“Δέσποινα” του Σταμάτη Σπανουδάκη -τραγούδι αφιερωμένο στην Παναγία

 

Πηγή: anaplastiki.gr

αναδημοσίευση http://www.diakonima.gr/2013/11/30

 

Παράξενος βράχος ισορροπεί στο έδαφος!

Στην πόλη Μαχαμπαλιπουράμ ένας ογκώδης βράχος ισορροπεί στο έδαφος προκαλώντας το ενδιαφέρον ντόπιων και ξένων. Φαινομενικά αψηφά όλους τους νόμους και κανόνες της Φυσικής και παρόλη τη θέση του, σε κεκλιμένο επίπεδο, αλλά και τον όγκο του παραμένει ακούνητος στην ίδια θέση χωρίς να μετακινείται χιλιοστό.

Οι ντόπιοι ονομάζουν τον βράχο «Butterball» (σ.σ. μπάλα βουτύρου) και συνδέουν την ονομασία αυτή με έναν μύθο πολλών αιώνων. Σύμφωνα με την ινδουιστική μυθολογία ο Krishna είχε μεγάλη όρεξη για βούτυρο και ως παιδί κρυφά πήρε λίγο από το βάζο της μητέρας του… Ε, αυτό το βούτυρο έγινε ο βράχος που βλέπετε, διαμέτρου 5 μέτρων! Πλήθος κόσμου επισκέπτεται την περιοχή για να θαυμάσει αυτό το παράδοξο φαινόμενο και να απαθανατίσει τον γιγάντιο βράχο που δεν μετακινείται με τίποτα!

Μια έρευνα για τις εκτρώσεις, και απόδειξη της ότι είναι δολοφονία

το βρήκαμε εδώ http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?

 

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα τα τελευταία χρόνια είναι και αυτό των αμβλώσεων. Πολλές απόψεις, από αντίθετες ομάδες τίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για το αν είναι φόνος, αν η γυναίκα είναι ελεύθερη να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή θέλει.
Το κύριο όμως ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί, και από εκεί εξαρτώνται όλα είναι: Αν το έμβρυο είναι ανθρώπινη ζωή ή όχι. Από την απάντηση αυτή εξαρτάται η στάση της Ηθικής έναντι των εκτρώσεων.
Εδώ θα αναλύσουμε ενδελεχώς το θέμα, και θα αποδείξουμε -όχι εμείς- αλλά οι επιστήμονες και οι ειδήμονες ότι η έκτρωση είναι φόνος.
Σήμερα στην εποχή μας, στην εποχή του Ορθολογισμού ζητείται η γνώμη της επιστήμης. Όλα ξεκινούν και καταλήγουν στην επιστήμη.
Σε πολλά θέματα έχουμε την επιστήμη, αλλά και κάτι παρά πάνω από αυτή, τις διδασκαλίες της Εκκλησίας, της Θεολογίας, έχουμε υπερφυσικά φαινόμενα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύσει η επιστήμη και να δώσει απάντηση διότι δεν δύναται.
Στο συγκεκριμένο όμως θέμα -δυστυχώς για τους οπαδούς της εκτρώσεως- θα αποδείξουμε επιστημονικά, ότι η άμβλωση είναι δολοφονία, και μάλιστα μιας αθώας ύπαρξης, η οποία δεν έβλαψε κανένα.
Ας ξεκινήσουμε την έρευνά μας, λέγοντας τι λέγουν η Γενετική, Βιολογία, Εμβρυολογία για την άμβλωση.
Γενετική - Βιολογία - Εμβρυολογία
Το 1981, η υποεπιτροπή της Αμερικάνικης Γερουσίας, ζήτησε την γνώμη των κορυφαίων επιστημόνων. Οι εφτά εξ αυτών του Yale, Rosenberg, έθεσε το θέμα ως μεταφυσικό και θρησκευτικό, δηλαδή συμφώνησε αλλά με βάση την Θεολογία.
Η επιστήμη υποστηρίζει ότι την στιγμή κατά την οποίαν 23 χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου ενωθούν με τα 23 χρωμοσώματα του ωαρίου, δημιουργείται ένας νέος ανθρώπινος οργανισμός, διαφορετικός από τους γεννήτορες του. Το έμβρυο από την ηλικία του 1-1,5 μηνός, παρουσιάζει τα ανθρώπινα σωματικά χαρακτηριστικά. Στις 3 εβδομάδες το έμβρυο γίνεται μόνο 2,5 χιλιοστά μήκος, έχει τις καταβολές ματιών, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικής στήλης και καρδιάς. Η καρδιά του χτυπά ήδη, από την 18η μέρα. Μετά τους 2,5 μήνες δεν δημιουργείται κανένα νέο όργανο, απλώς αυξάνει ότι υπάρχει.
Ο dr. Ernest Huant λέγει: Το γονιμοποιημένο ωάριο, δεν είναι μία απλή κυτταρική μάζα. Είναι πλήρης ζωή μίας ανθρώπινης υπάρξεως.
Ο Ολλανδός βιοχημικός Schopping απέδειξε ότι, 48 ώρες μετά την γονιμοποίηση, μια νέα ζωή ερχόταν να προστεθεί σ' εκείνη του μητρικού οργανισμού.
To 1976, ένας Ιάπωνας απέδειξε την καθησυχαστική επίδραση μίας εγγραφής των χτύπων της καρδιάς στα ανήσυχα νεογέννητα. Ο σχετικός δίσκος είχε τεράστια επιτυχία (οι παραγωγοί του θησαύρισαν).
Πρόσφατη μελέτη δύο Αμερικανών ειδικών γιατρών -του ζεύγους Wilke- με τίτλο «ABORTION HOW IT IS», την οποίαν συνοδεύουν 30 έγχρωμες διαφάνειες λέγει: ότι με την έκτρωση φονεύεται ένα πλήρες αυξανόμενο ανθρώπινο ον, του οποίου η καρδιά χτυπά την 8η εβδομάδα (στην μαγνητοταινία ακούγονται οι χτύποι).

Οπαδοί της Έκτρωσης
Οι οπαδοί της εκτρώσεως παρασιωπούν ότι η έκτρωση καταστρέφει ένα ανθρώπινο ον. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Grutfmaeher Προέδρου της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Οικογενειακού Προγραμματισμού. Το 1967 δημοσίευσε μία μελέτη υπέρ της νομιμοποιήσεως της εκτρώσεως, τηρώντας απόλυτη σιγή για το πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή. Το μειονέκτημα του κυρίου Προέδρου είναι ότι ο ίδιος αυτοδιαψεύσθηκε αφού είχε το 1933 εκδόσει ένα βιβλίο στο οποίο αναγνώριζε την σύλληψη σαν την αρχή της ανθρώπινης ζωής.
Οι οπαδοί της νομιμοποιήσεως των εκτρώσεων και στα κράτη που δεν έχουν αποποινικοποιηθεί, αντελήφθησαν ότι δε μπορούν να στηρίζονται στο «μη ανθρώπινο» του εμβρύου, και δημιούργησαν άλλη επιχειρηματολογία: Δηλαδή ότι το έμβρυο δεν είναι ανθρώπινη ζωή ποιότητας που να αρχίζει να ζει...
Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, πρέπει να αρνηθούμε το δικαίωμα της ζωής και στο νεογέννητο και στο καθυστερημένο παιδί. Άρα και ο φόνος του νεογέννητου δεν πρέπει να θεωρείται φόνος.
Οι φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι:
Πρώτον, κάθε γυναίκα δικαιούται, «να εξουσιάζει το σώμα της». Η έκτρωση όμως καταστρέφει έναν άλλο άνθρωπο. Ένα άλλο αυτεξούσιο ον. Η ζωή ανήκει στον άνθρωπο που την έχει, δηλαδή στο έμβρυο και όχι σ' εκείνη μέσω της οποίας αναπτύσσεται δηλαδή της μητέρας.
Δεύτερον, αν οι αμβλώσεις αποποινικοποιηθούν, θα σταματήσουν οι παράνομες εκτρώσεις. Στο Δημογραφικό Συνέδριο του Βελιγραδίου το 1966, υπολογίσθηκε ότι γίνονται παγκοσμίως τον χρόνο 30.000.000 εκτρώσεις. Από αυτές τα 29.000.000 είναι παράνομες παρόλο που δεν υπήρχε ποινική δίωξη στα κράτη όπου γίνονταν, και μόνο το 1.000.000 έγινε για θεραπευτικές περιπτώσεις.
Τρίτον, υποστηρίζουν ότι πολλές φορές η εγκυμοσύνη, εγκυμονεί τρομερούς κινδύνους για την υγεία της γυναίκας, άρα η αποφυγή της γέννησης θα εξασφαλίσει στη σύζυγο άκρα υγεία και μακροβιότητα.
Η έκτρωση δημιουργεί τρομερά προβλήματα, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά, π.χ. Φλεγμονή γεννητικών οργάνων, θρομβοφλεβίτιδες, στείρωση, χαλάρωση στομίου. Πολλές φορές επέρχεται και ο θάνατος.
Αλλά και οι επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία είναι τεράστιες. Πολλές παθαίνουν σοβαρά προβλήματα ψυχοπάθειας. Είναι αποδεδειγμένο ότι τις περισσότερες φορές που παρουσιάζονται ψυχικές διαταραχές και ψυχοπάθειες, πίσω υπάρχει ένας γυναικολόγος και μία έκτρωση. Το 30% της ψυχικής τους υγείας γίνεται ψυχοπαθητικό.
Τέταρτον, κακό για την γυναίκα σωματικά δεν είναι μόνο η άμβλωση, αλλά και η παρεμπόδιση της συλλήψεως, γνωστή υπό το όνομα «νεομαλθουσιανισμός». Ο Malthus, Άγγλος οικονομολόγος υποστήριξε ότι η αύξηση του πληθυσμού της γης είναι μεγαλύτερη από την απόδοση του εδάφους σε τρόφιμα. Άρα πρέπει να περιορισθεί ο αριθμός των γεννήσεων, με την αποχή των γεννήσεων ή με την εξόντωση του προϊόντος. Κατά τον Μαλθουσιανισμό μεταβάλλονται τα συζυγικά σπλάγχνα σε στείρα.
Ο dr. Sutherland, Άγγλος γυναικολόγος λέει: «Οι γυναικολόγοι κατόπιν παρατήρησης κατέληξαν ότι η αποφυγή συλλήψεως είναι αιτία νευρώσεως, νευρασθένειας και όγκων στη γυναίκα».
Πέμπτον, άλλη αιτία. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο γίνονται 400.000 αμβλώσεις, επομένως πρέπει να νομιμοποιηθούν. Αυτός δεν είναι λόγος για να νομιμοποιηθούν οι αμβλώσεις, διότι και πολλές κλοπές υπάρχουν, και φοροδιαφυγή και ναρκωτικά. Είναι πραγματικά γεγονότα αλλά είναι αδύνατο να υποστηριχτεί η νομιμοποίηση τους.
Έκτον, άλλοι μιλούν για νομιμοποίηση, διότι μιλούν για περιπτώσεις βιασμών. Οι περιπτώσεις βιασμού είναι ελάχιστες και δεν μπορούν ν' αποτελέσουν κριτήριο για νομιμοποίηση.
Έκτρωση και νόμος 821/1978
Στις 15/9/1978 νομιμοποιήθηκαν με προϋποθέσεις οι αμβλώσεις. Στο άρθρο 5 παρ. 3 του νόμου 821/1978 προβλέπεται: «Επιτρέπεται η άμβλωσις μέχρι και της 20ης εβδομάδος όπου ήθελον διαπιστωθεί σοβαρές ανωμαλίες του εμβρύου με αποτέλεσμα τη γέννηση παθολογικών νεογνών. Επίσης σε περιπτώσεις κινδύνου της ψυχικής υγείας της μητέρας, διαπιστωμένου όμως από ψυχίατρο που εργάζεται σε ίδρυμα δημοσίου δικαίου».
Μπορούμε να κατατάξουμε την παγκόσμια ισχύουσα Νομοθεσία σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:
α) Σε χώρες που μόνο σε περίπτωση κινδύνου της ζωής της εγκύου επέτρεψαν την έκτρωση.
β) Σε χώρες που την επιτρέπουν για ψυχοπαθολογικές αιτίες, καθώς επίσης και για ανθρωπιστικούς λόγους π.χ. Κύπρος (βιασμός).
γ) Στις χώρες όπου οι εκτρώσεις «είναι ελεύθερες» αν και σε καμμία χώρα ο νόμος δεν δίνει πλήρη ελευθερία.
Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα είναι 400.000 τον χρόνο. Δηλαδή κάθε χρόνο καταστρέφεται μία ολόκληρη πόλη όπως η Πάτρα. Στο μαιευτήριο «Αλεξάνδρα» στις 1000 γυναίκες, οι 374 είχαν κάνει από 1 ως 3 εκτρώσεις. Βρέθηκε δε μία γυναίκα με 45 εκτρώσεις!!!
Ο καθηγητής της Ψυχιατρικής και Γυναικολογίας Bernstein συνοψίζει την μαρτυρία του σε ειδική επιτροπή της Αμερικανικής Γερουσίας λέγοντας: «Δεν υπάρχουν ψυχιατρικές ενδείξεις για την θεραπευτική έκτρωση, διότι αυτή δεν είναι αποτελεσματική θεραπεία για την ασθενή και απλώς σκοτώνει μωρά».
Ο Ιπποκράτης, στον όρκο του λέγει: «Ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω».
Θέση της Εκκλησίας
Όλες οι θρησκείες δεν επικροτούν την άμβλωση. Η θέση της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας διατυπώνεται στην εγκύκλιο της 14/10/1937. Η ζωή δεν ανήκει στον επίγειο πατέρα ή μητέρα αλλά στον Θεό. Ρητή η εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις».
Η έκτρωση είναι φόνος. Οι σύζυγοι γίνονται παιδοκτόνοι αντί να είναι γονείς διότι υπηρετούν στη φθορά και τον θάνατο αντί να δίνουν στη ζωή.
Μπροστά στην έκτρωση
Ο άθεος Αμερικανός Καθηγητής NATHANSON που διαδραμάτισε κύριο ρόλο υπέρ της εκτρώσεως κάποια στιγμή μεταμελήθηκε και άλλαξε γνώμη. Παρουσίασε δε μια εικοσάλεπτη βιντεοταινία μιας πραγματικής εκτρώσεως ενός εμβρύου, 10 εβδομάδων. Ιδού η δραματική περιγραφή του ιδίου του NATHANSON:
«...όταν η άκρη του απορροφητήρα κτυπά τον αμνυακό σάκκο, το παιδί αναπηδά. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι επιθετικό γίνεται και αναπηδά μακριά. Τη στιγμή που το άκρο τον απορροφητήρα αρχίζει να κινείται το έμβρυο το καταλαβαίνει και αρχίζει να αναρριχάται στην κορφή της μήτρας. Μπορείς να δεις το στόμα του να ανοίγει σε μια σιωπηλή κραυγή, την καρδιά να επιταχύνει τον ρυθμό της, τα άκρα να κινούνται γρηγορότερα, το παιδί να γυρίζει ταχύτατα ακόμη και η αναπνοή να αυξάνεται. Το δράμα τελειώνει με τον διαμελισμό του παιδιού μπροστά στα μάτια σου».
Η ακαταμάχητη επίδραση μιας τέτοιας ταινίας φαίνεται να έχει επιδράσει πάνω στους ίδιους τους γιατρούς. Ο NATHANSON που έκανε ο ίδιος χιλιάδες εκτρώσεις και ήταν προετοιμασμένος τι θα δει, λέει, ότι αισθάνθηκε ναυτία όπως και ο γιατρός που έκανε την έκτρωση, όταν προς αυτήν είδε στην οθόνη τι ακριβώς έκανε. Ο τελευταίος δεν στράφηκε άλλη φορά στην οθόνη κατά την διάρκεια της έκτρωσης και με πολύ κόπο τον έπεισε ο NATHANSON να δει αργότερα την ταινία για να τον βοηθήσει στην περιγραφή. Τελικά ο γιατρός που έκανε την έκτρωση δεν δέχθηκε πια να αμβλώσει γυναίκα.
Δείτε εδώ το σχετικό θέμα με το βίντεο:
Πονάει το έμβρυο όταν του κάνουν έκτρωση;

Συνέπειες της εκτρώσεως
Οι συνέπειες της εκτρώσεως είναι οι κάτωθι:
1. Δημογραφικές.
Ένας τομέας νευραλγικός, ένας κίνδυνος που η Ελλάδα πρέπει να προσέξει πολύ. Κατέχουμε την Δεύτερη θέση περισσοτέρων εκτρώσεων μετά την Ιαπωνία. Οι στατιστικές για την Ελλάδα είναι τρομερά ανησυχητικές. Το 2000 μ.Χ. η Τουρκία θα έχει 60.000.000 πληθυσμό και η Ελλάδα 11.000.000.
2. Ενθάρρυνση της νεολαίας στην ανευθυνότητα.
Ενθαρρύνει την ανευθυνότητα της νεολαίας απέναντι στην «Νέα Ζωή» που είναι δυνατόν να προέλθει από την ανεξέλεγκτη σεξουαλική της δραστηριότητα.
3. Η εκμετάλλευση του εμβρύου.
Σε αρκετά κράτη έγιναν πειράματα με ζωντανά έμβρυα από εκτρώσεις με καισαρική τομή.
Χρησιμοποιούνται δε νεκρά έμβρυα σε βιομηχανίες καλλυντικών κυρίως στη Γαλλία. Ο Γερμανός βουλευτής της ΕΣΣΗΣ ΡΑΙΣΛΕΡ κατήγγειλε ότι σε ορισμένες κλινικές στη Γαλλία και Γερμανία πληρώνουν τις γυναίκες να κάνουν έκτρωση με καισαρική τομή και χρησιμοποιούν τα έμβρυα για πειράματα. Κατήγγειλε επίσης εμπόριο βρεφών για τις βιομηχανίες καλλυντικών.
Διεθνής αντιμετώπιση της εκτρώσεως
Βλέπουμε στις μέρες μας διαμαρτυρίες για την θανατική καταδίκη και αιτήσεις για να καταργηθεί η ποινή του θανάτου η οποία αφορά στο κάτω-κάτω έναν άνθρωπο ο οποίος έφταιξε. Ενώ οι ίδιοι άνθρωποι ζητούν με πάθος την νομιμοποίηση των εκτρώσεων για ένα αθώο άνθρωπο. Πώς ζητούν από τη μία μεριά θάνατο και από την άλλη ζητούν την κατάργηση του;
1. Η Διεθνής Κοινότητα καταδικάζει τις εκτρώσεις. Στις εργασίες της για τον πληθυσμό η Β' Διεθνής Συνέλευσις η οποία έγινε υπό την αιγίδα των Ηνωμ.. Εθνών λέει: «Καλούνται όλες οι Κυβερνήσεις αμέσως να λάβουν κατάλληλα μέτρα για να βοηθήσουν τις γυναίκες να αποφύγουν την έκτρωση, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να προτείνεται ως μέθοδος Οικογενειακού Προγραμματισμού».
2. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να χαράξει ένα πρόγραμμα για μείωση του αριθμού των εκτρώσεων.
3. Η Διακύρηξη του Ο.Η.Ε. για τα δικαιώματα του «παιδιού»: που επικυρώθηκε το 1949 «...το παιδί λόγω ελλείψεως φυσικής και διανοητικής ωριμότητος έχει ανάγκη ειδικής προστασίας, φροντίδας τόσο προ όσο και μετά τη γέννησή του...».
Οι πολιτισμένες χώρες ενδιαφέρονται πρώτα για τη μητρότητα και μετά για την άμβλωση. Ο ΜΙΤTERAN έδωσε 300.000 δρχ. για το τρίτο παιδί. Η Γερμανία δίνει 200.000 δρχ. στις εγκύους. Στην Ελλάδα δίνεται επίδομα στις οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί.
Είναι τραγικό ότι η Ελλάδα τη φορά αυτή κινδυνεύει από την Ελληνίδα. Ας κλείσουμε την έρευνα αυτή με μία ευχή.
Ναι στη δημιουργία της ζωής, όχι στη δολοφονία των ανυπεράσπιστων ατόμων. Των ατόμων εκείνων που δεν έχουν απολύτως καμμία δυνατότητα να αμυνθούν.

Κωνσταντίνου Δωρ. Μουρατίδου
Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: impantokratoros.gr

Θάνατος και πένθος στην ορθόδοξη θεολογία.mpg

Ο Θεός δεν προορίζει αλλά προγνωρίζει. Αυτοπροορίζομαι!

 

Αυτοπροορίζεσαι
«Λέμε ότι ο Θεός είναι παντογνώστης. Γνωρίζει τα πάντα. Τα παρελθόντα, τα παρόντα, και τα μέλλοντα. Επομένως ξέρει καλά και εκείνα που τα κάνη ο άνθρωπος στο μέλλον. Και η πρόγνωση του Θεού βγαίνει πάντοτε αληθινή. Αυτό δεν είναι δεσμευτικό της ελευθερίας του ανθρώπου; Μπορεί να κάνει διαφορετικά από εκείνα που γνωρίζει ο Θεός; “Ένα παράδειγμα, ο Θεός προείπε την προδοσία του Ιούδα. Και ο Ιούδας πράγματι πρόδωσε το Χριστό. Ήταν δυνατόν ο Ιούδας να κάνει διαφορετικά και να διαψεύσει την προδοσία του θεού; Βεβαίως όχι. Τότε που είναι η ελευθερία του ανθρώπου;»
Είναι ερωτήματα που θέτουν πολλοί. ‘Αν πράγματι ο πρόγνωση του Θεού εξαναγκάζει τον άνθρωπο χωρίς να το θέλη, τότε ο άνθρωπος έχει ευθύνη; Ασφαλώς όχι. Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι σωστό γιατί στηρίζεται σε λάθος συλλογισμό. Γιατί; Ο άνθρωπος δεν πράττει, δεν εξαναγκάζεται να πράξη, συμφώνα με την πρόγνωση του Θεού, αλλά ο Θεός προγνωρίζει σύμφωνα με τις πράξεις του ανθρώπου. Δηλαδή πράττει ο άνθρωπος όχι επειδή προγνωρίζει ο Θεός, αλλά προγνωρίζει ο Θεός, διότι θα πράξη ο άνθρωπος. Αν διαφορετικά έπραττε ο άνθρωπος, διαφορετική θα ήταν και η πρόγνωση του Θεού για αυτόν. Με άλλα λόγια αυτά που στο μέλλον εμείς ελεύθερα θα κάνουμε τα προγνωρίζει ο Θεός.
Ασφαλώς είναι δύσκολο να καταλάβουμε τη σχέση της προγνώσεως του Θεού και της ελευθερίας του ανθρώπου. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ο αστρονόμος παρακολουθεί τις τροχιές και τις ταχύτητες των αστέρων. Κάνει διάφορους υπολογισμούς και μας λέει, πως την τάδε ώρα ακριβώς, θα γίνη έκλειψη σελήνης. Και πράγματι γίνεται. Και το ερώτημα: Η έκλειψη έγινε επειδή την προείπε ο αστρονόμος ή την προείπε ο αστρονόμος επειδή θα γινόταν;
Δεύτερο παράδειγμα. Ο γιατρός παρακολουθεί την κατάσταση του αρρώστου. Βλέπει ότι η αρρώστια επιδεινώνεται, η κατάσταση χειροτερεύει απελπιστικά και ο γιατρός με τα δεδομένα που εχει λεει: Ο ασθενής είναι ζήτημα αν θα έχει δυο ημέρες ζωή. Και γίνεται έτσι. Λοιπόν θα πούμε, πως η αιτία του θανάτου ήταν η πρόγνωση του γιατρού; Η θα πούμε, πως αιτία της προγνώσεως του γιατρού ήταν η κατάσταση του αρρώστου;
Αυτό λοιπόν που σε περιορισμένα γεγονότα και σε περιορισμένα χρονικά όρια κάνει ο άνθρωπος, το κάνει ο άπειρος Θεός στον τέλειο βαθμό. Ο άνθρωπος φυσικά εχει μικρή δυνατότητα προγνώσεως και δεν αποκλείεται σε μερικές περιπτώσεις να πέσει έξω. Ο Θεός έχει άπειρη πρόγνωση χωρίς ποτέ η πρόγνωση του να αποτελή την αναγκαστική αιτία των πράξεων του ανθρώπου. Ο Ιούδας, όπως αναφέρει Πατέρας της Εκκλησίας, «ούκ επειδή προώρισται παρέδωκεν, αλλ’ επειδή παρέδωκεν προώρισται». Δηλαδή δεν παρέδωσε τον Χριστό, επειδή είχε προοριστεί από το θεό, αλλά αυτός ελεύθερα θα παρέδινε το Χριστό, για αυτό και προορίστηκε για το απαίσιο αυτό έργο.
Ο διάσημος ιεροκήρυκας Ηλίας Μηνιάτης χρησιμοποιεί μια εικόνα πολύ εκφραστική: «Αληθινά ο Θεός σε προβλέπει ή εις τον παράδεισον ή εις την κόλασιν, ‘αλλά μάθε από τούτο τι ακολουθεί. Εμείς όταν είμαστε εμπρόσθεν εις τον καθρέφτην, καθώς είμαστε έτσι φαινόμαστε. Αν είμαστε εύμορφοι, φαινόμαστε εύμορφοι, αν άσχημοι, άσχημοι. Τέτοιας λογής εμπρόσθεν εις την καθαρότατην πρόγνωσιν του Θεού, καθώς είμαστε έτσι φαινόμαστε, ή γραμμένοι με λαμπρούς χαρακτήρες εις το βιβλίον της ζωής, ή σημαδεμένοι εις το δυστυχές βιβλίον του θανάτου. Αν είμαστε δίκαιοι, εις τον χορόν των σωζόμενων δικαίων, αν είμαστε αμαρτωλοί εις το κατάλογον των κατακρίτων αμαρτωλών. Ο καθρέπτης εξομοιώνεται με την όψιν μας και την πρόγνωση του Θεού εξομοιώνεται με την προαίρεση μας. Είναι νόημα του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης: “ ‘Η δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις ταῖς ἡμετέραις διαθέσεσιν ἐξομοιοῦται͵ οἷά περ ἂν τὰ παρ΄ ἡμῶν ᾖ͵ τοιαῦτα ἡμῖν ἐκ τῶν ἰδίων παρέχουσα”.
»Και καθώς ο καθρέπτης, όπου δείχνει τον εύμορφον και τον άσχημον, δεν κάνει τον εύμορφον και τον άσχημον, έτσι η πρόγνωσιν του Θεού, όπου φαίνεται ο προορισμένος δια τον παράδεισον και ο κατακεκριμένος δια την κόλασιν, ούτε ετούτον κάνει να σωθή, ούτε εκείνον να κολασθή. Η πρόγνωσις του Θεού, λέγουσιν οι θεολόγοι, είναι απλώς θεωρητική και όχι πραγματική· όπου θέλει να είπή: όχι διατί σε προβλέπει ο Θεός σωσμένον, σώζεσαι· ή διατί σε προβλέπει κολασμένον κολάζεσαι· μα διατί με τα καλά σου έργα συνεργώντας εις την χάριν του Θεού έχεις να σωθής, ο Θεός σε προβλέπει σωσμένον· ή διατί με τα κακά σου έργα, αποφεύγοντας την χάριν του Θεού έχεις να κολασθής, ο Θεός σε προβλέπει κολασμένον. Καθώς όχι διατί επρόβλεπε την προδοσία του Ιούδα, ο Ιούδας επρόδωσε τον Χριστόν, μα διατί ο Ιούδας έμελλε να προδώσει τον Χριστόν, ο Χριστός επρόβλεπε την προδοσία του Ιούδα». Και προσθέτει: «Σήμερα κάνεις την αμαρτίαν; Ο Θεός σε προορίζει διά την κόλασιν. Αύριο επανόρθωσες με γνήσια μετάνοια; Ο Θεός σε προορίζει διά τον Παράδεισον. Κατ ουσίαν λοιπόν αύτοπροοριζεσαί».
Η πρόγνωση του Θεού
«Ο άνθρωπος μπορεί να κάνη διαφορετικά από αυτά που έχει ορίσει και προγνώσει ο Θεός; Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Θεός τον ξεχώρισε από τότε που ήταν στην κοιλιά της μάνας του. Για τον Ιούδα γνωρίζουμε πως ήταν προορισμένος να προδώσει τον Χριστό. Επομένως αν δεν υπάρχη ελευθερία εκλογής, γιατί υπάρχει καταλογισμός ευθύνης;»
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ελεύθερος και είναι ελεύθερος για αυτό και φέρνει την ευθύνη των πράξεων του. Η πρόγνωση του Θεού δεν είναι δεσμευτική της ελευθερίας του ανθρώπου ούτε ποτέ εκμηδενίζει το αυτεξούσιο του. Το ότι ο Θεός προγνωρίζει ή ξεχωρίζει δεν σημαίνει ότι προδικάζει η εξαναγκάζει. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και μπορεί να δεχθή ή να απορρίψει το σχέδιο του Θεού. Η πρόγνωση δηλαδή δεν ταυτίζεται με τον προορισμό και ο προορισμός δεν είναι αναγκαστικός ούτε εξαναγκαστικός. Οι πονηρές πράξεις, π.χ., και τα εγκληματικά έργα που γίνονται, δεν πραγματοποιούνται επειδή τα προέβλεψε ο Θεός. Ο Θεός τα προέβλεψε επειδή θα γινόταν.
Όπως σωστά παρατηρεί ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Πρέπει να ξέρουμε ότι ο Θεός όλα τα προγνωρίζει χωρίς τα πάντα να προορίζει. Προγνωρίζει βέβαια όλα όσα εξαρτώνται από μας και όσα θα γίνουν από μας, χωρίς να τα προορίζει. Διότι δεν θέλει να γίνεται η κακία, αλλά ούτε και για την αρετή μας αναγκάζει». Ο άνθρωπος ως ελεύθερη προσωπικότης ενεργεί το καλό η το κακό, κάνοντας καλή χρήση η κατάχρηση του αυτεξουσίου του, για αυτό ακριβώς υπάρχει και ο καταλογισμός της ευθύνης, η αμοιβή ή η τιμωρία.
Αυτό ακριβώς λέει ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος και ο μάρτυρας: «Καὶ οὐκ ἔστιν ἡ πρόγνωσις αἰτία τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι, ἀλλὰ τὸ μέλλον ἔσεσθαι αἴτιον τῆς προγνώσεως· οὐ γὰρ τῇ προγνώσει ἕπεται τὸ μέλλον, ἀλλὰ τῷ μέλλοντι ἡ πρόγνωσις, καὶ οὐδαμῶς ὁ προγινώσκων αἴτιός ἐστι τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι. Ὥστε οὐχὶ ὁ Χριστὸς αἴτιός ἐστι τῆς προδοσίας, ἀλλ' ἡ προδοσία αἰτία τῆς τοῦ Κυρίου προγνώσεως». Η πρόγνωση λοιπόν δεν είναι η αιτία μελλοντικής πράξεως. Η πρόγνωση απλώς προλέγει την πράξη που θα γίνει. Η μελλοντική πράξη δεν πραγματοποιείται επειδή προβλέφθηκε. Προβλέφθηκε επειδή θα γινόταν. Δεν ήταν ο Χριστός αίτιος της προδοσίας του Ιούδα. Η προδοσία ήταν η αιτία της προγνώσεως.
Ο ιεροκήρυκας Ηλίας Μανιάτης δε σχετική ομιλία του προχωρεί ακόμα πιο πέρα: αν εσύ ζήσης θεάρεστα σώζεσαι. αν εσύ ζήσεις διεστραμμένα κολάζεσαι. Ο θεός προβλέπει και το ένα και το άλλο. Μα ούτε το ένα ούτε το άλλο το κάνει η πρόγνωση του Θεού. Η σώζεσαι η κολάζεσαι, το ένα από τα δυο είναι βέβαιον, μα κανένα από τα δυο δεν είναι αποφασισμένο.
»Μά εγώ θέλω να ειπώ: Πως είναι αποφασισμένον· έγινεν απόφασις ή να σωθής η να κολασθής. Δια τούτο δεν έχεις πλέον να έλθης εις την Εκκλησιαν; Δεν έχεις πλέον να δράμης είς τον πνευματικόν; Δεν έχεις πλέον να κατορθώσεις καμία χριστιανική αρετήν; Η να κάμης μετάνοιαν; Η χωρίς να ενεργήσεις πλέον από λόγου σου τίποτε, έχεις να αναμένεις την σωτηρία σου ή την κόλαση σου; Εσύ ήθελε ήσουν ο πλέον ασυλλόγιστος άνθρωπος. Κοιτάξου άλλη μια φορά εις τον καθρέπτην, σε παρακαλώ, Σήμερον είσαι υγιής και ο καθρέπτης δε δείχνει με καλών ‘όψιν, αύριο είσαι ασθενής και σε δείχνει με όψιν κακήν· παλιν ιατρευεσαι και παλι σε δειχνει με την προτεραν σου οψιν. Καθως αλλαζει εις το προσωπον η οψη σου, ετσι αλλαζει στον καθρεπτην η θεωρια σου. Ο καθρεπτης ομοιώνεται με την οψι σου. Ετσι λέγω εγώ, τωρα όπου ζής καλά ο θεος σε προοριζει για τον παραδεισο, αυριον αμαρταινεις και ο θεος σε αποφασιζει για την κόλασιν· πάλιν μετανοείς και πάλιν γίνεσαι προωρισμένος· καθώς αλλάζεις ζωήν, έτσι ο θεός αλλάζει απόφασιν. Η κρίσης του θεού ομοιώνεται με την δική μας προαίρεσιν, «ταις ημετέραις διαθεσέσιν εξομοιούται».
» Δύο μικρά παραδείγματα από την θείαν Γραφήν. Μέσα εις το πλοίον Αλεξανδρινόν έπλεεν ο μακάριος Παύλος, όταν εσύρετο δέσμιος από την Ιταλίαν. Δια να παρασταθή έμπροθεν του Καίσαρος· και ιδού έξαιφνης χειμών μέγας, άνεμος σφοδρός… κίνδυνος θανάτου πολύς και καμία ελπίδα σωτηρίας. Μα ο θεός, όπου ήθελε να φυλάξει τον δούλον Του, πέμπει έναν άγγελον να του ειπή τέτοιας λογής: Παύλε, μη φοβάσαι, ο Θεός απεφάσισε να φυλάξει όλους, όπου πλέουσιν εις την συντροφίαν σου, διά χάριν σου δεν θέλει να χαθή τινάς… Είς τοιαύτην θείαν υπόσχεσιν επήραν θάρρος οι ναύται και, βέβαιοι πως δεν χάνονται, εβουλήθησαν να παρατήσουν το πλοίον και την σκάφην να περάσωσιν εις την γην· όχι –λέγει ο Παύλος- αν ετούτοι δεν μείνωσιν εις το πλοίον, τούτο τι κάνει; Όχι· ο Θεός απεφάσισε να τους λυτρώση, μα ο Θεός θέλει και αυτοί να συνεργήσωσιν. Αν δεν μείωσιν όλοι μέσα εις το πλοίον να κάμωσιν όλοι το έργο τους, είναι χαμένοι. Χαμένοι εκείνοι τους οποιούς αποφάσισε να λυτρώσει ο Θεός; Και αλλάσει του Θεού η απόφασις; Ναι, δεν είναι άλλο: «εάν ούτοι μη μείνωσιν εν τω πλοίω υμείς σωθήναι ού δύνασθε…»
Αλλάζει γνώμη ο Θεός;
«Ξέρουμε ότι ο Θεός είναι αναλλοίωτος και αληθινός. Δεν αλλάζει. Ούτε μετανιώνει για κάτι, για να αλλάξει γνώμη. Τότε η Αγία Γραφή τον παρουσιάζει σε μερικές περιπτώσεις όπως με τους Νινευίτες και αλλού;»
Οι μεταβολές και αλλαγές είναι γνώρισμα του ανθρώπου και του υλικού κόσμου. Ο άνθρωπος αλλάζει, εξελίσσεται, διορθώνει, τροποποιεί τη σκέψη του, προοδεύει, μετανοεί για κάτι. Η συνεχής αλλαγή, η αδιάκοπη μεταβολή είναι το χαρακτηριστικό του γνώρισμα.
Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στο Θεό. Καμία μεταβολή και καμία αλλοίωση ποτέ δεν παρατηρείται. Είναι αιώνιος και αναλλοίωτος. Τέλειος ήταν πάντοτε, τέλειος θα είναι και στους αιώνας των αιώνων. Παντοδύναμος και παντογνώστης, πάνσοφος και πανάγαθος, ειρηνικός και μακάριος. Ούτε χάνει ούτε προσθέτει τίποτε στην άπειρη τελειότητα Του. Ο χρόνος που μεταβάλει τον υλικό κόσμο, δεν έχει καμία απόλυτος επίδραση στον άπειρο τέλειο Θεό. Το θείο θέλημα του και οι αποφάσεις του δεν αλλάζουν ποτέ.
Η Αγία Γραφή λέει ότι στον Θεό «οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα» (Ίακ. α’ 17). Δηλαδή στο Θεό δεν υπάρχει καμία αλλοίωση, καμία αλλαγή, ούτε σκιά ούτε υπόνοια της πιο μικρής και ασήμαντης μεταβολής. Και ο θεόπνευστος ψαλμωδός γράφει: «Κατ' αρχάς σύ, Κύριε, τήν γήν εθεµελίωσας, καί έργα τών χειρών σού εισιν οι αυτοί απολούνται, σύ δέ διαμένεις, και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται. σύ δέ ο αυτός εί, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι.» (Ψαλμός ρα’ 26-28).
Παραστατικές εικόνες. Από το ένα μέρος ο υλικός κόσμος, που μεταβάλλεται αδιάκοπα και αλλάζει. Από το άλλο μέρος ο αναλλοίωτος Θεός. Εσύ, Κύριε, λέει ο Ψαλμωδός, στην αρχή της δημιουργίας στήριξες την γη σαν επάνω σε γερό θεμέλιο και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θα χαλάσουν και θα αλλάξουν το σημερινό τους σχήμα. Σύ όμως μένεις και θα μένεις αναλλοίωτος και αμετάβλητος. Και όλος ο κόσμος σαν ρούχο θα παλιώση και σαν εξωτερική αλλαξιά, που την φορούν οι ανθρώποι, θα τον γυρίσης και θα τον αλλάξης, ώστε να γίνη καινούριος. Σύ όμως είσαι πάντοτε ο ίδιος και τα έτη σου θα είναι και ατελείωτα.
Αναλλοίωτος, λοιπόν, ο Θεός. Γί αυτό και ότι υπόσχεται, ότι προαναγγέλλει, ότι απειλεί θα το πραγματοποιήση. Καμμία δύναμη, καμμία δυσκολία δεν μπορεί ποτέ να εμποδίση τον Θεό από την πραγματοποίηση των υποσχέσεων Του. Υποσχέθηκε την προστασία στους δικαίους, την υπεράσπιση στους αδικουμένους, την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, τη σωτηρία για τους καλοπροαιρέτους ανθρώπους. Υποσχέθηκε τα ατίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών, την αιώνια δόξα και μακαριότητα. Όλες αυτές τις υποσχέσεις Του θα τις εκπλήρωση. Γί αυτό και στην προς Εβραίους επιστολή του ο απόστολος Παύλος τονίζει: «το αμετάθετον της βουλής» του Θεού ('ς, 17). Δηλαδή οι υποσχέσεις του Θεού είναι αξιόπιστες και αμετακίνητες. Έτσι έχουμε ακλόνητη την ελπίδα, γιατί αυτή στηρίζεται στην πιστότητα του Θεού.
Για τους πιστούς σωστά όλα αυτά. Το ερώτημα όμως μένει: Δεν υπήρξαν περιστάσεις που ο Θεός άλλαξε γνώμη και απόφαση; Πώς συμβιβάζεται αυτό το αναλλοίωτο του Θεού;
Πράγματι βλέπουμε στην Αγία Γραφή, πώς υπήρξαν περιστάσεις, που ο Θεός άλλαξε γνώμη και απόφαση. Στη Νινευί, επί παραδείγματι, έστειλε τον προφήτη Ίωνά να κηρύξη την καταστροφή της πόλεως. Αλλά οι κάτοικοι μετανοούν. Αλλάξουν ζωή και ζητούν το έλεος του Θεού. Και η καταστροφή, παρά την απειλή του Θεού, δεν γίνεται. Μάταια περιμένει ό Ίωνάς να δή τον μεγάλο αφανισμό. Στενοχωρείται πού βγήκε ψεύτης και παραπονείται εναντίον του Θεού για την αλλαγή γνώμης. Και πραγματικά φαίνεται σαν να είχε αλλάξει γνώμη και απόφαση ο Θεός.
Το ερώτημα παραμένει και μια πιο προσεκτική εξέταση μας δείχνει πως στην ουσία οι άνθρωποι άλλαξαν γνώμη και ζωή. Γιατί ο Θεός θα κατέστρεφε του Νινευίτες; Θα τους κατέστρεφε για τις αμαρτίες και την αμετανοησία τους. Γιατί κατόπιν δεν τους κατέστρεψε; Διότι απλούστατα μετανοήσαν και άλλαξαν ζωή. Η δικαιοσύνη, δηλαδή, του Θεού που επέβαλε πρώτα τον αφανισμό τους, η ίδια δικαιοσύνη και ευσπλαχνία επέβαλε μετά τη συγχώρηση τους, επειδή άλλαξαν εκείνοι γνώμη και ζωή. Άρα δεν άλλαξε ο Θεός. Οι άνθρωποι άλλαξαν.
Και σε άλλες περιστάσεις η Αγία Γραφή παρουσιάζει τον Θεό να μεταμελήται, να οργίζεται κ.λ.π. Πρόκειται όμως για ανθρωποπαθείς εκφράσεις. Ανθρώπινες, δηλαδή, εκφράσεις, για να μπορέσουμε εμείς να καταλάβουμε ορισμένες ενέργειες του Θεού. Πάντως ο Θεός «ούχ άνθρωπος έστι του μετανοήσαι» (Α΄ Βασιλ. ιε΄ 29). Δεν είναι άνθρωπος να μετανοή και να αλλάξη γνώμη. «Αρνησασθαι εαυτον ου δυναται» (Β' Τιμ. β΄13). Δεν μπορεί να αρνηθή τον εαυτόν Του και τις υποσχέσεις Του. Είναι αναλλοίωτος. Αναλλοίωτος ο Θεός. Μεταβαλλόμενοι οι άνθρωποι. Τουλάχιστον η δική μας αλλαγή και μεταβολή να είναι προς το καλύτερο και προς το τελειότερο. Σ΄ αυτήν την απόφαση πρέπει να στρέφεται ο πνευματικός μας αγώνας με σταθερότητα.

(Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό τόμος Β, Γεωργίου Μελέτη, εκδόσεις Ζωή)

πηγή http://www.sostis.gr/blog/item/485-aftoproorizomai

Αυξέντιος Καλαγκός: Μεγάλη καρδιά για άπορα παιδιά

«Να προσπαθείς να γίνεις κάποιος που θα προσφέρει στους άλλους».

«Το χαμόγελο ενός παιδιού, η χαρά των γονιών του... Αυτή είναι η ανταμοιβή μου. Τότε ούτε κούραση νιώθω ούτε τίποτα. Παίρνω κουράγιο και συνεχίζω»

"Η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η ιατρική ως λειτούργημα υπήρξε βίωμα μέσα από την οικογένειά μου".

«Όταν ο Θεός σού έχει δώσει ένα χάρισμα, πρέπει να το μοιράζεσαι. Δεν πρέπει να κλείνεις ποτέ τα μάτια σου στους άλλους».

κ. Αυξέντιος Καλαγκός, διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης

Διαβάστε για τον κ. Καγκαλό το αφιέρωμα εδώ

http://kataskinosi-agkyra.blogspot.gr

Η θέση της χήρας στην Ινδία

ΟΙ ΧΗΡΕΣ ΣΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΓΡΟΥΣΟΥΖΕΣ


Σύμφωνα με την Ινδική μυθολογία, όταν ο Θεός RAMA νίκησε τον εχθρό του και πήρε πίσω την γυναίκα του, που του είχε κλέψει, την υποδέχθηκε ψυχρά με τα εξής λόγια: «…Ποιος άνθρωπος, που στέκεται στη θέση που του πρέπει, παίρνει πίσω γυναίκα που έζησε πολύ καιρό στο σπίτι κάποιου άλλου….».
Τότε η γυναίκα του η ΣΙΤΑ ζήτησε να της ανάψουν μια φωτιά για να πέσει μέσα να καεί . Πράγμα που έγινε. Όμως οι θεοί που παρακολουθούσαν από τον ουρανό τα γεγονότα και γνώριζαν την αθωότητά της, δεν επέτρεψαν στις φλόγες να την κάψουν.
Σε αυτό το περιστατικό θεμελιώνεται το άγριο έθιμο sati που υποχρέωνε τις γυναίκες να θυσιαστούν στη νεκρική πυρά του συζύγου τους.

Η Garuda Purana, ένα ιερό κείμενο του Ινδουισμού, που συνήθως διαβάζεται κατά την καύση των νεκρών, αναφέρει ότι όλες οι γυναίκες, ανεξαρτήτως κάστας, οφείλουν να καούν ζωντανές μετά το θάνατο του συζύγου. Εξαιρέσεις αποτελούν οι έγκυες και οι μητέρες μικρών παιδιών. Αν δεν το κάνουν, θα τιμωρηθούν και θα ξαναγεννιούνται ως γυναίκες ώσπου να το κάνουν (Garuda Purana ΙΙ 4: 91-100).

«Στολισμένες με ωραία κοσμήματα, χωρίς δάκρυα, απαλλαγμένες από τη θλίψη, να πηδήξουν [οι χήρες] μεσ' την πυρά όπου εκείνος [ο νεκρός σύζυγος] κείται.» (Ριγκ Βέδα Χ, 18: 7)
«Είναι η ύψιστη υποχρέωση για μια γυναίκα να σκοτωθεί μετά τον άντρα της.» (Brahma Purana LXXX, 75)
«Το sati είναι ευλογημένο από τις Βέδες.» (Brahma Purana LXXX, 75)
«Το sati είναι διάσημο σε όλους τους κόσμους.» (Brahma Purana LXXX, 75)
«Αν ο άνδρας μιας γυναίκας πεθάνει, εκείνη ας ζήσει με αγαμία, αλλιώς να μπει στη νεκρική πυρά [προφανώς παρά τη θέλησή της].» (Vishnu Smirti XXV, 14)

Ο Άραβας Alberuni αναφέρει ότι, «Η χήρα έχει την υποχρέωση να διαλέξει μεταξύ δυο πραγμάτων, είτε να παραμείνει χήρα για όλη της τη ζωή, είτε να καεί ζωντανή... Όσον αφορά τις γυναίκες των βασιλιάδων, τις καίνε είτε το θέλουν αυτές είτε όχι» (II, 69).

«Η σύζυγος, όταν πεθάνει ο άντρας της, πρέπει να επιτρέψει να καεί ζωντανή στη νεκρική πυρά του άντρα της.» (Abbe J. A. Du Bois, HINDU CUSTOMS, MANNERS AND CEREMONIES, Oxford 1906, pg. 345)

Το απάνθρωπο έθιμο της θανάτωσης της χήρας πάνω στη νεκρική πυρά του άντρα της καταργήθηκε το 1829 από τους Άγγλους. Σήμερα η θανάτωση στη πυρά είναι σπάνια περίπτωση.
Δυστυχώς, οι πιστοί Ινδουιστές ακόμη τηρούν το έθιμο. Το 1990, πάνω από 50 χήρες κάηκαν ζωντανές στο έθιμο αυτό !!!

Παρά την απαγόρευση όμως , Ινδές χήρες είτε δολοφονούνται από τους συγγενείς είτε τις περιβρέχουν με βενζίνη και βρίσκουν τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες.
Η Ινδική Παράδοση απαγορεύει να ξαναπαντρευτεί κάποια χήρα.
Η χήρα δεν έχει κανένα δικαίωμα και βρίσκεται κάτω από την πλήρη εξουσία της οικογένειας του νεκρού συζύγου της. Είναι κάτι σαν ισόβια δούλη.
Οι χήρες το βράδυ κοιμούνται στους δρόμους ή σε παραπήγματα ή στην καλύτερη περίπτωση απομονωμένες σε σπίτια όλες μαζί.
Γίνονται εύκολα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από ιδιοκτήτες σπιτιών, από συγγενείς και από Ινδουιστές ιερείς.
Ζουν με ελεημοσύνη ή ωθούνται στην πορνεία για να πάρουν χρήματα.



Το «περίεργο» είναι ότι ούτε οι ίδιες οι χήρες αντιδρούν σε αυτή την κατάσταση, που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν «κοινωνικό θάνατο». Είναι τόσο απελπισμένες, τόσο ποτισμένες από την Ινδική παράδοση, που ούτε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν λειτουργεί.
« ακόμα και αν διαμαρτυρηθούμε για δεινά μας ποιος θα νοιαστεί; Αυτό είναι το κάρμα μας. Αυτή είναι η ζωή μας και πρέπει να τη ζήσουμε, ελπίζοντας σε μία καλύτερη μετενσάρκωση την επόμενη φορά» λέει μία Ινδή χήρα που ρωτήθηκε.

Απόσπασμα από την ταινία water (2005) της Deepa Mehta:
Ινδία, 1938. Η οχτάχρονη Chuyia (Sarala), η οποία παντρεύτηκε σε τόσο μικρή ηλικία που ούτε καν το θυμάται, χηρεύει και οδηγείται από τον πατέρα της σ' ένα κοινόβιο, όπου θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της συμβιώνοντας με άλλες χήρες. Επειδή θεωρείται μολυσμένη, θα ζήσει μια ζωή αυταπάρνησης και κοινωνικού χλευασμού. Οι εναλλακτικές της επιλογές είναι δύο: είτε να καεί στην πυρά μαζί με το σύζυγό της, είτε να παντρευτεί τον αδερφό του. Στο κοινόβιο, στο οποίο διαμένουν 14 άλλες ηλικιωμένες γυναίκες και 'διοικείται' από την εμπειρότερη Madhumati (Manorama), η Chuyia αδυνατεί αρχικά να εγκλιματιστεί μέχρι που γίνεται φίλη με μια άλλη νεαρή χήρα, την Kalyani (Lisa Ray), η οποία εκδίδεται από τη Madhumati για να εξασφαλίζεται ένα μικρό εισόδημα για όλες τους. Η Kalyani, όμως, θα ερωτευτεί τον όμορφο γόνο μιας πλούσιας οικογένειας, Narayan (John Abraham) και, ασπαζόμενη τις ριζοσπαστικές ιδέες του θα θελήσει να τον παντρευτεί...

Πηγή/Αναδημοσίευση:http://samakos9.blogspot.gr

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2013/07/blog-post_6903.html#ixzz2lyj2DzEw

Δ.Ε.33 Ινδουιστικές θεότητες και λατρεία

ινδουιστικές θεότητες from desphan

γιορτή στον Ινδουισμό Holi festival

γιορτή στον Ινδουισμό Holi Festival of Colors

γιορτή στον Ινδουισμό Diwali Festival of lights

Να ζεις χάνοντας

 

Μας έχει συνηθίσει ο κόσμος αυτός που ήλθαμε μη γνωρίζοντας τίποτα, πως ζούμε για να κερδίζουμε. Να κερδίζουμε σε πείρα, σε γνώση, σε σοφία, να κερδίζουμε υλικά αγαθά, ανέσεις, ηδονές, απολαύσεις, να κερδίζουμε οπωσδήποτε κι ας περνούν τα χρόνια του βίου μας. Και δεν έχουμε νιώσει πως την ίδια στιγμή που πιστεύουμε πως κερδίζουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή χάνουμε. Χάνουμε σε χρόνο, χάνουμε σε νιάτα, χάνουμε σε δυνάμεις, και χάνουμε συγγενείς, φίλους και γνωρίμους. Κι ωστόσο δεν αποτολμούμε να συμπεράνουμε, σε κάποια κρίσιμη στροφή του βίου μας, πως ενόσω ζούμε κερδίζοντας, περνώντας ο καιρός, όλο και περισσότερα χάνουμε. Για να φτάσουμε σε μια βαθμιαία απογύμνωση που λέγεται «ωριμότητα» και είναι «γήρας», που σημαίνει έναν κλιμακωτό αποχαιρετισμό του κόσμου.
Νομίζω πως δεν θα αποτολμούσε κανένας να εισηγηθεί, η παιδεία που προσφέρεται στους ανθρώπους –πλάσματα διαβατικά και κατά κόσμον θνητά- να επικεντρώνεται, από τη μία όψη σε όσα ο άνθρωπος ζώντας κερδίζει και σε όσα ζώντας χάνει. Διότι μια τέτοια διπλή όψη της ζωντανής ύπαρξης στον κόσμο αυτό, θα έθετε πρωτ’ απ’ όλα, το ερώτημα περί της υπαρξιακής ελευθερίας του ανθρώπου: ζει ο άνθρωπος εξανθρωπιζόμενος συνεχώς χάνοντας ή κερδίζοντας; Και κατόπι το άλλο ερώτημα: μήπως η πείρα της ζωής του καθενός συναρθρώνεται σε όσα ζώντας κέρδισε ή σε όσα έχασε;
Η σημερινή κοινωνία, με λυσσαλέα οργανωμένους και αδίσταχτα λειτουργώντας τρόπους, μας βεβαιώνει πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται σε όσα ζώντας κερδίζει, σε όσα συσσωρεύει, υλικά και μη αγαθά, σε όσα απολαμβάνει και σε όσα του εγγυώνται ένα μέλλον άνετο απολαύσεων. Και του αποκρύπτει πως αυτός ο τρόπος του βίου δεν παράγει και δεν εγγυάται την ελευθερία του ανθρώπου. Διότι, αφού ο άνθρωπος είναι αναπόφευκτα ένας διαβάτης του κόσμου αυτού, είναι απαραίτητο και υπαρκτικά κρίσιμο να μην επιζητεί ούτε ν’ αποδέχεται δεσμά τέτοια που θα τον εμποδίσουν με μια ενδόμυχη, ιερή ωριμότητα να οδηγηθεί όταν έλθει η στιγμή προς την έξοδό του από τον κόσμο αυτό.
Δεν είναι εγκατεστημένος εδώ, είναι περαστικός. Και η ελευθερία του συνίσταται στο να χάνει όλα εκείνα, σταδιακά που τον εμποδίζουν να την απολαύσει, να τη βιώσει με την ιερή εκείνη χαρά που ευλογεί ο Θεός, την χαρά του ελεύθερου πλάσματος, του αδέσμευτου, του αξιοπρεπούς και υπερήφανου που κατανίκησε την εκφοβιστική τυραννία του χρόνου και πως είδε φως ελευθερίας χάνοντας όλα τα περιττά, τα σκιώδη, όσα τον εμποδίζουν να υψωθεί προς το μυστήριο του υπάρχειν πάνω από τον χρόνο. Προς τον Θεό.
Του Κώστα Τσιρόπουλου
Πηγή: περιοδικό Ευθύνη, Σεπτέμβριος 2009

πηγή http://istologio.org/

Πολλοί κοινωνούμε μια φορά το χρόνο, άλλοι δύο και άλλοι περισσότερες

Ποιούς ἀπ’ αὐτοὺς θὰ ἐπιδοκιμάσουμε; Ὅσους μιὰ φορά, ὅσους πολλὲς ἢ ὅσους λίγες φορὲς μεταλαμβάνουν; 

Οὔτε τοὺς μὶα οὔτε τοὺς πολλοὺς οὔτε τοὺς λίγες, μὰ ἐκείνους ποὺ πλησιάζουν στὸ Ἅγιο Ποτήριο μὲ καρδιὰ ἁγνή, μὲ βίο ἀνεπίληπτο. Αὐτοὶ ἂς κοινωνοῦν πάντα. Οἱ ἄλλοι, οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί, ἂς μένουν μακριὰ ἀπὸ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, γιατί ἀλλιῶς κρίμα καὶ καταδίκη ἑτοιμάζουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος λέει: «Ὅποιος τρώει τὸν ἄρτο καὶ πίνει τὸ ποτήριο τοῦ Κυρίου μὲ τρόπο ἀνάξιο, γίνεται ἔνοχος ἁμαρτήματος ἀπέναντι στὸ σῶμα καὶ στὸ αἷμα τοῦ Κυρίου, προκαλώντας τὴν καταδίκη του» (Α΄ Κορ. 11:27, 29). Θὰ τιμωρηθεῖ, δηλαδή, τόσο αὐστηρά, ὅσο καὶ οἱ σταυρωτὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ κι ἐκεῖνοι ἔγιναν ἔνοχοι ἁμαρτήματος ἀπέναντι στὸ σῶμα Του.

Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἔχουν φτάσει σὲ τέτοιο σημεῖο περιφρονήσεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, ὥστε, ἐνῶ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ ἀμέτρητες κακίες καὶ δὲν διορθώνουν καθόλου τὸν ἑαυτό τους, κοινωνοῦν στὶς γιορτὲς ἀπροετοίμαστοι, μὴ γνωρίζοντας ὅτι προϋπόθεση τῆς Θείας Κοινωνίας δὲν εἶναι ἡ γιορτή, ἀλλά, καθὼς εἴπαμε, ἡ καθαρή συνείδηση. Καὶ ὅπως αὐτὸς ποὺ δὲν αἰσθάνεται κανένα κακὸ στὴ συνείδησή του, πρέπει καθημερινά νά προσέρχεται στή Θεία Κοινωνία, ἔτσι κι αὐτός πού εἶναι φορτωμένος ἁμαρτήματα καί δέν μετανοεῖ, πρέπει νὰ μὴν κοινωνεῖ οὔτε στὴ γιορτή. 
Γι’ αὐτὸ καὶ πάλι σᾶς παρακαλῶ ὅλους νὰ μὴν πλησιάζετε στὰ Θεῖα Μυστήρια ἔτσι ἀπροετοίμαστοι κι ἐπειδὴ τὸ ἀπαιτεῖ ἡ γιορτή, ἀλλὰ ἂν κάποτε ἀποφασίσετε νὰ λάβετε μέρος στὴ Θεία Λειτουργία καὶ νὰ κοινωνήσετε, νὰ καθαρίζετε καλὰ τὸν ἑαυτό σας, ἀπὸ πολλὲς μέρες πρίν, μὲ τὴ μετάνοια, τὴν προσευχή, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴ φροντίδα γιὰ τὰ πνευματικὰ πράγματα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

πηγή  http://xristianos.gr/  

Χέρια λερωμένα από κιμωλία...!

Είμαι καθηγητής, βγάζω λίγα, αλλά είμαι ευτυχισμένος γιατί τα χέρια μου είναι λερωμένα μόνο από κιμωλία ...

Από διαδήλωση καθηγητών στην Πορτογαλία.

πηγή

 αναδημοσίευση http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_23.html?spref=bl

.........να κάνεις πάντα το καλό.

 

"Το κυριότερο, στη ζωή, είναι να κάνεις πάντα το καλό. 

Αν δεν μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους μεγάλο καλό, προσπάθησε να κάνεις τουλάχιστον μικρό''.

Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος  Συμφερουπόλεως

πηγή http://kataskinosi-agkyra.blogspot.gr/

Ενας θαυματουργός χρόνος στη ζωή ενός μωρού που γεννήθηκε πολύ νωρίς........

-Το απίστευτα συγκινητικό βίντεο του πατέρα

 

Η πρώτη λέξη, τα πρώτα βήματα, τα πρώτα γενέθλια... Οι γονείς δεν μπορούν να αντισταθούν. Θέλουν να αποτυπώσουν κάθε στιγμή του μωρού τους. Κάθε νέα του κατάκτηση. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το βίντεο του Γουάρντ Μάιλς δεν είναι ένα από αυτά. Είναι ένας θαυματουργός χρόνος στη ζωή ενός μωρού που γεννήθηκε πολύ νωρίς, όπως ονόμασε ο πατέρας του το βίντεο με τη μάχη του μικρού «πολεμιστή», που βγήκε νικητής.
Ο Γουόρντ γεννήθηκε 15 εβδομάδες πρόωρα και πέρασε τις 107 πρώτες ημέρες της ζωής του στο νοσοκομείο, καθώς είχε εσωτερική αιμορραγία στον εγκέφαλο. Σήμερα, ο Γουόρντ είναι 16 μηνών. Μπουσουλάει, προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα και λέει τις πρώτες του λέξεις.
Το συγκινητικό βίντεο ήταν δουλειά του πατέρα του, Μπεν, ο οποίος είναι φωτογράφος και σκηνοθέτης. Ηταν ένα δώρο για τα 32α γενέθλια της συζύγου του, που ήταν την ίδια ημέρα που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη στιγμή που ο Γουόρντ βγήκε από το νοσοκομείο.

πηγή

http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1928.html?spref=bl

Παρουσιάστρια από την Νορβηγία, απολύθηκε φορούσε …σταυρό...

Δημοφιλής παρουσιάστρια από την Νορβηγία, απολύθηκε επειδή βγήκε στον αέρα φορώντας ένα…σταυρό, κάτι που η μουσουλμανική κοινότητα της χώρας θεώρησε σκανδαλώδες.

Η εμφάνιση της Siv Kristin Sællmann στο κανάλι NRK με ένα χρυσό μενταγιόν το οποίο ήταν διακοσμημένο με μαύρα πετράδια σε σχήμα σταυρού, φέρεται να προκάλεσε την οργή μελών της μουσουλμανικής κοινότητας που διοργάνωσαν διαμαρτυρίες, υποστηρίζοντας ότι η αλυσίδα με τον σταυρό, «προσέβαλε το Ισλάμ».

Σύμφωνα με τους μουσουλμάνους, η επίδειξη ενός χριστιανικού συμβόλου δεν εγγυάται την αμεροληψία του καναλιού.

Το αποτέλεσμα ήταν ο διευθυντής του καναλιού να καλέσει την τηλεπαρουσιάστρια για εξηγήσεις και εν τέλει να την…απαλλάξει από τα καθήκοντά της για να μην προκληθούν επεισόδια.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Πού είναι άραγε ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Η "προοδευτική" Νορβηγία ήταν χώρα που υποτίθεται σεβόταν την πολυπολιτισμικότητα και ανεχόταν τη διαφορετικότητα... Μιλάμε πια για σύγχρονους διωγμούς... Ο χριστιανισμός δεν διώκεται μόνο στη Συρία και την Αίγυπτο σήμερα αλλά σιγά σιγά και στην Ευρώπη... 

γ.π.
το βρήκαμε εδώ http://kataskinosi-agkyra.blogspot.gr/

Προς κατάργηση τα θρησκευτικά σύμβολα στις δημόσιες υπηρεσίες του Κεμπέκ

Κατατέθηκε στη Βουλή του Κεμπέκ ο πολυσυζητημένος νόμος περί κατάργησης των θρησκευτικών συμβόλων σε πολίτες που εργάζονται σε δημόσιες υπηρεσίες. «Είναι μια όμορφη ημέρα για το Κεμπέκ» δήλωσε με νόημα η πρωθυπουργός της πολιτείας, Πολίν Μαρουά, σε συνέντευξη Τύπου.

Ο αρχιτέκτονας του νομοσχεδίου, ο υπουργός Μπερνάντ Ντρενβίλ, δήλωσε ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο εξασφαλίζει την ισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες καθώς και τη θρησκευτική ουδετερότητα της κυβέρνησης.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο θα επιβάλει στους δημόσιους υπαλλήλους να αφαιρέσουν τις μαντήλες, τα καπέλα, τα τουρμπάνια και τους εμφανείς σταυρούς κατά την ώρα της υπηρεσίας. «Κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπάλληλοι δημόσιων υπηρεσιών δεν θα πρέπει να φορούν αξεσουάρ όπως μαντήλες, καπέλα, κοσμήματα και άλλα ρούχα ή εξαρτήματα που υποδηλώνουν τη θρησκευτική τους ταυτότητα» αναφέρει χαρακτηριστικά το νομοσχέδιο.

 

Παράλληλα, ο νόμος επιβάλλει στους υπαλλήλους δημόσιων οργανισμών να έχουν ακάλυπτο το πρόσωπό τους όταν προσφέρουν υπηρεσίες, καθώς επίσης στους πολίτες που λαμβάνουν δημόσιες υπηρεσίες να προσέρχονται χωρίς καλυμμένο το πρόσωπο. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, των Φιλελευθέρων, υποστηρίζει πως ο μόνος περιορισμός που πρέπει να ισχύσει είναι να μην προσέρχονται με καλυμμένα πρόσωπα άτομα που δέχονται δημόσιες υπηρεσίες.

Ο νόμος έγινε δεκτός με διαμαρτυρίες εκ μέρους των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων του Κεμπέκ και υπάρχει μεγάλη αγωνία για το εάν θα περάσει στην ψηφοφορία, καθώς η κυβέρνηση του Αυτονομιστικού Κόμματος του Κεμπέκ είναι μειοψηφική.

zougla.gr

ο Χριστός στο περιθώριο

 

Παρατηρώ προσεκτικά την εικόνα.
Ο Χριστός, όχι όπως τον έχω συνηθίσει…
Εν ετέρα μορφή; Πίσω από συρματοπλέγματα. Με κοιτάζει. Έντονα;
Έρχεται στο μυαλό μου το ευαγγέλιο της κρίσης. Ο Χριστός φυλακισμένος ως ένας των ελαχίστων, ταυτισμένος με όλους εκείνους στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Κοιτάζω συνεχώς την εικόνα.
Το βλέμμα μου έλκεται από τα επιμέρους. Ξύλινο πλαίσιο, συρματόπλεγμα, χρυσό φως. Διαβάζω το σχόλιο του ζωγράφου. Μου ανοίγει δρόμο να σκεφτώ.
Σε ποια πλευρά του φράκτη είναι ο Χριστός;
Είναι φυλακισμένος εκείνος ή μήπως είμαστε εμείς οι φυλακισμένοι κι εκείνος εκεί, δίπλα μας, στέκει σταθερός, παραμερίζει τα δεσμά μας και μας απευθύνει το δικό του κάλεσμα.
Αναρωτιέμαι. Και τα δεσμά;
Ποιος τα τοποθέτησε εκεί και γιατί. Μήπως είναι δική μου η απόφαση; Πόσες φορές δεν βάζω ένα φράχτη ανάμεσα στον εαυτό μου και στην αληθινή ευτυχία.
Διαβάζω στον Ελύτη «όλοι μας είμαστε δέσμιοι μιας ευτυχίας που από δικό μας λάθος αποστερούμαστε». Πόσες φορές ακολουθούμε προσωπικές κοινωνικές πολιτισμικές οικονομικές και άλλες συμβάσεις που γίνονται φραγμοί για την όντως ζωή;
Εμείς και τα δεσμά μας.
Ή μήπως εμείς με τα δεσμά μας φτιάχνουμε αγκαθωτούς φράκτες κι έτσι κλείνουμε έξω Εκείνον και ό,τι συνεπάγεται η σχέση μας μαζί του. Φράκτες – δεσμά για να προφυλαχτούμε από τις «επικίνδυνες» μνήμες μας, από τους στόχους και τις αξίες ζωής που Εκείνος εμπνέει και που θα μπορούσαν να μας κάνουν συμμέτοχους στο χρυσό φως που τον περιβάλλει
Κείμενο: ΒΑΣΩ ΓΩΓΟΥ
Εικόνα: ROBERT LENTZ

πηγή http://stavrodromi.com/2012/06/17

Μια ατελείωτη σκάλα προς τον ουρανό!

Μια γλυπτική εγκατάσταση από τον καλλιτέχνη David McCracken μοιάζει με μια ατέρμονη σκάλα προς τον ουρανό. Μέρος της ετήσιας εκδήλωσης που είναι γνωστή ως «Sculpture by the Sea» και λαμβάνει χώρα στη διάσημη παραλία Bondi της Αυστραλίας, η σκάλα αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακά γλυπτά που εκτίθενται εκεί.

«Μια σουρεαλιστική διαφυγή που οδηγεί στον ορίζοντα, χωρίς να υπάρχει τέλος σε αυτή την προσπάθεια απόδρασης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οπτική ψευδαίσθηση. Μια ανάβαση προς την κορυφή της σκάλας που ξεπερνά την πραγματικότητα…», κάπως έτσι περιέγραψε ο καλλιτέχνης το γλυπτό του. Ανάλογα με την οπτική γωνία που θα δει κάποιος το γλυπτό, του δημιουργείται η εντύπωση του απείρου, όπου σκαλί σκαλί η ανάβαση δεν οδηγεί εν τέλει πουθενά!








πηγή http://perierga.gr/2013/11

Στο τελευταίο θρανίο της Πάτρας: "Μαμά, η ψήφος μου μετράει;"

Η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Licia Ronzulli τα τελευταία τρία χρόνια συθηθίζει να παίρνει την κόρη της μαζί της στις συνεδριάσεις της Βουλής για να προβάλλει με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα των εργαζόμενων μητέρων. Η μικρή Vittoria έχει μεγαλώσει στην κυριολέξια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τώρα τελευταία μάλιστα έχει αποφασίσει ότι μεγάλωσε αρκετά ότι να λαμβάνει ενεργά μέρος στις ψηφορίες μαζί με τη μητέρα της! Απολαύστε την πολιτική της καριέρα στις παρακάτω φωτογραφίες από την ηλικία των τεσσάρων εβδομάδων μέχρι σήμερα που είναι περίπου τριών ετών.

 

πηγή http://teleytaiothranio.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8721.html?spref=bl

"Συγκλονιστική φωτογραφία μωρού στον αμνιακό σάκο"...

Η φωτογραφία που τράβηξε ο Έλληνας μαιευτήρας Άρης Τσιγκρής, ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά από την γέννηση ενός υγιέστατου μωρού, είναι εξαιρετικά σπάνια.

Τραβήχτηκε αμέσως μετά τη γέννηση με καισαρική τομή και το σημαντικό είναι ότι ο αμνιακός σάκος παραμένει άθικτος. Έτσι είμαστε μέσα στην κοιλιά της μητέρας μας όλοι…

Την ανάρτησε στο Facebook και μάλιστα εξηγεί χαρακτηριστικά ότι επειδή το μωρό βρίσκεται ακόμη στο σάκο, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει βγει στον έξω κόσμο, ότι γεννήθηκε, αλλά νομίζει ότι είναι ακόμη στην κοιλιά της μανούλας του.

Γράφει χαρακτηριστικά ο μαιευτήρας: “Μια σπάνια εικόνα…εξαιρετικά σπάνια θα έλεγα….γέννηση μετά από καισαρική,με άθικτο τον σάκο,το μωράκι ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι γεννήθηκε…..είναι σαν να βρίσκεται ακόμα μέσα στη μήτρα,είναι γνωστή σαν »πέπλο γέννησης»και είναι συνηθέστερη αλλά εξίσου σπάνια στους πρόωρους τοκετούς,η πλήρης έγκλειση του νεογέννητου στον σάκο,δεν αφήνει το μωράκι να πνιγεί στο αμνιακό υγρό, γιατί αρχίζει να αναπνέει αμέσως μετά την αφαίρεση του »πέπλου»,καθώς ο πλακούντας συνεχίζει να τροφοδοτεί το μωράκι με αίμα, η φύση ξεπερνά τον εαυτό της, αφήνοντας άφωνους ακόμα και τους μαιευτήρες”.

Το θαύμα την ζωής, το μεγαλείο της δημιουργίας, η ευλογία του Θεού.

Το να συμβεί αυτό είναι μια πιθανότητα στις 15.000. σκεφτείτε το.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.

----------------------------------------

πηγή: imverias.blogspot.gr

αναδημοσίευση http://oloiena.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5291.html?spref=bl

Ο τρόπος του θανάτου μας

Πρώτη η Αγία μας Εκκλησία εύχεται να είναι '' χριστιανά τα τέλη της ζωής υμών '' και μάλιστα '' ανώδυνα , ανεπαίσχυντα και ειρηνικά ''. Αυτό είναι διατύπωση μιας ευχής , μιας επιθυμίας δηλαδή , με την οποία παρακαλούμε να μας χαρίσει ο Κύριος χριστιανά τέλη. Ζητούμε , δηλαδή , από τον Θεό να πεθάνουμε '' εν ειρήνη '' , και μέσα στην πίστη.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο μόνος θάνατος που υπάρχει είναι αυτός τον οποίο η Εκκλησία μας εύχεται . Ούτε , βέβαια , σημαίνει ότι όλα τα άλλα είδη θανάτου που υπάρχουν προμηνύουν κάτι , σε σχέση με την κατάσταση των ψυχών , είτε πολύ περισσότερο , ο τρόπος του θανάτου μας , εφ`όσον δεν είναι καλός , είναι ένα είδος τιμωρίας του Θεού απέναντι σε κάποιον που είναι αμαρτωλός . Θα πρέπει εκ των προτέρων να πούμε , ότι για την η Εκκλησία δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο τρόπος του θανάτου μας όση σημασία έχει ο τρόπος της ζωής μας. Η Εκκλησία μας ενδιαφέρεται να ζούμε χριστιανικά και διατυπώνει την ευχή να πεθάνουμε χριστιανικά.

Πολλές φορές - αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε - ο τρόπος του θανάτου μας είναι απόρροια του τρόπου της ζωής μας , χωρίς , όμως , αυτό να είναι απόλυτο.

Στην Π.Διαθήκη είναι γραμμένο '' Θάνατος αμαρτωλών πονηρός '' . Δηλαδή ο θάνατος των αμαρτωλών είναι κακός. Και η Εκκλησία ερμηνεύει την λέξη '' πονηρός '' με την έννοια ότι ο αμαρτωλός φεύγει από τον κόσμο αυτόν αμετανόητος. (...) εκείνο που έχει σημασία είναι να μην πεθάνει κανένας αμετανόητος. Εάν πεθάνουμε αμετανόητα τότε αυτός ο θάνατος είναι τραγικός. Και ο θάνατος αυτός προδικάζει την κατάσταση της ψυχής μας.

Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

' ἡ μετά Θάνατον ζωή ''

    πηγή   http://eorakamen.blogspot.gr/2013/11/blog-post_13.html?spref=bl

ψαλμός -Παναγιά μου παρακάλα.........να σωθούν οι άνθρωποί σου......

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης / Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Από τον κύκλο τραγουδιών "Κόκκινη κλωστή" που κυκλοφόρησε το 1972 με ερμηνευτές το Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη.

Στίχοι:

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα,
πάνω στου ουρανού τη σκάλα
κοίτα κάποιος ανεβαίνει
πού πηγαίνει, πού πηγαίνει
ούτε εκείνος δεν το ξέρει
μόνο της αυγής τ' αστέρι
θά'ναι τώρα σύντροφός του
με τ' αγγελικό το φως του

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα
απ' τα μάτια τα μεγάλα
στης καρδιάς μου τον καθρέφτη
το ζεστό το δάκρυ πέφτει
γίνεται βροχή και χιόνι
μα η ελπίδα δεν τελειώνει
κι ό,τι εκείνος έχει αφήσει
κάποιος άλλος θα τ΄αρχίσει

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα
Παναγιά μου παρακάλα
κοίτα κάτω και λυπήσου
να σωθούν οι άνθρωποί σου
κι όποιου η γης μας δεν του φτάνει
φόρα του χλωρό στεφάνι
μείνε πλάι του ωσότου
νά'βρει τον παράδεισό του