Ασωτος Υιός

Giannos WU – Άσωτος υιός

Πατέρα, εσύ που βρίσκεσαι ψηλά στον ουρανό, ευλογημένο να ναι πάντα το όνομά σου

Αν έλθει η βασιλεία σου στην γη, όπως είναι και στον ουρανό ξέρω ότι θα γίνει μόνο το θέλημά σου

Σε όλη μου την ζωή είμαι μακριά σου και ξέρω ό,τι έχω στην ζωή μου είναι δικά σου

Γι’αυτό λέω στον εαυτό μου στάσου, τι θα γίνει την μέρα που θα βρεθώ

για να κριθώ μπροστά σου

Δεν έχω κάνει τίποτα σωστό, Πατέρα δεν έχω πάνω μου τίποτα καλό

για να σωθώ

Ό,τι μου είπες να κάνω ποτέ δεν το έχω κάνει  κι ό,τι μου απαγόρευσες το έχω παρακάνει

Ποτέ δεν έχασα ευκαιρία για αμαρτία, πόσες φορές σε σταύρωσα χωρίς αιτία

ένοχος χωρίς δικαιολογία

Η καρδιά μου μολυσμένη, στα βάθη μου αιχμαλωτισμένη πονεμένη, στερημένη

Το στόμα μου είναι σαν τάφος και η γλώσσα μου σαν φτυάρι, όσο πιο πολύ μιλώ τόσο πιο πολύ με θάβει

πιο βαθιά στην κόλαση που έφτιαξα μόνος, και την καρδιά μου νίκησε το μίσος και ο φθόνος

Νιώθοντας χαμένος, όμως γνωρίζοντας ότι ο μόνος τρόπος για να σωθώ

είναι γυρίζοντας πίσω σε σένα

Και για ό,τι έκανα μετανοώ. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί αλλά ο πρώτος είμαι εγώ

 Ρεφραίν

Όπως τον άσωτο γιο πίσω σε σένα επιστρέφω

Ζητάω έλεος, το βλέμμα μου σε σένα στρέφω

Σε όλη μου την ζωή είμαι μακριά σου

Συγχώρεσε με ουράνιε Πατέρα και πάρε με κοντά σου

 

Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ, σκέφτομαι, τα λάθη μου μετρώ

Το παρελθόν μου ερευνώ το κάθε λάθος μελετώ, υπερηφάνεια, εγωισμό, καινοδοξία, φιληδονία, θυμό

Κρίνοντας άλλους, ξεχνώντας ότι κι εγώ θα κριθώ μήπως θα καταφέρω έγκαιρα να λυτρωθώ

Είμαι αδύνατος, θα νικηθώ, βοήθησε με συ Πατέρα, γιατί εγώ από μόνος δεν μπορώ

Στα αδέλφια μου δεν ήμουνα ποτέ σωστός αδελφός, στους γονείς μου δεν ήμουνα ποτέ σωστός υιός

Στους φίλους μου δεν ήμουνα ποτέ φίλος σωστός, ούτε στην εκκλησία σου ένας καλός χριστιανός

Σαν αιχμάλωτος πολέμου, νικημένος, Θεέ μου μίλησε μου, συγχώρεσέ μου τα λάθη

Και φώτισέ μου το σκότος που με κρατάει μακριά σου, θα έδινα τα πάντα για να βρεθώ για λίγο στην αγκαλιά σου

Προσπαθώντας με στίχους να κάνω κόσμο να ξυπνήσει, ξέχασα ότι κι εγώ ακόμα κοιμάμαι

Προσπαθώντας να φέρω λίγο κόσμο κοντά σου, ενώ κι εγώ μόνο στις δύσκολες στιγμές σε θυμάμαι

Νιώθοντας χαμένος, όμως γνωρίζοντας, ότι ο μόνος τρόπος για να σωθώ είναι γυρίζοντας πίσω σε σένα

Και για ό,τι έκανα μετανοώ, όλοι είμαστε αμαρτωλοί αλλά ο πρώτος είμαι εγώ

Ρεφραίν (x4)

Η Συνείδηση

Στίχοι :Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική:Κώστας Χατζής

Θα σας μιλήσω για την συνείδησή μουΗ οποία τα βράδια με συγχύζει
Χθες το βράδυ με τάραξε πάλι
Μετά από τόση κούραση που είχα
Μόλις έγειρα να πάρω τον ύπνο του δικαίου
Να τη αυτή ήρθε
Της λέω: Ο, τι έχεις να μου πεις
Πες το μου σε δυο λεπτά γιατί έχω να κοιμηθώ
άλλωστε τι να μου πεις;
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι
εγώ είμαι ένα ανθρωπάκι
Ανθρωπάκι είμαι, ανθρωπάκι
Αφού δεν πειράζω κανέναν
Μόνο την δουλειά μου κοιτάωΑλλά μόλις είπα έτσι αυτή γέλασε
Γέλασε έτσι ειρωνικά
Μου λέει: το πιστεύεις αυτό που λες;
Λέω βεβαίως το πιστεύω
Λέει έμαθα ότι στην δουλειά σου
είσαι μέγας και τρανός
Λέω δεν βαριέσαι, το κατά δύναμη
Εκεί βγάζουμε πέντε δεκάρες
Λέει τα χιλιάρικα εσύ τα λες δεκάρες;
Λέω γιατί εσύ είσαι η εφορία;
Όχι μου λέει, αλλά απλώς σου θυμίζω
που έλεγες κάποτε ότι το άτιμο το χρήμα
Δεν το θέλω δεν το υπολογίζω
Δεν το κάνω δεν το φτιάχνω
Κάτι τέτοια που έλεγες
Ε, καλά, μπορεί να έλεγα
Αλλά τώρα σε παρακαλώ
να μ’ αφήσεις ήσυχο γιατί θέλω να κοιμηθώ
Λέει πριν σ’ αφήσω
Θα σου κάνω δύο ερωτήσεις
Λέω ωραία ακούω την πρώτη
Λέει είσαι καλός Χριστιανός;
Λέω είμαι καλός είμαι
Λέει έχεις και πλούσια τα ελέη
ναι έχω έχω έχω
έχεις λέει, και γκαρνταρόμπα
λέω έχω
λέει ο Χριστός που είπε ο έχον δύο χιτώνες
λέω μην το παιδεύεις ξέρω που το πας
αλλά ο Χριστός μίλησε για χιτώνες
δεν μίλησε για κοστούμια
λέει έχεις φάει;
Λέω βεβαίως έχω φάει
Όλοι εμείς οι άνθρωποι
πρώτα τρώμε και μετά κοιμόμαστε
Βέβαια μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος είναι αδιάθετος
Ή οι κυρίες που κάνουν δίαιτα για να είναι πιο σέξι
Μου λέει δεν ντρέπεσαι;
Λέω να ντραπώ που θέλουν οι κυρίες
να `ναι πιο σέξυ;
Λέει δεν ξέρεις ότι πεινάνε εκατομμύρια στον κόσμο;
Ωραία άμα πεινάνε να δουλέψουνε να φάνε
Λέει δεν ξέρεις ότι πεθαίνουνε χιλιάδες την μέρα
γιατί δεν έχουν ούτε το `να ούτε τ’ άλλο
Λέω ωραία και τι θέλεις να κάνω δηλαδή
Να ταϊσω αυτά τα εκατομμύρια;
Ας ενδιαφερθούν τα κράτη
Το κάθε κράτος
Αλλά θα μου πεις, ένα κράτος
θα κοιτάξει πρώτα αυτούς του ψωμολίμηδες;
Όχι ένα κράτος θα κοιτάξει πρώτα την άμυνά του
Τανκς, αεροπλάνα, πλοία, σφαίρες και τέτοια
Γιατί, απ’ τους αρχαίους καιρούς
τα κράτη εξασφαλίζουν πρώτα τους εχθρούς
Και μετά τους φίλους
Και λέει ποιος είναι ο πολιτισμός σας;
Να σκοτώνει ο ένας τον άλλον;
Γιατί όταν έχεις όπλο κάτι πρέπει ν το κάνεις

Έτσι με βασανίζει τα βραδάκια η συνείδησή μουΜου κάνει τέτοια παιγνιδάκια
Αλλά συνείδηση στον κόσμο
Έχουν μόνο τ’ ανθρωπάκια
Πού να πάνε να την βρούνε
Την συνείδηση τα κράτη;
Δεν τα λέει μόνο σε μένα
Όταν πάω να κοιμηθώ
Τα λέει και σε εκείνον και σ’ αυτήν
Μα σηκώνουμε τους ώμους
Και της λέμε δεν βαριέσαι;
Μήπως θα σώσω εγώ αυτόν τον κόσμο;Ένα μόνο που μας νοιάζει
Είν’ το πορτοφόλι
Τη συνείδησή μας στ’ άλλα
ήσυχη την έχουμε όλοι

Ευχαριστώ την αδελφή μου και συνάδελφο Ε.Ζ. που μου έδειξε το τραγούδι.