Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Έφηβοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Έφηβοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Η διδακτική ιστορία της φωτογραφίας με τα παιδιά που «αγνοούσαν» τον Ρέμπραντ

Μια διδακτική παρεξήγηση για την εποχή των social media όπου αλήθεια θεωρείται συνήθως αυτό που φαίνεται και όχι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα


Πρόκειται για μια εικόνα με πολλά επίπεδα: παιδιά του σχολείου προσηλωμένα στα κινητά τους ενώ βρίσκονται μπροστά στο αριστούργημα του Ρέμπραντ «Νυχτερινή Περίπολος». Είναι όμως στην πραγματικότητα αυτό που φαίνεται;
Η εικόνα έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο. Και λογικά. Οχι μόνο γιατί ο συμβολισμός της εκ πρώτης όψεως είναι προφανής. Αλλά και γιατί προσφέρεται για άμεσο σχολιασμό και απαξιώσεις: Η νέα γενιά αδιαφορεί για τα υψηλά επιτεύγματα και στρέφεται στο εφήμερο και το εύκολο.
Πράγματι, από την πρώτη στιγμή που η φωτογραφία του Gijsbert van der Wal από το Μουσείο του Αμστερνταμ είδε το φως της δημοσιότητας αντιμετωπίστηκε σαν ένας ξεκάθαρος συμβολισμός των σύγχρονων μεταμοντέρνων κοινωνιών την εποχή των smartphones, του Διαδικτύου και των social media που διασπούν την προσοχή μας.
Και μια ακόμα διαδικτυακή δίκη, ξεκίνησε με το twitter να πρωτοστατεί
«Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η φωτογραφία έγινε viral. Η τέλεια απεικόνιση της εποχής μας», γράφει κάποιος Κρίς Γκίνες, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους μαζεύοντας 308 likes και 443 retweets.
1
διαβάστε τη συνέχεια εδώ http://www.protagon.gr/themata/i-alithini-istoria-tis-fwtografias-me-ta-paidia-pou-agnoousan-ton-rebrant-44341321635

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ο Μανώλης Ανδρόνικος για τους νέους (1967)

  

Η γενιά του 1950 πείνασε και αγωνίστηκε μέχρι να ορθοποδήσει ...και είναι αλήθεια ότι στερήθηκε πολλά,αλλά είχε στην ψυχή της την ελπίδα...το όραμα για κάτι το καλύτερο !
* Η σημερινή γενιά έχασε την ελπίδα ή τουλάχιστον την έσβησαν και την αφαίρεσαν απ΄αυτήν κι αυτό είναι το πιο τραγικό...
Και με ρωτάει ο 15ντάχρονος "πώς θα πορευτούμε" ; Και του απαντώ με θάρρος και πίστη και ελπίδα !
Και θα του θυμίσω τα λόγια της ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ του Μανόλη Ανδρόνικου στην εφημερίδα ΒΗΜΑ τον Μάιο του Ι967. Εκεί μεταξύ των άλλων γράφει :
«Όταν βλέπω τα μάτια των νέων καρφωμένα επάνω μου, νιώθω πως βυθίζονται στα έγκατα της ψυχής μου για να ανασύρουν από κει ό,τι έχει μαζευτεί χρόνια τώρα. Αγάπη και κακίες, γνώσεις και όνειρα, ελπίδες και φόβοι. Με ερευνούν και με ελέγχουν και προσδοκούν να πάρουν κουράγιο, για τον δικό τους δρόμο. Τι να τους μαρτυρήσω; Είναι στιγμές που είμαι έτοιμος να τους πω πόσο κουραστήκαμε η γενιά μου, ποια γενιά ; Ας πούμε η γενιά του 40.
 
Πόσο πολύ πιστέψαμε το φως μέσα στο σκοτάδι και πόσο λίγο ήταν το ψωμί που έθρεψε το κορμί μας στην πρώτη του νιότη. Πόσο ζαλισμένοι ξυπνήσαμε την αυγή της Λευτεριάς για να ψηλαφίσουμε το χώμα και τη θάλασσα, να χτίσουμε ένα σπίτι, να βρούμε μια γυναίκα, να πάρουμε αυτό που λέμε το δρόμο της ζωής. Ποιος μπορεί να πει τι κάναμε, τι πήραμε και τι δώσαμε;
 
Μας βλέπουν τα νεανικά μάτια ερωτηματικά. Θέλουν να τους θυμίσουμε πως ύψωναν τα παιδιά τα χέρια τους στον περίεργο χαιρετισμό του φασισμού…πως έκλαψαν τον Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
 
Ο Σαγγάριος ήταν το πρώτο μας παραμύθι, μαζί ,ε τη φωτιά της Σμύρνης και τους Τσέτες. Δεν είναι γνωστή στα παιδιά μας η λέξη «πρόσφυγας»και του αϊτού ο γιος» δεν τους λέει τίποτα. Κι αν δουν σε κάποιο μουσείο ένα μαύρο δίκοχο δε θα δακρύσουν, αφού δεν έχουν δει τη μορφή εκείνου που το φορούσε.
 
Τα παιδιά μας δεν είδαν το κίτρινο πεντάλφα των Εβραίων, δεν έχασαν τους φίλους τους στο κρεματόριο. η αγαπημένη τους Ραχήλ δεν έγινε σαπούνι. Όλ’ αυτά δε γίνονται τραγούδι, ούτε θέατρο, ούτε βιβλία. Έχουν γίνει πίκρα μέσα στις καρδιές μας και γεννούν κακούς εφιάλτες τις νύχτες. Στα παιδιά μας μπορούμε να πούμε μονάχα : πεινάσαμε, πονέσαμε, ελπίσαμε. Τώρα ζούμε, τώρα περάσαμε πέρα από την ελπίδα…
 
Τα μάτια των παιδιών μας ρωτούν. Μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να ζήσουμε ;Τι να τους πούμε; Αφού εμείς ζήσαμε και ζούμε, αφού είμαστε ακόμα όρθιοι και κάνουμε όνειρα, θα πεί πως μπορείτε κάτι παραπάνω, πως πρέπει να ζήσετε και να ελπίζετε και να κάνετε όνειρα. Αν δεν είναι καυτός ο ήλιος της χαράς σας, είναι όμως ήλιος, το σκοτάδι το περάσαμε εμείς, εσείς στεκόσαστε γερά στα πόδια σας, τα μάτια σας βλέπουν μπροστά, οι αρμοί σας είναι γεροί για να χορέψετε, να κάνετε έρωτα, να χτίσετε σπίτια, για να σας φέρουν στο φεγγάρι.
 
Τα μάτια των παιδιών μας κατηγορούν : Για την κακία που βλέπον γύρω τους, για τις αδυναμίες μας , για την απιστία μας, για την υποκρισία μας. Και τα μάτια των παιδιών είναι καθαρά, φωτεινά, έτσι ήταν και τα δικά μας μάτια , έτσι είναι και τώρα όταν μείνουμε μονάχοι στο σκοτάδι και ονειρευόμαστε, έτσι θέλουμε να είναι όλα τα μάτια κι όλες οι καρδιές των ανθρώπων.
 
Είμαστε λιγότεροι κακοί απ’ όσο μας νομίζουν τα παιδιά μας, είμαστε όμως αδύναμοι. Χρειάστηκαν να ξοδέψουμε τις δυνάμεις μας, όλες μαζί, σε μια μέρα ή σ’ ένα χρόνο, ποιος είχε καιρό να μετράει τότε τις στιγμές. Η Λευτεριά ζητούσε αίμα και πόνο και της τα προσφέραμε αφειδώλευτα, το σκοτάδι ζητούσε φως και το πήραμε από τα δικά μας μάτια, οι άνθρωποι ζητούσαν ψωμί κι ελπίδα και τα σκορπίσαμε όπου βρισκόμασταν. Δουλεύαμε για το μέλλον του ανθρώπου, της πατρίδας, της γης, δε νοιαζόμασταν για το δικό μας μέλλον.
 
Μπροστά στα εξεταστικά μάτια των παιδιών αισθανόμαστε συχνά ντροπιασμένοι, γιατί και κείνα και μεις πιστέψαμε πως είχαμε ξεπεράσει την ανθρώπινη μοίρα , πως αποκαθαρθήκαμε μέσα στην πυρά της δοκιμασίας από τις μικρότητες και της αδυναμίες της ζωικής μας φύσης. Και μας είναι οδυνηρή η αποκάλυψη πως μείναμε άνθρωποι, με έγνοιες και φροντίδες ασήμαντες, με εγωισμούς και ματαιοδοξίες απροσδόκητες.
 
Δεν είναι ανάγκη να απολογηθούμε, φτάνει μονάχα η εξομολόγηση. Και φτάνει μονάχα η αγάπη προς τα παιδιά μας, για να τους πείσει πως κάποτε μας αδικούν. Πως δεν τους ωφελεί να παίρνουν μονάχα τη θέση του κατήγορου, έτοιμοι να κεραυνώσουν τους αμαρτωλούς, γιατί μια τέτοια στάση μαρτυρεί πολύν εγωισμό, κάποτε αδικαιολόγητο.
 
Πιστεύουν πως εκείνοι είναι καλύτεροί μας, αυτό πιστεύουμε κι εμείς. Ξέρουν πως κάναμε λιγότερα απ’ όσα μπορούσαμε , το ξέρουμε και λυπόμαστε γι’ αυτό. Νιώθουν ότι δεν είμαστε όσο θα ήθελαν ειλικρινείς απέναντι τους κι απέναντι στον εαυτό μας, καταλαβαίνουμε το αίσθημά τους αυτό.
 
Η γενιά μας, ας πούμε η γενιά του 40…δεν είχε προλάβει να κρίνει τους πατέρες της, γιατί πλήρωναν με το αίμα τους πατρικούς λογαριασμούς, δεν είχαν προλάβει να σκεφτούν το μέλλον τους, γιατί είχαν να πολεμήσουν με το τουφέκι στο χέρι γι αυτό, δεν είχαν προλάβει να τραγουδήσουν παρά τραγούδια ηρωικά και πένθιμα, δεν είχα προλάβει να αγαπήσουν τίποτα άλλο από τον άνθρωπο, τη Λευτεριά και το Θάνατο.
 
Ποιος μπορεί να πει τι κάναμε, τι πήραμε , τι δώσαμε η γενιά μας; Ένα μονάχα μπορούμε να πούμε : Πολύ αγαπήσαμε ,πολύ πονέσαμε και πολλά ελπίσαμε. Κι ελπίζουμε, γιατί μάθαμε να μην απελπιζόμαστε μπροστά σε τίποτα.


Στον Μανόλη Ανδρόνικο, με πολύ σεβασμό ξαναθυμίζω το θαυμάσιο λόγο του, τη μικρή εξομολόγησή του προς τους νέους !
 
 Πηγή : Όπου γης

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Εκδήλωση στο δήμο Συκεών

   


  
Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση οργανώνει το 2ο ΓΕΛ Συκεών με ομιλητή τον ψυχίατρο Δ.Καραγιάννη. Συγχαρητήρια στους μαθητές και στους διοργανωτές για την εξαιρετική ιδέα τους . Καλή επιτυχία!!!
 

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Γράμμα προς τον υποψήφιο των Πανελληνίων Εξετάσεων...


Γράφει ο παιδοψυχίατρος
Δημήτρης Καραγιάννης
Αγαπητέ φίλε,
Μου είπαν ότι έχεις έντονο άγχος καθώς ευρίσκεσαι στο τελικό στάδιο πρίν τις εξετάσεις. Ότι έχεις μεταπτώσεις στην συναισθηματική σου κατάσταση. Άλλοτε νιώθεις ήσυχος και σίγουρος και άλλοτε τα νιώθεις μαύρα – δύσκολα – ακατόρθωτα και νιώθεις τις προσπάθειές σου περιττές. Ότι άλλοτε κάνεις αστεία, λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, και άλλοτε το πιο μικρό αστείο που θα σου κάνουν είναι ικανό να σε κάνει να θέλεις να διαλύσεις τα πάντα…
Πηγή Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς


Μαθαίνω ότι οι δικοί σου προσπαθούν να σου συμπαρασταθούν και άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε πάλι καταφέρνουν το αντίθετο, καθώς ανησυχώντας οι ίδιοι, προσπαθούν να σε πείσουν να μην ανησυχείς…Καθώς σε κοιτάζουν με βλέμμα πικραμένο ή φοβισμένο, όπως όταν έχει αρρωστήσει ένα προσφιλές τους πρόσωπο.
Ότι όταν διαβάζεις πολύ, σου λένε ότι πρέπει να βγείς έξω, να ξεσκάσεις, αλλά όταν βγαίνεις έξω, σε κοιτάζουν ανήσυχα μήπως και έχεις παραιτηθεί…
Μου ζήτησαν λοιπόν επειδή συνεργάζομαι με τους εφήβους και τις οικογένειές τους, να γράψω κάτι που να μπορεί να βοηθήσει…
Λοιπόν θα είμαι ξεκάθαρος, όπως πρέπει να είσαι, όταν αναφέρεσαι στην ζωή.
Το άγχος, η αγωνία, η ανησυχία, η ανασφάλεια, η αποσταθεροποίηση, η ξενοιασιά, ο εκνευρισμός, ο φόβος, όλα αυτά τελοσπάντων όχι μόνο δεν είναι αρνητικά στοιχεία στην πορεία σου, αλλά αντιθέτως αποτελούν αποδείξεις οτί είσαι ζωντανός, υγιής και υπεύθυνος…
Ένας υγιής άνθρωπος, όταν βρίσκεται σε μία εσωτερική διεργασία, όταν θέτει στόχους, όταν δίνει εξετάσεις (οποιουδήποτε είδους εξετάσεις), όταν ανοίγεται, τότε είναι φυσιολογικό να αναρωτιέται… Είναι η ανάληψη της ευθύνης της ελευθερίας του που τον δυσκολεύει…
Είναι ωραίο το να έχεις ένα σκοπό και να τον παλεύεις. Τότε είσαι και νιώθεις ζωντανός. Στην διάρκεια του αγώνα, αν είσαι φυσιολογικός θα αναρωτηθείς και για το εάν θα τα καταφέρεις. Θα αναρωτηθείς και για το εάν αξίζει τόσος κόπος. Για το εάν είναι αυτός που σου ταιριάζει ή ακόμα και αν στην πραγματικότητα είναι δικός σου στόχος ή κάποιοι άλλοι σου τον έχουν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα…
Όμως όλα αυτά δεν είναι αδυναμία. Δεν αποτελούν προδοσία. Είναι η ευκαιρία του να επαναδιαβεβαιώσεις και να επαναπροσδιορίσεις τον στόχο σου. Είναι το τίμημα της ελευθερίας. Και όταν ακόμη κλείνεις τα αυτιά σου και δεν ασχολείσαι με τέτοια ερωτήματα και αυτό υγεία είναι, καθώς γνωρίζεις οτι η επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, δεν θα σημαίνει τον τελικό προσδιορισμό , αλλά αντίθετα να σου επιτρέψεις να θέσεις και άλλους στόχους στην συνέχεια…
Ένας αθλητής που τρέχει 100 m, δεν προλαβαίνει να σκεφτεί. Συγκεντρώνεται παίρνει μία ανάσα και τρέχει δίχως να γυρίσει να δεί δίπλα του ή μέσα του, τι συμβαίνει. Ένας μαραθωνοδρόμος όμως, καθώς τρέχει σκέφτεται, ξανασκέφτεται , ιδρώνει, εξαντλείται, αναρωτιέται για τις δυνάμεις του, για την επάρκειά της προπόνησής του, για τις δυνατότητές των αντιπάλων του, για το εάν θα πρέπει τώρα ή αργότερα να δώσει όλες του τις δυνάμεις. Αναρωτιέται ακόμα και για το εάν το να τρέχεις Μαραθώνιο είναι η καλύτερη επιλογή ή άν θα έπρεπε να ασχολείται με κάτι άλλο. Και καθώς αναρωτιέται τρέχει…Και δεν πρόκειται βέβαια για κάποιον αδύναμο άνθρωπο, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να τρέχει Μαραθώνιο…
Είναι η μακρά επίπονη και απαιτητική διαδικασία του Μαραθώνιου που θέτει ερωτήματα. Και εσύ φίλε μου δεν τρέχεις 100 m. Μαραθώνιο τρέχεις και σου αξίζει το χειροκρότημα μου, όπως και να νιώθεις.
Σου εύχομαι να πετύχεις, αλλά όχι μόνο σε μία σχολή ή σε μία καλή σχολή, αλλά σε κάτι περισσότερο. Στο να υπερασπίζεις τις επιλογές σου και ταυτόχρονα να τις διευρύνεις…
 
http://perivolakipanagias.blogspot.gr/2014/05/blog-post_16.html?spref=bl
 

Προσευχή των υποψηφίων των εξετάσεων


Kύριε Ἰησοῦ Χριστέ,Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Ζωντανοὺ Θεοῦ, ἡ Σοφία τοῦ Πατέρα που δεν ἔχει ἀρχή, ἡ Πηγὴ καὶ ὁ Χορηγὸς τῆς γνώσεως ∙Ἐσύ που δημιούργησες μὲ Σοφία ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στῇ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο ∙Ἐσύ που γέμισες μὲ σοφία τοὺς ἀγραμμάτους Μαθητές Σου καὶ τοὺς ἀνέδειξες Κήρυκες καὶ Ἀποστόλους τοῦ Εὐαγγελίου Σου σὲ ὁλοκλήρη τὴν Οἰκουμένη ∙ Ἐσύ που ἔδωσες στους Μάρτυρες καὶ στους Ἁγίους Σου λόγο ἀγαθό που ἄνοιξε τὰ στόματα τοὺς ∙ Ἐσύ που γνωρίζεις καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας τοῦ∙ Ἐσύ που ὁδηγεὶς ὀρθὰ καὶ σωστὰ τὴν διάνοια τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ ∙Ἐσύ που εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς μας σκύψε αὐτὴν τὴν ὥρα μὲ μάτι συμπαθείας σὲ ὅλους ἐμᾶς που ἀποτελοῦμε τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν τῆς Πατρίδος μας καὶ Σὲ παρακαλῶ ἰδιαιτέρως καὶ για μένα που αὐτὴν τὴν ὥρα στέκομαι μπροστά Σου λαχταρώντας καὶ περιμένωντας τὴν ἐπιτυχία στις ἐξετάσεις, φώτισε με καὶ δυνάμωσε με.

Ἀπομάκρυνε ἀπὸ ἐμένα κάθε κακὴ σκέψῃ, τὸ θόλωμα τοῦ μυαλοῦ που ὁδηγεὶ στην ἀγνωσία καὶ διῶξε μακριά μου τὴν τεμπελιὰ τὴν ἀπογνώση καὶ τὴν ἀπελπισία.
Φώτισε τὸ νοῦ μου, ἔτσι ὥστε να μπορὼ να καταλάβω σωστὰ καὶ ὀρθὰ αὐτά που σκέφτομαι καὶ αὐτά που χρειάζεται να γράφω στις ἐξετάσεις. Δεν ζητῶ ἀπὸ Σένα Θεέ μου μόνο τὴν δική μου ἐπιτυχία ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ καὶ για ὅλους τοὺς συμμαθητές μου που αὐτές τις ἡμέρες συναγωνίζονται για να πετύχουν στις ἐξετάσεις τοὺς να τοὺς κάνεις ἀξίους τοῦ Θελήματός Σου καὶ σωστοὺς ἐργάτες τῶν δικῶν Σου Ἐντολῶν.
Διότι γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι Ἐσὺ εἶσαι ὁ πιστὸς Φίλος καὶ ὁ Ἀδελφὸς ὅλων τῶν νέων ἀνθρώπων που ἐλπίζουμε στο δικό Σου Ἔλεος καὶ στην δικὴ Σοῦ Ἀγάπη. Γι ’αυτό ὅλοι δοξάζουμε καὶ Σένα τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, καὶ τώρα καὶ πάντοτε, καὶ στους ἀτελείωτους αἰῶνες .Ἀμήν.



Καλὴ δύναμη καὶ καλή ἐπιτυχία στους κόπους καὶ στις προσπάθειές σου.
 

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Ναρκωτικά; Όχι και δεν ευχαριστώ....


Ναρκωτικά; Όχι και δεν ευχαριστώ! from Παναγιώτης Ασημ. on Vimeo.

Ένα βίντεο - μήνυμα κατά των ναρκωτικών από μαθητές της Α΄ τάξης του Λυκείου Γαζίου. Το βίντεο δημιουργήθηκε στα πλαίσια της ερευνητικής τους εργασίας (υπό την επίβλεψη του θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου) με γενικό τίτλο "Ηθικά διλήμματα και η ψυχολογία των εφήβων". Θα ακολουθήσουν κι άλλα....
 

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Έφηβοι Ρομά από τον Δενδροπόταμο κατασκευάζουν ρομπότ και διακρίνονται στην Αμερική!

 

Ανήλικοι Ρομά από τον Δενδροπόταμο κατασκεύασαν ρομπότ και διακρίθηκαν στις ΗΠΑ
“Παιδιά από τον Δενδροπόταμο να πάνε στην Αμερική; Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο!”: με τη φράση αυτή, ο Θοδωρής, μόλις “δέκα και μισό χρονών”, όπως συστήνεται, περιγράφει τον ενθουσιασμό του για το γεγονός ότι μια ομάδα παιδιών Ρομά από τη Θεσσαλονίκη θα έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ τον Απρίλιο και, μάλιστα, για να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ρομποτικής, που θα πραγματοποιηθεί εκεί.
Η αρχική ιδέα των παιδιών από τον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης ήταν να δημιουργήσουν ένα ρομπότ, το οποίο θα γεφυρώνει ρήγματα από σεισμούς, απλώνοντας βραχίονες στις δύο άκρες του χάσματος. Πιθανότατα, όταν ξεκίνησαν να συναρμολογούν -και να προγραμματίζουν τα ίδια!- το ρομπότ τους για τον διαγωνισμό παγκόσμιας ακτινοβολίας First Lego League (FLL), που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η κατασκευή τους δεν θα γεφύρωνε μόνο ρήγματα, αλλά -τρόπον τινά- και την… απόσταση Ελλάδας – Ηνωμένων Πολιτειών!
Τα δέκα παιδιά της ομάδας “FAR.GO.Bots”, ηλικίας δέκα έως 15 ετών, συνοδευόμενα – μεταξύ άλλων – από τον μέντορά τους, τον πατέρα Αθηναγόρα, θα ταξιδέψουν στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου, προκειμένου να συμμετάσχουν στο παγκόσμιο φεστιβάλ LEGO (LEGO World Festival). Η ομάδα, που στο πλαίσιο του διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης έλαβε τη διάκριση της “έμπνευσης” στις βασικές αξίες (core values) της διοργάνωσης λόγω της πρωτοτυπίας της κατασκευής της, τράβηξε την προσοχή και του κοινωφελούς Ιδρύματος LEGO (LEGO Foundation).
“Τώρα πια, θέλω να σπουδάσω προγραμματιστής υπολογιστών”
Έτσι, με τη στήριξη και του Ιδρύματος, τα παιδιά ετοιμάζουν τώρα τις αποσκευές τους για το Σεντ Λούις και στις φωνές τους, στα πρόσωπά τους, ο ενθουσιασμός είναι εμφανής με την πρώτη ματιά. Όπως λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο 13χρονος Δαβίδ, τώρα που γνώρισε τη ρομποτική, θα ήθελε να σπουδάσει προγραμματιστής υπολογιστών και, γιατί όχι, να ασκήσει το επάγγελμά του στο εξωτερικό. Θα ήθελε πολύ να δουλέψει σε μια ξένη χώρα, σημειώνει. “Η συμμετοχή στον διαγωνισμό μού έμαθε επίσης την ομαδικότητα, τη συνεργασία”συμπληρώνει.
“Πριν από δέκα χρόνια, τα παιδιά εδώ δεν πήγαιναν ούτε δημοτικό. Τώρα πηγαίνουν στην Αμερική”
Από την πλευρά του, ο μέντορας της ομάδας, πατέρας Αθηναγόρας, σημειώνει:
“Πριν από δέκα χρόνια, πολλά παιδιά από την περιοχή αυτή, από το γκέτο του Δενδροποτάμου, δεν πήγαιναν ούτε στο δημοτικό σχολείο [...] Και τώρα έχουμε δέκα μικρούς Ρομά επιστήμονες. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι να βλέπεις να προοδεύουν παιδιά, που το μέλλον τους θα ήταν η συνέχεια της ιστορίας της περιοχής. Εδώ είμαστε πάνω από 200 εθελοντές και είναι μεγάλη χαρά να βλέπουμε ότι αυτό που κάνουμε πιάνει τόπο. Αυτό που συνέβη, πολλοί δεν μπορούν να το πιστέψουν. Και κάποιοι εδώ στον Δενδροπόταμο, που σκέφτονταν απλοϊκά ότι οι τσιγγάνοι δεν πηγαίνουν ούτε σχολείο, βλέπουν τώρα ότι ο τσιγγάνος όχι απλά πηγαίνει σχολείο, αλλά πηγαίνει και στην Αμερική!”.
“Άλλαξε ακόμη και ο τρόπος που σκέφτομαι!”
Ο 11χρονος Αλέξανδρος δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για την εμπειρία που έζησε στον διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης, αλλά και για το ταξίδι στην Αμερική.“Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ με τη διάκριση της έμπνευσης που λάβαμε στον διαγωνισμό. Δεν πήγε τζάμπα η δουλειά μας τόσο καιρό!”, λέει, ενώ ο συνομήλικός του Σταύρος παρατηρεί ότι όσα έζησε άλλαξαν ακόμη και τον τρόπο που σκέφτεται. “Έμαθα να βάζω τα καλώδια σε ένα ρομπότ, να προγραμματίζω. Και θα πάω και στην Αμερική. Αυτή θα είναι μια εμπειρία αξέχαστη!”.
Ο 14χρονος Κωνσταντίνος ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που τα παιδιά συνεργάστηκαν στο πλαίσιο του διαγωνισμού της Θεσσαλονίκης. “Ήμασταν σαν αδέρφια. Και μέσα στην ομάδα, που συνεργαστήκαμε όλοι τόσο καλά μεταξύ μας, και έξω από αυτή. Γνωρίσαμε παιδιά από όλη την Ελλάδα, από την Αθήνα, την Κομοτηνή, την Ξάνθη! Είμαι πολύ ενθουσιασμένος!” λέει. Ο πατέρας Αθηναγόρας εξηγεί ότι ακόμη και ενόσω ο διαγωνισμός της Θεσσαλονίκης βρισκόταν σε εξέλιξη, τα παιδιά σκέφτονταν τι όνομα θα δώσουν στο ρομπότ με το οποίο θα διαγωνιστούν στο FLL του 2015. Σκέφτονται, όπως λέει, να ονομάσουν την ομάδα τους “Μυρμιδόνες” και να συνδυάσουν τη νέα κατασκευή τους με την ιστορία του Αχιλλέα.
Οι ομογενείς ανοίγουν τα σπίτια τους στους μικρούς επιστήμονες
Το μικρό αυτό θαύμα για τα παιδιά της περιοχής, που μοιάζει με παραμύθι, άρχισε να συμβαίνει όταν το Ίδρυμα Lego πρόσεξε την ιδιορρυθμία της περιοχής του Δενδροποτάμου και είδε τις προσπάθειες των παιδιών. “Το Ίδρυμα LEGO, το οποίο ασχολείται με την προώθηση της εκπαίδευσης σε περιοχές του κόσμου που θεωρούνται ‘δύσκολες’, άνοιξε μια θέση για τη συμμετοχή της ομάδας ‘FAR.GO.Bots’ στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Σεντ Λούις. Το Φεστιβάλ αυτό περιλαμβάνει όλες τις διοργανώσεις των διαγωνισμών FLL, δηλαδή αυτές που απευθύνονται σε παιδιά έξι έως εννέα και εννέα έως 16 ετών, σε εφήβους 16-18 και σε νέους μέχρι 25 ετών” εξηγεί ο εκπαιδευτικόςΚώστας Βασιλείου, εκ μέρους του μη κερδοσκοπικού αγαθοεργούς σωματείου “EDU – ACT”, που διοργάνωσε τον διαγωνισμό στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, η επικείμενη συμμετοχή των παιδιών στο Φεστιβάλ κινητοποίησε -όπως λέει- και την ελληνική ομογένεια στο Σεντ Λούις, με οικογένειες ομογενών να προθυμοποιούνται να φιλοξενήσουν δύο παιδιά έκαστη, στα σπίτια τους.
Η αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα στηρίζει την όλη προσπάθεια, ενώ “γενικά προωθήθηκαν τάχιστα όλες οι διαδικασίες για τη μετάβαση των παιδιών στις ΗΠΑ”. Από την πλευρά του, ο πατέρας Αθηναγόρας σημειώνει ότι οι ομογενείς έχουν “αγκαλιάσει” την όλη προσπάθεια. “Εκτός του ότι θα μας φιλοξενήσουν στα σπίτια τους, κάθε μέρα θα έχουμε τραπέζι και σε διαφορετική ενορία, ώστε να τους γνωρίσουμε όλους και να μας γνωρίσουν όλοι” λέει, ενώ ιδιαίτερη μνεία κάνει και στη στήριξη που έλαβαν τα παιδιά τόσο από το Ίδρυμα Lego, που προσφέρει 10.000 δολάρια, όσο και κυρίως από το Ίδρυμα Μποδοσάκη, που ανέλαβε καλύψει όλα τα υπόλοιπα έξοδα.
“Ανυπομονούμε να συναντήσουμε την ομάδα!”
Στην επιστολή που έστειλε για τη συμμετοχή τής Ομάδας στο Φεστιβάλ, το Ίδρυμα LEGO υπογραμμίζει (σε ελεύθερη μετάφραση): “Αποφασίσαμε να δώσουμε στους ‘Far-Go-Bots’ την επιλογή να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Σεντ Λούις [...] Είμαστε πεπεισμένοι ότι στηρίζοντας αυτή την ομάδα, μπορούμε να βοηθήσουμε στο να κάνουμε τη διαφορά [...]“ Το σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει εμπειρία ζωής για τα παιδιά. Θα έρθουν σε επαφή με συνομηλίκους τους από όλον τον κόσμο- και θα έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν το ταξίδι τους στον κόσμο του FLL. Ανυπομονούμε να συναντήσουμε την ομάδα!”. Στην ίδια επιστολή διευκρινίζεται ότι οι πρωτοβουλίες του Ιδρύματος ουδεμία σχέση έχουν με τον επιχειρηματικό όμιλο της LEGO ή με τον κλάδο της εκπαίδευσης αυτού (LEGO Education).
Οι πρωταθλητές ετοιμάζονται για την Παμπλόνα
Στο μεταξύ, ο κ. Βασιλείου διευκρινίζει ότι η συμμετοχή των “FAR.GO.Bots” στο Φεστιβάλ, η οποία “ενορχηστρώθηκε” από το Ίδρυμα Lego, είναι ανεξάρτητη από εκείνη των τριών ομάδων, που έλαβαν τα πρώτα βραβεία στον διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης. Χάρη στη βράβευσή τους για τη συνολική αρτιότητα του ρομπότ που κατασκεύασαν, οι τρεις ομάδες απέκτησαν τη δυνατότητα συμμετοχής στον φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό FLL, στο τέλος Μαΐου στην Παμπλόνα της Ισπανίας (σ.σ. πρόκειται για τις ομάδες“RoboRockers”, από το πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Μακεδονίας, “Robot Masters” από το Ελληνογαλλικό Κολλέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ και “RoboTrainers” από το 1o Γυμνάσιο Κομοτηνής). Ενώ η Ελλάδα δικαιούταν μία θέση στον διαγωνισμό -για την ομάδα που θα έπαιρνε το πρώτο βραβείο- η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή στις ΗΠΑ, βλέποντας την ανταπόκριση του κοινού στο FLL στην Ελλάδα και την ποιότητα των συμμετοχών, αποφάσισε να “δώσει” τρεις θέσεις για τις προαναφερθείσες ομάδες, τις πρώτες στην τελική κατάταξη. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 32 ομάδες.
Τι σημαίνει αλήθεια FAR.GO.Bots;
Αλήθεια… Από πού πήρε το όνομά της -“FAR.GO.Bots”- η ομάδα των μικρών Ρομά επιστημόνων; Το όνομα το εμπνεύστηκαν τα ίδια τα παιδιά και μέσα του “κρύβει” πολλά. Το “FAR” σημαίνει στα αγγλικά “μακριά”, αλλά είναι και τα πρώτα τρία γράμματα της λέξης “Φάρος” (σ.σ. το όνομα “Φάρος του Κόσμου” φέρει το Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων “ΡΟΜ”, που διοργάνωσε τη συμμετοχή των παιδιών στον διαγωνισμό). Το “Go” μεταφράζεται “πήγαινε” και οι μικροί επιστήμονες του Δενδροποτάμου θέλουν να προχωρήσουν μπροστά, να φτάσουν μακριά… Και το “bots” προέρχεται απ’ τα “robots”.“To ρομπότ μας, εξηγεί ο πατέρας Αθηναγόρας, δεν γεφυρώνει μόνο σεισμικά ρήγματα. Γεφυρώνει και τον Δενδροπόταμο. Είναι ένας φάρος που γεφυρώνει αυτή την περιοχή με άλλες περιοχές της Ελλάδας”. Και, όπως αποδείχτηκε, και του κόσμου…
Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Απίστευτες διαδρομές προς το σχολείο για τους Κινέζους μαθητές!

 

Θα εκπλαγείτε βλέποντας σ’ αυτές τις εντυπωσιακές φωτογραφίες τις ακατανόητες συνθήκες που επικρατούν στην κινέζικη επαρχία. Σε χωριά με εντυπωσιακή φυσική ομορφιά αλλά με οδικό δίκτυο ανύπαρκτο, τα παιδιά αναγκάζονται να κάνουν επικίνδυνες ακροβασίες για να φτάσουν στο σχολείο τους!

 

Μαθητές περνούν από ένα στενό δύσβατο μονοπάτι, στην πλαγιά του βουνού, για να φτάσουν στο σχολείο τους στην επαρχία Guizhou, στα νοτιοδυτικά της Κίνας.

Φωτογραφία: Rex Features


 

Το μονοπάτι κόβεται σε κάποια σημεία. Το πλάτος μπορεί να είναι λιγότερο από μισό μέτρο και τα παιδιά πρέπει να περπατήσουν ένα ένα, στηριζόμενα στον βράχο. Το σχολείο έχει 49 μαθητές.

Φωτογραφία: Rex Features

 

 

Το μικρό αγόρι από την Ινδονησία για να φτάσει στο σχολείο Pintu Gabang, σκαρφαλώνει σε ένα σύρμα για να περάσει το ποτάμι. Αρχικά θα διασχίσει το σύρμα, περίπου δώδεκα μέτρων και έπειτα θα περπατήσει άλλα είκοσι χλμ για να φτάσει στο σχολείο του στην επαρχία Padang.

Φωτογραφία: Panjalu Images / Barcroft Media

 

 

Μετά από μια ισχυρή βροχή έσπασε η γέφυρα που ένωνε τις δύο όχθες του ποταμού. Πλέον είκοσι μαθητές είναι αναγκασμένοι να ακροβατούν για να φτάσουν στο σχολείο τους.

Φωτογραφία: Panjalu/ Barcroft Media

 

Ο δάσκαλος βοηθάει ένα από τα πέντε παιδιά να σκαρφαλώσει στην ξύλινη σκάλα. Το σχολείο βρίσκεται στα 2.800 μ. υψόμετρο στην επαρχία της Κίνας Sichuan. Τα παιδιά θα παραμείνουν εκεί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και θα επιστρέψουν σπίτι για το σαββατοκύριακο.

Φωτογραφία: Quirky China News / Rex Features

Η ξύλινη σκάλα έχει αντικατασταθεί με μια μεταλλική σκάλα για να γίνει η ανάβαση κάπως πιο εύκολη και ασφαλής.

Φωτογραφία: Quirky China News / Rex Features

 

 

Ένα παιδί διασχίζει μια γέφυρα που χρησιμεύει σαν υδραγωγείο. Τα παιδιά χρησιμοποιούν αυτό το πέρασμα για πιο σύντομο δρόμο, αν και δεν κατασκευάστηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο.

Φωτογραφία: PanjaluImages / BarcroftMedia

 

 

Μπορεί να μην είναι ασφαλές αλλά οι μαθητές το προτιμούν από το να περπατήσουν 6χλμ.

Φωτογραφία: Panjalu Images / Barcroft Media

 

 

Για να φτάσουν στο σχολείο τους, τα παιδιά του ορεινού χωριού Decun πρέπει να διασχίζουν μια χαράδρα με βάθος εκατοντάδων μέτρων, πάνω σε ένα υποτυπώδες τελεφερίκ. Οι χωρικοί συνήθιζαν να κάνουν αυτήν την διαδρομή διάρκειας πέντε ωρών, με τα πόδια. Το 2002 ένα ντόπιος, ο HuiDefang κατασκεύασε αυτό το…τελεφερίκ.

Φωτογραφία: Quirky China News / Rex Features

 

 

Ο παππούς συνοδεύει το εγγόνι του πάνω στο φορτωμένο ζώο. Το Gulu βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή μέσα σε εθνικό δρυμό γεμάτο από φαράγγια, γκρεμούς και βράχια. Το σχολείο είναι πιθανώς το πιο απομακρυσμένο στον κόσμο και βρίσκεται στα μισά του βουνού, που χρειάζεται κανείς πέντε ώρες για να φτάσει από τη βάση του.

Φωτογραφία: Sipa Press / Rex Features

 

Τα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο, πρέπει να κάνουν ένα επικίνδυνο ταξίδι, μέσα από το στενό μονοπάτι που έχει γκρεμό από την μία του πλευρά.

Φωτογραφία: Sipa Press / Rex Features

 

 

Ο γονιός και το 4χρονο παιδί του διασχίζουν μια σπασμένη γέφυρα που αποτελεί το μόνο πέρασμα από το χωριό τους, για να φτάσουν στο σχολείο στην περιοχή Dujiangyan. Η γέφυρα καταστράφηκε μετά από σφοδρή βροχόπτωση με αποτέλεσμα να πάρει επικίνδυνη κλίση.

Φωτογραφία: Quirky China News / Rex Features

 

 

Παιδιά περπατούν πάνω σε μια «γέφυρα» από σκαμνάκια λόγω πλημμύρας στην πόλη Changzhou.

Φωτογραφία: Rex Features

 

Μια ηλικιωμένη γυναίκα κουβαλάει στην πλάτη της ένα τραπέζι και το παιδί το σκαμνάκι. Στο σχολείο της επαρχίας Hubei, οι μαθητές πρέπει να φέρνουν μαζί τα θρανία και τις καρέκλες τους.

Φωτογραφία: Imaginechina / Rex Features

 

Η 5χρονη LuSiling μεταφέρεται με το σκούτερ της μητέρας της την πρώτη μέρα στο σχολείο της. Στο μηχανάκι είναι φορτωμένο το τραπεζάκι της. Στην πόλη Macheng υπάρχουν 5.000 μαθητές αλλά μόνο 2.000 θρανία. Έτσι πολλά παιδιά πρέπει να φέρνουν τα δικά τους από το σπίτι.

Φωτογραφία: China Foto Press / Barcroft Media

 

Οι μαθητές μεταφέρουν τα πράγματα τους σε ένα δύσβατο μονοπάτι στην αυτόνομη περιοχή DahuaYao. Καθώς πολλοί κατοικούν στα ορεινά, οι περισσότεροι μένουν εκεί για την σχολική χρονιά και επιστρέφουν στο σπίτι τους για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Φωτογραφία: Rex Features

 

 

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΛΟΓΟΣ προς τους νέους ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Σας ονομάζομεν “φίλους” όπως ο Χριστός τους Μαθητάς

patr-bartholomeosΗ Θεία αγάπη, καθώς ο Θεός αγάπη εστίν, ελευθερώνει τον άνθρωπο. Τον βγάζει από την φυλακή του εγωισμού. Διανοίγει τους πνευματικούς του ορίζοντας. Ευρύνει το είναι του και τον καθιστά οικουμενικό, παγκόσμιο και όχι παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο.
“Όποιος φοβείται τον θάνατον, είναι δούλος και υφίσταται τα πάντα υπέρ του μη αποθανείν”. Η αλήθεια του Χριστιανισμού συνοψίζεται στη νίκη εναντίον του θανάτου, ο οποίος είναι ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου. Η νίκη αυτή ρίπτει το αληθινό φως στην ζωή του ανθρώπου και ανοίγει εμπρός του απεράντους ορίζοντας ελευθερίας.
Η πορεία προς την πραγματική Ελευθερία είναι η πορεία προς το “καθ’ ομοίωσιν”.
Σας ονομάζομεν “φίλους” όπως ο Χριστός τους Μαθητάς …και μακάρι να σας πείσωμεν.
Θαρσείτε, μην κάμπτεσθε εμπρός εις τας δυσκολίας. Θαρσείτε, Εκείνος νενίκηκε τον κόσμον.


ΛΟΓΟΣ προς τους νέους ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου (Θεσσαλονίκη, 21.10.2013

πηγή http://karavaki.wordpress.com/2013/10/28/sas-onomazoyme-filous/
το βρήκαμε εδώ http://paterikos.blogspot.gr/

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Η σχολική αίθουσα στη μεγάλη οθόνη

το βρήκαμε εδώ http://samakos9.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9561.html?spref=bl

«Και πρώτα απ' όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ' άστρα;

Αυτή τη δεύτερη παιδεία την αποκρύπτουν και δεν την δίνουν δωρεάν, γιατί δεν συντηρεί και δεν υπηρετεί συστήματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα αναθεωρεί και τα αποδυναμώνει»… Μάνος Χατζιδάκις

[Επιλέχτηκαν ταινίες που εκτυλίσσονται σχεδόν αποκλειστικά εντός των σχολικών κοινοτήτων, αν και στο συγκεκριμένο ζήτημα τα όρια ανάμεσα σε Εκπαίδευση - Οικογένεια - Κοινωνία δεν είναι τόσο σαφή. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες που μου διαφεύγουν, οπότε αναμένω τις προτάσεις σας για το β' μέρος του αφιερώματος...]

Mister Lazhar / Monsieur Lazhar – Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar [2011]
O κύριος Lazhar από την Αλγερία, προτείνει τον εαυτό του ως αντικαταστάτη της δασκάλας που αυτοκτόνησε σε ένα δημοτικό σχολείο του Καναδά. Από τη στιγμή που προσλαμβάνεται κάνει τα πάντα για να έρθει πιο κοντά στα παιδιά, να τους συμπαρασταθεί και να τους εξηγήσει την ανεξήγητη, ακόμη και για τους μεγάλους πολλές φορές, δύναμη της απώλειας, κατευνάζοντας τις παιδικές ψυχές αλλά και τους δικούς του δαίμονες. Ωστόσο, κανείς απ' τους συναδέλφους, γονείς, ακόμη κι απ' τα παιδιά, δεn γνωρίζει το παρελθόν του κυρίου Lazhar κι ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί να απελαθεί. Δείτε το trailer.

My good enemy / Min bedste fjende [2010]
Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα Γυμνάσιο της Δανίας με πρωταγωνιστή τον Alf, ένα ήσυχο παιδί που του αρέσει το μπαλέτο. Λόγω του χαρακτήρα και των ενδιαφερόντων του δέχεται συνεχείς εκφοβιστικές επιθέσεις από μία ομάδα συμμαθητών του που φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις. Στην προσπάθειά του να βρει διέξοδο, έρχεται σε επαφή με τον Τοκέ, έναν συμμαθητή του επίσης θύμα εκφοβιστικών επιθέσεων. Μαζί μοιράζονται τους προβληματισμούς τους και καταστρώνουν σχέδια για να πλήξουν τους εκφοβιστές τους.

Σταδιακά προσελκύουν κι άλλα παιδιά και μετατρέπονται σε ομάδα με «τελετουργίες» μύησης, κώδικα συμπεριφοράς και εμφάνισης κ.α., ενώ η πορεία αυτή θα τους επιφέρει σημαντικές συναισθηματικές μεταβολές, θα τους οδηγήσει ενώπιον κρίσιμων διλημμάτων και θα τους θέσει τα υπαρξιακά ερωτήματα του ποιοι πραγματικά είναι και τι θέλουν από τη ζωή τους. Μέσα από την αλλαγή αυτή η φιλία τους δοκιμάζεται, ο τρόπος που προσεγγίζουν τα υπόλοιπα παιδιά εκπλήσσει, οι αρχικοί τους στόχοι διαφοροποιούνται. Δείτε το trailer.

The first grader [2010]
Ένας ηλικιωμένος χωρικός επιμένει να πηγαίνει στο σχολείο για να μάθει να διαβάζει, αποδεικνύοντας ότι ποτέ δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Δείτε το trailer.

The class / Entre le murs – Ανάμεσα στους τοίχους [2008]
Ο καθηγητής Φρανσουά είναι φιλόλογος και διδάσκει τη γαλλική γλώσσα σ' ένα σχολείο του Παρισιού σε υποβαθμισμένη συνοικία με πολλούς εργάτες και μετανάστες, όπου φοιτούν κυρίως παιδιά αλλοδαπών. Η εργατικότητα και οι καλές προθέσεις τον κάνουν να ξεχωρίζει σ' αυτό το ηλεκτρισμένο σχολικό περιβάλλον. Παρά την επιμονή του, η καθημερινότητα αναδεικνύει σε πρωταγωνιστική θέση τις πολιτισμικές διαφορές, το ρατσισμό, τις προκαταλήψεις και τις αναπότρεπτες συγκρούσεις. Η υπόθεση της ταινίας επικεντρώνεται ως επί το πλείστον στους μαθητές μίας συγκεκριμένης τάξης για διάστημα ενός σχολικού έτους. Δείτε το trailer.

The wave / Die welle – Το κύμα [2008]
Ο Ράινερ Βένγκερ, καθηγητής Λυκείου με αναρχικό παρελθόν και πρωτοποριακές ιδέες για την εκπαίδευση, αναλαμβάνει στο πλαίσιο του μαθήματος της πολιτικής θεωρίας να διδάξει στους μαθητές του για την τυραννία. Προκειμένου, λοιπόν, να κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον και με αφορμή το σχόλιο ενός μαθητή του πως «δεν μπορεί σήμερα να ξαναϋπάρξει φασισμός», σοφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων: ο ίδιος αναλαμβάνει το ρόλο του ηγέτη και οι μαθητές του το ρόλο των ακολούθων του. Οι τελευταίοι ανταποκρίνονται με ιδιαίτερο ενθουσιασμό.

Πειθαρχούν με χαρά σε μια σειρά κανόνων συμπεριφοράς, ονοματίζουν την μικρή κοινωνία τους «Το κύμα», φορούν ένα είδος ενιαίας στολής, επινοούν έναν κοινό χαιρετισμό, φιλοτεχνούν ένα διακριτικό σήμα και όλοι είναι ίσοι με όλους. Όσοι, όμως, βρίσκονται απ’ έξω δείχνουν δυσπιστία και αγωνία. Πρώτη η σύζυγος του Ράινερ, και αυτή καθηγήτρια στο ίδιο σχολείο, αλλά και η νεαρή Κάρο, που βρέθηκε στην ομάδα, εξοστρακίστηκε γιατί αρνήθηκε να φορέσει το ίδιο λευκό πουκάμισο με τους υπόλοιπους και παλεύει να δείξει σε όλους το πόσο επικίνδυνες είναι οι νέες ιδέες του. Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει το «Κύμα» και την καταστροφή που φέρνει μαζί του. Δείτε το trailer.

Like stars on a earth / Taare Zameen Par [2007]
Ο Ishaan είναι ένα 8χρονο παιδί που αντιμετωπίζεται από την οικογένεια και το σχολείο ως τεμπέλης, πεισματάρης και αντιδραστικός. Στην πραγματικότητα είναι δυσλεκτικός, μόνο που κανένας δεν το αντιλαμβάνεται για να τον βοηθήσει, αντιθέτως, είναι απαιτητικοί και πολύ αυστηροί μαζί του. Στο σχολείο βιώνει καθημερινά την αποτυχία και την τιμωρία, σπρώχνοντάς τον στην εσωστρέφεια και στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ σαν έσχατη λύση τον στέλνουν με το ζόρι σε οικοτροφείο. Ο εξευτελισμός που συνεχίζει να βιώνει και η απομάκρυνση από την οικογένεια τον οδηγούν στη μελαγχολία και την απομόνωση.

Ο ερχομός ενός νέου εκπαιδευτικού με φρέσκες ιδέες θα αλλάξει δραματικά τη ζωή του μικρού, καθώς ο Ram, ο οποίος είναι και ο ίδιος δυσλεκτικός, αντιλαμβάνεται αμέσως τις δυσκολίες του Ishaan. Κάνοντας μια μικρή έρευνα και μιλώντας με τους άλλους εκπαιδευτικούς, συμπεραίνει πως το αγοράκι δεν είναι «ελλειμματικό» αλλά αντιμετωπίζει δυσλεξία. Δεν είναι λιγότερο έξυπνο από τα άλλα παιδιά, τουναντίον είναι ταλαντούχο και χρειάζεται διαφορετική μαθησιακή προσέγγιση για να αποκαλύψει τον πλούτο του. Δείτε το trailer.

Freedom writers [2007]
Σε ένα σχολείο που η ρατσιστική αντιμετώπιση και τα περιστατικά βίας είναι καθημερινά, η καθηγήτρια Έριν Γκρούγουελ, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αδιαφορεί, θα προσπαθήσει να μετατρέψει το μάθημα της τάξης σε ζήτημα ζωής για τους μαθητές της. Μέσω της επικοινωνίας και της κατανόησης, οι μέχρι τότε «ανεπίδεκτοι μαθήσεως» έφηβοι, θα ανακαλύψουν την αξία της ανοχής και θα προσπαθήσουν να φτιάξουν τις κατεστραμμένες ζωές τους, αλλάζοντας ολοκληρωτικά τον κόσμο τους. Δείτε το trailer.

The chorus / Les choristes – Τα παιδιά της χορωδίας [2004]
Το 1948 ο Κλεμέντ Ματιέ, ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Εκεί μένει έκπληκτος από τη σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ρουτίνας και κυρίως, από τις ακραίες και αναποτελεσματικές μεθόδους που μέχρι τώρα εφάρμοζε ο διευθυντής Ρασίν. Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, οργανώνοντας μια χορωδία και διδάσκοντας στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής, αλλάζοντας έτσι τις ζωές τους για πάντα. Δείτε το trailer.

The emperor's club – Η λέσχη των αυτοκρατόρων [2002]
Ο Γουίλιαμ Χάνταρτ είναι ένας καθηγητής με πάθος και αγάπη για τους μαθητές του και πιστεύει ότι ο ρόλος του καθηγητή δεν είναι μόνο να μορφώσει τον μαθητή αλλά και να διαμορφώσει το χαρακτήρα του. Το φθινόπωρο του 1972, όμως, ο Χάνταρτ θα αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη εμπειρία όταν στο σχολείο θα φτάσει ένας νέος μαθητής, γιος ενός γερουσιαστή από τη δυτική Βιρτζίνια. Η εκρηκτική προσωπικότητα του νεαρού μαθητή θα προκαλέσει αναταράξεις στο κατεστημένο του σχολείου. Μεταξύ άλλων τολμά να κολυμπήσει γυμνός με τις μαθήτριες του σχολείου θηλέων και παρομοιάζει τους αρχαίους Αυτοκράτορες με τους Επτά Νάνους και τους Μπιτλς. Αποφασισμένος να βρει έναν τρόπο να προσεγγίσει τον νεαρό μαθητή, ο Χάνταρτ τον αιφνιδιάζει και του προτείνει ανακωχή και φιλία. Δείτε το trailer.

Not one less / Yi ge dou bu neng shao – Ούτε ένας λιγότερος [1999]
Σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Κίνας, μια 13χρονη μαθήτρια, η Γουέι, αντικαθιστά για λίγες μέρες το δάσκαλο του σχολείου και πρέπει να ακολουθήσει κατά γράμμα τις εντολές του: ούτε ένας λιγότερος στην τάξη αν θέλει να ανταμειφθεί. Έτσι όταν ένας μαθητής εγκαταλείπει το σχολείο για να βρει δουλειά στην πλησιέστερη μεγαλούπολη, η Γουέι θα κάνει το παν για να τον φέρει πίσω. Δείτε το trailer.

Dangerous minds – Ασυμβίβαστη γενιά [1995]
Η Λούαν Τζόνσον είναι μια πρώην αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού, που εγκατέλειψε την καριέρα της για να διοριστεί ως καθηγήτρια σε ένα σχολείο, απαρτιζόμενο κυρίως από φτωχά παιδιά της ισπανόφωνης κοινότητας της Βόρειας Καλιφόρνια. Για να προσεγγίσει τους δύσκολους μαθητές της, η Λούαν Τζόνσον θα εγκαταλείψει τους παραδοσιακούς τρόπους εκπαίδευσης. Προσπαθώντας να ξυπνήσει το ενδιαφέρον τους για τη λογοτεχνία, τους ζητάει να αναλύσουν τους στίχους των τραγουδιών του Μπομπ Ντίλαν, ενώ η εμπλοκή της με τους μαθητές της ξεπερνάει τους τοίχους του σχολείου, καθώς διαπιστώνει τα τεράστια προβλήματα που κάποιοι από αυτούς βιώνουν στα σπίτια τους και στους δρόμους της γειτονιάς τους. Φυσικά, οι ανορθόδοξες μέθοδοί της θα τη φέρουν σε σύγκρουση με το σχολικό κατεστημένο, αλλά και με τις οικογένειες των μαθητών της, που αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την ανάμειξη μίας λευκής στις υποθέσεις τους. Δείτε το trailer.

Dead Poets Society – Ο κύκλος των χαμένων ποιητών [1989]
Το 1959 ο ντροπαλός Τοντ Άντερσον πηγαίνει στην Ακαδημία Γουέλτον, όπου ο μεγαλύτερός του αδερφός είχε αριστεύσει. Ο συγκάτοικός του, Νιλ, αν και πολύ έξυπνος και δημοφιλής, δέχεται μεγάλη πίεση από τον υπερπροστατευτικό πατέρα του. Το σχολείο χαρακτηρίζεται από αυστηρούς κανονισμούς με σκοπό την πειθαρχία των παιδιών και τη διαμόρφωση των «σωστών» αξιών. Ενώ λοιπόν όλοι οι καθηγητές εμφανίζονται αυστηροί κι πολύ απαιτητικοί, όταν έρχεται η ώρα τα παιδιά να γνωρίσουν τον καινούργιο καθηγητή λογοτεχνίας, τον καθηγητή Κίτινγκ, μπαίνουν μέσα σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης. Ο Κίτινγκ, ο οποίος είχε φοιτήσει στην Ακαδημία Γουέλτον, τους μιλά για την άτυπη μυστική λέσχη λογοτεχνίας «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», ενθαρρύνει τους μαθητές του να πάνε κόντρα στο σύστημα, να είναι σοφοί και όχι ηλίθιοι όταν θα διαμαρτύρονται εναντίον του. Ο καθένας από τα παιδιά θα το κάνει με τον δικό του τρόπο, και η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Δείτε το trailer.

To Sir, with love - Στον κύριο μας με αγάπη [1967]
Ο Μαρκ Θάκερεϊ είναι ένας άεργος μηχανικός που καταλήγει να διδάξει στο σκληρό Ιστ Εντ του Λονδίνου. Η τάξη των απείθαρχων αποφοίτων που αναλαμβάνει, με πρώτους απ' όλους τον Ντένχαμ, την Πάμελα και την Μπάρμπαρα, ετοιμάζεται να τον συντρίψει, όπως ακριβώς έκαναν και με τον προκάτοχό του. Ο Θάκερεϊ δέχεται την «πρόκληση» των ατίθασων μαθητών του και τους μεταχειρίζεται ως ώριμους νέους, που πολύ σύντομα θα μπουν σ' έναν κόσμο σκληρό όπου θα πρέπει να επιβιώσουν ή να χαθούν εντελώς αβοήθητοι. Δείτε το trailer.

 

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Διεθνής διάκριση για αντιρατσιστική ταινία Ελλήνων μαθητών

 


Τη διάκριση στα Media Literacy Awards της Αυστρίας, γνώρισε μια ομάδα μαθητών από τους Παξούς, για την ταινία μικρού μήκους με τίτλο “Επείγον Περιστατικό”.

Το θέμα της ταινίας ήταν ανθρωπιστικό, σχετικά με το ρατσισμό και την περιθωριοποίηση παιδιών στο σχολείο, και απ” ότι φαίνεται άγγιξε τους κριτές των Media Literacy Awards της Αυστρίας, οι οποίοι και την ανέδειξαν ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες της διοργάνωσης.

« Είναι μια ομάδα 22 παιδιών. Η ταινία είναι εξ ολοκλήρου δικό τους δημιούργημα», λέει στην A.V. περήφανη, η υπεύθυνη καθηγήτρια κ. Λύχνου. «Μόνα τους έγραψαν το σενάριο, μόνα τους χειρίστηκαν τα μηχανήματα. Kαι όλο αυτό σε μόλις μία εβδομάδα. Εμείς οι καθηγητές αναλάβαμε μόνο το κομμάτι της ενημέρωσης».

Τα Media Literacy Awards είναι ένας θεσμός του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Τεχνών της Αυστρίας που βραβεύει οπτικοακουστικά έργα μαθητών από την Αυστρία αλλά και από άλλες χώρες της Ευρώπης. Οι συμμετοχές ανέρχονταν στις 450, γεγονός που έκανε την διάκριση των καλύτερων αρκετά δύσκολη.
Η τελετή παρουσίασης των ταινιών που ξεχώρισαν που θα γίνει στις 6,7 και 8 Νοεμβρίου 2013 στη Βιέννη.


Original title: Έκτακτη Ανάγκη / English title: Emergency
Duration: 5′
Year of production: 2013
Age of children: 13-17 years old.
Language: Greek, with English subtitles.
Crew:
Students of the High School of Paxos.
Workshop leader: Nikos Theodosiou
Teacher in charge: Peppie Lyhnou
Synopsis:
Ivan is the son of an immigrant who lives in Paxos, a small island in the Ionian Sea. He’s not accepted by his classmates. The biggest problem comes when he’s seriously injured in a car accident and must be transferred to the hospital. But whenever the weather is bad, ships don’t sail.
Team work:
The film was created during a film workshop that was held from 9 to 14 of April, 2013. That was the first film workshop that was organized in the island of Paxos.
Contact:
nikos.theodosiou@gmail.com
Πηγή: koutipandoras.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr


Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2013/10/blog-post_8059.html#ixzz2iHG3RY8V
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...