What is that? (Τι είναι αυτό;) 2007

Αγαπημένοι μου γονείς, φεύγω - δ.ε. 12 ( γ΄λυκείου )

δ.ε  12. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ο κοινωνικός ψυχολόγος Έριχ Φρομ (1900-1980) επισημαίνει ότι στη ζωή του ανθρώπου πρέπει να πραγματοποιηθούν διαδοχικά τρεις έξοδοι: από τη μήτρα της μητέρας του, από το στήθος της και από την αγκαλιά της¹. 
Η τρίτη έξοδος σημαίνει τη συγκρότηση του παιδιού σε ξεχωριστή προσωπικότητα που δεν θα είναι εξάρτημα της γονεϊκής ύπαρξης. Η έξοδος αυτή, μολονότι είναι εξαιρετικά σημαντική για την ψυχική υγεία, δεν επιτυγχάνεται πάντα και απ' όλους. Συχνά δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι η εξάρτηση από τον γονιό φέρει το ευγενέστερο προσωπείο: το προσωπείο της αγάπης. Σε τέτοια περίπτωση όμως πρόκειται για μια "αγάπη" κτητική. Ο άλλος δεν αντιμετωπίζεται ως μια ξεχωριστή ύπαρξη, αλλά σαν ιδιοκτησία. Κι έτσι, αντί να είναι στόχος της διαπαιδαγώγησης η διαμόρφωση του νέου ανθρώπου σε ελεύθερη και αληθινή προσωπικότητα είναι η διατήρηση αυτής της εξάρτησης.

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C134/152/1091,4008/ 

Η Οικογένεια Μπελιέ

         Στην οικογένεια Bélier, όλοι είναι κουφοί, εκτός από την Πάολα, 16 ετών. Κάνει την απαραίτητη διαμεσολάβηση για λογαριασμό των γονέων της σε καθημερινή βάση, κυρίως όσον αφορά στην εκμετάλλευση της οικογενειακής φάρμας. 
Μια μέρα, παρακινημένη από τον καθηγητή μουσικής της, ο οποίος ανακάλυψε το ταλέντο της στο τραγούδι, αποφασίζει να προετοιμαστεί για το διαγωνισμό του Radio France. Μια επιλογή ζωής που σημαίνει για εκείνη τον αποχωρισμό από την οικογένειά της... 

πηγή http://samakos9.blogspot.gr/2015/09/blog-post_8.html?spref=bl

Βίντεο: Ο μικρός μου αδελφός από το φεγγάρι

 

    

Τι είναι το διαφορετικό, το ασυνήθιστο, το απροσδόκητο, το δύσκολο, ίσως και το μη φυσιολογικό; Ένα παιδί στο φεγγάρι μήπως; Ένα παιδί σε τόπο που δεν έχει πάει κανείς; Σαν να λέμε ένα παιδί με αυτισμό…

Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε και ο γάλλος κινηματογραφιστής Frédéric Philibert όταν δημιούργησε την ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο: “Mon petit frère de la lune” (Ο μικρός μου αδελφός από το φεγγάρι). Με ευαισθησία και ιδιαίτερα διακριτική διαχείριση του ζητήματος του παιδικού αυτισμού, το θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα μικρό κορίτσι που περιγράφει την προσωπικότητα, τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του μικρού αυτιστικού αδελφού της. Το εξαιρετικό κείμενο της ταινίας σε συνδυασμό με την ευαισθησία και αθωότητα που αποπνέουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα ενός παιδιού-παρατηρητή, δημιουργούν μια ξεχωριστή κατάθεση ψυχής για τον αυτισμό και πώς αυτός βιώνεται κοινωνικά, ενδοοικογενειακά, συναισθηματικά…

* Η ταινία, εκτός των άλλων διακρίσεων, έλαβε το Β’ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την Αναπηρία “Emotion Pictures”.
Δείτε το βίντεο

Από: Νινέττα Φαφούτη
Πηγή: imommy.gr

το βρήκαμε εδώ http://www.diakonima.gr/2015/01/17

Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς

Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς (μαμά, τι θα κάνεις όταν εγώ θα έχω φύγει;)

 Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν εμείς δεν μικραίνουμε, ο κόσμος και ίσως κάποτε η οπτική μας μικραίνει, τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματικότητα:
Το σπίτι αδειάζει, τα κενά στη σχέση με το σύζυγο μοιάζουν όλο και μεγαλύτερα κι όλο και πιο δυσβάσταχτα -όταν η σχέση δεν έχει γερά θεμέλια κι αγάπη-, το σπίτι αδειάζει, δεν υπάρχει κάποιος να μας φωνάζει "μαμά!" και "μαμά!" όλη την ώρα, το σπίτι αδειάζει κι έχουμε επιτέλους τον πολυπόθητο προσωπικό χρόνο που τόσα χρόνια αποζητούσαμε με δάκρυα στα μάτια και με πόνο ψυχής, μόνο που...
...Μόνο που τώρα δεν ξέρουμε πως να διαθέσουμε τόσο προσωπικό χρόνο, δεν ξέρουμε ούτε πως ν' αντιμετωπίσουμε τη σιωπή του σπιτιού που άδειασε, πως να διαχειριστούμε το γεγονός ότι η φωλιά μας άδειασε, το καθήκον μας ως γονιός το κάναμε, τα πουλάκια μας φτέρωσαν και πέταξαν πια με τις δικές τους φτερούγες.
Κοιτάζοντας στον καθρέφτη τότε, συχνά αντικρίζουμε έναν άλλο άνθρωπο, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Παχύναμε ίσως, αφεθήκαμε, γεράσαμε...
Δεν αναγνωρίζουμε πλέον δυστυχώς ούτε τον άνθρωπο που κάποτε αγαπήσαμε κι επιλέξαμε μαζί του να φέρουμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Αν στην πορεία της σχέσης κι ενώ ακόμη μεγαλώναμε τα παιδιά ανακαλύψαμε το πόσο εντέλει δεν ταιριάζουμε και το πόσο δεν θα επιθυμούσαμε να συμβιώνουμε άλλο, όταν τα παιδιά τραβούν το δρόμο τους η ανάγκη για ελευθερία, για απεξάρτηση από το μη αγαπημένο πια άλλο μισό, γίνεται επιτακτική. Πολλά είναι τα ζευγάρια που χωρίζουν σε αυτή τη φάση.
Για τη μαμά δε, το να αλλάζει έτσι η ζωή της, ν' αδειάζει η αγκαλιά της και να συνειδητοποιεί πως τα παιδιά της δεν είναι πια μικρά (οπότε και διαχειρίσιμα...) είναι ένα μικρό -ή μεγάλο, ανάλογα με την περίπτωση- σοκ.
Αλλάζουμε λοιπόν κι εμείς οι μαμάδες, έτσι κι αλλιώς. Αναγκαστικά ανταμώνουμε την πραγματικότητα πως παύουμε να είμαστε το κέντρο του κόσμου για τα ανθρωπάκια που φέραμε στον κόσμο, οπότε αν δεν θέλουμε να βυθιστούμε στη θλίψη (ή ακόμη και στην κατάθλιψη) πρέπει ν' αρχίσουμε ν' αναζητάμε άλλες διεξόδους.
Τρόποι υπάρχουν πολλοί, διάθεση να έχουμε:

1. Βγάζουμε από το χρονοντούλαπο του νου μας όλα αυτά που αγαπούσαμε να κάνουμε προτού γίνουμε μητέρες και στρεφόμαστε ξανά προς αυτά με νέα οπτική.
2. Αναζητάμε νέες δραστηριότητες που θα γεμίσουν το χρόνο αλλά και την ψυχή μας. Για παράδειγμα, προσωπικά ήθελα πάντα να παρακολουθήσω μαθήματα ηθοποιίας, ίσως τώρα να είναι η στιγμή που περίμενα για να το κάνω.
3. Ταξιδεύουμε! τώρα είναι η ευκαιρία!
4. Α λ λ ά ζ ο υ μ ε ! στην κυριολεξία. Εμφάνιση, στυλ, χρώμα στα μαλλιά ή χτένισμα, αλλάζουμε οτιδήποτε με σκοπό να ανανεωθούμε κι εσωτερικά όσο εξωτερικά. Για καλό και για κακό ενημερώνουμε για τις αλλαγές τα φευγάτα πουλιά μας -Πρόσεχε, ενημερώνουμε, δεν ζητάμε την άδεια!- για να μην νομίσουν κατά την επανασύνδεση πως μπήκαν σε λάθος σπίτι!

Αν το θέλουμε, αυτό όμως εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς και το είδος της σχέσης που έχετε με τα παιδιά σας, συζητάμε μαζί τους τους λόγους που μας ωθούν σε αυτές τις αλλαγές. Είναι πάντα καλό να μιλάμε με τα παιδιά μας, να συζητάμε για οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί και να προβληματίζει εκείνα αλλά και εμάς, έτσι δεν δημιουργούνται κενά στη μεταξύ μας σχέση που δύσκολα καλύπτονται καθώς τα χρόνια περνούν.
Μην ξεχνάτε πως όσο κι αν μεγαλώνουμε όλοι, πάντα εμείς θα είμαστε γονείς κι εκείνα παιδιά. Λέω για παράδειγμα στον Νίκο μου που νευριάζει όταν τον αποκαλώ "μικρό μου":

"Όταν εγώ θα είμαι 80 εσύ θα είσαι 62 και πάλι θα είσαι το μικρό μου οπότε. Όταν εγώ θα είμαι 150 εσύ θα είσαι 132 και πάλι θα σε λέω μικρό μου. Γι' αυτό, καλά θα κάνεις να συνηθίζεις!"

Δεν πέφτουμε σε θλίψη λοιπόν, χαιρόμαστε που τα παιδιά μας στηρίζονται στις δυνατότητές τους κι αναζητούν τη ζωή σύμφωνα με τις επιλογές τους. Ανακαινίζουμε τη φωλιά, δεν την αφήνουμε να γκρεμιστεί, ανασυντασσόμαστε κι αναζητάμε νέους ρόλους και δραστηριότητες που θα μας γεμίζουν χαρά, αρμονία, όρεξη και δύναμη για τη νέα πραγματικότητα. Έτσι δείχνουμε και στα παιδιά μας πως είμαστε άνθρωποι δυνατοί και πάνω μας μπορούν να στηριχθούν προστρέχοντας πίσω στη φωλιά για να αντλήσουν δύναμη και ενέργεια οποτεδήποτε θελήσουν.

 

πηγή http://evasbits.blogspot.gr/2014/07/blog-post_31.html?spref=bl

Προδημοσίευση: Ἐσεῖς πῶς δὲν χωρίσατε ἀκόμα;

 

Του Κωνσταντίνου Γανωτή

Βλέποντας κανεὶς στὴν ἐποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι ἀγαπημένα ἀπορεῖ πῶς τὰ κατάφεραν καὶ δὲν ἐχώρισαν ἀκόμα. Μά, θὰ πεῖτε, δὲν συντρέχουν προφανῶς οἱ λόγοι τοῦ χωρισμοῦ. Στὰ χρόνια τὰ δικά μας ἀκόμα πράγματι ὑπῆρχαν συμβατικοὶ λόγοι γιὰ τὸ διαζύγιο καὶ τέτοιοι ἦταν ἡ μοιχεία, ἡ ἀσωτία, ἡ κακομεταχείριση. Στὴ δική σας ἐποχὴ ἡ διάσταση τοῦ ζευγαριοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀποκαλύπτει τὴν πραγματικὴ αἰτία της, τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς ἄλλη αἰτία διαπιστώνουν ἕνα πρωὶ ὅτι δὲν ἀντέχουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. ῾Η ἕλξη τῶν συζύγων χαλαρώνει καὶ σβήνει μὲ τρόπο, ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸν καταλαβαίνουν. Δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν τὸ γεγονὸς μὲ τὴ γλῶσσα, ποὺ ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιοῦν, τὰ οἰκονομικὰ δηλ. αἴτια, τὰ βιολογικά, τὰ αἰσθητικὰ κ.λπ.

Κι ἐνῷ δὲν ἔχουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ συμβατικὰ αἴτια, βρίσκονται μὲ ἔκπληξη μπροστὰ στὸ ψυχολογικὸ φαινόμενο νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ὕπαρξη, τὴν παρουσία τοῦ ἄλλου, τοῦ συζύγου τους, δηλαδὴ νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ἴδια τὴ σχέση. Κοιτάξετε τὸ σημερινὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐνῷ καίγεται ἀπὸ τὴ μοναξιά, συγχρόνως ἐπιδιώκει τὴν ἀπόλυτη μοναξιά, τὴ μοναξιὰ νὰ μὴν προσδιορίζεται ἀπὸ καμμιὰ σχέση. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναξιὰ τῆς κόλασης.

῾Ο γάμος διαλύεται, γιατὶ δὲν προσφέρει στὸ ζευγάρι τὴν ἀπόλαυση, ποὺ προσδοκοῦσαν νὰ ἀπολαύσουν, ὅταν παντρεύονταν. Μόνον ἡ τέλεια παράδοση τοῦ ἑνὸς στὸν ἄλλον χωρὶς ἄλλες ὁποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεῖ νὰ δώσει τὴν εὐτυχία τοῦ γάμου. Λέω «μπορεῖ», γιατὶ ὑπάρχει μιὰ προϋπόθεση ἀκόμα ποὺ δὲν ἰσχύει στὰ ζῶα. ῾Η αἴσθηση τοῦ χρόνου, τῆς τύχης, ἡ βεβαιότητα τοῦ προσωρινοῦ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου δηλητηριάζει τὴν εὐτυχία σὲ κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ τοῦ γάμου. Τὸ ἀβέβαιο τῶν προθέσεων τοῦ ἄλλου μπαίνει στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ. Ποιός θὰ ἐγγυηθεῖ τὴ συζυγικὴ πίστη, τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ἄλλου στοὺς πειρασμούς; ῎Ετσι ἡ συζυγικὴ σχέση προχωρεῖ κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀποτυχίας. Καὶ τὸ διαζύγιο ἔρχεται σὰν ὥριμος καρπός.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!

῞Ενα σχόλιο γιά τά ΔΙΑΖΥΓΙΑ

1. Μιλᾶμε γιά τήν εὐλογία τῆς συζυγίας - ὅ,τι ὁ Θεός ἀπαρχῆς εὐλόγησε καί θέλησε γιά τόν ἄνθρωπο -, μιλᾶμε γιά τήν εὐλογία τῆς οἰκογένειας. ᾽Αλλά δυστυχῶς μιλᾶμε παράλληλα καί γιά τήν τραγωδία τοῦ διαζυγίου: τῆς διάσπασης τῆς συζυγικῆς σχέσης πού ὁ Θεός ἔχει εὐλογήσει.Καί δέν πρόκειται γιά κάτι ἁπλῶς περιθωριακό, γιά κάτι πού κ α ί αὐτό ὑφίσταται, ἀλλά γιά κάτι πού ἤδη ἔχει πάρει τήν πρωτιά. Στατιστικά πιά διαπιστώνουμε ὅτι τά διαζύγια ξεπερνοῦν τούς γάμους, τόσο πού σκέφτεται κανείς ὅτι πολλοί νέοι μας παντρεύονται μέ σκοπό νά χωρίσουν. ῎Ισα νά ἔχουν καί τήν ἐμπειρία τοῦ γάμου.

Τό τραγικότερο εἶναι ὅτι στήν κατάσταση αὐτή ἔχουν ἀρχίσει καί εἰσέρχονται ὄχι μόνο νέα ζευγάρια - ἐκεῖ πού φαίνεται πιό εὔκολος ὁ χωρισμός λόγω τῆς νέας ζωῆς πού ἀναλαμβάνουν - ἀλλά καί ζευγάρια μέ πολλά χρόνια γάμου, ἀκόμη καί δεκαετίες. ῞Ο,τι παλαιότερα ἴσχυε ὡς θέμα ταμπού: ὁ χωρισμός καί τό διαζύγιο, σήμερα ἰσχύει ὡς κάτι αὐτονόητο. ῞Ολοι ἴσως ἔχουμε ἀκούσει ἀκόμη καί γονεῖς νά συμβουλεύουν(;) τό παιδί τους νά προχωρήσει σέ γάμου κοινωνία, μέ τήν ἐπισήμανση ῾ἔ, κι ἄν δέν τά βρεῖς ὅπως θέλεις, τό πολύ-πολύ χωρίζεις!

Καί βεβαίως μιλώντας γιά γάμο ἔχουμε ὑπόψη μας τόν ἐκκλησιαστικό γάμο, ἐκεῖνον πού ἀποδέχεται καί εὐλογεῖ ἡ ᾽Εκκλησία μας, συνεπῶς ἐκεῖνον στόν ὁποῖο ὑπάρχει ἡ ἐπιθυμία τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, κατά τό πρότυπο τοῦ γάμου στήν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου εἶχε προσκληθεῖ καί ὁ ᾽Ιησοῦς μέ τήν Παναγία Μητέρα Του καί τούς πρώτους μαθητές Του. ῎Ετσι ἄλλωστε ἀντιμετωπίζεται καί ὁ γάμος ἀπό τήν ᾽Εκκλησία μας μέσα ἀπό τίς εὐχές τοῦ μυστηρίου. ῞Οτι πρόκειται γιά ἕνα γεγονός πού καλοῦμε τόν Χριστό νά παρευρίσκεται γιά νά εὐλογήσει ἀκριβῶς τή σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, συνεπῶς γιά ἕνα γεγονός πού ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα καί ἀνάγεται σέ μυστήριο. ῞Οπως τό λέει καί ὁ ἀπόστολος: ῾τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστί, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ᾽Εκκλησίαν᾽.

2. ᾽Αλλά ἀκριβῶς ἐδῶ ἀρχίζουμε καί ἐπισημαίνουμε τά αἴτια πού ὁδηγοῦν στό διαζύγιο.

(α) Σ᾽ ἕνα μεγάλο ποσοστό φαίνεται ὅτι καί ἀπό τούς χριστιανούς ἔχει χαθεῖ ἡ ἔννοια τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου ὡς μυστηρίου καί ὡς χαρισματικοῦ γεγονότος. Περισσότερο προβάλλεται ὁ γάμος ὡς ἕνα ἁπλό κοινωνικό γεγονός - ὄχι ὅτι δέν εἶναι καί κοινωνικό γεγονός ἀφοῦ εἶναι γεγονός τῆς ᾽Εκκλησίας -, κι ἀκόμη περισσότερο προβάλλεται ὡς ἕνας θεσμός πού θά ἐπισημοποιήσει μία σχέση. ᾽Απόδειξη γι᾽ αὐτό τό ὅτι συνήθως οἱ περισσότεροι μιλοῦν καί γελοῦν κατά τήν ἀκολουθία, ἐπικεντρώνοντας τήν προσοχή τους στό νυφικό καί τό χτένισμα τῆς νύφης, ὅπως καί στήν ἐμφάνιση τῶν ἄλλων παρευρισκομένων, στά ροῦχα τοῦ γαμπροῦ, στόν φωτογράφο καί τίς σκηνοθετικές του ἱκανότητες. Δέν εἶναι μάλιστα λίγες οἱ φορές πού διαπιστώνει κανείς τήν τραγικότητα, τό ζευγάρι νά εἶναι προσανατολισμένο καθ᾽ ὅλη τή διάρκεια τοῦ γάμου στόν φωτογράφο καί τά νοήματα πού τούς κάνει, προκειμένου νά βγοῦν καλές οἱ φωτογραφίες. ῾Ο γάμος δηλαδή γίνεται γιά τό ζευγάρι καί τούς προσκεκλημένους ὄχι γιά νά προσευχηθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιά νά ἔχουν νά βλέπουν ἀργότερα τά ἄλμπουμ καί τά dvd, πού σημαίνει ὅτι δέν ζοῦν τό παρόν τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ πού τούς δίνεται, ἀλλά τό φαντασιακό μέλλον τῆς εἰκονικῆς τους πραγματικότητας.

῎Ετσι πρῶτο αἴτιο γιά τά διαζύγια φαίνεται νά εἶναι αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἔκπτωση τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου,δηλαδή ἡ ἀπιστία τελικῶς στό μυστήριο καί στήν παρουσία τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ὁ γάμος, ὅπως εἴπαμε, κατανοεῖται ὡς ἁπλή κοινωνική ἐκδήλωση, συνεπῶς δέν ὑπάρχει ἐκεῖνο τό βάθος τό ὁποῖο θά κρατήσει τό ζευγάρι στίς δυσκολίες πού θά ἀνακύψουν φυσιολογικά στήν πορεία τῆς ἔγγαμης σχέσης τους.

(β) ᾽Αλλά ἐδῶ φτάνει κανείς σέ βαθύτερο ἐπίπεδο καί ψαύει τή ρίζα τῆς ὀδύνης τοῦ χωρισμοῦ. ῾Η ὑποβάθμιση ἤ καί ἡ παντελής διαγραφή τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου ὡς ἔκφραση ἀπιστίας κατ᾽ οὐσίαν στόν Χριστό καί τήν ᾽Εκκλησία Του ἀποκαλύπτει τήν κυριαρχία τοῦ ἐγωϊσμοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. ῞Οταν ὑποχωρεῖ ἡ πίστη καί ὁ σεβασμός σέ ὅ,τι ὁ Θεός ἔχει καθορίσει, αὐξάνει συνήθως τό ἀνθρώπινο καί ἐγωϊστικό στοιχεῖο. Αὐτό ἄλλωστε δέν μᾶς διδάσκει καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εὐρύτερα γιά τόν χωρισμό ἀνάμεσα σέ ὅλες τίς ἀνθρώπινες σχέσεις; ῾Ο χωρισμός καί ἡ διάσταση μπῆκε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους,γιατί ἀκριβῶς ὑψώθηκε ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ἴδια δηλαδή ἡ ἁμαρτία. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἡ ἀγάπη καί ἡ ἑνότητα. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Κάνει κανείς πέρα τόν Θεό καί τό ἅγιο θέλημά Του; Κάνει πέρα τήν ἀγάπη, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀναφανεῖ ὅ,τι τήν καταργεῖ: ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἁμαρτία. Σημειώνει κάπου ὁ μέγας Πατήρ τῆς ᾽Εκκλησίας ἅγιος Βασίλειος, μεταξύ τῶν πολλῶν ἄλλων πού ἔχουν πεῖ καί οἱ ἄλλοι Πατέρες: ῾Διαίρεσις καί διάστασις καί πόλεμος οὐκ ἄν ἦν ἐν ἀνθρώποις, μή τῆς ἁμαρτίας διατεμούσης τήν φύσιν᾽. Δέν θά ὑπῆρχε διαίρεση καί χωρισμός καί πόλεμος στούς ἀνθρώπους, ἄν ἡ ἁμαρτία δέν εἶχε διασπάσει τήν ἀνθρώπινη φύση. Κι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μᾶς ἀποκαλύπτει τό δαιμονικό στοιχεῖο πού ὑφίσταται στούς χωρισμούς καί τούς πολέμους: ῾Τό ἀλλήλοις πολεμεῖν τόπον ἐστί δοῦναι τῷ διαβόλῳ...Οὐδέποτε γάρ οὕτως ἔχει τόπον ὁ διάβολος ὡς ἐν ταῖς ἔχθραις᾽. Τό πανηγύρι τοῦ διαβόλου βρίσκεται πάντοτε στίς ἔχθρες καί στούς πολέμους. ᾽Εκεῖνος ἔχει πάντοτε τό πρῶτο χέρι σ᾽ αὐτούς.

Κομματιάζεται λοιπόν ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τήν ἁμαρτία, ὁπότε ἐπέρχεται καί ὁ χωρισμός ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Κι αὐτό σημαίνει μιλώντας γιά τά διαζύγια ὅτι στήν πραγματικότητα φαίνεται ἡ ἀποτύπωση σ᾽ αὐτά τῆς ἐσωτερικῆς διάσπασης τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ ἐσωτερικοῦ τους διχασμοῦ. Τό διαζύγιο δηλαδή σ᾽ ἕνα ζευγάρι ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ διαζυγίου πού ἔχει πάρει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, συνιστᾶ συνεπῶς συνέχεια τοῦ διασπασμένου του κόσμου.

Βασικό αἴτιο λοιπόν γιά τά διαζύγια εἶναι ὁ ἐγωϊσμός πού κυριαρχεῖ στίς ζωές τῶν ἀνθρώπων, ὅπου τό ἐ σ ύ τῆς ἀγάπης δέν ἔχει τήν προτεραιότητα,ἀλά τό ἐ γ ώ τῆς ἁμαρτίας, τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ τήν ἐξυπηρέτησή του καί τήν ὑποταγή τοῦ ἄλλου σέ αὐτό.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἐξέφραζε τήν ἀλήθεια αὐτή μέ τόν δικό του ἁπλό ἀλλά καί εὐφυή τρόπο: ῾Γιά νά ὑπάρξει σπίθα, χρειάζεται νά συγκρουστοῦν δύο πέτρες᾽. Δηλαδή γιά νά ὑπάρξει ἡ ἔνταση τοῦ χωρισμοῦ ἔχουν συγκρουστεῖ δύο ἐγωϊσμοί. Χωρίς νά θέλουμε νά εἴμαστε ἀπόλυτοι ἐπ᾽ αὐτοῦ, διότι ὑπάρχουν καί περιπτώσεις, ὅπου φαίνεται τήν εὐθύνη νά ἔχει σχεδόν ἀποκλειστικά ὁ ἕνας ἐκ τῶν δύο συζύγων – μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μίλησε γιά διαζύγιο ἐκ λόγων μοιχείας - ὅμως τίς περισσότερες φορές ἡ εὐθύνη ἀνήκει καί στούς δύο.

(γ) ῎Ισως πεῖ κανείς:παλαιότερα δέν ὑπῆρχαν ἐγωϊσμοί καί γι᾽ αὐτό δέν εἴχαμε πολλά διαζύγια; Μπορεῖ νά συνέβαινε κι αὐτό, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά εἶχαν περισσότερη πίστη στόν Θεό, ἀλλά μᾶλλον συνέτρεχαν ἰδιαίτεροι κοινωνικοί λόγοι. Οἱ κοινωνίες ἦταν πιό κλειστές, ἡ χειραφέτηση τῆς γυναίκας ἀλλά καί τοῦ ἄνδρα ὄχι τόσο μεγάλη, τό μορφωτικό ἐπίπεδο ἐπίσης πιό χαμηλό, οἱ προκλήσεις ἀσφαλῶς λιγότερες. Σήμερα, εἶναι πιό εὔκολο νά ζήσει κανείς μόνος του καί γι᾽ αὐτό εἶναι πιό εὔκολο καί νά ἐκφραστεῖ ὁ ἐγωϊσμός μέ πιό ἀπροκάλυπτο τρόπο. Κι αὐτό σημαίνει ὅτι τά λιγότερα διαζύγια τοῦ παρελθόντος δέν ἔδειχναν μεγαλύτερη ἁγιότητα, ἀλλά διατήρηση τῆς συζυγίας καί τῆς οἰκογένειας γιά λόγους περισσότερο οἰκονομικούς καί κοινωνικούς. Τό τί θά πεῖ ὁ κόσμος σ᾽ ἕνα μεγάλο ποσοστό ρύθμιζε τήν πορεία τῶν οἰκογενειῶν.

Καλύτερο αὐτό ἤ χειρότερο;Δέν ξέρουμε. Μπορεῖ σήμερα νά ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία ὑπέρβασης μίας ὑποκριτικῆς ζωῆς,σίγουρα ὅμως δέν φαίνεται νά εἶναι καλό γιά τήν ὕπαρξη τῶν παιδιῶν. Παλαιότερα,ἔστω καί γιά λόγους ἀνάγκης, διετηρεῖτο ἡ οἰκογένεια, ὁπότε τά παιδιά μεγάλωναν μέσα σ᾽ ἕνα θεωρούμενο ἀσφαλές πλαίσιο. Σήμερα, ἡ εὐκολία τοῦ διαζυγίου μᾶλλον ἔχει ὀδυνηρό ἀντίκτυπο κυρίως στά παιδιά, τά ὁποῖα ὡς συνήθως εἶναι τά θύματα τοῦ ἐγωϊσμοῦ τῶν μεγάλων. Κι ἴσως ἐδῶ μέ τά παιδιά νά διαπιστώνουμε καί μία ἄλλη διάσταση ἐγωϊσμοῦ: δέν λαμβάνεται σοβαρῶς ὑπόψη ἡ ψυχολογία τῶν παιδιῶν μέ τήν εὐκολία τῶν διαζυγίων. ῾Η χλιαρότητα τῆς πίστης στόν Θεό, ἡ ἐπιλογή τοῦ ἐγωϊστικοῦ ἀτομιστικοῦ θελήματος,ὁδηγεῖ καί στήν ἀνευθυνότητα τῆς ἀντιμετώπισης τῶν νέων ὑπάρξεων πού ἔχουν ἔλθει στόν κόσμο. ᾽Αγνοοῦν ἄραγε οἱ γονεῖς, ὅταν χωρίς ἰδιαίτερο προβληματισμό ἀποφασίζουν νά χωρίσουν, ὅτι τά παιδιά χρειάζονται καί τούς δύο γονεῖς καί ὅτι ἁπλῶς καί μόνον ἡ ὕπαρξη τῶν παιδιῶν ἀποτελεῖ τή διατράνωση τῆς ἑνότητάς τους; Δέν χρειάζεται νά ἐπιχειρηματολογήσει κανείς γιά τό ὅτι τό κάθε παιδί εἶναι ἕνας ὕμνος στήν πραγματικότητα τῆς συζυγίας καί τῆς ἑνότητας καί ὅτι ἔτσι ὁ χωρισμός ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη παραφωνία.

(δ) Καί τέλος - ὄχι ὅτι ὑπάρχει τέλος σ᾽ αὐτά - ἐκεῖνο πού χωρίς νά εἶναι αἴτιο βοηθάει ὅμως τά μέγιστα στήν αὔξηση τῶν διαζυγίων εἶναι ὁ ταραγμένος καί διεσπασμένος κοινωνικός περίγυρος πού ἀποτυπώνεται συνήθως στά προγράμματα τῶν Μ.Μ.Ε. Τί συνήθως προβάλλουν τά κανάλια μέ ρυθμό σαρωτικό μάλιστα; Τήν ἀπιστία καί τή μοιχεία στίς συζυγικές σχέσεις, τόν ἐγωϊστικό τρόπο ζωῆς, τό ῾φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν᾽. Σταθερά καί μεθοδικά μπολιάζεται ὁ νεοέλληνας ἀπό ἕναν ἄφρονα τρόοπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος τόν ἀπομακρύνει ἀπό ὅ,τι εἶναι γνήσια παραδοσιακό, δηλαδή ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό χριστιανικό τρόπο ζωῆς, σνεπῶς καί ἡ αὔξηση τῶν διαζυγίων συνιστᾶ ἕνα μονόδρομο, μία κατάληξη μαθηματικῶς θά ἔλεγε κανείς προδιαγεγραμμένη. ῾Η οἰκονομική κρίση μάλιστα σήμερα πού ἐπιτείνει τή μονομερή στροφή στήν εὐκολία τῆς ψυχαγωγίας τῆς τηλεόρασης, κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἀδυνατεῖ νά κλείσει τό κουμπί της καί τόν βυθίζει ναρκωμένο σέ ὅλα τά ἀπόβλητα τοῦ νοσηροῦ μυαλοῦ πολλῶν ἀπό τούς παραγωγούς της.

3. Τί δέον γενέσθαι;

᾽Ανθρωπίνως, δέν μποροῦμε νά εἴμαστε καί πολύ αἰσιόδοξοι. Λογικά, βλέπουμε τά πράγματα νά πηγαίνουν ἀπό τό κακό στό χειρότερο. ᾽Αλλ᾽ ἐκεῖ πού ἀνθρωπίνως δέν ὑπάρχει διέξοδος, ἐκεῖ κατεξοχήν ἐνεργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. ῾῞Οπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις᾽. Ἡ ἐλπίδα μας εἶναι στόν Θεό. ᾽Εκεῖνος χρησιμοποιεῖ καί τήν ἐλάχιστη καλή ἀφορμή πού τοῦ δίνουμε, γιά νά τήν πολλαπλασιάσει καί νά τή στερεώσει. Καί τέτοιες ἀφορμές εὐτυχῶς ὑπάρχουν. Ἡ εὐαισθητοποίηση πολλῶν πάνω στό ἀδιέξοδο τῶν διαζυγίων, ἡ κινητοποίηση τῶν περισσοτέρων Μητροπόλεων τῆς ᾽Εκκλησίας μέ τίς Σχολές Γονέων πού ἔχουν ἱδρύσει καί ἱδρύουν καί τίς διάφορες πρωτοβουλίες πού παίρνουν γιά τήν οἰκογένεια. Τά βιβλία πού γράφονται πάνω στό θέμα αὐτό. Διάφορες ἐκδηλώσεις πού γίνονται γιά τήν οἰκογένεια κατά καιρούς ἀπό δημόσιους καί ἰδιωτικούς φορεῖς. ῞Ολα αὐτά στοιχειοθετοῦν μία ἐλπίδα, ἀνάβουν μία μικρή φλόγα καλοῦ. ῾Ο καθένας πού ἔχει τήν καλή διάθεση ἄς πάρει τή μικρή φλόγα, ἄς τή βάλει στήν καρδιά του καί ἄς τή φουντώσει. Ἡ λύση, τό ξαναλέμε,θά ἔλθει μόνον ἀπό τόν Θεό, ὅταν βεβαίως θά Τοῦ δώσουμε δίοδο ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι ἔστω θεωρούμενοι δικοί Του.

πηγή http://pgdorbas.blogspot.gr/2014/07/blog-post_2389.html?spref=bl

Γιατί διαλύονται οἱ οἰκογένειες;

 

Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου & Σιατίστης κ. Παύλου

Η οἰκογένεια εἶναι τό ἀληθινό, τό γνήσιο, τό θεοΐδρυτο, τό εὐλογημένο κύτταρο τῆς κοινωνίας καί τῆς᾿Εκκλησίας, στό ὁποῖο βλέπει τό φῶς τοῦ ἥλιου,ἀνατρέφεται, μεγαλώνει, μορφοποιεῖται, ὡριμάζει,ὁλοκληρώνεται ὁ ἄνθρωπος. Μιά ἑνωμένη, ἀγαπημένη, φυσιολογική, χαρούμενη καί εὐλογημένη οἰκογένειαεἶναι ὁ πνευματικός χῶρος μέσα στόν ὁποῖο ὅλα τά μέλη - γονεῖς καί παιδιά - θά καλλιεργήσουν μέ τό φῶς τοῦΕὐαγγελίου ἀρετές. Μιά τέτοια οἰκογένεια προσφέρει στόν κόσμο ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες, προσφέρει ῾Αγίους. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς οἰκογένειας· νά ἁγιάζει καί τούς γονεῖς καί τά παιδιά.

Στό μυστήριο τοῦ γάμου ἀπό τήν ἀρχή δηλώνουμε ὅτι ὁ γάμος εἶναι κοινή πορεία καί τῶν δύο στήνἀρχή, τῶν ὑπολοίπων μετά, τῶν παιδιῶν δηλαδή, πρός τήν εὐλογημένη βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καίτοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί προσευχόμεθα γιά τήν σωτηρία τους. ῞Ολα τά ὑπόλοιπα ἐντάσσονται μέσα σέ αὐτή τήν προοπτική. Τό μυστήριο τοῦ γάμου ἐντάσσει ὅλη τήν οἰκογένεια σέ αὐτό τό πλαίσιο ζωῆς.

Πρότυπο τῆς σχέσης μέσα στό γάμο εἶναι ἡ σχέση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας. Σέ αὐτό τό πρότυπο καλοῦνται νά μαθητεύσουν καί ἐπί τῇ βάσει αὐτοῦ νά πορευθοῦν. Σέ αὐτόν τόν πνευματικό χῶρο θά βιώσουν τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πρόσωπο, δηλαδή γεγονός σχέσης.

Τό μυστήριο τοῦ γάμου προσφέρει τήν ποιότητα αὐτῆς τῆς σχέσης. ῾Ο Θεός εἶναι ἀγάπη. ῾Ο ἄνθρωπος «ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτόν ὁ Θεός» καλεῖται νά εἶναι ἀγάπη. ῾Ο γάμος εἶναι μυστήριο ἀγάπης. Καί ἡ οἰκογένεια ὁ χῶρος τῆς ἄσκησης τῆς ἀγάπης καί γιά τήν ἀγάπη.

῎Ας προβληματιστοῦμε, ὅμως, σύντομα γύρω ἀπό τήν σημερινή οἰκογένεια. Κάποιες διαπιστώσεις γιά τήν κατάστασή της. Βλέπουμε σέ πάρα πολλές περιπτώσεις τήν ἀπουσία ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν συζύγων. Καί μάλιστα πολλές φορές αὐτή ἡ δυσκολία τῆς ἐπικοινωνίας ἔρχεται πάρα πολύ νωρίς μέσα στήν πορεία τοῦ γάμου.

Καί ἐνῶ δύο ἄνθρωποι φαίνονται στήν ἀρχή νά ἔχουν νά ποῦν πολλά, στό τέλος φτάνουν στό σημεῖο νά βάζουν τήν τηλεόραση στή μέση, γιατί δέν ἔχουν πιά τίποτα νά ποῦν μεταξύ τους. Καί ἀρχίζουν οἱ ἐντάσεις καί οἱ δυσκολίες, γιατί φαίνεται κανείς νά μήν ἔχει τήν διάθεση - ἤ τουλάχιστον καί οἱ δύο-, νά κατανοήσει τόν ἄλλον, νά ἀκούσει τόν ἄλλον, νά προσέξει τόν ἄλλον.

Πίσω ἀπό αὐτήν τήν συμπεριφορά ὑπάρχει ἕνα βασικό πρόβλημα. Τό καίριο πρόβλημα· Εἶναι τό κενό τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. ῾Ο γάμος εἶναι μυστήριο ἀγάπης γιά τήν ᾿Εκκλησία. Οἱ ἄνθρωποι πού παντρεύονται ὑποτίθεται ὅτι ἀγαπιῶνται, ἀλλά ἡ ἀγάπη τους δέν εἶναι σαρκωμένη, ἡ ἀγάπη τους δέν περνάει μέσα στήν καθημερινότητά τους, ἄρα οὐσιαστικά εἶναι ἀνύπαρκτη!

Αὐτό πού οἱ ἄνθρωποι συνήθως ὀνομάζουν ἀγάπη γιά τόν ἄλλον εἶναι ἡ ἐπιθυμία νά ἔχουν κάποιον πού νά τούς ἐξυπηρετεῖ καί ἀπό τόν ὁποῖο νά παίρνουν ὁτιδήποτε. ῾Η δυσκολία εἶναι στό νά μετέχουν, στό νά εἶναι κοινή πραγματικά ἡ ζωή τους.

Μαμαδίστικες ιστορίες ......

Λένε πως μόνο μια μαμά ξέρει πραγματικά τι κάνει μια μαμά, και μόνο μια μαμά μπορεί να σου πει πώς έχει η ιστορία. Μια μαμά λοιπόν μας διηγείται…

-----

  Χτυπάει το τηλέφωνο…

Μαμά: Παρακαλώ;

Δημοσιογράφος: Καλημέρα, είμαι δημοσιογράφος. Στα πλαίσια μιας έρευνας με θέμα την καριέρα, έχουμε επιλέξει τυχαία ένα δείγμα γυναικών για να μας δώσουν συνοπτική περιγραφή της θέσης εργασίας τους. Έχετε ένα λεπτό;

Μαμά: Όχι τώρα, είμαι απασχολημένη!

Δημοσιογράφος: Εντάξει κυρία μου, δεν θα σας απασχολήσω άλλο.

Μαμά: Ω, συγγνώμη, μιλούσα στο 2χρονο γιο μου. Προσπαθεί να πάρει το χέρι μου για να του ρίξω λίγο γάλα στο ποτήρι.

Δημοσιογράφος: Μάλιστα κατάλαβα. Ώστε είστε μητέρα;

Μαμά: Δεν μπορώ τώρα, θα το κάνω σε ένα λεπτό!

Δημοσιογράφος: Με συγχωρείτε, αλλά δεν καταλαβαίνω, σε μένα μιλάτε;

Μαμά: Ζητώ και πάλι συγγνώμη. Μιλούσα με την 4 χρονών κόρη μου, χρειάζεται βοήθεια για να σκουπιστεί.

Δημοσιογράφος: Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Πρώτα απ” όλα, εργάζεστε;

Μαμά: Φυσικά και εργάζομαι!

Δημοσιογράφος: Πολύ ωραία! Ποιο είναι το επάγγελμά σας;

Μαμά: Είμαι μαμά.

Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά δεν εργάζεστε με αμοιβή, έτσι δεν είναι;

Μαμά: Έχω την πιο υψηλά αμειβόμενη εργασία που γνωρίζω!

Δημοσιογράφος: Μα νόμιζα πως είστε μητέρα. Έχετε κάποια άλλη εργασία;

Μαμά: Δεν είναι αρκετό;

Δημοσιογράφος: Υποθέτω πως ναι (παύση). Λοιπόν θα σας αφήσω με τα παιδιά σας και θα συνεχίσω και εγώ τη δουλειά μου.

Μαμά: Μισό λεπτό, περιμένετε. Δεν θέλετε να ακούσετε την περιγραφή της εργασίας μου;

Δημοσιογράφος: Εεεε…(σκέφτεται πως ίσως γίνει αναφορά στο περιοδικό αν πει όχι)….Ναι βέβαια, πείτε μου.

Μαμά: Μπορείτε να περιμένετε μισό λεπτό; Πάω τον γιο μου μέχρι το μπάνιο. Ένα λεπτό θα πάρει μόνο.

Δημοσιογράφος: (αναστενάζει) Εντάξει θα περιμένω.

  Μετά από 5 λεπτά…

Μαμά: Επέστρεψα. Φαντάζομαι πως αυτό ήταν πάνω και πέρα από τα καθήκοντά σας!

Δημοσιογράφος: Νομίζω πως αυτό θα το παραλείψω από το άρθρο.

Μαμά: Καλή ιδέα.

Δημοσιογράφος: Λοιπόν, ας ακούσουμε την περιγραφή της εργασίας σας (μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του), αυτό δε θα μας πάρει ώρα.

Μαμά: Ελπίζω να έχετε αρκετό χαρτί. Λοιπόν, ακούστε ποια είναι η θέση μου.

Έχω την πιο σημαντική δουλειά του κόσμου. Εκπαιδεύω ανθρώπους για τη ζωή. Τους διδάσκω ηθικές αξίες, το σωστό και το λάθος. Φροντίζω να παίρνουν την κατάλληλη εκπαίδευση που θα τους βοηθήσει μια μέρα να έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν τον κόσμο, αν είναι απαραίτητο. Διδάσκω επίσης αυτά τα μικρά πράγματα που πηγαίνουν μαζί με τα καλά του πολιτισμού όπως την υγιεινή και τους καλούς τρόπους.

Η εκπαιδευτική διαδικασία θέλει πολύ υπομονή και απαιτεί από εμένα να έχω μια σειρά από διαφορετικούς επαγγελματικούς ρόλους. Θα σας πω μόνο μερικούς από αυτούς λόγω χρόνου.

Ένας από αυτούς είναι ότι είμαι νοσοκόμα. Υπάρχουν φορές που οι μικροί μου “εκπαιδευόμενοι” χτυπούν και τραυματίζουν τα γόνατά τους και τρέχουν δάκρυα στα μικρά τους προσωπάκια. Η δουλειά μου είναι να βάλω έναν πολύχρωμο επίδεσμο στην πληγή και να του δώσω φιλάκι (αυτό έχει καταπληκτική θεραπευτική επίδραση). Στη συνέχεια συνήθως σκουπίζουν τα μάτια τους, χαμογελούν και τρέχουν πίσω να κάνουν αυτό που τους έκανε να χτυπήσουν και να τραυματιστούν.

Ωστόσο, υπάρχουν και πιο δύσκολες στιγμές, όπως όταν αρρωσταίνουν. Εκεί η θέση μου είναι να είμαι σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή, να επιβλέπω, να ελέγχω θερμοκρασίες, να δίνω φάρμακα και συχνά αφήνω τον ύπνο μου για να σιγουρευτώ πως τα παιδιά μου είναι ασφαλή.

Επίσης είμαι διαιτητής. Υπάρχουν στιγμές που οι μικροί μου άγγελοι βγάζουν κέρατα. Ξεσπούν μάχες ανάμεσα στα αδέλφια και η θέση μου είναι να διακόψω τον αγώνα και να αποκαταστήσω την ειρήνη.

Μερικές φορές, ως μαμά, πρέπει να είμαι και ψυχολόγος. Σε αυτήν την περίπτωση έχω να σκαλίσω τα προβλήματα των παιδιών μου, να βρω τις βασικές αιτίες της συμπεριφοράς τους και να τους βοηθήσω να τις αλλάξουν.

Είμαι δασκάλα 24 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα. Τα παιδιά μου μαθαίνουν συνεχώς από μένα είτε προσπαθώ να τους διδάξω είτε όχι. Αυτό απαιτεί από εμένα να είμαι πολύ προσεκτική σε ό,τι κάνω και πω γιατί από εμένα μαθαίνουν το καλό και το κακό.

Μια άλλη δουλειά που κάνω (και σε αυτήν είμαι πραγματικά καλή) είναι η δικηγορία. Υπάρχουν φορές που ο δικαστής (μπαμπάς) ορίζει τον νόμο. Παρόλο που τις περισσότερες φορές συμφωνώ με τον δικαστή μπαμπά πως η ποινή πρέπει να δίνεται για τις μη σωστές συμπεριφορές, κοιτάζω το τι προκάλεσε το παιδί να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο. Γνωρίζω πως οι ποινές μειώνονται όταν το παιδί μπορεί να παρουσιάσει έναν καλό λόγο για τον οποίο έκανε ό,τι έκανε (ο δικαστής μπαμπάς δεν φαίνεται να πιστεύει ότι πρόκειται για ρόλο δικηγόρου, νομίζει ότι είναι η καρδιά της ελαστικής μαμάς).

Επίσης είμαι σοφέρ, υπηρέτρια, μαγείρισσα και… είπατε κάτι κύριε;

(ακούγεται ροχαλητό)

Μαμά: Μάλλον βαρέθηκε ακούγοντας αυτά που έχω να κάνω (κλείνει το τηλέφωνο). Πάμε γλύκα μου να πάρουμε το γάλα μας τώρα.

Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία μιας γυναίκας μαμάς η οποία δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο για να ανταπεξέλθει στον ρόλο της. Είναι η μαμά που παρά την κούρασή της καταφέρνει και είναι μια καταπληκτική μαμά. Είναι η μαμά που χρειάζεται ενθάρρυνση και αναγνώριση γιατί παρόλο που δουλεύει, δουλεύει, δουλεύει νιώθει πως κανείς δεν το προσέχει. Είναι η μαμά που ποτέ δεν κάνει διάλειμμα. Είναι η μαμά που δυσκολεύεται να την πάρει ο ύπνος όταν έχει ένα νεογέννητο δίπλα της. Είναι η μαμά που μένει μέχρι αργά ξύπνια και λιώνει η καρδιά της μέχρι να γυρίσει ο έφηβος στο σπίτι. Είναι η μαμά που κάνει το πιο γενναίο ταξίδι που υπάρχει, γιατί έτσι απλά, αυτή είναι η μαμά!

__________

   parentshelp.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

 

Η Αγία Φωτεινή και η οικογένεια της

 

Χρόνια πολλά, Φωτεινή.

Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαμαρίτισσα στην καταγωγή και διέμενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έκλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συμπολίτες της και για αυτόν την είχαν στιγματίσει.

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθηκε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε με την Αγία Φωτεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό παραξενεύτηκε η Αγία που ένας Ιουδαίος της απηύθυνε τον λόγο. Το είπε αυτό στον Ιησού και Εκείνος της αποκρίθηκε ότι αν ήξερε ποιος είναι θα του ζητούσε αυτή νερό που δεν τελειώνει ποτέ και όταν το πιει κάποιος δεν ξαναδιψά, εννοώντας φυσικά τον λόγο του Κυρίου και την Χριστιανική πίστη. Μετά από την συνομιλία με τον Χριστό, η Αγία Φωτεινή πίστεψε σε Αυτόν και κάλεσε τους συμπολίτες της να τρέξουν να Τον συναντήσουν. Ο Χριστός έμεινε δύο ημέρες στη Συχάρ και τους μετέδωσε τον Λόγο και την ευλογία Του.

Η Αγία Φωτεινή βαπτίστηκε από τους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής μετά την Ανάσταση του Κυρίου.

Μαζί της βαπτίστηκαν και οι δύο γιοι της καθώς και οι πέντε αδερφές της. Με την συνοδεία των γιων της και των αδερφών της κήρυξε τον λόγο του Χριστού στην Συρία, στην Φοινίκη, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Καρχηδόνα και τελικά στη Ρώμη. Η μεγάλη της αυτή αποστολική δράση είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία μας την ονομάζει Ισαπόστολο.

Τα χρόνια περνούσαν και η Αγία κήρυττε τον λόγο του Χριστού με θέρμη σε όσα μέρη την αξίωσε η χάρη Του να ταξιδέψει. Κάποια στιγμή έφτασε και στην Καρθαγένη στην Βόρεια Αφρική. Μαζί της ήταν πάντα οι πέντε αδερφές της (Ανατολή, Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή και Κυριακή) και ο μικρός γιος της ο Ιωσής.

Ο μεγάλος της γιος Βίκτωρ ήταν στρατιώτης στον Ρωμαϊκό στρατό και έφερε το βαθμό του στρατηλάτη. Ρωμαίος αυτοκράτορας τότε ήταν ο Νέρων, ο οποίος μη γνωρίζοντας ότι ο Βίκτωρ ήταν χριστιανός, του ανέθεσε να διώξει τους Χριστιανούς στην Ιταλία. Ο Βίκτωρ πήγε στην Ιταλία αλλά φυσικά αρνήθηκε να φέρει σε πέρας τις εντολές που είχε λάβει. Ο δούκας Σεβαστιανός, φίλος του Βίκτωρα προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά αντί αυτού και με την χάρη του Ιησού Χριστού, μεταπείστηκε ο ίδιος και βαπτίστηκε χριστιανός.

Ο Νέρων πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά και κάλεσε στην Ρώμη τόσο τον Βίκτωρα, που είχε εντωμεταξύ λάβει το χριστιανικό όνομα Φωτεινός, και τον Σεβαστιανό, όσο και την Αγία Φωτεινή με τις αδερφές της και τον μικρό της γιο.

Στην προσπάθειά του να τους κάνει να αλλάξουν πίστη, ο Νέρων χρησιμοποίησε όσα δόλια μέσα και όσα βασανιστήρια του ήταν γνωστά. Η Αγία Φωτεινή και οι υπόλοιποι μάρτυρες δεν λύγισαν ούτε στιγμή και συνεχώς δοξολογούσαν τον Ιησού Χριστό.

Κατά τη διάρκεια των φρικτών μαρτυρίων που υπέστησαν, πολλά θαύματα έλαβαν χώρα. Μετά από κάθε μαρτύριο, τόσο η Αγία όσο και οι υπόλοιποι μάρτυρες ήταν ανέπαφοι. Αυτό ήταν κάτι που πείσμωνε τον Νέρωνα αλλά ταυτόχρονα έκανε πολλούς από αυτούς που έβλεπαν τα θαύματα αυτά να πιστέψουν στον Χριστό και να βαπτιστούν χριστιανοί.

Μετά από ατελείωτα μαρτύρια που υπέστει η Αγία Φωτεινή φυλακίστηκε και μέσα στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.

Την μνήμη της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος την γιορτάζουμε στις 26 Φεβρουαρίου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (την πρώτη Κυριακή μετά την Μεσοπεντηκοστή).

Απολυτίκιον.

Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείω Πνεύματι καταυγασθείσα, και τοις νάμασι, καταρδευθείσα, παρά Χριστού του Σωτήρος, πανεύφημε, της σωτηρίας το ύδωρ κατέπιες, και τοις διψώσι αφθόνως μετέδωσας, Μεγαλομάρτυς και Ισαπόστολε Φωτεινή, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Έτερον

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Φωτεινήν και Φωτίδα και Φωτώ ανυμνήσωμεν, συν Ανατολή, Φωτεινόν τε Ιωσήν θείοις άσμασιν, ομού Κυριακήν, Παρασκευήν, τους Μάρτυρας Χριστού περιφανείς· θείαν χάριν γαρ αιτούνται και φωτισμόν, τοις πίστει ανακράζουσι· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.

Από το http://vatopaidi.wordpress.com

αναδημοσίευση http://metamorfosi-vrilission.gr

Και ο Θεός έπλασε τη Μητέρα

Ενας θαυματουργός χρόνος στη ζωή ενός μωρού που γεννήθηκε πολύ νωρίς........

-Το απίστευτα συγκινητικό βίντεο του πατέρα

 

Η πρώτη λέξη, τα πρώτα βήματα, τα πρώτα γενέθλια... Οι γονείς δεν μπορούν να αντισταθούν. Θέλουν να αποτυπώσουν κάθε στιγμή του μωρού τους. Κάθε νέα του κατάκτηση. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το βίντεο του Γουάρντ Μάιλς δεν είναι ένα από αυτά. Είναι ένας θαυματουργός χρόνος στη ζωή ενός μωρού που γεννήθηκε πολύ νωρίς, όπως ονόμασε ο πατέρας του το βίντεο με τη μάχη του μικρού «πολεμιστή», που βγήκε νικητής.
Ο Γουόρντ γεννήθηκε 15 εβδομάδες πρόωρα και πέρασε τις 107 πρώτες ημέρες της ζωής του στο νοσοκομείο, καθώς είχε εσωτερική αιμορραγία στον εγκέφαλο. Σήμερα, ο Γουόρντ είναι 16 μηνών. Μπουσουλάει, προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα και λέει τις πρώτες του λέξεις.
Το συγκινητικό βίντεο ήταν δουλειά του πατέρα του, Μπεν, ο οποίος είναι φωτογράφος και σκηνοθέτης. Ηταν ένα δώρο για τα 32α γενέθλια της συζύγου του, που ήταν την ίδια ημέρα που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη στιγμή που ο Γουόρντ βγήκε από το νοσοκομείο.

πηγή

http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1928.html?spref=bl

Στο τελευταίο θρανίο της Πάτρας: "Μαμά, η ψήφος μου μετράει;"

Η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Licia Ronzulli τα τελευταία τρία χρόνια συθηθίζει να παίρνει την κόρη της μαζί της στις συνεδριάσεις της Βουλής για να προβάλλει με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα των εργαζόμενων μητέρων. Η μικρή Vittoria έχει μεγαλώσει στην κυριολέξια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τώρα τελευταία μάλιστα έχει αποφασίσει ότι μεγάλωσε αρκετά ότι να λαμβάνει ενεργά μέρος στις ψηφορίες μαζί με τη μητέρα της! Απολαύστε την πολιτική της καριέρα στις παρακάτω φωτογραφίες από την ηλικία των τεσσάρων εβδομάδων μέχρι σήμερα που είναι περίπου τριών ετών.

 

πηγή http://teleytaiothranio.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8721.html?spref=bl

Τα εισόδια της Θεοτόκου (Αγίου Λουκά, Αρχ. Συμφερουπόλεως του ιατρού)

...Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.

Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.

Ό Ιωακείμ καί ή "Αννα, οί γονεΐς τής Ύπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το είχαν καταλάβει πολύ καλά. Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της μικρής, ή οποία είχε εκλεχτεί από τον Θεό για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Υίού του Θεού, οί γονείς απολάμβαναν την χαρά της ζωής μαζί της καί της θερμής αγάπης της. Μόλις αύτη βγήκε από τη νηπιακή ηλικία την οδήγησαν στο Ναό της Ιερουσαλήμ καί την άφησαν εκεί, έμπιστεύοντας την αγωγή της στον ίδιο τον Θεό.

"Οχι μόνο ό Ιωακείμ καί ή "Αννα αφιέρωσαν τον καρπό του καθαρού τους γάμου στον Θεό αλλά καί πρίν καί μετά από αυτούς το ίδιο έκαναν οι αγίες καί σοφές μητέρες, τα ονόματα των οποίων εσείς οι σημερινές μητέρες πρέπει να τα θυμάστε. Ή αγία "Αννα, ή οποία ήταν στείρα, προσευχήθηκε θερμώς στον Θεό, δίνοντας του τον όρκο να αφιερώσει σ' Αυτόν το παιδί της, αν έλυνε την άτεκνία της καί θα της έδινε αγόρι. Ό Κύριος ακούσε την προσευχή της "Αννας και αυτή έγινε μητέρα του μεγάλου προφήτη Σαμουήλ. Να θυμάστε οι μητέρες καί το όνομα της αγίας Μάρθας, της μητέρας του μεγάλου όσιου του Συμεών του Στυλίτου, τον όποιο, όπως και ή αγία "Αννα τον Σαμουήλ, τον είχε αφιερώσει ή Μάρθα στον Θεό ακόμη πρίν γεννηθεί. Στήν πολύ νεαρή ηλικία ανέβηκε ό μέγας Συμεών στο στυλό και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατο του σαν μία άσβηστη λαμπάδα ενώπιον του Θεού.

Να θυμάστε, ευσεβείς σημερινές μητέρες, πόσο μεγάλο καί ιερό ενώπιον του Θεού είναι το καθήκον σας να καλλιεργείτε στα παιδιά σας τον φόβο του Θεού καί να τα διαπαιδαγωγείτε στην αδιάσπαστη καί αδιάκοπη ενότητα με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ίησοΰ Χριστό. Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού, μαθαίνοντας τον από τους υπηρέτες του Θεού, τους ιερείς καί τους επισκόπους.

Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω καί για λίγο, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα αλλά καί μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, πού τελούνται σ' αυτόν, καί τις προσευχές πολλών ανθρώπων.

Δώδεκα ολόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στην ιερότητα του Ναού της Ιερουσαλήμ ή Ύπεραγία καί Αχραντος Παρθένος, ή «τιμιωτέρα των Χερουβείμ, καί ενδοξότερα άσυγκρίτως των Σεραφείμ». Οι παντοδύναμες ενώπιον του Θεού πρεσβείες Της να σας βοηθήσουν στο μεγάλο αυτό έργο της αγωγής των παιδιών σας. Αμήν.

Αγιου Λουκά Κριμαίας

''Λόγοι και Ομιλίες''

Εκδ.''Ορθόδοξη Κυψέλη''

ΠΗΓΗ: http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/2010/11/blog-post_19.html

το βρήκαμε εδώ http://opougis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_20.html?spref=bl

Μας χρειάζονται......

Πηγή http://symvstathmos.wordpress.com/page/6/

Η αξία του γάμου

 

Ἄς μή φανεῖ παράξενο, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, τό ὃτι ἓνας ἱερομόναχος θά ὁμιλήσει γιά τό θέμα τοῦ γάμου, γιατί κατά τούς ἁγίους Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν γίνεται δεκτή ἡ παρθενία κάποιου, ἄν προτιμᾶ αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς, ἐπειδή βδελύσσεται τόν γάμο.

Ἀκόμη, κατά τινα Κανόνα, ἀνεθαματίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία ὁ μοναχός ἐκεῖνος πού θεωρεῖ τόν ἑαυτό του σέ ἀνώτερο ἐπίπεδο, γιά τήν παρθενία του, τόν δέ ἒγγαμο σέ κατώτερο.

Ὁ Χρυσόστομος πάλι σέ κάποια ὁμιλία ἀπορρίπτει τήν παρθενία τῶν Ἰουδαίων γιά τόν λόγο ὃτι προτιμοῦν αὐτήν ἐπειδή μισοῦν τόν γάμο. Ὃλα αὐτά δείχνουν καθαρά σε πόσο ὑψηλή τιμή ἒχει ἡ Ἐκκλησία μας τόν γάμο.

Ἀπό τήν ἀρχή ὃμως, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ἢθελα νά πῶ στόν χῶρο μας, ὃπως σέ πολλά θέματα, ἒτσι καί στό θέμα τοῦ γάμου ἐπεκράτησε ἀπό παλαιά μιά φράγκικη σχολαστική θεολογία, ἐπηρεασμένη ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, καί μᾶς ἔφερε λανθασμένες ἀντιλήψεις σχετικά μέ τό μελετώμενο θέμα, ὁ γάμος καί ἡ τεκνογονία, διαφορετικές βέβαια ἀντιλήψεις ἀπό τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Κατά τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ Θεός τόν ἑνοποιημένο ἀρχικά ἄνθρωπο –γιατί ἔχουμε συνδημιουργία καί τῶν δύοφύλων- τόν ἐχώρησε ἔπειτα σέ δύο φύλα καί ἔβαλε μεταξύ αὐτῶν, αὐτό πού ὁ ἅγιος Βασίλειος λέγει,«ἀγαπητικήν δύναμιν» καί ὁ ἄλλος Βασίλειος ὁ Ἀγκύρας λέγει «οἶστρον» (δηλαδή ἀλογόμυγα, μανιῶδες πάθος) καί ἡ εὐχή τοῦ ἀρραβῶνος λέγει «διάθεση γιά σύνδεσμο» («σύνδεσμον διαθέσεως τιθείς ἄρρηκτον»).

Καί ἡ ὁρμή αὐτή τῆς ἕλξεως τῶν δύο φύλων, πού εἶναι ἀπό τόν Θεό βαλμένη, φέρει τήν ἕνωση μεταξύ τους, τόν γάμο τους. Κατά τούς ἁγίους ὅμως Πατέρες ἡ φορά καί ἡ ἕλξη καί ἡ ἀγάπη τοῦ ἑνός φύλου πρός τό ἄλλο εἶναι, πρέπει νά εἶναι εἰκόνα τῆς φορᾶς μας καί τῆς ἀγάπης μας προς τόν Θεό.

Καί ζώντας τό ἀνδρόγυνο τήν μεταξύ τους ἀγάπη ἔχει μιά ζωντανή εἰκόνα γιά τό πόσο πρέπει νά ἀγαποῦν τόν Θεό. Νά τόν ἀγαποῦν ὅσο πρέπει νά εἶναι οἱ δυό τους ἑνωμένοι καί ἀκόμα πιό πολύ.

« Ἔτσι –λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος- ὁ νεαρός ἄνδρας πού ἀγαπᾶ μιά κόρη καί ἐπιθυμεῖ νά τήν περιπτυχθεῖ καί νά τήν κρατήσει στίς ἀγκάλες του, μπορεῖ νά ἐννοήσει κάπως τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τόν πόθο του νά ἀγκαλιάσει τό πλάσμα του καί νά τό κρατήσει μέσα στούς παντοκρατορικούς κόλπους του».

Ἐκεῖ τελικά πρέπει νά καταλήγει ἡ ἀγάπη τῶν συζύγων: Στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ σκοπός τοῦ γάμου εἶναι σωτηριολογικός˙ ὁ ἕνας νά βοηθάει τόν ἄλλον γιά τήν σωτηρία του. Πόσο ὡραῖο εἶναι αὐτό πού ἔλεγε κάποια κυρία στήν προσευχή της μέ τόν σύζυγό της: «Κάνε μας, Χριστέ,ἀγαπώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο νά ἀγαπᾶμε Ἐσένα τόν Ἴδιο»!!!

Κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πάλι, κάπως διαφορετικόςεἶναι ὁ γάμος τώρα, μετά τήν πτώση, ἀπό ὅ,τι θα ἦταν στόν παράδεισο, πρίν ἀπό τήν πτώση. Ἄν, δηλαδή, δέν ἁμάρταναν οἱ πρωτόπλαστοι, θά ἐπολλαπλασιάζοντο μέν, θά ὑπῆρχε ἕνωση τῶν δύο φύλων, ἀλλά παρθενική, κατά τρόπο που ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ θά ὑπεδείκνυε.

Ἡ διδασκαλία αὐτή, πού λέγεται ἀπό πολλούς ἁγίους Πατέρες, στηρίζεται ἁγιογραφικά στό ὅτι τήν ἀναφορά περί τοῦ γάμου στήν Ἁγία Γραφή, μέ τήν ἔκφραση «Ἀδάμ ἒγνω Εὔαν τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί συλλαβοῦσα ἔτεκε Καΐν(4,1), τήν ἔχουμε ἀμέσως μετά τήν πτώση,ἀμέσως μετά τήν ἔξοδο τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τόν παράδεισο.

Ὡς ἐν παρόδῳ δέ ἐδῶ,ἄς παρατηρήσουμε ἀπό τό χωρίο αὐτό, ὅτι τήν ἕνωση τῶν συζύγων ἡ Γραφή τήν ἐκφράζει ἀπό τήν ἀρχή μέ τό ρῆμα «γιγνώσκω» («ἔγνω Ἀδάμ Εὔαν τήν γυναῖκα αὐτοῦ»), γιατί δέν τήν θεωρεῖ ὡς σωματική μόνο ἕνωση, ἀλλά ὡς ψυχοσωματική.

Ἐπανερχόμενος λέγω: Τό ὅτι ὁ γάμος μέ τήνσημερινή του ἔννοια ἦλθε μετά τήν πτώση, αὐτό, γιά μᾶς πού ζοῦμε μετά τήν πτώση, σημαίνει ὅτι ὁ γάμος μᾶς εἶναι ἡ φυσική κατάσταση, ἐνῶ ἡ παρθενία μᾶς εἶναι ἡ ὑπερφυσική κατάσταση.

Ὅποιος,λοιπόν, παρθενεύει δέν ἀκολουθεῖ τήν φυσική ὁδό, ἀλλά σημαίνει ὅτι αὐτός ἔχει μιά εἰδική κλήση ἀπό τόν Θεό, πού τοῦ δημιουργεῖ ἕναν ἄλλο ἔρωτα, θεῖο ἔρωτα,ἤ, γιά νά τό πῶ διαφορετικά, αὐτόν πού τόν καλεῖ ὁ Θεός γιά τήν ὁλότελα ἀφιερωμένη σ’ Αὐτόν παρθενική ζωή, τοῦ δίνει καί τήν Χάρη Του, πού τόν ἐνδυναμώνει νά κάνει αὐτό τό ἅλμα εἰς ὕψος καί νά ὐπερπηδήσει τό φράγμα τῆς πτώσεως· νά ὑπερπηδήσει τό φυσικό καί νά πετύχει τό ὑπερφυσικό.

Γιατί,πραγματικά, ὅπως εἶναι λογικό, γιά νά νικήσει κανείς τό φυσικό χρειάζεται τήν παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ. Ὅπως ὡραῖα τό λέγει ὁ ἄγιος Ἰωάννης τῆς Κίμακος,«ὅπου φύσεως ἧττα γέγονεν, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!!

Ὄχι ἡ τεκνογονία ἀποκλειστικός σκοπός τοῦ γάμου

Ὅπως φαίνεται ἀπό τά παράνω καί ὅπως τό καταλαβαίνουμε, ἡ ἕνωση τῶν συζύγων, αὐτό, δηλαδή, πού καλοῦμε γάμο, γίνεται ἀπό ἀγαπητική ὁρμή˙ γίνεται γιά νά χαρεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο, γιά νά φανεῖ ὅτι ὁ ἕνας δἐχεται τόν ἄλλο καί δέ γίνεται ἁπλᾶ μέ τήν σκέψη νά κάνουν παιδιά. Θέλω νά πῶ μέ αὐτό ὅτι δέν ἀποτελεῖ ἡ τεκνογονία τόν ἀποκλειστικό σκοπό τοῦ γάμου. Ἄν ἐρωτήσουμε,γιά παράδειγμα, κάποια, γιατί παντρεύτηκε τόν ἄνδρα της, θά μᾶς ἀπαντήσει ὅτι τόν παντρεύτηκε γιατί τόν ἀγάπησε καί ἤθελε νά ἑνώσει τήν ζωή της μαζί του καί ὄχι γιατί ἤθελε νά κάνει μέ αὐτόν παιδιά.

Ὡς ἀποκλειστικό σκοπό τοῦ γάμου τήν τεκνογονίαν τήνθεωροῦσαν οἱ σύγχρονοι τοῦ προφήτου Μαλαχίου Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καί γι’αὐτό ἐγκατέλειπαν τήν γυναίκα τους, ὅταν ἀποκτοῦσαν μαζί της παιδιά, ἀφοῦ ἐκπληρώθηκε μέ τήν τενογονία τους ὁ σκοπός τοῦ γάμου, ὅπως ἐσφαλμένα αὐτοί τόν καθόριζαν ὡς ἀποκλειστικό σκοπό.

Ἐναντίον αὐτῆς τῆς ἐσφαλμένης τοποθετήσεως τοῦ γάμου ἐπιτίθεται ὁ προφήτης Μαλαχίας δίδοντας μιά σπουδαία, σπουδαιότατη θεολογική διδασκαλία γιά τό θέμα μας, τόν γάμο καί τήν τεκνογονία. Στούς Ἰουδαίους πού καθόριζαν ὡς σκοπό τοῦ γάμου τήν τεκνογονία –καί γιά αὐτό ἐγκατέλειπαν τήν γυναίκα τους μετά τήν ἀπόκτηση παιδιῶν- ὁ προφήτης ἐπεμβαίνει καί λέγει:

2,14 « Ὁ Γιαχβέ ὑπῆρξε μάρτυρας, μεταξύ σοῦ καί τῆς γυναίκας τῆς νεότητός σου, πρός τήν ὁποία ἐσύ ἐφέρθηκες ἄπιστα, ἐνῶ αὐτή εἶναικοινωνός (σύντροφος) σου καί γυναίκα τῆς διαθήκης σου15 Δέν ἔπλασε διαφορετικός (Θεός) τήν γυναίκα, ἀλλά αὐτή ἔγινε μέ τό ὑπόλοιπο τοῦ ἐμφυσήματος(τοῦ Θεοῦ).Ἐσεῖς ὅμως λέγετε: Τί ἄλλο ζητάει ὁ Θεός παρά σπέρμα;»

Ἄς σχολιάσουμε γιά λίγο τήν περικοπή αὐτή γιά νά δοῦμε τήν περί γάμου ὡραία διδασκαλία τοῦ προφήτου Μαλαχίου, πού μᾶς ἔρχεται ἀπό μακρυα, ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, αἰώνων βάθη:

Ὁ ἄνδρας δέν πρέπει νά διαπληκτίζεται καί πολύ περισσότερο δέν πρέπει νά χωρίζει ἀπό τή γυναίκα του,γιατί αὐτή εἶναι α) «γυναίκα τῆς νεότητός σου»(στιχ. 14).

Εἶναι γυναίκα πού ἀγάπησε ἀπό τήν νεότητά του μέ σφοδρή ἀγάπη, πού τήν ἐξέλεξε γιά σύζυγό του καί ἔζησε μέ αὐτήν πολύ. Εἶναι β) «κοινωνός» του (στιχ. 14), σύντροφός του.

Εἶναι γυναίκα μέ τήν ὁποία ὁ ἄνδρας ἔζησε μαζί της χαρές καί λύπες τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Εἶναι γ) «γυναίκα διαθήκης» (στιχ. 14), ἡ γυναίκα, δηλαδή, μέ τήν ὁποία ὁ ἄνδρας συνῆψε διαθήκη καί ἱερό συμβόλαιο, τό συμβόλαιο τῆς πιστότητος τοῦ γάμου.

Καί δέν πρέπει, τέλος, τό ἀνδρόγυνο νά χωρίζει, γιατί δ) «δέν ἐδημιούργησε ἄλλος» Θεός (στιχ.15) τόν ἄνδρα Ἀδάμ καί ἄλλος τήν γυναίκα Εὔα.Ἀφοῦ, λοιπόν, ἔχουν τόν ἴδιο δημιουργό Θεό, πρέπει γι’ αὐτό νά εἶναι καί περισσότερο ἀγαπημένοι. Καί μάλιστα νά σκεφθεῖ κανείς, ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι«ὑπόλειμμα τοῦ ἐμφυσήματος» τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέγει στήν συνέχεια ὁ στίχος μας.

Δηλαδή, ὅπως τό διαβάζουμε στό Γεν. 2,7, ὁ Θεός μέ τό φύσημά του ἔδωσε ψυχή στόν ἄνθρωπο Ἀδάμ. Κατά τόν στίχο μας ἐδῶ, μέ τό φύσημα ἔγινε ὁ ἄνδρας καί μέ τό «ὑπόλειμμα τοῦ ἐμφυσήματος» τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἡ γυναίκα. Ἔτσι τονίζεται ἔντονα ἡ στενή σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας στόν γάμο.

Ἀλλά ἄς ἔρθουμε στό θέμα μας: Στά ἰσχυρά αὐτά λόγια τοῦ προφήτου Μαλαχίου οἱ σύγχρονοι του Ἰουδαῖοι, πού χωρίζουν τίς γυναῖκες τους, ἀπαντοῦσαν ὠμά:

«Τί ἄλλο, παρά σπέρμα ζητάει ὁ Θεός;»(στιχ. 15)

Αὐτοί σάν σκοπό τοῦ γάμου τοποθετοῦσαν τήν τεκνογονία μόνο κι ἔτσι ἐγκατέλειπαν τήν γυναίκα τους, ἀφοῦ ἐξεπλήρωναν μέ αὐτή τόν μοναδικό σκοπό τοῦ γάμου, τήν τεκνογονία. «Σπέρμα μόνο», φώναζαν, παιδιά δηλαδή ζητάει ὁ Θεός. Καί ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Θεοδώρητος, «πολυπαιδίας κήδεσθαι τόν Θεόν», ἔλεγαν.

Στήν Καινή Διαθήκη ἐρχόμενος, γιά νά ὑποστηρίξω ὅτι δέν εἶναι ἡ τεκνογονία ὁ μοναδικός σκοπός τοῦ γάμου, θά ἀναφερθῶ στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος συνιστᾶ τόν γάμο καί στήν «ὑπέρακμο», στήν γυναίκα, δηλαδή, πού ἔχει περάσει τά χρόνια τῆς γονιμότητας καί ἄρα δέν μπορεῖ νά τεκνοποιήσει (βλ.Α΄ Κορ. 7,36).

Πραγματικά, ἄν ἡ τεκνογονία ἀποτελοῦσε τόν κύριο σκοπό τοῦ γάμου, ἂν, δηλαδή, ὁ γάμος γίνεται μόνο γιά τήν τεκνογονία, τότε, γιατί νά προχωρήσει ἡ Ἐκκλησία στήν τέλεσητοῦ ἱεροῦ μυστηρίου γιά ἕνα ζεῦγος, θά ἔπρεπε νά εἶναι βεβαία ἰατρικῶς ἐκ τῶν προτέρων ὅτι δύναται τό ζεῦγος αὐτό νά γεννήσει παιδιά. Δέν συμβαίνει ὅμως αὐτό. Πατερικές μαρτυρίες γιά τό θέμα μας ὑπάρχουν πολλές. Λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου παραθέτω σέ μετάφραση αὐτή μόνο τήν περικοπή τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Λέγει ὁ ἅγιος πατέρας:

«Ὁ γάμος ὁρίστηκε καί γιά τήν τεκνογονία,ἀλλά πολύ περισσότερο ὁρίστηκε γιά νά ἱκανοποιήσει τήν σαρκική ἐπιθυμία. Καί σ’αὐτό ἐπικαλοῦμαι γιά μάρτυρα τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού λέγει: Γιά νά ἀποφεύγεται τήν πορνεία κάθε ἄνδρας ἄς ἔχει τήν δική του γυναίκα καί κάθε γυναίκα ἄς ἔχει τόν δικό του ἄνδρα».(Α΄ Κορ. 7,2)

Συνιστᾶ τόν γάμο γιά νά ἀποφεύγεται ἡ πορνεία, καί δέν τόν συνιστᾶ γιά τήν τεκνογονία. Καί ἀκόμη ὁ Ἀπόστολος συνιστᾶ νά σμίγουν τά ἀνδρόγυνα ὄχι γιά νά γίνουν πατέρες πολλῶν παιδιῶν, ἀλλά γιατί; «Γιά νά μήν πέφτουν σέ πειρασμούς τοῦ σατανά»(Α΄Κορ. 7,5). Καί πιό κάτω δέν λέγει «ἄν ἐπιθυμοῦν τά παιδιά» ἀλλά τί; «Ἄν δέν μποροῦν νά μείνουν ἐγκρατεῖς, ἄς πανδρευτοῦν»(Α΄Κορ. 7,9)».

Ἡ περικοπή αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι πολύ σαφής καί δέν δέχεται παρερμηνεῖες. Σαφέστατα ὁ ἅγιος πατέρας δέν καθορίζει τήν τεκνογονία ὡς κύριο σκοπό τοῦ γάμου.

Ἐπιθυμῶ νά ἀναφέρω καί μία ὡραία σχετική περικοπή τοῦ Καθηγητοῦ κ. Γεωργίου Μαντζαρίδου ἀπό τό ὑπέροχο σύγγραμά του, Χριστιανική Ἠθική, τό γραμμένο μέ πνεῦμα αὐστηρά ὀρθόδοξο:

«Τά πλαίσια γιά τήν κανονική ἐκδήλωση τοῦ φυσικοῦ ἔρωτα τοῦ ἀνθρώπου προσφέρει ὁ γάμος. Σύμφωνα μέ τήν χριστιανική διδασκαλία ὁ γάμος ἀποτελεῖ κοινωνία προσώπων, πού ἔχει ὡς κύριο σκοπό τήν ἀμοιβαία συμπλήρωση καί τελείωσή τους. Ἡ θέση αὐτή εἶναι βασική. Γι’αὐτό καί ἀπό τήν ἀποδοχή ἤ τήν ἀπόρριψή της προσδιορίζονται καί οἱ ἀπαντήσεις πού δίδονται σέ ἐπί μέρους ζητήματα τοῦ γάμου καί τῆς ἔγγαμης ζωῆς.

Ἔτσι π.χ.ἄν δεχθεῖ κανείς ὅτι ὁ κύριος σκοπός τοῦ γάμου δέν εἶναι ἡ προσωπική τελείωση,ἀλλά ἠ τεκνογονία, πρέπει νά θεωρήσει καί ὡς ἀνυπόστατο κάθε γάμο πού δέν ἔχει ὡς συνέπεια τήν γέννηση παιδιῶν ἀπό ἐνδεχόμενη στειρότητα τῶν συζύγων.

Οὔτε ὅμως ἡ Ἐκκλησία οὔτε ὁ κοινός νοῦς δέχεται κάτι τέτοιο.

Ἄλλωστε ἡ θεώρηση τῆς τεκνογονίας ὡς κυρίου σκοποῦ τοῦ γάμου σημαίνει οὐσιαστικά περιορισμό τοῦ νοήματός του μέσα στά πλαίσια τῶν σαρκικῶν σχέσεων τῶν συζύγων, πράγμα πού δέν συμβιβάζεται μέ τήν χριστιανική ἀντίληψη γιά τόν γάμο.

Ἡ ἄποψη ὅτι ὁ σκοπός τοῦ γάμου ταυτίζεται μέ τήν τεκνογονία θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ἀνάλογη μέ τήν ἄποψη ὅτι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ταυτίζεται μέ τήν παραγωγή ἀγαθῶν.

Καί εἶναι βέβαια ἀναμφισβήτητο ὅτι ὅλα αὐτά καταξιώνουν τόν ἄνθρωπο καί κάνουν περισσότερο αἰσθητή καί καρποφόρο τήν παρουσία τουμέσα στόν κόσμο, δέν ἐξαντλοῦν ὄμως καί τόν σκοπό τῆς ὑπάρξεώς».

Δέν εἶναι, λοιπόν, ἡ τεκνογονία ὁ ἀποκλειστικός σκοπός τοῦ γάμου, εἶναι ὅμως ὁ γλυκός καί θαυμαστός καρπός του, ὅπου ὁ Θεός τόν παρέχει, διότι ὁ Θεός δίδει τήν κύηση ( Α. Βασ. 1, 19. 27. Ρούθ 4,13).

Πρέπει δέ τά ἀνδρόγυνα νά γνωρίζουν τόν θεολογικό λόγο καί τήν πνευματική ἀξία τῆς τεκνογονίας, γιά νά κάνουν συνειδητά καί ὄχι ἀσυνείδητα τό θεῖο αὐτό ἔργο τους.

Νά γνωρίζουν, δηλαδή, ὅτι γεννώντας παιδιά φέρνουν εἰκόνες τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο∙

ὅτι μέ τήν τεκνογονία τους αὐξάνεται ἡ Ἐκκλησία, γιατί τά γεννώμενα παιδιά τους γίνονται πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό, πρέπει οἱ γονεῖς νά δίνουν καλή παιδεία καί ἀνατροφή στά παιδιά τους.

Γιατί ἄν δέν γίνει αὐτό δέν ὠφελεῖ σέ τίποτα ἡ τεκνογονία τους. Δέν εἶπε ὁ Χριστός γιά τόν Ἰούδα καλύτερα νά μήν εἶχε γεννηθεῖ; Βλ. Ματθ, 26, 24.

Καί ὁ πλούσιος ἐκεῖνος τῆς παραβολῆς ἦταν παιδί πολύτεκνης οἰκογένειας˙ἕξι παιδιά εἶχε ὁ πατέρας τους, ἀλλά ὅλα κατέληξαν στόν τόπο τῆς βασάνου (βλ. Λουκ. 16, 28).

Πραγματικά, δέν ἔχει νόημα ἡ τεκνογονία καί ἡ πολυτεκνία, ἄν δέν ὑπάρχει εὐτεκνία καί καλλιτεκνία. Εἶναι πολύ ὡραῖος καί δυνατός αὐτός ὁ χρυσοστομικός λόγος: «Οὐ τό σπεῖραι ποιεῖ πατέρα μόνον, ἀλλά τό παιδεῦσαι καλῶς˙οὐδέ τό κυῆσαι μητέρα ἐργάζεται,ἀλλά τό θρέψαι καλῶς».

Ἐπίσης πρέπει νά κατανοοῦμε τά ἀνδρόγυνα ὅταν μᾶς λέγουν ὅτι ἡ ἀπόκτηση ἑνός ἐπί πλέον παιδιοῦ θά τούς ἐπιδεινώσει κάποια ὑπάρχοντα προβλήματά τους. Τήν τεκνογονία θά πρέπει νά τήν ἀποφασίσει ἐλεύθερα μόνο του τό ἀνδρόγυνο μέ ὑπολογισμό καί τῆς καταστάσεώς του καί τῶν προβλημάτων του. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει κάπου: «Τά μέν ἄνω (στόν οὐρανό) μόνον τοῦ Θεοῦ, τά δέ κάτω ( τά ἐπίγεια) καί ἡμῶν».Πρέπει, δηλαδή ὁ ἄνθρωπος νά προϋπολογίζει ὅσο καλύτερα μπορεῖ τίς πράξεις του, γιατί διαφορετικά θά ἐμπλακεῖ σέ ποικίλους πειρασμούς. Ὁ χριστιανός ὑπακούει στόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλωσιώτου: «Μή πέραν τῆς φύσεως, μηδ΄ ἔξω τοῦ μέτρου».

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λέγει καθαρά ὅτι «ἡ γυνή σωθήσεται διά τῆς τεκνογονίας»( Α΄ Τιμ. 1,15).

Ἀλλά ἄν πραγματικά ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ἀποστόλου ὁμιλεῖ γιά τεκνογονία καί πολυτεκνία, τότε θά τόν ἐρωτήσουμε μαζί μέ τόν ἅγιο Νικόδημο τόν ἀγιορείτη:

«Τί δέ ἔχουν νά γένουν οἱ ἀνύπανδρες καί παρθένες γυναῖκες, ὦ μακάριε Παῦλε; Τί δέ νά κάνουν οἱ στεῖρες,ὅπου δέν γεννοῦν τέκνα; Ἆραγε ἠμποροῦν νά σωθοῦν καί αὐτές, ἀλλά εἶναι ἀπωλεσμένες, γιατί δέν ἔχουν τέκνα;»

Ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος ἑρμηνευτής, ἁγιορείτης πατήρ καί ὅπως πραγματικά ἔτσι φαίνεται ἀπό τήν συνάφεια τοῦ κειμένου, τό «διά τῆς τεκνογονίας» ἑρμηνεύεται «διά τῆς τεκνοτροφίας» καί ὄχι «διά τῆς πολυτεκνίας». Προηγουμένως (εἰς Α΄ Τιμ. 1,12) ὁ Ἀπόστολος ἀπηγόρευσε στήν γυναίκα νά διδάσκει στήν Ἐκκλησία, ἀλλά «παρηγορεῖ τώρα αὐτήν γιά τό ἐμπόδιο αὐτό», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος, καί τῆς λέγει ὅτι ἔχει τέτοιο διδακτικό ἔργο νά κάνει, ἀναγκαῖο γι΄ αὐτήν, ἔργο πού θά τήν σώσει:

Νά διδάσκει τά παιδιά της.

«Σωθήσεται διά τῆς τεκνογονίας»! Θά εἶναι ὅμως καλύτερα νά ἑρμηνεύσουμε τόν λόγο αὐτόν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀναφέροντάς τον στήν Παναγία.

Προηγουμένως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλοῦσε γιά τήν κατωτέρα θέση τῆς γυναίκας ἀπό τόν ἄνδρα. Ἀλλά τώρα μέ τήν τεκνογονία τῆς Παρθένου Μαρίας τό γένος τῶν γυναικῶν ἔλαβε τήν ἰσοτιμία του πρός τό ἀνδρῶο γένος. Παλαιός ἑρμηνευτής λέγει ἐπί τοῦ λόγου τοῦ Ἀποστόλου«ἡ δέ γυνή σωθήσεται διά τῆς τεκνογονίας»: «Σώζεται τό γυναικεῖο γένος καί πᾶσα δέ ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις , διά τοῦ ἐκ τῆς Θεοτόκου κατά σάρκα τικτομένου Χριστοῦ».

Τοῦ ἀρχιμ. Ἰερεμία Φούντα

Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν

νῦν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως

 

πηγή http://en-ypomoni-akymanto.blogspot.gr/