Βίωμα

Η πλημμύρα της θείας αγάπης

«Ν’ αγαπήσομε τον Χριστό. Τότε από μέσα μας θα βγαίνει με λαχτάρα, με θέρμη, με θείο έρωτα το όνομα του Χριστού, θα φωνάζομε το όνομά Του μυστικά, αλάλητα. (…) Τότε παύουν τα λόγια. Είναι η εσωτερική σιωπή, η σιγή, που προηγείται, συνοδεύει και ακολουθεί τη θεία επίσκεψη, τη θεία ένωση και σύγκραση της ψυχής με το θείον. Όταν βρεθείς σ’ αυτή την κατάσταση, δεν χρειάζονται λόγια. Αυτό είναι κάτι που το ζεις. Κάτι που δεν εξηγείται. Μόνο αυτός που τη ζει αυτή την κατάσταση την καταλαβαίνει. Το αίσθημα της αγάπης σε πλημμυρίζει, σε ενώνει με τον Χριστό. Γεμίζεις από χαρά και αγαλλίαση, που δείχνει ότι έχεις μέσα σου τη θεία αγάπη, την τέλεια αγάπη. Η θεία αγάπη είναι ανιδιοτελής, απλή, αληθινή».

Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (2003). Βίος και Λόγοι. Χανιά: Ι.Μ. Χρυσοπηγής, σελ. 274-275. 

«Ξέρω ότι ο Ακίνητος κατεβαίνει·
Ξέρω ότι ο Αόρατος εμφανίζεται·
Ξέρω ότι αυτός που είναι έξω απ' όλη τη δημιουργία
Με παίρνει μέσα του και με κρύβει στην αγκαλιά του,
Και τότε βρίσκομαι έξω απ' όλο τον κόσμο.
Βλέπω τον Δημιουργό του κόσμου, ολόκληρο μέσα σε μένα τον ίδιο·
Και ξέρω ότι δεν θα πεθάνω, γιατί είμαι μέσα στη ζωή,
Έχω ολόκληρη τη Ζωή που ξεπηδάει από μέσα μου σαν πηγή.
Αυτός είναι στην καρδιά μου, είναι στον ουρανό:
Κι εκεί κι εδώ μου φανερώνεται με την ίδια δόξα».

Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στο Γουέαρ, Κάλλιστος, Επίσκοπος Διοκλείας (⁷1982). Ο Ορθόδοξος Δρόμος, Αθήνα: Επτάλοφος, σελ. 31. Ανακτήθηκε από http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/kallistos_dromos_kef1.html#a (11/8/2016). 

π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος: Η απίστευτη Ιστορία του εκκολαπτόμενου ροκ σταρ που έγινε ιερέας.

Η συνέντευξη του επικεφαλής της Ελληνορθόδοξης Ιεραποστολής στην Σιέρρα Λεόνε, π. Θεμιστοκλή Αδαμόπουλου στο New Greek TV. Ο π. Θεμιστοκλής απέσπασε το ενδιαφέρον του Χόλυγουντ όταν έγινε γνωστή η απίστευτη μεταστροφή του: Από μπασίστας του αυστραλιανού ποπ/ροκ συγκροτήματος "Flies" και δηλωμένος άθεος, στράφηκε στον χριστιανισμό εν μια νυκτί.

*Το οπτικό υλικό από την Σιέρρα Λεόνε προέρχεται από το ενημερωτικό DVD του οργανισμού Paradise 4 Kids

Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως με βοηθούς δύο smart.phone

Του Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου

Τον είδα σήμερα στην θεία Λειτουργία και άθελά μου χαμογέλασα.
Σκέφτηκα: έρχεται όποτε μπορεί για να εκκλησιασθεί αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν μιλάει Αγγλικά, ούτε και Καντονέζικα.

Μετά την θεία Λειτουργία, την ώρα του καφέ, παρατήρησα ότι στεκόταν σε μία γωνία κρατώντας στο χέρι το φορητό τηλέφωνό του και με κοιτούσε με επίμονο βλέμμα.

Περίμενε υπομονετικά. Όταν οι περισσότεροι άρχισαν να φεύγουν, εκείνος με πλησίασε. Κάτι μου είπε στην δική του διάλεκτο και ταυτόχρονα μου έδειξε την οθόνη του φορητού τηλεφώνου του.

Κοίταξα την συσκευή. Είχε ανοίξει το Google Translate. Έγραφε στην διάλεκτό του και από κάτω το πρόγραμμα έκαμε αυτόματη μετάφραση στα Αγγλικά. Διάβασα:

-Θέλω να εξομολογηθώ...

Χαμογέλασα. Πήρα το δικό μου φορητό τηλέφωνο, άνοιξα το πρόγραμμα, έγραψα στα Αγγλικά κι αυτός διάβασε την αυτόματη μετάφραση στη διάλεκτό του:

-Πάμε μέσα στην Εκκλησία...

Μπροστά στην εικόνα του Χριστού έλαβε χώρα το Μυστήριο της Εξομολογήσεως μέ βοηθούς δύο smart phones...

Δόξα τω Θεώ!

πηγή http://agios-dimitrios.blogspot.gr/2015/09/smart-phones.html?spref=bl

Η Αγάπη Και Η Συγχωρητικότητα Του Κυρίου Μας Ιησού.Χριστού

Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία: 

Από ομιλία του πατρός Μεθοδίου Κρητικού
Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία:
Κάπου στην Ισπανία σε ένα εξομολογητήριον υπάρχει ένας Εσταυρωμένος με περίεργη στάση, με το ένα χέρι καρφωμένο στο Σταυρό και το άλλο κατεβασμένο παράλληλα με το σώμα. Τον συνοδεύει μια μικρή ιστορία.
Πηγή : Συνοδοιπορία
Παλιά βρισκόταν σε ένα εξομολογητήριον όπου εξομολογούσε ένας πνευματικός. Μία ημέρα,πήγε για εξομολόγηση ένας πιστός, ο οποίος με πόνο ψυχής του εξομολογήθηκε ένα βαρύτατο αμάρτημα. “Πω πω παιδάκι μου πώς το έκανες αυτό το πράγμα! Σε παρακαλώ να μην το ξανακάνεις” είπε ο ιερέας ο οποίος του διάβασε τη συγχωρητική ευχή έχοντας αποσπάσει την υπόσχεσή του ότι δε θα ξαναπέσει σε αυτό το μεγάλο αμάρτημα.
Μετά από κάποιο καιρό, ξαναήρθε ο πιστός. Μη μπορώντας να σηκώσει το βλέμμα του από το έδαφος αποκάλυψε στον εξομολόγο ότι ξανάπεσε στο ίδιο αμάρτημα παρόλες τις προσπάθειές του. Ο εξομολόγος αρχικά δεν ήθελε να συγχωρέσει τον πιστό. “Είναι πολύ μεγάλο το αμάρτημά σου, πήρα μεγάλη ευθύνη διαβάζοντάς σου τη συγχωρητική ευχή. Δεν ξερω αν πρέπει να σε ξανασυγχωρέσω.” Επειδή όμως ο πιστός έδειχνε μεγάλη μεταμέλεια, έκλαιγε, παρακαλούσε και έδινε υποσχέσεις ότι θα προσπαθήσει περισσότερο και δε θα ξαναπέσει στο αμάρτημα αυτό, πείστηκε και τον συγχώρεσε.
Μετά από αρκετό καιρό φάνηκε πάλι ο πιστός εκείνος. “Μη μου πεις!” Αναφώνησε ο ιερέας!Και όμως το είχε ξανακάνει. Όσα παρακάλια και αν έκανε με συντριβή ψυχής ο πιστός ο ιερέας δε δέχτηκε να τον συγχωρέσει. “Έχω πάρει ήδη μεγάλη ευθύνη, ρισκάρω την ψυχή μου και εσύ δε δείχνεις ότι θα μπορέσεις να μην το ξανακάνεις. Δε μπορώ να σε συγχωρέσω.” Ο πιστός επέμενε με κλάματα αλλά ο πνευματικός έμεινε ανένδοτος. Και αφού σηκώθηκε να φύγει απογοητευμένος ο πιστός, ο πνευματικός δέχτηκε ένα ισχυρό χτύπημα στην πλάτη και ακούστηκε μια αυστηρή φωνή:
“ΔΕ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙ’ΑΥΤΟΝ!”
Τη συνέχεια την καταλαβαίνετε τόσο για τον πνευματικό όσο και για τον πιστό, που ένιωσε πραγματικά την αγάπη και τη συγχωρητικότητα του Χριστού μας.
Ο Εσταυρωμένος έμεινε σ’αυτή τη στάση για να θυμίζει αυτό το περιστατικό σε όσους Τον προσκυνούν μέχρι και σήμερα.
Η αγάπη του Χριστού μας μας καταδιώκει, ας ανταποκριθούμε, ας εξομολογηθούμε με ειλικρινή μετάνοια και ας κάνουμε φέτος την αρχή για να ζήσουμε την πραγματική Ανάσταση!
Αμήν!
πηγή theomitoros.blogspot.gr

το βρήκαμε εδώ http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2015/11/blog-post_13.html?spref=bl

Θεέ μου,δώσε στον παπά μας υπομονή!

Αν είναι ενεργητικός, τον θεωρούμε υπερβολικά κουρδισμένο

Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.

Αν έχει γκρίζα μαλλιά , τον θεωρούμε γέρο.

Αν είναι νέος , λέμε πως δεν έχει εμπειρία.

Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη.
Αν δεν θέλει να κάνει αλλαγές, λέμε πως δεν παίρνει πρωτοβουλίες.

Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.

Αν δεν το κάνει , λέμε πως είναι αδιάφορος και κοσμικός.

Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται , τον θεωρούμε ηθοποιόκαι όχι ταπεινό.

Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.

Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πως φωνάζει πολύ.

Αν δεν υψώνει την φωνή του , τον θεωρούμε μονότονο.

Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πως πρέπει να είναι έξω ,
επισκεπτόμενος ενορίτες.

Αν θεαθεί στον δρόμο, λέμε πως θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα,
ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.

Αν επισκέπτεται τους πτωχούς , τον θεωρούμε σοσιαλιστή, η … φαρισαίο.

Αν επισκέπτεται πλούσιους, λέμε πως κάνει δημόσιες σχέσεις για τον εαυτό του,
ενώ θα έπρεπε να είναι με τους φτωχούς.

Θεέ μου,δώσε στον παπά μας υπομονή!

http://olasthnforaa.blogspot.gr/2014/09/blog-post_90.html

το βρήκαμε εδώ  http://logia-tou-aera.blogspot.gr/2014/09/blog-post_49.html?spref=bl

Έφηβοι Ρομά από τον Δενδροπόταμο κατασκευάζουν ρομπότ και διακρίνονται στην Αμερική!

 

“Παιδιά από τον Δενδροπόταμο να πάνε στην Αμερική; Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο!”: με τη φράση αυτή, ο Θοδωρής, μόλις “δέκα και μισό χρονών”, όπως συστήνεται, περιγράφει τον ενθουσιασμό του για το γεγονός ότι μια ομάδα παιδιών Ρομά από τη Θεσσαλονίκη θα έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ τον Απρίλιο και, μάλιστα, για να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ρομποτικής, που θα πραγματοποιηθεί εκεί.

Η αρχική ιδέα των παιδιών από τον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης ήταν να δημιουργήσουν ένα ρομπότ, το οποίο θα γεφυρώνει ρήγματα από σεισμούς, απλώνοντας βραχίονες στις δύο άκρες του χάσματος. Πιθανότατα, όταν ξεκίνησαν να συναρμολογούν -και να προγραμματίζουν τα ίδια!- το ρομπότ τους για τον διαγωνισμό παγκόσμιας ακτινοβολίας First Lego League (FLL), που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η κατασκευή τους δεν θα γεφύρωνε μόνο ρήγματα, αλλά -τρόπον τινά- και την… απόσταση Ελλάδας – Ηνωμένων Πολιτειών!

Τα δέκα παιδιά της ομάδας “FAR.GO.Bots”, ηλικίας δέκα έως 15 ετών, συνοδευόμενα – μεταξύ άλλων – από τον μέντορά τους, τον πατέρα Αθηναγόρα, θα ταξιδέψουν στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου, προκειμένου να συμμετάσχουν στο παγκόσμιο φεστιβάλ LEGO (LEGO World Festival). Η ομάδα, που στο πλαίσιο του διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης έλαβε τη διάκριση της “έμπνευσης” στις βασικές αξίες (core values) της διοργάνωσης λόγω της πρωτοτυπίας της κατασκευής της, τράβηξε την προσοχή και του κοινωφελούς Ιδρύματος LEGO (LEGO Foundation).

“Τώρα πια, θέλω να σπουδάσω προγραμματιστής υπολογιστών”

Έτσι, με τη στήριξη και του Ιδρύματος, τα παιδιά ετοιμάζουν τώρα τις αποσκευές τους για το Σεντ Λούις και στις φωνές τους, στα πρόσωπά τους, ο ενθουσιασμός είναι εμφανής με την πρώτη ματιά. Όπως λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο 13χρονος Δαβίδ, τώρα που γνώρισε τη ρομποτική, θα ήθελε να σπουδάσει προγραμματιστής υπολογιστών και, γιατί όχι, να ασκήσει το επάγγελμά του στο εξωτερικό. Θα ήθελε πολύ να δουλέψει σε μια ξένη χώρα, σημειώνει. “Η συμμετοχή στον διαγωνισμό μού έμαθε επίσης την ομαδικότητα, τη συνεργασία”συμπληρώνει.

“Πριν από δέκα χρόνια, τα παιδιά εδώ δεν πήγαιναν ούτε δημοτικό. Τώρα πηγαίνουν στην Αμερική”

Από την πλευρά του, ο μέντορας της ομάδας, πατέρας Αθηναγόρας, σημειώνει:

“Πριν από δέκα χρόνια, πολλά παιδιά από την περιοχή αυτή, από το γκέτο του Δενδροποτάμου, δεν πήγαιναν ούτε στο δημοτικό σχολείο [...] Και τώρα έχουμε δέκα μικρούς Ρομά επιστήμονες. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι να βλέπεις να προοδεύουν παιδιά, που το μέλλον τους θα ήταν η συνέχεια της ιστορίας της περιοχής. Εδώ είμαστε πάνω από 200 εθελοντές και είναι μεγάλη χαρά να βλέπουμε ότι αυτό που κάνουμε πιάνει τόπο. Αυτό που συνέβη, πολλοί δεν μπορούν να το πιστέψουν. Και κάποιοι εδώ στον Δενδροπόταμο, που σκέφτονταν απλοϊκά ότι οι τσιγγάνοι δεν πηγαίνουν ούτε σχολείο, βλέπουν τώρα ότι ο τσιγγάνος όχι απλά πηγαίνει σχολείο, αλλά πηγαίνει και στην Αμερική!”.

“Άλλαξε ακόμη και ο τρόπος που σκέφτομαι!”

Ο 11χρονος Αλέξανδρος δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για την εμπειρία που έζησε στον διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης, αλλά και για το ταξίδι στην Αμερική.“Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ με τη διάκριση της έμπνευσης που λάβαμε στον διαγωνισμό. Δεν πήγε τζάμπα η δουλειά μας τόσο καιρό!”, λέει, ενώ ο συνομήλικός του Σταύρος παρατηρεί ότι όσα έζησε άλλαξαν ακόμη και τον τρόπο που σκέφτεται. “Έμαθα να βάζω τα καλώδια σε ένα ρομπότ, να προγραμματίζω. Και θα πάω και στην Αμερική. Αυτή θα είναι μια εμπειρία αξέχαστη!”.

Ο 14χρονος Κωνσταντίνος ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που τα παιδιά συνεργάστηκαν στο πλαίσιο του διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης. “Ήμασταν σαν αδέρφια. Και μέσα στην ομάδα, που συνεργαστήκαμε όλοι τόσο καλά μεταξύ μας, και έξω από αυτή. Γνωρίσαμε παιδιά από όλη την Ελλάδα, από την Αθήνα, την Κομοτηνή, την Ξάνθη! Είμαι πολύ ενθουσιασμένος!” λέει. Ο πατέρας Αθηναγόρας εξηγεί ότι ακόμη και ενόσω ο διαγωνισμός της Θεσσαλονίκης βρισκόταν σε εξέλιξη, τα παιδιά σκέφτονταν τι όνομα θα δώσουν στο ρομπότ με το οποίο θα διαγωνιστούν στο FLL του 2015. Σκέφτονται, όπως λέει, να ονομάσουν την ομάδα τους “Μυρμιδόνες” και να συνδυάσουν τη νέα κατασκευή τους με την ιστορία του Αχιλλέα.

Οι ομογενείς ανοίγουν τα σπίτια τους στους μικρούς επιστήμονες

Το μικρό αυτό θαύμα για τα παιδιά της περιοχής, που μοιάζει με παραμύθι, άρχισε να συμβαίνει όταν το Ίδρυμα Lego πρόσεξε την ιδιορρυθμία της περιοχής του Δενδροποτάμου και είδε τις προσπάθειες των παιδιών. “Το Ίδρυμα LEGO, το οποίο ασχολείται με την προώθηση της εκπαίδευσης σε περιοχές του κόσμου που θεωρούνται ‘δύσκολες’, άνοιξε μια θέση για τη συμμετοχή της ομάδας ‘FAR.GO.Bots’ στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Σεντ Λούις. Το Φεστιβάλ αυτό περιλαμβάνει όλες τις διοργανώσεις των διαγωνισμών FLL, δηλαδή αυτές που απευθύνονται σε παιδιά έξι έως εννέα και εννέα έως 16 ετών, σε εφήβους 16-18 και σε νέους μέχρι 25 ετών” εξηγεί ο εκπαιδευτικόςΚώστας Βασιλείου, εκ μέρους του μη κερδοσκοπικού αγαθοεργούς σωματείου “EDU – ACT”, που διοργάνωσε τον διαγωνισμό στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, η επικείμενη συμμετοχή των παιδιών στο Φεστιβάλ κινητοποίησε -όπως λέει- και την ελληνική ομογένεια στο Σεντ Λούις, με οικογένειες ομογενών να προθυμοποιούνται να φιλοξενήσουν δύο παιδιά έκαστη, στα σπίτια τους.

Η αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα στηρίζει την όλη προσπάθεια, ενώ “γενικά προωθήθηκαν τάχιστα όλες οι διαδικασίες για τη μετάβαση των παιδιών στις ΗΠΑ”. Από την πλευρά του, ο πατέρας Αθηναγόρας σημειώνει ότι οι ομογενείς έχουν “αγκαλιάσει” την όλη προσπάθεια. “Εκτός του ότι θα μας φιλοξενήσουν στα σπίτια τους, κάθε μέρα θα έχουμε τραπέζι και σε διαφορετική ενορία, ώστε να τους γνωρίσουμε όλους και να μας γνωρίσουν όλοι” λέει, ενώ ιδιαίτερη μνεία κάνει και στη στήριξη που έλαβαν τα παιδιά τόσο από το Ίδρυμα Lego, που προσφέρει 10.000 δολάρια, όσο και κυρίως από το Ίδρυμα Μποδοσάκη, που ανέλαβε καλύψει όλα τα υπόλοιπα έξοδα.

“Ανυπομονούμε να συναντήσουμε την ομάδα!”

Στην επιστολή που έστειλε για τη συμμετοχή τής Ομάδας στο Φεστιβάλ, το Ίδρυμα LEGO υπογραμμίζει (σε ελεύθερη μετάφραση): “Αποφασίσαμε να δώσουμε στους ‘Far-Go-Bots’ την επιλογή να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Σεντ Λούις [...] Είμαστε πεπεισμένοι ότι στηρίζοντας αυτή την ομάδα, μπορούμε να βοηθήσουμε στο να κάνουμε τη διαφορά [...]“ Το σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει εμπειρία ζωής για τα παιδιά. Θα έρθουν σε επαφή με συνομηλίκους τους από όλον τον κόσμο- και θα έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν το ταξίδι τους στον κόσμο του FLL. Ανυπομονούμε να συναντήσουμε την ομάδα!”. Στην ίδια επιστολή διευκρινίζεται ότι οι πρωτοβουλίες του Ιδρύματος ουδεμία σχέση έχουν με τον επιχειρηματικό όμιλο της LEGO ή με τον κλάδο της εκπαίδευσης αυτού (LEGO Education).

Οι πρωταθλητές ετοιμάζονται για την Παμπλόνα

Στο μεταξύ, ο κ. Βασιλείου διευκρινίζει ότι η συμμετοχή των “FAR.GO.Bots” στο Φεστιβάλ, η οποία “ενορχηστρώθηκε” από το Ίδρυμα Lego, είναι ανεξάρτητη από εκείνη των τριών ομάδων, που έλαβαν τα πρώτα βραβεία στον διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης. Χάρη στη βράβευσή τους για τη συνολική αρτιότητα του ρομπότ που κατασκεύασαν, οι τρεις ομάδες απέκτησαν τη δυνατότητα συμμετοχής στον φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό FLL, στο τέλος Μαΐου στην Παμπλόνα της Ισπανίας (σ.σ. πρόκειται για τις ομάδες“RoboRockers”, από το πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Μακεδονίας, “Robot Masters” από το Ελληνογαλλικό Κολλέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ και “RoboTrainers” από το 1o Γυμνάσιο Κομοτηνής). Ενώ η Ελλάδα δικαιούταν μία θέση στον διαγωνισμό -για την ομάδα που θα έπαιρνε το πρώτο βραβείο- η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή στις ΗΠΑ, βλέποντας την ανταπόκριση του κοινού στο FLL στην Ελλάδα και την ποιότητα των συμμετοχών, αποφάσισε να “δώσει” τρεις θέσεις για τις προαναφερθείσες ομάδες, τις πρώτες στην τελική κατάταξη. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 32 ομάδες.

Τι σημαίνει αλήθεια FAR.GO.Bots;

Αλήθεια… Από πού πήρε το όνομά της -“FAR.GO.Bots”- η ομάδα των μικρών Ρομά επιστημόνων; Το όνομα το εμπνεύστηκαν τα ίδια τα παιδιά και μέσα του “κρύβει” πολλά. Το “FAR” σημαίνει στα αγγλικά “μακριά”, αλλά είναι και τα πρώτα τρία γράμματα της λέξης “Φάρος” (σ.σ. το όνομα “Φάρος του Κόσμου” φέρει το Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων “ΡΟΜ”, που διοργάνωσε τη συμμετοχή των παιδιών στον διαγωνισμό). Το “Go” μεταφράζεται “πήγαινε” και οι μικροί επιστήμονες του Δενδροποτάμου θέλουν να προχωρήσουν μπροστά, να φτάσουν μακριά… Και το “bots” προέρχεται απ’ τα “robots”.“To ρομπότ μας, εξηγεί ο πατέρας Αθηναγόρας, δεν γεφυρώνει μόνο σεισμικά ρήγματα. Γεφυρώνει και τον Δενδροπόταμο. Είναι ένας φάρος που γεφυρώνει αυτή την περιοχή με άλλες περιοχές της Ελλάδας”. Και, όπως αποδείχτηκε, και του κόσμου…

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

 

το βρήκαμε εδώ http://symvstathmos.wordpress.com/

για να γνωρίσετε τη δράση του π.Αθηναγόρα δείτε εδώ

http://bit.ly/1ciKiTT

Μία πολύ διδακτική ιστορία.

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης;

Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη;Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».

Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.

- ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα.Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

- Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά παιδιά καί ή παπαδιά είχαν ήδη κοιμηθεί κι ό παπα-Θανάσης ετοιμαζότανε καί κείνος νά πάει γιά ύπνο,όταν ακούστηκε τό κουδούνι τής πόρτας. Τινάχτηκε μέσα στόν ύπνο της η παπαδιά καί βρέθηκε δίπλα στόν παπα-Θανάση.

- Μην ανοίγεις τέτοια νύχτα, πάτερ μου! τόν παρακάλεσε φοβισμένη.

- Γιατί φοβάσαι; τήν καθησύχασε εκείνος. Είναι η πρώτη φορά πού μάς κτυποϋν τέτοια ώρα τήν πόρτα; Αφού τό ξέρεις τό σπίτι του Ιερέα διανυκτερεύει κάθε βράδυ.

- Ναι, μά απόψε...

Της χαμογέλασε ό παπα-Θανάσης καί άνοιξε τήν πόρτα.

- Πάτερ μου, μέ συγχωρείτε πού ήρθα τέ­τοια ώρα, όμως ή μάνα μου πεθαίνει καί ζητά νά έξομολογηθεί καί νά κοινωνήσει.

'Ο άνθρωπος πού στεκόταν μπροστά του, παρό­λο πού ήταν άντρας, έτρεμε ολόκληρος κι άφηνε τά δάκρυά του δίχως ντροπή νά τρέχουν.

- Πήγαινε εσύ κοντά της, παιδί μου, καί γώ πάω ώς τήν εκκλησία νά πάρω τή θεία Κοινωνία καί έρχομαι αμέσως.

’Έφυγε ό άντρας αφήνοντας στόν παπα-Θανάση τή διεύθυνσή του.

- Που θά πας, πάτερ μου, μόνος σου τέτοια ώρα, μιά τέτοια νύχτα; Δέ φοβάσαι; Γ ιατί δέν τόν κρατούσες νά πάτε συντροφιά;»

Ή παπαδιά μιλούσε καί κείνος τήν κοίταζε αυστηρά.

- Μόνος είπες, παπαδιά, μόνος; Κι ό Κύριος πού θά κουβαλάω στά χέρια μου;’Ά, παπαδιά μου, κάτι σ’ έχει πιάσει απόψε καί δέ μιλάς γνωστικά.

Ντύθηκε ό παπα-Θανάσης καί βγήκε στό δρό­μο. Ξέχασε πώς ήταν νύχτα Τσικνοπέμπτης. Δέν τόν άπασχολούσαν καθόλου οί μασκαράδες πού έβλεπε γύρω του.Ένα μόνο τόν απασχολούσε, νά προλάβει νά δώσει τό «φάρμακο τής αθανασίας» στην ετοιμοθάνατη.

Πήρε με δέος στά χέρια του τό Σώμα καί τό Αίμα του Χρίστου καί ξαναβγήκε στό δρόμο. Δέν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο έτρεχε νά προλάβει.Σέ μιά στροφή του δρόμου ακούσε γέλια καί φωνές. Κάποιος φώναξε κοροϊδευτικά: «Τήν ευχή σου Δέσποτα!», μά δέν γύρισε νά κοιτάξει. Καί τότε, δέν κατάλαβε πως, βρέθηκε κυκλωμένος από μιά παρέα μασκαράδων, πού προσπαθούσαν νά τόν σταματήσουν.

- Συνάδελφε, που πάμε;

Ένας νεαρός μασκαρεμένος σέ παπά, μέ χνώτο πού μύριζε ποτό, στεκόταν μπροστά του κρατώντας στό χέρι ένα σταυρό. Τα’χασε ό παπα-Θανάσης καί πριν προλάβει νά πει τίποτα, δέχτηκε τήν επίθεση όλου του τσούρμου. Άλλος τόν τραβούσε άπό τά ράσα κι άλλος του έβγαζε τό καλυμμαύχι.

'Ο παπα-Θανάσης έσφιξε στό στήθος του τ’ άχραντα Μυστήρια καί προσπάθησε νά τούς μι­λήσει, μά κανένας δέν άκουγε. Κάποιος τότε του τράβηξε τή γενειάδα καί -σάν νά τόν κτύπησε ηλεκτρικό ρεϋμα- άρχισε νά φωνάζει;

- Είναι αληθινός, ρέ, είναι αληθινός!

Ή παρέα κοκκάλωσε στή θέση της κι ό παπα- Θανάσης, μέ τό πρόσωπο μουσκεμένο από τόν ιδρώτα της αγωνίας καί τά δάκρυα του, τούς κοίτα­ξε χωρίς νά μιλα.

- Συγγνώμη, πάτερ! είπε εκείνος που του τρά­βηξε τή γενειάδα. Νομίζαμε πώς ήσασταν ψεύτικος σάν κι αύτόν καί...

- Σας είδαμε καί τέτοια ώρα έξω καί ήμασταν σίγουροι πώς ήσασταν μασκαρεμένος. Συγχωρέστε μας! είπε ένας άλλος.

- Πάω νά κοινωνήσω μιά ετοιμοθάνατη, παιδιά μου.'Ο θάνατος δέν έχει ώρες κατάλ­ληλες καί ακατάλληλες κι εγώ τρέχω νά τόν προλάβω. Καί σύ, παιδί μου, βγάλε τά ράσα τά τιμημένα. Μην αμαρτάνεις άλλο ρεζιλεύοντάς τα. Είναι πολύ ιερό τό ράσο, γιά νά μασκαρεύεσαι μ’ αυτό. Τραβάτε στά σπίτια σας, παιδιά μου, κι ό Θεός νά σας συγχωρέσει.

Άνοιξε τό βήμα του ό παπα-Θανάσης, γιά νά κερδίσει τό χαμένο χρόνο.Ήταν πικραμένος ώς τά κατάβαθά του. Τόσο πολύ, λοιπόν, χάλασαν σι άνθρωποι, ώστε μασκαρεύονται καί Ιερείς;

- Πάτερ, Πάτερ!

Ή φωνή πού έφτασε στά αυτιά του ήταν γεμά­τη αγωνία. Σταμάτησε καί περίμενε. Ένας νεαρός κατακόκκινος από τήν τρεχάλα καί τήν ντροπή έφτασε κοντά του λαχανιασμένος.

- Πάτερ! Είμαι κείνος πού ντύθηκε παπάς. Τό έκανα εντελώς απερίσκεπτα, πάτερ και... καί θέλω νά ’ρθω μαζί σας στό σπίτι της έτοιμοθάνατης. Δέν... δέν θέλω νά σας πάρουν κι άλλοι γιά ψεύτικο...

Ό παπα-Θανάσης του έκανε νόημα νά τόν ακολουθήσει. Στά χέρια του ό νεαρός κρατούσε τό σταυρό πού είχε μαζί του. Μπήκαν στό σπίτι τής ετοιμοθάνατης σιωπηλοί.

- Χαίρομαι, πάτερ, πού βρήκατε καί παπαδάκι καί δέν ήρθατε μόνος, είπε ό αντρας πού τόν είχε καλέσει.

Ό νεαρός ξανακοκκίνησε καί κοίταξε μέ αγωνία τόν παπα-Θανάση.

Ναι, ό Θεός μου τόν έστειλε, είπε εκείνος καί τά λόγια του καρφώθηκαν στήν καρδιά του νεαρού.

- Πάτερ, δέν θά σας εγκαταλείψω ποτέ, έλεγε ό νεαρός λίγη ώρα αργότερα, όταν ό παπα-Θανάσης κλείδωνε τό ναό, αφήνοντας ξανά μεσα τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, θά γίνω ό βοη­θός σας, τό παπαδάκι σας.’Ίσως έτσι μέ συγχω­ρήσει ό θεός γιά τήν ιεροσυλία πού έκανα.

-'Αμποτε, παιδί μου, νά τό φορέσεις τό ράσο κι αληθινά, είπε ό παπα-Θανάσης καί τόν ευλόγησε με τά δυό του χέρια, εκείνα πού πριν από λίγο κρατούσαν τόν Ίδιο τόν Κύριο. Καί παράξενο ό παπα-Θανάσης είχε τή σιγουριά πώς αύτό θά γινό­ταν κάποια μέρα! Καί ακόμα πιό παράξενο τήν ίδια σιγουριά ένιωθε μέσα του κι ό νεαρός…

πηγή

http://agios-dimitrios.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7448.html#more

Ο ΑΝΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΑΣ

 

Η   τοιχογραφία προέρχεται από παλαιό πρότυπο (το πρότυπό της βρίσκεται στον ιστορικό ναό της Αγίας Τριάδας στο ομώνυμο χωριό κοντά στη μονή Αρκαδίου Ρεθύμνης, ναό γεμάτο υπέροχες τοιχογραφίες, νομίζω εποχής της Ενετοκρατίας) και βρίσκεται μέσα στο Ιερό, ακριβώς δίπλα στην αγία πρόθεση, ώστε μπαίνοντας ο ιερέας τη βλέπει απέναντί του, ενώ δεν είναι ορατή έξω από το Ιερό. Απευθύνεται λοιπόν στον Ιερέα και στοχεύει στη διαρκή ηθική του επαγρύπνιση.

Εικονίζει έναν ιερέα πεσμένο στο έδαφος, με την επιγραφή "Ο Ανάξιος Ιερεύς", και πάνω του βρίσκεται ένας άγγελος, που έχει φορέσει τα ιερά άμφια και λειτουργεί αντί για τον ιερέα.

Η εικόνα βασίζεται, υποθέτω, σε μια παλιά ιστορία, που λέει πως κάποιος ιερέας μέθυσε ένα σαββατόβραδο και την άλλη μέρα πήγε να λειτουργήσει. Όμως η παπαδιά, πηγαίνοντας στην εκκλησία, τον είδε έξω, δεμένο σ' ένα δέντρο. Όταν μπήκε μέσα, τον είδε πάλι, να λειτουργεί! Ξαφνιάστηκε. Μετά τη λειτουργία ο σύζυγός της τής αποκάλυψε πως ένας άγγελος τον εμπόδισε να λειτουργήσει και λειτούργησε εκείνος με τη μορφή του.

Το νόημα της ιστορίας είναι πως η αναξιότητα του ιερέα δεν εμποδίζει την εγκυρότητα των μυστηρίων, αφού η χάρη του Θεού τα τελεί και όχι ο παπάς. Αλλά και ότι οι ιερείς πρέπει να είναι άξιοι του λειτουργήματός τους, αλλιώς θα έχουν συνέπειες και τώρα και στην αιωνιότητα...

Φυσικά, καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για την τοιχογραφία αυτή, όπως και για όλα τα θέματα. Όμως τη θεωρώ άκρως ενδιαφέρουσα, γι' αυτό θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας.

 

πηγή http://o-nekros.blogspot.gr/2011/12/blog-post_15.html

Ο παπάς και το..αλκοτέστ!

 

Παπάς ο ένας,λαϊκός ο άλλος - κουμπάροι - επιστρέφανε από το Άγιο Όρος
Δάφνη, Σταυρονικήτα, Διονυσίου η σύντομη διαδρομή ...για να γεμίσουν οι μπαταρίες.
Στο λεωφορείο της επιστροφής ανάμεσα στα σχόλια των ημερών για το όρος:

Παπάς: Να σου πω κάτι, δεν θα το πιστέψεις.
Λαϊκός: Πες μου, τι είναι;
Παπάς; Μια φορά είχα πάει σε μια αγρυπνία σ' ένα γνωστό μου στη Θήβα. Ήμαστε πολλοί παπάδες γιατί γιόρταζε η Εκκλησία, αλλά και ο κόσμος έφθανε μέχρι το δρόμο. Στην ώρα της Θειας κοινωνίας ετοιμάσαμε τέσσερα Άγια ποτήρια για να μην καθυστερούμε και τον κόσμο, είχε περάσει και η ώρα.
Εγώ κάπως καθυστέρησα, με φώναξε ο Δεσπότης κάτι να μου πει και άργησα να βγω στον κόσμο.
Βγαίνοντας τελικά ίσα που πρόλαβα και κοινώνησα πέντε- έξι.
Το ποτήρι ήταν γεμάτο μέχρι πάνω και έτσι κατέλυσα μόνος. Χαιρέτισα τους πατέρες και έφυγα γρήγορα, είχα άλλωστε και διαδρομή μέχρι την Αθήνα.
Παπάς: Ακούς ή κοιμήθηκες;
Λαϊκός: Έλα συνέχισε.
Παπάς: Βγαίνοντας από την Θήβα να σου κι' ένα περιπολικό της τροχαίας να μου κάνει σήμα να σταματήσω.

Αστυνομικοί: Καλησπέρα πάτερ, πως κι΄από δω;
Παπάς: Επιστρέφω στην Αθήνα.
Αστυνομικοί: Γυρνάνε και οι παπάδες την νύχτα;
Παπάς: Βρε ευλογημένε σε αγρυπνία ημουν με τον π. Ν στην Εκκλησία σας που γιορτάζει
Αστυνομικοί: Μια και σε σταματήσαμε, να κάνουμε ένα αλκοτέστ.
Παπάς: Όπως νομίζετε παιδιά
Ετοίμαζαν οι Αστυνομικοί το αλκοτέστ, σβούρα το μυαλό του παπά - γεμάτο το Άγιο ποτήρι, το κατέλυσα μόνος μου ...λες ; μπα όχι... έχει ο Θεός.

Αστυνομικοί: Φύσα παπά.
Παπάς : Ορίστε φύσηξα, πάρτο.
Αστυνομικοί: Αρνητικό, δεν μου λες παπά δεν πίνεις καθόλου κρασι, ο δείκτης είναι κάτω από τα φυσιολογικά, άντε στο καλό.
Παπάς: Καληνύχτα παιδιάΞεμάκρυνε ο Πάπας, σαν άνθρωπος ίσως κάποιο δευτερόλεπτο παλαντζάρισε η ψυχή του, μα σαν ιερεύς χάιδεψε λίγο το στήθος του, ένα χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του και ένα Δόξα Σοι ο Θεός έσκισε τον Ουρανό και έφτασε στο θρόνο του Θεού.
Παπάς: Κατάλαβες ή κοιμάσαι τόση ώρα
Λαϊκός: Κατάλαβα πατερ., κατάλαβαΕίχε γυρίσει ο λαϊκός προς το παράθυρο, και ένα δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης γλίστρησε απ' τα μάτια γιατί ένοιωσε τώρα μες τα κατάβαθα της ψυχής η πίστη του να μην είχε κολληθεί... αλλά πακτώθηκε, έγινε ένα.

 

 

Υ.Γ.Το πιο πανω ειναι αληθινο γεγονος./πηγή 

 

 

 το βρήκαμε εδώ http://proskynitis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_2835.html?spref=bl

Σχολιασμός της Θείας Λειτουργίας

Η Θεία Λειτουργία αρχίζει!!!

Η λειτουργία των Κατηχουμένων

Η Λειτουργία των Κατηχουμένων, αντιστοιχεί στην παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους, στους οποίους δίδαξε τον Λόγο της Αλήθειας.

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτήν και οι Κατηχούμενοι, δηλαδή όσοι προετοιμάζονταν να γίνουν Χριστιανοί, χωρίς να έχουν βαπτισθεί ακόμη.

Ο Ιερέας αρχίζει μέσα από το Άγιο Βήμα με την εκφώνηση*:

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».

Έτσι δοξολογεί τον Τριαδικό Θεό και τον προσκαλεί να είναι παρών στο μυστήριο. Την ίδια ώρα ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ευαγγέλιο και στυαυρώνει με αυτό την Αγία Τράπεζα.

Ο λαός απαντάει: «Αμήν». Είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ας γίνει» ή «πραγματικά, αληθινά».

Τα ειρηνικά

Στη συνέχεια, ο διάκονος όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη μοιάζει με άγγελο που καλεί τον λαό να προσευχηθεί.

Αρχίζει με την αίτηση για την ειρήνη, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατη η προσευχή.

Και οι πιστοί αναφωνούν νοερά, μαζί με τον χορό* που ψάλλει: «Κύριε ελέησον» (=Κύριε, ελέησέ μας).

Όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη, κρατώντας πάντα ανασηκωμένο το οράριο σαν απλωμένη αγγελική φτερούγα, ο διάκονος παρακινεί τον λαό σε προσευχή

• για την «άνωθεν ειρήνη» και την σωτηρία των ψυχών τους,
• για την ειρήνη όλου του κόσμου, για να είναι ακλόνητες οι άγιες Εκκλησίες του Θεού και για την ένωση όλων των ανθρώπων,
• για τον ιερό ναό και όσους μπαίνουν μέσα σ’ αυτόν με πίστη, ευλάβεια και φόβο Θεού,
• για τον Αρχιεπίσκοπο,
• για το έθνος μας, τους άρχοντες και τον στρατό,
• για την πόλη ή το χωριό, όπου τελείται η Λειτουργία,
• για να είναι ευνοϊκές οι καιρικές συνθήκες, για να δώσει η γη πλούσιους καρπούς και για χρόνια ειρηνικά,
• για τους ταξιδιώτες, τους αρρώστους, τους κουρασμένους, τους αιχμαλώτους
• για να απαλλαγούμε όλοι μας από κάθε οργή, κίνδυνο και δύσκολη περίσταση.

Για να δείξει την αδυναμία των προσευχών μας, ο διάκονος στρέφεται στις μορφές της Θεοτόκου και των Αγίων, στο Τέμπλο, και καλεί τους πιστούς να θυμηθούν εκείνους που ήξεραν να προσεύχονται καλύτερα από εμάς, και που τώρα παρακαλούν για μας στους ουρανούς. Μας καλεί επίσης να προσφέρουμε ο καθένας τον εαυτό του κι ο ένας τον άλλον, καθώς και όλη τη ζωή μας στον Χριστό και Θεό μας.

(Νικολάι Βασιλίεβιτς Γόγκολ,

«Στοχασμοί στη Θεία Λειτουργία» - διασκευή)

Η ειρήνη

«Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν!

Ειρήνη πάσι!

Πολύ συχνά ακούμε στον ναό εκφωνήσεις και ευχές που μιλούν για την ειρήνη. Μας υπενθυμίζουν ότι βρισκόμαστε στον οίκο του Θεού της ειρήνης και ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι το βασίλειο της ειρήνης. Γι’ αυτό κάθε πιστός πρέπει να βιώνει την ειρήνη στις σχέσεις του προς τον Θεό, προς τους ανθρώπους και προς τον ίδιο τον εαυτό του.

Προς τον Θεό, με τη διαρκή μετάνοια και την τήρηση των εντολών Του.

Προς τους ανθρώπους, με την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα, την ανοχή, την σπλαγχνικότητα.

Και προς τον εαυτό του, με την υπακοή στην φωνή της συνειδήσεώς του.

Ας θυμόμαστε πάντα την συμβουλή του Αποστόλου: «Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους. Επιδιώκετε και την αγιότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θ’ αντικρύσει τον Κύριο» (Εβρ. 12,14).

(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Τα «αντίφωνα»

Είναι στίχοι από ψαλμούς, που συνοδεύονται από έναν ύμνο («εφύμνιο»).

Ψάλλονται «κατ’ αντιφωνίαν», δηλαδή κάποιος απαγγέλει τον στίχο και στη συνέχεια, όλος ο χορός ψέλνει το «εφύμνιο».

Τα αντίφωνα είναι τρία.

Το πρώτο έχει σαν εφύμνιο το: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς».

Το εφύμνιο του δευτέρου είναι: «Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς Σοι: Αλληλούια».

Το εφύμνιο του τρίτου είναι το απολυτίκιο της ημέρας.

Τρεις φορές επαναλαμβάνεται η μικρή συναπτή : «’Ετι και έτι εν ειρήνη….», «Αντιλαβού, σώσον…», «Της Παναγίας αχράντου…». Δεν είναι επανάληψη παλαιών ή των ίδιων αιτήσεων, αλλά είναι αναζήτηση καινούργιων εμπειριών. Ξανά και ξανά λοιπόν ζητάμε το έλεος Του, γιατί είναι απερίγραπτοι και απερινόητοι οι οικτιρμοί Του. Εκτός αυτών η επανάληψη μέσα στη Λατρεία και τη ζωή γενικότερα είναι σύνηθες φαινόμενο, εφ’ όσον είναι ευχάριστη η επανάληψη και ουσιώδης. Ποια μάνα δεν φιλάει ξανά και ξανά το παιδί της.

Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

Είναι μια μικρή λιτανεία, που γίνεται στην αρχή σχεδόν της Θ. Λειτουργίας.

Η μικρή είσοδος συμβολίζει την έναρξη της δημόσιας ζωής και δράσης του Χριστού. Όταν, δηλαδή, αφού βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, άρχισε να εμφανίζεται μπροστά στα πλήθη των ανθρώπων και να τους διδάσκει τον Λόγο του Θεού.

Ενώ ψάλλεται το «γ’ αντίφωνο», που είναι το απολυτίκιο της ημέρας, ο ιερέας πλησιάζει στην αγία Τράπεζα, παίρνει το Ευαγγέλιο και το βγάζει έξω, στον λαό.

Δεν βγαίνει από την κεντρική πύλη του Ιερού Βήματος, την «Ωραία Πύλη», αλλά από την πλαϊνή.

Ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο. Είναι το πιο ιερό βιβλίο για την Εκκλησία μας. Βρίσκεται πάντοτε πάνω στην Αγία Τράπεζα. Περιέχει αποσπάσματα από τα τέσσερα ευαγγέλια, δηλ. τα κείμενα στα οποία οι τέσσερις Ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης) κατέγραψαν τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού.

Κρατάει μάλιστα το Ευαγγέλιο μπροστά από το πρόσωπό του. Δείχνει ότι δεν περνάει ανάμεσά μας αυτός, αλλά ο Κύριος που σε λίγο θα μας διδάξει.

Μπροστά από τον Ιερέα πηγαίνουν παιδιά με λαμπάδες και εξαπτέρυγα. Η λαμπάδα στην Μικρή Είσοδο συμβολίζει τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αυτός προχώρησε μπροστά από τον Χριστό, για να ετοιμάσει το δρόμο Του. Κήρυττε στους ανθρώπους ότι «να, έφτασε η Βασιλεία των Ουρανών».

Μόλις φτάσει στο κέντρο του ναού ο ιερέας αναφωνεί: «Σοφία. Ορθοί». Διακηρύσσει έτσι ότι η Σοφία του Θεού φανερώθηκε στον κόσμο με το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Με το «Ορθοί» καλεί όλους να σταθούν ευλαβικά όρθιοι.

Ύστερα όλοι μαζί ψέλνουμε: «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς Σοι: Αλληλούια».

Δηλαδή: «Ελάτε, ας προσκυνήσουμε κι ας λατρεύσουμε τον Χριστό. Σώσε μας, Υιέ του Θεού, εσύ που αναστήθηκες από τους νεκρούς, εμάς που σου ψέλνουμε: Αλληλούια».

Στη συνέχεια μπαίνει πάλι στο Ιερό Βήμα. Οι ψάλτες ψέλνουν τα απολυτίκια της εορτής ή του αγίου, που τιμά η Εκκλήσία την ημέρα εκείνη. Κι ακόμη, το απολυτίκιο του Αγίου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο ναός και το κοντάκιο της εορτής.

Σε λίγο ψέλνουμε τον Τρισάγιο Ύμνο, δηλαδή το «Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς».

Αυτό σημαίνει: «Άγιος είσαι ο Θεός, άγιος και ισχυρός, άγιος και αθάνατος. Ελέησέ μας».

ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Στη συνέχεια, ο αναγνώστης θα διαβάσει τον Απόστολο, δηλαδή ένα κομμάτι από τις επιστολές που έγραψαν οι Απόστολοι σε διάφορες Εκκλησίες ή από τις «Πράξεις των Αποστόλων».

Όταν τελειώσει και ο Απόστολος, ο Ιερέας θα εμφανισθεί στην Ωραία Πύλη. Θα κρατάει και πάλι το Ευαγγέλιο, ανοιχτό αυτή τη φορά.

Μπορούμε να δούμε ότι στο κάλυμμα του βιβλίου από την μία πλευρά είναι σκαλισμένη η εικόνα της Σταύρωσης και από την άλλη, της Ανάστασης.

Τώρα οι πιστοί ακούν ένα απόσπασμα από το ιερό αυτό βιβλίο, που θα το διαβάσει ο Ιερέας.

«Με τα κεφάλια σκυμμένα ευλαβικά, προσέχοντας το Ευαγγέλιο, όλοι αγωνίζονται να δεχθούν μέσα τους τον σπόρο του θείου Λόγου. Τον σπόρο που σπέρνει ο ουράνιος σποριάς με το στόμα του Ιερέα Του στις καρδιές τους. Όχι όμως στις καρδιές εκείνες, που ο Σωτήρας παρομοίασε με τη γη δίπλα στο δρόμο, όπου, αν και έπεσε ο σπόρος, καταπατήθηκε και τα πετεινά του ουρανού, δηλ. οι κακές σκέψεις μας, τον κατέφαγαν.

Ούτε στις καρδιές που μοιάζουν με πέτρινο έδαφος, όπου μολονότι δέχονται μετά χαράς τον σπόρο του λόγου, αυτός δεν βγάζει βαθειές ρίζες –γιατί είναι καρδιές χωρίς βάθος κι ο σπόρος μόλις βλαστήσει ξεραίνεται. Ούτε και στις καρδιές που μοιάζουν με γη γεμάτη αγκάθια (τις φροντίδες και τις μέριμνές μας), που πνίγουν τον σπόρο μόλις φυτρώσει. Καρποφορεί μόνο στις καρδιές που μοιάζουν με την καλή γη και δίνουν καρπό, άλλη εκατό φορές περισσότερο, άλλη εξήντα και άλλη τριάντα».

(Νικολάι Γκόγκολ, Στοχασμοί στη Θεία Λειτουργία)

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Στα παλιά χρόνια, που οι Χριστιανοί βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία, όσοι δεν είχαν βαπτισθεί ακόμη, αλλά πήγαιναν στη Θεία Λειτουργία για να ακούσουν τον Λόγο του Θεού –οι Κατηχούμενοι- έφευγαν από το ναό μετά το Ευαγγέλιο, μόλις τελείωνε ο Ιερέας το κήρυγμα. Έμεναν τότε μόνο οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, οι Πιστοί. Αυτοί μόνο μπορούσαν να συμμετέχουν στη Θεία Λειτουργία και όταν θα ερχόταν η ώρα, να κοινωνούν.

Έτσι, μετά το Ευαγγέλιο αρχίζει το μέρος της Θείας Λειτουργίας, που ονομάζεται Λειτουργία των Πιστών.

Από το σημείο αυτό δεν επιτρέπεται να φεύγει κανείς από το ναό. Όλοι θα μείνουν μέχρι το τέλος της Θ. Λειτουργίας!

Ο ψάλτης αρχίζει τον Χερουβικό Ύμνο, που καλεί τους πιστούς να ξεχάσουν κάθε φροντίδα την ώρα εκείνη, γιατί θα υποδεχθούν τον Βασιλιά των Όλων, μαζί με στρατιές Αγγέλων.

Την ώρα εκείνη ο Ιερέας απλώνει πάνω στην Αγία Τράπεζα το Ειλητό, ένα μεταξωτό πανί, που εικονίζει την ταφή του Κυρίου. Πάνω σ’ αυτό το πανί θα τοποθετηθούν, μετά τη Μεγάλη Είσοδο, ο άγιος Δίσκος (που περιέχει τον Αμνό και τις μερίδες της Παναγίας, των Αγίων και όλων των πιστών) και το Άγιο Ποτήριο (που περιέχει κρασί και λίγο νερό). Ύστερα, βγαίνει στην Ωραία Πύλη και θυμιάζει όλους τους πιστούς για να θυμίσει σε όλους πως πρέπει να κατευθύνουν την προσευχή τους σαν θυμίαμα μπροστά στον Κύριο, λέγοντας τον 50^ο ψαλμό του Δαυίδ, δηλαδή τον ψαλμό της μετανοίας. Το θυμίαμα αυτό συμβολίζει τη σμυρναλόη του Νικοδήμου. Πριν πάρει στα χέρια του ο Λειτουργός τα τίμια Δώρα, ζητά συγγνώμη από τους τυχόν συλλειτουργούς του Ιερείς, και κατόπιν βγαίνει στην Ωραία Πύλη και ζητά συγγνώμη από το λαό.

Ακολουθεί η Μεγάλη Είσοδος. Ο Ιερέας ξεκινάει από την Προσκομιδή και, κρατώντας τον Άγιο Δίσκο και το Άγιο Ποτήριο, περνάει ανάμεσα από τους πιστούς και από την Ωραία Πύλη μπαίνει στο Ιερό Βήμα για να τα τοποθετήσει πάνω στην Αγία Τράπεζα και να τα σκεπάσει με ένα τετράγωνο ύφασμα, τον «Αέρα», που συμβολίζει το λίθο που σφράγισε τον Πανάγιο Τάφο.

Η λιτανεία αυτή συμβολίζει την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα για το πάθος και την πορεία του Κυρίου προς τον Γολγοθά και τον Πανάγιο Τάφο (δηλαδή την εναπόθεση Του στην Αγία Τράπεζα). Λέγεται «Μεγάλη Είσοδος» διότι πλησιάζει η τέλεση του μεγάλου Μυστηρίου. Το θυμίαμα κατά την Μεγάλη Είσοδο συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα με τη φωτιά του θυμιατού και τον ευωδιαστό καπνό του θυμιάματος. Το θυμίαμα μετά την απόθεση των τιμίων Δώρων επάνω στο Αντιμήνσιο και την κάλυψη τους με τον Αέρα, υποδηλώνει τα αρώματα των Μυροφόρων. Σε ορισμένους ναούς και στα μοναστήρια, μετά την Μεγάλη Είσοδο, κλείνονται πρώτα τα Βημόθυρα (οι ξύλινες μικρές πόρτες της Ωραίας Πύλης), που σημαίνουν την κάθοδο στον Άδη, και κατόπιν το καταπέτασμα (η κουρτίνα της Ωραίας Πύλης), που υποδηλώνει την εγκατάσταση της κουστωδίας.

ΣΥΝΑΠΤΗ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ - ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΑΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Ύστερα από τη Μεγάλη Είσοδο ακολουθούν οι «Αιτήσεις». Με αυτές ο Ιερέας μας καλεί να ζητήσουμε από τον Κύριο ειρηνική και χωρίς αμαρτίες την ημέρα μας, Άγγελο φύλακα από κάθε κακό, συγχώρηση των αμαρτιών μας, τα καλά και ωφέλιμα για τις ψυχές μας και ειρήνη στον κόσμο και άλλα πνευματικά αγαθά. Κι εμείς, σε κάθε αίτηση, απαντάμε: «Παράσχου, Κύριε» (δηλαδή, «Χάρισέ μας, Κύριε»).

Κατόπιν μας προτρέπει να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο. Στηρίζεται στα λόγια του Χριστού, σύμφωνα με τα οποία δεν είναι δυνατόν να προσφέρει κανείς το δώρο του στον Θεό, αν προηγουμένως δεν έχει συγχωρεθεί με τον αδελφό του.

Πλησιάζει μετά η ομολογία της πίστεως, όταν δηλαδή όλοι μαζί θα πούμε το «Πιστεύω». Γι’ αυτό ακολουθεί το παράγγελμα του διακόνου: «Τας θύρας, τας θύρας! Εν σοφία πρόσχωμεν». Στα παλιά χρόνια οι θυρωροί έπρεπε να προσέχουν τις πόρτες, μήπως μπει στο ναό κάποιος κατηχούμενος ή άπιστος.

Ενώ απαγγέλουμε το Σύμβολο της Πίστεως, ο Ιερέας ξεσκεπάζει τα τίμια Δώρα και ανακινεί πάνω τους τον «Αέρα». Αυτό συμβολίζει την πνοή του Αγίου Πνεύματος, που σε λίγο θα τα καθαγιάσει.

Μετά καλούμαστε να σταθούμε με ευλάβεια και σεβασμό: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου…». Τώρα θα προσφέρουμε στο Θεό το μεγάλο Μυστήριο, δείγμα λατρείας και αφοσίωσης.

Ο Ιερέας αρχίζει να απαγγέλλει τη μεγάλη ευχή του Καθαγιασμού των τιμίων Δώρων. Με αυτήν ευχαριστεί τον Θεό για όσα μας έχει δώσει και ιδίως, γιατί έστειλε τον Μονογενή Υιό Του που μας παρέδωσε το μεγάλο Μυστήριο.

Στο σημείο αυτό εκφωνεί τα λόγια, με τα οποία ο Κύριος συνέστησε το Μυστήριο στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου:

«Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών» -δηλαδή, «Λάβετε και φάγετε, αυτό είναι το Σώμα μου, που για χάρη σας κομματιάζεται, για τη συγχώρεση των αμαρτιών σας». Την ώρα αυτή ο Ιερέας δείχνει το ψωμί, που σε λίγο θα γίνει Σώμα Χριστού.

Και μετά από λίγο, δείχνει το Άγιο Ποτήριο με το κρασί και λέει:

«Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» -δηλαδή, «Πιείτε απ’ αυτό όλοι, αυτό είναι το Αίμα μου, το αίμα της Καινής Διαθήκης, που χύνεται για σας και για όλους, για την άφεση των αμαρτιών σας».

Και καταλήγει ο Ιερέας, υψώνοντας μαζί τον Άγιο Δίσκο και το Άγιο Ποτήριο: «Τα σα εκ των σων σοί προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα» -δηλαδή, «αυτά τα δικά Σου Δώρα προσφέρουμε σ’ Εσένα σε κάθε καιρό και για όλες τις ευεργεσίες Σου».

Και ακολουθεί η μεγάλη στιγμή. Ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό να στείλει το Άγιο Πνεύμα στα τίμια Δώρα και να τα μεταβάλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Ο Ιερέας ευλογεί με το σημείο του Σταυρού πάνω από τον Άγιο Άρτο, λέγοντας: «Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου. Αμήν» -δηλαδή, «Και κάνε αυτόν τον Άρτο, το ίδιο το τίμιο Σώμα του Χριστού Σου. Αμήν».

Και μετά ευλογεί πάνω από το Άγιο Ποτήριο, λέγοντας: «Το δε εν τω Ποτηρίω τούτω τίμιον αίμα του Χριστού σου. Αμήν» -που σημαίνει: «Κι αυτό που είναι μέσα σε τούτο το Ποτήριο, (κάνε το) το ίδιο το τίμιο Αίμα του Χριστού Σου. Αμήν».

Και στη συνέχεια, ευλογώντας σταυρωτά τον Άγιο Άρτο και το Άγιο Ποτήριο, ο Ιερέας λέει: «Μεταβαλών τω Πνεύματί Σου τω Αγίω. Αμήν, αμήν, αμήν» -δηλαδή, «Αφού τα μεταβάλεις με το Πνεύμα Σου το Άγιο. Αμήν, αμήν, αμήν».

Έτσι γίνεται το θαύμα της μεταβολής του ψωμιού και του κρασιού, που προσέφεραν οι Χριστιανοί, στο ίδιο το Σώμα και το ίδιο το Αίμα του Χριστού. Πόσο μεγάλη είναι η τιμή που μας γίνεται, να παρευρισκόμαστε στο μεγάλο αυτό θαύμα!

Την ίδια ώρα οι πιστοί ψάλλουν: «Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοί ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου ο Θεός ημών» -που σημαίνει: «Εσένα υμνούμε, Εσένα ευλογούμε, Εσένα ευχαριστούμε, Κύριε, και Σε παρακαλούμε, Θεέ μας».

Μετά τον Καθαγιασμό των τίμιων Δώρων, ο Ιερέας μνημονεύει όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πρώτα τους Αγίους –και εξαιρετικά την Θεοτόκο. Ύστερα τους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τους ζωντανούς, με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο. Και για να μη μείνει κανείς έξω από το μεγάλο Δείπνο, στο τέλος ζητάει από τον Κύριο να θυμηθεί: «και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών» -δηλαδή, «και όλους όσους έχει στο νου του ο καθένας, άντρες και γυναίκες».

Σε λίγο, αρχίζει η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

ΔΙΠΤΥΧΑ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ

Μετά τον Καθαγιασμό των τίμιων Δώρων, ο Ιερέας μνημονεύει όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πρώτα τους Αγίους –και εξαιρετικά την Θεοτόκο. Ύστερα τους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τους ζωντανούς, με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο. Και για να μη μείνει κανείς έξω από το μεγάλο Δείπνο, στο τέλος ζητάει από τον Κύριο να θυμηθεί: «και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών» -δηλαδή, «και όλους όσους έχει στο νου του ο καθένας, άντρες και γυναίκες».

Σε λίγο, αρχίζει η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

Όταν ο Ιερέας παύσει να μνημονεύει τα ονόματα των πιστών, βγαίνει στην Ωραία Πύλη και ευλογεί όλο το εκκλησίασμα με τον Τίμιο Σταυρό, λέγοντας: «Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών», δηλαδή: «Και ας είναι οι δωρεές του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού μαζί με όλους σας». Και οι πιστοί απαντούν: «Και μετά του πνεύματός σου» -«Και με το δικό σου πνεύμα».

Και τότε, αμέσως αρχίζει η

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Με μια σειρά δεήσεις μπροστά από τα καθαγιασμένα ήδη Τίμια Δώρα, ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό να αξιώσει αυτόν και τους πιστούς να μεταλάβουν τα άχραντα μυστήρια. Και ο λαός απαντά: «Κύριε ελέησον» ή «Παράσχου Κύριε».

Τότε απαγγέλουν όλοι μαζί την «Κυριακή προσευχή», δηλ. την προσευχή που δίδαξε ο Κύριος στους μαθητές του, πάνω σε ένα ύψωμα της Γαλιλαίας:

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Με την Κυριακή προσευχή, το Πάτερ ημών δηλαδή, οι πιστοί παρακαλούν τον Θεό, που τον ονομάζουν Πατέρα τους:

• Να δοξάζεται το όνομα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, με τα λόγια και τα έργα των πιστών Του
• Να έρθει η Βασιλεία του Θεού στις ψυχές όλων των ανθρώπων
• Να εφαρμόζεται από όλους τους ανθρώπους το άγιο θέλημα του Θεού
• Να δώσει ο Θεός «τον επιούσιο άρτο», δηλ. όλα όσα είναι αναγκαία για την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, και πρώτα απ’ όλα το ίδιο το Σώμα και το Αίμα Του
• Να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, με την προϋπόθεση ότι κι αυτοί θα συγχωρούν τις αμαρτίες των άλλων
• Να μην επιτρέψει να βρεθούν σε περιστάσεις που θα τους εκθέσουν στον κίνδυνο της αμαρτίας.

Και στο τέλος, ομολογούν –με το στόμα του Ιερέα- ότι ο Θεός μπορεί να τους δώσει όλα αυτά γιατί είναι ο αιώνιος βασιλιάς και ο Παντοδύναμος Θεός, που προστατεύει και βοηθά τους ανθρώπους.

Στη συνέχεια ο Ιερέας ευλογεί τους πιστούς, λέγοντας: «Ειρήνη πάσι» -«Ειρήνη σε όλους»- και σε λίγο τους λέει: «Πρόσχωμεν» -«Ας προσέξουμε».

Αμέσως ύστερα, υψώνει τον Άγιο Άρτο και αναφωνεί: «Τα άγια τοις αγίοις»-δηλαδή, «Τα άγια Δώρα είναι για τους αγίους». Εννοεί με αυτό ότι πρέπει να είναι άγιοι όσοι θα δεχτούν μέσα τους το Άγιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Ότι δηλαδή πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι και καθαρισμένοι από τις αμαρτίες τους για να κοινωνήσουν. Και βέβαια, ο Χριστιανός καθαρίζεται από τις αμαρτίες όταν τις ακουμπά στο επιτραχήλιο του Πνευματικού, στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης, αφού πρώτα μετανοήσει (μετανοιώσει) ειλικρινά γι’ αυτές. Τότε κλείνει η Ωραία Πύλη.

Ο Ιερέας χωρίζει σε 4 μέρη τον Άγιο Άρτο. Το πρώτο από αυτά τα μέρη το ρίχνει μέσα στο Άγιο Ποτήριο, που περιέχει το πανάχραντο Θείο Αίμα. Το δεύτερο το βάζει στην άκρη για να κοινωνήσουν ο ίδιος και ο διάκονος, χωριστά από το Αίμα. Και τα άλλα μέρη τα κόβει σε μικρότερα τεμάχια, ανάλογα με τον αριθμό εκείνων που θα κοινωνήσουν.

Μ’ αυτόν τον τεμαχισμό δεν διαιρείται το Σώμα του Χριστού. Και στο μικρότερο κομματάκι απ’ αυτά διατηρείται ολόκληρος ο Χριστός – όπως κάθε μέλος του ζωντανού σώματος μας είναι παρούσα ψυχή, όχι μερισμένη, αλλά ενιαία και αδιαίρετη. Όπως σε ένα καθρέφτη, που αν σπάσει σε χίλια κομμάτια, τα ίδια αντικείμενα εξακολουθούν να καθρεφτίζονται ακόμα και στο μικρότερο κομμάτι. Όπως τέλος ένας ήχος διατηρείται ακέραιος και ολόκληρος έστω και αν τον ακούνε χιλιάδες αυτιά.

Ακόμη, θα ρίξει στο Άγ. Ποτήριο το «άγιο ζέον», δηλ. ζεστό νερό, που συμβολίζει την ζεστή Πίστη όσων συμμετέχουν στη Θ. Λειτουργία και τη θερμότητα του Αγίου Πνεύματος.

Ύστερα γονατίζει και διαβάζει κάποιες ευχές με τις οποίες παρακαλεί τον Κύριο να μεταλάβει αξίως. Ο ίδιος και ο διάκονος, αν υπάρχει, κοινωνούν πρώτα το Σώμα και μετά το Αίμα του Κυρίου, χωριστά. Και αφού κοινωνήσουν, βάζουν προσεκτικά ό,τι υπάρχει πάνω στον Άγιο Δίσκο, μέσα στο Άγιο Ποτήριο.

Στον καιρό της πρώτης Εκκλησίας, οι πιστοί κοινωνούσαν τα θεία Μυστήρια χωριστά, όπως σήμερα οι κληρικοί, παίρνοντας ο καθένας στα χέρια του το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου, και πίνοντας ύστερα από το Ποτήριο το πανάχραντο Αίμα Του. Όταν όμως κάποιοι χριστιανοί αμαθείς και απαίδευτοι – χριστιανοί στο όνομα μόνο – άρχισαν να παίρνουν τα Τίμια Δώρα στα σπίτια τους και να τα χρησιμοποιούν σε δεισιδαιμονικές και βλάσφημες τελετές, ή και μέσα στην Εκκλησία να τα αντιμετωπίζουν με ασέβεια, δημιουργώντας θόρυβο και ταραχή, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θέσπισε να δίνονται στο λαό ενωμένα το Σώμα και το Αίμα. Και όχι μέσα στα χέρια τους, αλλά απευθείας στο στόμα, με την αγία Λαβίδα, που εικονίζει την λαβίδα εκείνη με το αναμμένο κάρβουνο, με την οποία το πύρινο Σεραφείμ άγγιξε τα χείλη του προφήτη Ησαΐα, θυμίζοντας έτσι σε όλους τι είναι αυτό που άγγιξε τα χείλη τους. Αφού κοινωνήσει πρώτα ο ίδιος και έπειτα μεταδώσει τα Θεία Δώρα και στο διάκονο, ο λειτουργός του Χριστού, εμφανίζεται σαν ένας καινούργιος άνθρωπος, καθαρισμένος με τη θεία Κοινωνία από όλα του τα αμαρτήματα, σαν αληθινά άγιος αυτή τη στιγμή και άξιος να μεταδώσει τα Θεία Δώρα στους πιστούς.

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

Βγαίνει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας το Άγιο Ποτήριο και καλεί τους πιστούς λέγοντας: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» -δηλαδή, «Πλησιάστε με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη».

Και όσοι είναι προετοιμασμένοι –καθαρισμένοι από τις αμαρτίες τους, νηστικοί εκείνο το πρωΐ, χωρίς μίσος για κάποιον αδελφό τους, με προσευχή- πλησιάζουν για να δεχθούν μέσα τους το Σωμα και το Αίμα του Χριστού. Για να γίνουν «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού» -δηλ. για να έχουν το ίδιο με τον Χριστό Σώμα και το ίδιο Αίμα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ – ΑΠΟΛΥΣΗ

Μετά την Θ. Κοινωνία ψέλνουν όλοι το «Είδομεν το φως το αληθινόν…», έναν ύμνο για το Άγιο Πνεύμα, με τον οποίο ομολογούν την πίστη τους στην Αγία Τριάδα και την δοξολογούν, με αφορμή το μεγάλο μυστήριο που τελέσθηκε με τη δύναμη του Τριαδικού Θεού και στο οποίο όλη η Εκκλησία συμμετείχε.

Όλοι οι πιστοί ευχαριστούν τον Θεό, για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο κοινώνησαν. Και βέβαια, εννοείται ότι κανείς δεν φεύγει πριν ευχαριστήσει τον Θεό για τα μεγάλα αυτά Δώρα. Αλλιώς μοιάζει με τον Ιούδα, που έφυγε από τον Μυστικό Δείπνο, αμέσως μόλις έλαβε από τον Άρτο.

Οι πιστοί, γεμάτοι ευγνωμοσύνη στον Κύριο για την Θεία Κοινωνία και για τις πλούσιες ευλογίες ψέλνουν τον ύμνο του Ιώβ: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και εως του αιώνος» -«Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο, τώρα και πάντοτε».

Ύστερα, ο Ιερέας ευλογεί τους πιστούς και κάνει την απόλυση. Τώρα οι πιστοί μπορούν να απολυθούν εν ειρήνη, δηλαδή να αποχωρήσουν από το ναό με την ειρήνη του Θεού, για να πάνε στο σπίτι τους να … συνεχίσουν την Θεία Λειτουργία. Όχι απαραίτητα να ψάλλουν, αλλά με την συμπεριφορά τους από εκεί και στο εξής να φέρονται όπως αρμόζει σε όποιον κατοικεί μέσα του ο Χριστός. Να μεταφέρουν τον αγιασμό που δέχθηκαν σε όλους τους γύρω τους, στους οποίους βέβαια θα φέρονται με την αγάπη του Χριστού, που πρώτα στην Θ. Λειτουργία έζησαν.

Όσοι δεν κοινώνησαν, στο τέλος παίρνουν αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα. Αντίδωρο είναι αυτό που δίνεται αντί για το δώρο, την Θ. Ευχαριστία. Ο καθένας, παίρνοντας ένα κομμάτι αντίδωρο, πρέπει να το δέχεται σαν ψωμί από το συμπόσιο εκείνο, όπου ο ίδιος ο Δημιουργός μίλησε στον λαό Του, και να το τρώει με ευλάβεια, θεωρώντας όλους τους ανθρώπους γύρω του σαν αληθινά και πολυαγάπητα αδέρφια του. Και, σύμφωνα με την αρχαία συνήθεια, πρέπει να το φάει πριν από κάθε άλλη τροφή. Μπορεί ακόμη να το πάρει στο σπίτι, στην οικογένειά του, ή να το προσφέρει σε αρρώστους, σε φτωχούς και σε κάθε άλλον, που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπόρεσε να έρθει στην εκκλησία για την Λειτουργία.

Αλλά και όποιος κοινώνησε προσέχει, σύμφωνα με την παλαιά ευλαβική συνήθεια, να μην φτύσει την ημέρα εκείνη. Το αίμα του, είπαμε, έχει γίνει ένα με του Χριστού το Αίμα και στο στόμα του ενδέχεται να βρίσκεται ακόμη κάποιο μικρό κομμάτι Αγίου Άρτου, που ωστόσο είναι ολόκληρο του Χριστού το Σώμα.

Και βέβαια, δεν συμμετέχουμε στα άχραντα μυστήρια μόνο κάθε… Χριστούγεννα και Πάσχα. Σίγουρα, αν δεν κοινωνήσουμε σ’ αυτές τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίοας μας, τα κοσμικά τραπέζια και τα πανηγύρια μόνο δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν γεννιέται μέσα μας ο Χριστός ούτε ζούμε την Ανάστασή Του. Μόνο με την Θεία Κοινωνία γίνεται αυτό.

Η συμμετοχή μας, ωστόσο, να είναι όσο γίνεται πιο τακτική. Εννοείται, με την ευλογία του πνευματικού μας και μετά από κατάλληλη προετοιμασία. Όσο συχνότερα μπορεί κανείς να παίρνει μέρος σ’ αυτό το ιερό πανηγύρι της Αγάπης.

Σημειώσεις

---

* Εκφώνηση: μία φράση, η τελευταία πρόταση μιας ευχής, την οποία ο Ιερέας λέει «εκφώνως», δηλαδή με δυνατή φωνή.

* Χορός: η χορωδία των ψαλτών, που συμμετέχει στην Θεία Λειτουργία και στις άλλες ακολουθίες.

 

πηγή http://www.oodegr.com/oode/orthod/mystiria/erminia_leitoyrgias_1.htm