη είναι αυτά τα τρία φιλ.... Καλά να κάνω ότι θέλω αλλά που να βρώ το τί να θέλω; Θα ήθελα να ξέρω γιατί θέλω αυτά που θέλω. Θα ήθελα να θέλω αυτά που θέλω, και όχι αυτά που θέλουνε να θέλω. Ο πιο ασφαλής τρόπος για να υποδουλωθώ στα ένστικτά μου, τα πάθη μου και να είμαι πλέον βιβλίο ανοιχτό σε κάθε μορφή εξουσίας είναι να κάμνω ότι θέλω, ότι μου ’ρχεται. Ο δούλος των παθών και του θανάτου είναι το τέλειο υποστατικό, ζωάκι χειραγωγημένο, μάμ, κακά, νταχντιρντί και νάνι. Αριθμός προβλέψιμος, κατευθυνόμενος, δύο κλίκ αριστερά ένα δεξιά, μπρός πίσω, εμπρός μάρς· κανένα απρόοπτο, τίποτα απροσδόκητο, μαστουρωμένος, υπνωτισμένος.

Μετά την πτώση ο άνθρωπος αρρώστησε, μάλλον πέθανε. Αρρώστησε και η ταλαίπωρη η θέληση του. Η καρδιά γεμίζει λογισμούς, ιδανικά, αξίες, εικόνες λαμπερές που εξουσιάζουν την ανθρώπινη θέληση. Η Εκκλησία μας δίνει την δυνατότητα να ελευθερωθούμε από όλα αυτά. Με τη μετάνοια, την όλη άσκηση, ο άνθρωπος δείχνει τη διάθεση του και παρακαλάει να έρθει το χάρισμα το θεϊκό, η θεία Χάρη που τρέφει τον θνητό. Θεϊκή ενέργεια και ανθρώπινη συνέργια. Ο χορτάτος δεν χρειάζεται ενημέρωση περί των δυσμενών επιπτώσεων της βρώσεως των απορριμάτων, εις τον ανθρώπινον οργανισμόν· τα σιχαίνεται και ούτε που το διανοείται να τα πλησιάσει. Η Εκκλησία δεν υπάρχει για να μας δώσει τα καλύτερα ιδανικά και ιδεώδη, τις "αιώνιες", "πραγματικές" αξίες. Το Σώμα του Χριστού δίνει στα μέλη του τροφή αληθινή (α + λήθη) που δεν ξεχνιέται, δεν χάνεται ποτέ, άφθαρτη. Εξ αιτίας του πρώτου Αδάμ καλοί και κακοί βρεθήκαμε θνητοί. Οι γονείς ήταν πλούσιοι, κάνανε μπαγαμποντιές φαλήρισαν, τα χάσαν όλα. Τα παιδιά δεν φταίνε για τη χαζομάρα των γονιών αλλά γεννιούνται πάμφτωχα. Εξ αιτίας του νέου Αδάμ κληρονομούμε τη ζωή. Με το βάπτισμα εγκεντριζόμαστε στο κλήμα, γινόμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού. Τα πλουσιόπαιδα δεν κάναν τίποτα για να έχουνε τον πλούτο των γονιών. Καλά, κακά γεννιούνται πλούσια. Το μόνο που μένει είναι να εκδηλωθεί η προσωπική επιθυμία του καθενός, εξαργυρώνεται το βιβλιάριο και φαίνεται ο πλούτος. Η χριστιανική Εκκλησία δεν είναι η τελιώτερη θρησκεία αλλά η θεραπεία της σκλαβιάς που δημιουργεί την ανάγκη για θρησκείες, αξίες, ινδάλματα και ιδανικά. Τρέφοντας τον άνθρωπο του δίνει ελευθερία από όλα αυτά, ακόμα και όταν φιλάνθρωπα χρησιμοποιεί κάποια από αυτά σαν σκαλοπάτια για τον ανώριμο, το δούλο και το μισθωτό. Οδηγεί τον άνθρωπο από τη δουλεία της φθοράς στην ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού. Θεραπεύει τον θάνατο παρέχοντας ζωή. Θεραπεύει τη φιλαυτία, κοινή ρίζα όλων των παθών, με την αγάπη που ου ζητεί τα εαυτής, με την άνωθεν τροφή. Ελευθερώνει τον θνητό από τα πρότυπα, τα ιδανικά και τις αξίες· δεν ζεί πλέον αυτός αλλά ζεί μέσα του ο Χριστός, αγαπά με την ουράνια αγάπη και κάνει ότι θέλει γιατί θέλει ελεύθερα χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς το ίδιον συμφέρον. Είναι όλος αγάπη, όλος αγαθή θέληση, όλος θυσία ζώσα.

Ο Θεός είναι παντοδύναμος. Παντοδύναμος όχι σαν ρομπότ αλλά γιατί μπορεί να κάνει ότι θέλει. Θέλησε και έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο "εγώ", του έδωσε το κάτ’ εικόνα. Θέλησε και έκανε τον άνθρωπο και τους αγγέλους έτσι που αν δεν θέλουνε να μην "μπορεί" να ανοίξει την πόρτα της καρδιάς τους με το ζόρι. Από αγάπη, για να μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στη θέωση "περιόρισε" την ελευθερία Του.Μας έκανε ελεύθερους αρχικά με αυτεξούσιο.Μας έδειξε το δρόμο για να φτάσουμε στην πλήρη ελευθερία που είναι μόνο δικό Του χαρακτηριστικό. Εν παροξυσμώ αγάπης έγινε άνθρωπος για να μας κάνει θεούς. Θεούς σαν και Αυτόν, δεύτερους ήλιους που πάνω τους καθρεπτίζεται Αυτός, ο Ένας, ο Μοναδικός, ο Άκτιστος. Έκανε μια πέτρα τόσο μεγάλη (τόν άνθρωπο) που θέλησε να μη μπορεί να τη σηκώσει. "Η κτιστή υπόστασις αποτελεί θεοειδές κέντρον. Ο Δημιουργός συμπεριφέρεται προς αυτήν ουχί ως προς ενέργημα Αυτού, αλλ’ ως προς τι γεγονός έτι και δι’ Αυτόν. Δια την υπόστασιν δεν υπάρχει εξωτερική αυθεντία. Δυνάμει τούτου ουδέν και ουδείς υπάρχει εν όλω τω κοσμικώ είναι, όστις θα ηδύνατο να επιβάλη εις τον άνθρωπον την θέλησιν αυτού ή να αναγκάση αυτόν δια της βίας εις την μίαν ή την άλλην εκλογήν, είτε νύν, είτε εν τη αιωνιότητι".

πηγή  dip88