...είναι ένας τόπος παράξενος......

αναμνήσεις από ένα ταξίδι στην Ελλάδα ......

Μέσα στο ρυθμό της μουσικής,
μέσα στα ζεστά,γεμάτα χρώματα του δειλινού,
στο ανάγλυφο ενός αγάλματος του Ερμή
και στο ζεστό φιλί της Αφροδίτης,
στο βραχνό χτύπο του αμονιού
και στην αχνή μελωδία μιας μακρινής κυριακάτικης καμπάνας,
στη γεμάτη φλέβα του βουρκωμένου παιδιού
και βαθειά μέσα στις ρυτίδες της κυράς της Ρω,
στο ξανάσεμα του δρομέα
και στη μελωδία των αριθμών,
μέσα σε μια λέξη του ποιητή
και σε μια γραμμή που χάραξε ο αγιογράφος,
κάτω από έναν τρούλο του Μυστρά
και πάνω στο βράχο της Μονεμβασιάς,
εκεί που σμίγει η Δύση και η Ανατολή,
είναι ένας τόπος παράξενος,
κατοικεί ένας λαός μίζερου μεγαλείου,
ένας λαός τέτοιας ομορφιάς που ούτε κι ο ίδιος την έχει καταλάβει,
ένας λαός τόσης ευλογίας που και τον ίδιο τρομάζει.
Αυτή  τη γωνιά του κόσμου την κράτησαν οι θεοί για τον εαυτό τους....
εδώ σιγοκαίει η φλόγα που φωτίζει όλο τον κόσμο.

Δ.Κ.  καλοκαίρι του 1992