Χριστέ μου συγνώμη...

                             

Δεν σε κρεμάσαμε μια φορά
Σε κρεμάμε καθημερινά
Κάθε ώρα, κάθε λεπτό
Με τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας
Την αδιαφορία και τον εγωισμό μας...
Χριστέ μου συγνώμη..
Συγνώμη για την αναξιότητά μου
Την εγωκεντρική μου σκέψη
Που κλειδώνει κάθε αρετή στα βάθη της καρδιάς μου..
Χριστέ μου συγνώμη...
Συγνώμη που η διδασκαλία Σου κατήντησε γραφική ομιλία...
Ξεχάσαμε το νόημα... δεν το ζούμε... το πατάμε...
Συγνώμη που όντας φτωχός δίπλα μου Σε προσπέρασα...
Συγνώμη που δεν άκουσα την παραίνεσή Σου
Για αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση...
Χριστέ μου συγνώμη...
Με δάκρυα καρδιάς Σου ζητώ να με αναστήσεις...
Αμήν.

πηγή http://lllazaros.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2.html?spref=bl