Ο μικρός παρακλητικός κανόνας (Σε ελεύθερη μετάφραση στην νεοελληνική)

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Ο Ιερέας:

Ας είναι δοξασμένος ο Θεός μας αδιάκοπα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες.

Ο Αναγνώστης:

Αμήν (Αληθινά - Γένοιτο).

Ψαλμός 142

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθησε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου κύριε εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκα του ονόματός σου, Κύριε ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολεθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου ότι εγώ δούλός σου ειμι.

Ψαλμός ΡΜΒ΄(142)

Κύριε, άκουσε προσευχή μου, δέξου τη δέησή μου εν ονόματι της αληθείας σου, άκουσέ με εν ονόματι της δικαιοσύνης σου που προστατεύει κάθε αδικημένο.

Και μη με κρίνεις τον δούλο σου, γιατί, αν θελήσεις να μας κρίνεις, δεν θα δικαιωθεί κανένας από τους ζωντανούς.

Διότι κυνήγησε ο εχθρός (διάβολος) την ύπαρξή μου, ταπείνωσε και εξευτέλισε στην γη την ζωή μου.

Και με κάθισε στα σκοτεινά μέρη του Άδη και κινδυνεύω να πάθω τα όσα παθαίνουν όσοι πέφτουνε στον Άδη.

Γέμισε από αθυμία το πνεύμα μου, γέμισε από ταραχή μέσα μου η καρδιά μου.

Θυμήθηκα παλιές ημέρες που με προστάτευες, και μελέτησα όλα τα έργα που έκανες για μένα, και γενικά μελετούσα τα έργα των χεριών Σου.

Τότε σήκωσα τα χέρια μου, ενώ η ψυχή καιγόταν από πόθο ως η απότιστη γη.

Γρήγορα άκουσέ με, Κύριε, γιατί με εγκαταλείπει το πνεύμα μου.

Μη στρέψεις το πρόσωπό Σου μακριά από εμένα, γιατί θα γίνω όμοιος με τους νεκρούς που είναι στους τάφους.

Κάνε με να ακούσω (νιώσω) το πρωί το έλεός Σου, γιατί σε Σένα έχω στηρίξει τις ελπίδες μου.

Κάνε μου γνωστό, Κύριε, τον δρόμο στον οποίον πρέπει να βαδίζω, για να σε ευαρεστώ γιατί σε σένα ύψωσα την ψυχή μου.

Απάλλαξέ με, από τους εχθρούς μου Κύριε, διότι κατέφυγα για προστασία σε Σένα. Δίδαξέ με, να εκτελώ το θέλημά Σου, διότι Εσύ είσαι ο Θεός μου.

Το Πνεύμα σου το αγαθό, ας με οδηγεί πάντοτε στον ίσιο δρόμο της αληθείας σου. Χάρης του ονόματός σου θα μου δώσεις ζωή

Με τη δικαιοσύνη Σου θα βγάλεις από τη θλίψη την ψυχή μου. Και με το έλεός Σου θα αφανίσεις τους εχθρούς μου.

Και θα καταστρέψεις όλους εκείνους που θλίβουν την ψυχή μου, γιατί εγώ είναι δούλος Σου.

 

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος…

Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,

Θεός Κύριος…

Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος...

Και αμέσως λέει ο Χορός: Ήχος δ΄.

Ο Θεός και Κύριος και φανερώθηκε σε μας. Ας είναι ευλογημένος αυτός που έρχεται εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ: Δοξολογείτε τον Κύριο και επικαλείσθε το άγιο όνομά Του.

Ο Θεός και Κύριος και φανερώθηκε σε μας. Ας είναι ευλογημένος αυτός που έρχεται εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ: Όλα τα έθνη με περικύκλωσαν και – με την επίκληση – του ονόματος του Κυρίου, αμύνθηκα εναντίον τους.

Ο Θεός και Κύριος και φανερώθηκε σε μας. Ας είναι ευλογημένος αυτός που έρχεται εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ: Αυτό έγινε από τον Κύριο και είναι θαυμαστό στα μάτια μας.

Ο Θεός και Κύριος και φανερώθηκε σε μας. Ας είναι ευλογημένος αυτός που έρχεται εν ονόματι Κυρίου.

Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, * αμαρτωλοί καί ταπεινοί, και προσπέσωμεν * εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, * Δέσποινα, βοήθησον εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα,* σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, * μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, * σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Μετά λένε τα εξής Τροπάρια: Ήχος δ΄.

Ας τρέξουμε τώρα πρόθυμα στη Θεοτόκο εμείς οι αμαρτωλοί και οι ταπεινοί, κι ας πέσουμε στα γόνατα μετανοιωμένοι, φωνάζοντας δυνατά μέσα από τα βάθη της ψυχής μας: Βοήθησέ μας, Κυρία, δείχνοντας προς εμάς ευσπλαχνία. Τρέξε γρήγορα, χανόμαστε από τις πολλές μας αμαρτίες. Μη μας αφήσεις να φύγουμε οι δούλοι σου με άδεια χέρια, διότι εσύ είσαι η μοναδική μας ελπίδα.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Το Απολυτίκιο του αγίου του Ναού.

 

Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, * τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, * ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, * τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; * Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; * Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, * σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Ποτέ δεν θα πάψουμε να μιλούμε, Θεοτόκε, για τις θαυμαστές σου πράξεις εμείς οι ανάξιοι. Γιατί αν εσύ δεν πρωτοστατούσες μεσιτεύοντας, ποιος θα μας γλύτωνε από τόσους πολλούς κινδύνους; Ποιος μας διαφύλαξε μέχρι τώρα ελευθέρους; Δεν θα φύγουμε ποτέ, Κυρία, από κοντά σου, διότι πάντοτε σώζεις τους δούλους σου από κάθε είδους συμφορά.

Ν' Ψαλμός

Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από τής ανομίας μου και από τής αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς με αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ο Αναγνώστης λέει τον: ΨΑΛΜΟ Ν΄ (50)

Ελέησέ με, Θεέ μου, σύμφωνα με το άπειρο έλεός Σου, και με την απέραντη ευσπλαχνία Σου εξάλειψε τη μεγάλη αμαρτία μου.

Ακόμη περισσότερο, πλύνε με από το ρύπο της ανομίας μου κι από την αμαρτία μου καθάρισέ με.

Γιατί έχω συναίσθηση της ανομίας μου και η αμαρτία μου βρίσκεται πάντοτε μπροστά μου.

Σ’ εσένα μόνο αμάρτησα και τις αμαρτωλές μου πράξεις ενώπιόν Σου διέπραξα, για να δικαιωθείς έτσι για τις αποφάσεις Σου για μένα και εξέλθεις νικητής όταν Σε κατακρίνουν (χωρίς να γνωρίζουν).

Κοίταξέ με γιατί με παράνομο τρόπο έγινε η σύλληψή μου (ως έμβρυο), και με την κλίση στην αμαρτία με κυοφόρησε η μητέρα μου.

Κοίταξέ με γιατί Εσύ αγάπησες μονάχα την αλήθεια και μου φανέρωσες τα άγνωστα και απόκρυφα μυστήρια της σοφίας Σου.

Θα με ραντίσεις με το έλεός σου σαν με φύλλα του αρωματικού φυτού υσσώπου και θα καθαριστώ.

Θα με πλύνεις με τη χάρη Σου και θα γίνω πιο λευκός και από το χιόνι.

Θα με κάνεις να αισθανθώ αγαλλίαση και ευφροσύνη, θα αγαλλιάσουν και τα κόκαλά μου, που ταπεινώθηκαν από τις αμαρτίες μου.

Στρέψε μακριά το πρόσωπό Σου από τις αμαρτίες μου, και εξαφάνισε όλες τις ανομίες μου.

Κτίσε μέσα μου καρδιά καθαρή, Θεέ μου, και με πνεύμα ευθύτητας και ειλικρίνειας ανακαίνισέ με εσωτερικά.

Μη με αποδιώξεις από το πρόσωπό Σου και με περιφρονήσεις, και μη μου αφαιρέσεις το Πνεύμα Σου το Άγιο.

Χάρισέ μου ξανά την αγαλλίαση που δίνει η σωτηρία Σου και με διάθεση και θέληση ισχυρή στήριξέ με.

Θα διδάξω σ’ όλους αυτούς που παραβαίνουν το νόμο Σου, την οδό των εντολών Σου και θα επιστρέψουν οι αμαρτωλοί σ’ Εσένα.

Ελευθέρωσέ με από την ενοχή των αιμάτων που έχυσα, Θεέ μου, Θεέ της σωτηρίας μου.

Τότε η γλώσσα μου θα αγαλλιάσει και θα υμνήσει τη δικαιοσύνη Σου.

Κύριε, τα κλεισμένα από τη ντροπή χείλη μου θ’ ανοίξεις και το στόμα μου θα σε υμνολογήσει.

Γιατί αν επιθυμούσες θυσία υλική θα στην είχα προσφέρει. Όμως Εσένα δε Σε ικανοποιούν οι θυσίες των ζώων που καίγονται στο θυσιαστήριο.

Θυσία αρεστή σ’ Εσένα είναι το συντετριμμένο για τις αμαρτίες της πνεύμα· Ο Θεός ποτέ δεν θα απορρίψει τη συντετριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά.

Δείξε την καλή Σου θέληση, Κύριε, και την αγάπη Σου και προς τη Σιών, κι ας χτιστούν τα τείχη της Ιερουσαλήμ.

Τότε θα ευαρεστηθείς να δεχτείς μαζί με την πνευματική μας θυσία και τις υλικές θυσίες, όπως είναι οι προσφορές των καρπών και οι θυσίες ζώων στο θυσιαστήριο Σου.

Ήχος πλ. δ΄ Ωδή α΄ Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, * και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, * ο Ισραηλίτης ανεβόα, * Τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωδή Α΄. Ήχος πλ. Δ΄. Ο ειρμός

«Αφού πέρασε τη θάλασσα, σαν να ήταν ξηρά, και ξέφυγε την τυραννία της Αιγύπτου, ο Ισραηλιτικός λαός, φώναζε δυνατά: Τον λυτρωτή και Θεό μας να υμνήσουμε».

Τροπάρια

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, * προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών. * Ώ Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, * των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επειδή με ενοχλούν πολλοί πειρασμοί καταφεύγω σε σένα, επιζητώντας σωτηρία. Ω Μητέρα του Λόγου και Παρθένε, από τις δύσκολες συμφορές και από τα δεινά σώσε με.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Παθών με ταράττουσι προσβολαί, * πολλής αθυμίας, εμπιπλώσαι μου την ψυχήν, * ειρήνευσον, Κόρη, τη γαλήνη, * τη του Υιού και Θεού σου, Πανάμωμε.

Δόξα Πατρί…

Με αναστατώνουν οι προσβολές των παθών, γεμίζοντας την ψυχή μου με λύπη. Γι’ αυτό ειρήνευσέ με, Κόρη Πάναγνη, με τη γαλήνη που δίνει ο Υιός και Θεός σου.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Σωτήρα τεκούσαν σε και Θεόν, * δυσωπώ, Παρθένε, λυτρωθήναι με των δεινών, * σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, * και την ψυχήν και την διάνοιαν.

Και νυν και αεί…

Σε θερμοπαρακαλώ, Παρθένε, εσένα που γέννησες τον Σωτήρα και Θεό να με λυτρώσεις από τα δεινά. Γιατί καταφεύγοντας τώρα σε σένα, υψώνω την ψυχή και τον νου.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, * επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, * αξίωσον, μόνη Θεομήτορ, * ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια

Είμαι άρρωστος στο σώμα και στην ψυχή και σε παρακαλώ να με αξιώσεις, να δεχτώ τη θεϊκή επίσκεψη και τη δική σου φροντίδα, εσύ η μόνη Μητέρα του Θεού, που κράτησες στην κοιλιά σου τον Αγαθό.

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, * και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, * εν τη αγάπη τη ση, των εφετών η ακρότης, * των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

 

Ωδή γ΄. Ο Ειρμός:

«Κύριε, δημιουργέ της στέγης του κόσμου, του ουρανίου θόλου, και ιδρυτή της Εκκλησίας, στερέωσέ με στη δική Σου αγάπη, Εσύ το πιο επιθυμητό πράγμα, το στήριγμα των πιστών μόνε Φιλάνθρωπε».

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

 

Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, * Σε, Θεογεννήτορ, Παρθένε, συ με κυβέρνησον,* προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, * των πιστών το στήριγμα,

μόνη πανύμνητε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προστασία και σκέπη της ζωή μου, βάζω εσένα που γέννησες τον Θεό Παρθένα. Κυβέρνησέ με μέχρι να φτάσω στο λιμάνι σου, εσύ είσαι η αιτία των αγαθών, το στήριγμα των πιστών, η μόνη που σου πρέπουν όλοι οι ύμνοι.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Ικετεύω, Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, * και της αθυμίας την ζάλην διασκεδάσαι μου, * συ γαρ, Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, * τον Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε.

Δόξα Πατρί…

Σε θερμοπαρακαλώ Παρθένα, να διώξεις την ψυχική μου ταραχή και τη ζαλάδα της θλίψης μου. Διότι εσύ, Νύφη του Θεού, κράτησες στην κοιλιά σου τον αρχηγό της γαλήνης, τον Χριστό, η μόνη Πανάχραντη

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, * της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον,* πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, * τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.

Και νυν και αεί…

Εσύ που γέννησες τον ευεργέτη των ανθρώπων, και τον αίτιο όλων των καλών, ανάβλυσε σε όλους μας τον πλούτο της ευεργεσίας. Διότι όλα μπορείς να τα κατορθώσεις, εσύ που έφερες στην κοιλιά σου τον Παντοδύναμο Χριστό, Θεομακάριστη.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

 

Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, * εξεταζομένω, Παρθένε, συ μοι βοήθησον, * των ιαμάτων γαρ, ανελλιπή σε γινώσκω,* θησαυρόν, Πανάμωμε, τον αδαπάνητον.

Επειδή χτυπιέμαι από φοβερές αρρώστιες και νοσηρά πάθη, Παρθένα, βοήθησέ με. Γιατί σ’ αναγνωρίζω, σαν τον ανεξάντλητο θησαυρό των θεραπειών ,Πάναγνη, που προσφέρεται μάλιστα αδιάκοπα.

Διάσωσον, * από κινδύνων, τους δούλους σου, Θεοτόκε, * ότι πάντες μετά Θεόν, εις σε καταφεύγομεν, * ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

 

Σώσε από τους κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, διότι όλοι μετά από τον Θεό σε Σένα καταφεύγουμε, σαν αρράγιστο τείχος και προστασία.

Eπίβλεψον,* εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Πολυύμνητη Θεοτόκε, ρίξε σπλαχνικό βλέμμα, στη φοβερή κακοπάθεια του σώματός μου, και θεράπευσε τον πόνο της ψυχής μου.

 

Ο Ιερέας λέει τη ΔΕΗΣΗ

Μετά ακολουθεί το κάθισμα

Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.

Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον,* ελέους πηγή, τού κόσμου καταφύγιον,* εκτενώς βοώμεν σοι, Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον, * και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,* η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Εσύ που είσαι θερμή μεσιτεία και απόρθητο τείχος, πηγή της ευσπλαχνίας και καταφύγιο του κόσμου, φωνάζουμε ασταμάτητα: Θεοτόκε, Δέσποινα, τρέξε και γλύτωσέ μας από τους κινδύνους, εσύ που μόνη μπορείς να μας προστατέψεις γρήγορα.

Ωδή δ΄. Ο Ειρμός:

Εισακήκοα, Κύριε, * της οικονομίας σου το μυστήριον, * κατενόησα τα έργα σου, * και εδόξασά σου την θεότητα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριε, άκουσα για το μυστήριο της σωτηρίας, κατενόησα τα έργα σου και δόξασα τη Θεότητά Σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Των παθών μου τον τάραχον, * η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, * και τον κλύδωνα κατεύνασον, * των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύφη του Θεού, εσύ που γέννησες τον Κύριο τον Κυβερνήτη, καταπράυνε την ταραχή που φέρνουν τα πάθη μου και την τρικυμία των φταιξιμάτων μου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Ευσπλαγχνίας την άβυσσον, * επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, * η τον εύσπλαγχνον κυήσασα, * και Σωτήρα πάντων, των υμνούντων σε.

Δόξα Πατρί…

Εσύ που κράτησες στην κοιλιά σου τον Σωτήρα όλων των υμνητών σου, τον σπλαχνικό, δώσε το άπειρο βάθος της ευσπλαχνίας σου σ’ εμένα που σε επικαλούμαι.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Απολαύοντες, Πάναγνε, * των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, * αναμέλπομεν εφύμνιον, * οι γινώσκοντες σε Θεομήτορα.

Και νυν και αεί…

Αφού απολαύσαμε, Πάναγνη, τις δωρεές σου, ψάλλουμε ευχαριστήριο ύμνο, όσοι σε αναγνωρίζουμε ως Μητέρα του Θεού.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Οι ελπίδα και στήριγμα, * και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, * κεκτημένοι σε, Πανύμνητε,* δυσχερείας πάσης, εκλυτρούμεθα.

Εμείς που σε έχουμε ελπίδα και στήριγμα και ακλόνητο τείχος της σωτηρίας, Πανύμνητε, λυτρωνόμαστε από κάθε δυσκολία και δυσχέρεια.

 

Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.

Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου, Κύριε,* και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, * την σην ειρήνην, * παράσχου ημίν, φιλάνθρωπε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

«Κύριε, φώτισέ μας με τα προστάγματά Σου και με τον Παντοδύναμο βραχίονά Σου δώσε μας την δική σου ειρήνη, Εσύ που αγαπάς τους ανθρώπους».

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Έμπλησον, Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, * την σην ακήρατον διδούσα χαράν, * της ευφροσύνης, * η γεννήσασα τον αίτιον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γέμισε, Αγνή, με ευφροσύνη την καρδιά μου, δίνοντας τη δική σου την ολοκάθαρη χαρά, εσύ που γέννησες τον αίτιο της ευφροσύνης.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή,* η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, * και την ειρήνην, * την πάντα νουν υπερέχουσαν.

Δόξα Πατρί…

Λύτρωσέ μας από κινδύνους, Θεοτόκε αγνή, εσύ που γέννησες την αιώνια λύτρωση και την ειρήνη που ξεπερνά κάθε νου.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου, Θεόνυμφε, * τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, * η φως τεκούσα, * το θείον και προαιώνιον.

Και νυν και αεί…

Διάλυσε την ομίχλη των αμαρτημάτων μου, Νύφη του Θεού, με τον φωτισμό της λαμπρότητάς σου, εσύ που γέννησες– το θείον και προαιώνιο φως.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, * επισκοπής σου αξιώσασα, * και την υγείαν, * τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.

Θεράπευσε, Αγνή, των παθών μου την αρρώστια και αξιώνοντάς με να έχω την επίσκεψή σου και δώσε μου την υγεία με την μεσιτεία σου.

Ωδή ε΄. Ο Ειρμός:

Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον, * και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, * ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, * και η ζωή μου τω Άδη προσήγγισε, * και δέομαι ως Ιωνάς, * Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

«Την προσευχή μου απλώνω προς τον Κύριο, και θα του αναφέρω τις θλίψεις μου, γιατί γέμισε από κακά η ψυχή μου και η ζωή μου πλησίασε στον Άδη. Και θερμοπαρακαλώ σαν τον Ιωνά: Θεέ, βγάλε με από τη φθορά».

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, * εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, * την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, * κατασχεθείσαν, Παρθένε, δυσώπησον, * τον Κύριον σου και Υιόν, * τής εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκείνος που μας έσωσε από τον θάνατο και τη φθορά, παραδίδοντας τον εαυτό Του στον θάνατο παρακάλεσε Παρθένε τον Κύριο και Υιό σου, να με σώσει από την κακουργία των εχθρών και να με σώσει την ύπαρξή μου την από τη φθορά και τον θάνατο.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Προστάτιν σε, της ζωής επίσταμαι, * και φρουράν ασφαλεστάτην Παρθένε, * των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, * και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν, * και δέομαι διαπαντός,* εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναί με.

Δόξα Πατρί…

Σε αναγνωρίζω ως προστάτη της ζωής μου, Παρθένε, και την πιο ασφαλή φρουρά που διαλύεις το πλήθος των πειρασμών και διώχνεις την επίδραση των δαιμόνων. Και σε θερμοπαρακαλώ ακατάπαυστα, να με γλυτώσεις από τη φθορά των παθών μου.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Ως τείχος, καταφυγής κεκτήμεθα, * και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, * και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι, Κόρη, * και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. * Ώ Δέσποινα, και νυν ημάς, * των παθών και κινδύνων διάσωσον.

Και νυν και αεί…

Ως τείχος που καταφεύγουμε σε έχουμε, Κόρη, και των ψυχών μας τέλεια σωτηρία και ανακούφιση στις θλίψεις και με το φως αγαλλιάζουμε. Δέσποινα, και τώρα διάσωσέ μας από τα πάθη και τους κινδύνους.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι, * και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου, * αλλ’ η Θεόν και Σωτήρα του κόσμου, * και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, * σου δέομαι της αγαθής, * εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.

Βρίσκομαι τώρα στο κρεβάτι άρρωστος και δεν υπάρχει θεραπεία στο σώμα μου, αλλά εσύ που γέννησες τον Θεό και Σωτήρα του κόσμου και θεράποντα των ασθενειών, σε παρακαλώ αγαθή, σήκωσέ με από τη φθορά των ασθενειών.

Διάσωσον,* από κινδύνων, τους δούλους σου, Θεοτόκε, * ότι πάντες μετά Θεόν, εις σε καταφεύγομεν, * ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Σώσε από τους κινδύνους τους δούλους σου Θεοτόκε, διότι όλοι μετά από τον Θεό σε Σένα καταφεύγουμε, σαν αρράγιστο τείχος και προστασία.

Άχραντε, * η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, * επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, * ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αμόλυντη, εσύ που γέννησες την εποχή εκείνη με ανερμήνευτο τρόπο τον Λόγον μόνον διά λόγου, παρακάλεσέ Τον με το μητρικό θάρρος που έχεις για εμάς.

Ο Ιερέας λέει τη ΔΕΗΣΗ

Μετά ακολουθεί το κοντάκιο, ήχος β΄

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον, ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, των τιμώντων σε.

Εσύ η προστασία των Χριστιανών και η αμετακίνητη μεσίτρια προς τον Δημιουργό, μη παραβλέπεις τις φωνές των δεήσεων των αμαρτωλών, αλλά τρέξε ως αγαθή, να βοηθήσεις εμάς που με πίστη σου φωνάζουμε: Γίνε γρήγορη σε μεσιτεία και σπεύσε σε ικεσία, εσύ Θεοτόκε, που πάντα προστατεύεις αυτούς που σε τιμούν.

Το α΄ Αντίφωνο των Αναβαθμών. Ήχος δ΄.

Εκ νεότητος μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ’ αυτός αντιλαβού, και σώσον, Σωτήρ μου. (δις)

Από τη νεότητά μου, με πολεμούν πολλά πάθη, αλλά Εσύ κατάλαβέ με, και σώσε με Σωτήρα μου.

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (δις)

Δόξα Πατρί…

Όσοι μισείτε τη Σιών, ντροπιαστείτε από τον Κύριο. Διότι θα ξεραθείτε όπως το χορτάρι στη φωτιά.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.

Και νυν και αεί…

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.

Με το Άγιο Πνεύμα ζωοποιείται κάθε ψυχή και με τον καθαρισμό της υψώνεται, φωτίζεται με ιερό μυστικό τρόπο από την Αγία Τριάδα.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Με το Άγιο Πνεύμα αναβλύζουν τα νερά της χάριτος που ποτίζουν όλη την κτίση, για να τη ζωογονήσουν.

Το Προκείμενο.

Μνησθήσομαι του ονόματος σου εν πάση γενεά και γενεά.

Στίχος

Άκουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ους σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου, και επιθυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.

Του ονόματός σου μνησθήσομαι εν πάση γενεά και γενεά.

Θα υπενθυμίζω το όνομά σου σε όλες τις γενιές.

Άκουσε, κόρη και δες και γείρε το αυτί σου και λησμόνησε τον λαό σου και το σπίτι του πατέρα σου και τότε ο Βασιλιάς θα επιθυμήσει την ομορφιά σου.

Θα υπενθυμίζω το όνομά σου σε όλες τις γενιές.

Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.

Κύριε, ελέησον (γ').

Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.

Ειρήνη πάσι.

Και τω Πνεύματί σου.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ο Ιερέας:

Ας παρακαλέσουμε θερμά τον Κύριο και Θεό μας να μας αξιώσει να ακούσουμε το άγιο Ευαγγέλιο.

Ο Χορός:

Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Αυτό που θα ακουστεί είναι σοφία. Σηκωθείτε όρθιοι, να ακούσουμε το άγιο Ευαγγέλιο. Η ειρήνη να έλθει σε όλους.

Ο Χορός:

Και στο δικό σου πνεύμα.

Ο Ιερέας:

Το Ανάγνωσμα είναι από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο.

Ας προσέξουμε.

Ο Χορός:

Σου ανήκει δοξολογία, Κύριε. Σου ανήκει δοξολογία.

Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής, και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη, και είπεν, Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τηv ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, και άγιοv το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκοv αυτής.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ο Ιερέας:

(Λουκ. α΄ 39, 49, 56)

Κατά τις ημέρες εκείνες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα σε κάποια πόλη της ορεινής Ιουδαίας και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Και μόλις η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάχνα της πήδησε και πλημμύρισε η Ελισάβετ με Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Εσύ είσαι ευλογημένη– από τον Θεό – περισσότερο από όλες τις γυναίκες, ευλογημένο είναι και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου! Αλλά πως μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η Μητέρα του Κυρίου μου; Γιατί μόλις ήλθε στα αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, πήδησε από χαρά το παιδί στα σπλάχνα μου. Και είναι μακαρία εκείνη, που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος». Είπε τότε η Μαριάμ: «Δοξάζει η ψυχή μου τον Κύριο και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για τον Θεό, τον Σωτήρα μου, διότι είδε με ευμένεια την ταπεινή δούλη Του. Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα θαυμάσια έργα». Η Μαριάμ έμεινε με την Ελισάβετ περίπου τρείς μήνες και μετά επέστρεψε στο σπίτι της.

Ο Χορός:

Σε σένα ανήκει δοξολογία, Κύριε. Σε σένα δοξολογία.

Δόξα Πατρί…

Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αεί…

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Ήχος β΄.

Πατέρα, Λόγε και Πνεύμα, Τριάδα που υπάρχεις σε Μονάδα, σβήσε τα πολλά μου εγκλήματα.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Με τις μεσιτείες της Θεοτόκου, Θεέ μου, σβήσε τα πολλά μου εγκλήματα

Στίχ: Ελέησέ με, Θεέ μου, σύμφωνα με το μεγάλο Σου έλεος, και με την πολλή ευσπλαχνία Σου, εξαφάνισε την αμαρτία μου.

 

Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.

Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν, του ικέτου σου, θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα, σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου, Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον.

Μη με εγκαταλείψεις, Παναγία Δέσποινα στην ανθρώπινη προστασία, αλλά δέξου τη δέηση του δούλου σου, διότι με κατέχει θλίψη, και δεν μπορώ να υποφέρω τα βέλη των δαιμόνων. Δεν έχω σκέπη ούτε ξέρω που να καταφύγω ο άθλιος που καταπολεμούμαι από παντού και δεν έχω καμία άλλη παρηγοριά και εκτός από εσένα. Δέσποινα του κόσμου, ελπίδα και προστασία των πιστών, μη παραβλέψεις τη δέησή μου, κάνε ό, τι με συμφέρει.

Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.

Αγνή Παρθένε Θεοτόκε, κανένας δεν φεύγει ντροπιασμένος από εκείνους που προστρέχουν προς εσένα, αλλά ζητά τη χάρη και παίρνει το δώρο σύμφωνα με το συμφέρον που έχει η αίτησή του.

Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.

Θεοτόκε Παρθένε, είσαι μεταβολή όσων θλίβονται, απαλλαγή όσων αρρωσταίνουν. Σώζε την πόλη και τον λαό, εσύ που είσαι η ειρήνη όσων πολεμούνται, η γαλήνη όσων βασανίζονται και η μόνη προστασία των πιστών.

Ο Ιερέας:

Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου: επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς, ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια: πρεσβείαις της παναχράντου, Δεσποίνης ημών, Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων, και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου πανευφήμου Αποστόλου Βαρνάβα, των εν αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων Ιεραρχών, και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας: Νικολάου του εν Μύροις , Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των θαυματουργών. των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του Τήρωνος, και Θεοδώρου του Στρατηλάτου και Μηνά του θαυματουργού, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (άγιος της ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.

Κύριε, ελέησον (ιβ')

Θεέ, σώσε τον λαό Σου και ευλόγησε την κληρονομία Σου, βοήθησε τον κόσμο Σου με έλεος και ευσπλαχνία. Ύψωσε τη δύναμη των Ορθοδόξων Χριστιανών και στείλε από τον ουρανό επάνω μας τα πλούσια ελέη Σου. Με τις θερμές προσευχές της πάναγνης Δέσποινας μας Θεοτόκου και για πάντα Παρθένου Μαρίας, με τη δύναμη του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Με την προστασία των Ασωμάτων τιμίων επουρανίων Δυνάμεων. Με τις θερμές προσευχές του τιμίου, ενδόξου προφήτη, Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη. Των αγίων δοξασμένων και πολύ φημισμένων Αποστόλων. Των αγίων Πατέρων μας και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυστοστόμου. Του αγίου Πατέρα μας Νικολάου, του Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού. Των αγίων ενδόξων Μαρτύρων που είχαν καλές νίκες. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων μας. Των αγίων και δικαίων προγόνων του Χριστού Ιωακείμ και Άννας, του αγίου (της ημέρας) και όλων των αγίων Σου. Σε ικετεύουμε, Κύριε, που είσαι ο μόνος πολυεύσπλαχνος, άκουσε με προσοχή εμάς τους αμαρτωλούς που σε θερμοπαρακαλούμε και ελέησέ μας.

Ο Χορός

Κύριε ελέησέ μας (δώδεκα φορές).

Ελέει, και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Με το έλεος και την ευσπλαχνία και φιλανθρωπία του Μονογενή Σου Υιού, μαζί με τον Οποίον είσαι δοξασμένος, και με το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Σου Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες.

Ο Χορός:

Αμήν (= Αληθινά)

Οι εκ τής Ιουδαίας, * καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, * τη πίστει της Τριάδος, * την φλόγα της καμίνου, * κατεπάτησαν ψάλλοντες,* Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός

Οι νέοι που ήλθαν κάποτε από την Ιουδαία στη Βαβυλώνα, καταπάτησαν με την πίστη στην Αγία Τριάδα, τη φλόγα του καμινιού, ψάλλοντας: Θεέ των προγόνων μας είσαι δοξασμένος.

Τροπάρια

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Την ημών σωτηρίαν, * ως ηθέλησας Σώτερ, οικονομήσασθαι, * εν μήτρα της Παρθένου, * κατώκησας τω κόσμω, * ην προστάτιν ανέδειξας, * Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εσύ που ρύθμισες όπως θέλησες την σωτηρία μας, Σώτερ, αφού κατοίκησες στη μήτρα της Παρθένου την οποία ανέδειξες προστάτη του κόσμου. Θεέ των προγόνων μας είσαι δοξασμένος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Θελητήν του ελέους, * ον εγέννησας, Μήτερ αγνή δυσώπησον, * ρυσθήναι των πταισμάτων,* ψυχής τε μολυσμάτων, * τους εν πίστει κραυγάζοντας, * Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Δόξα Πατρί…

Αγνή Μητέρα, επειδή γέννησες Αυτόν που θέλει να ελεεί, παρακάλεσέ Τον θερμά να μας γλυτώσει από τα αμαρτήματα, και από τους μολυσμούς της ψυχής αυτούς που με πίστη κραυγάζουν: Θεέ των προγόνων μας, είσαι δοξασμένος.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Θησαυρόν σωτηρίας, * και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, * και πύργον ασφαλείας, * και θύραν μετανοίας, * τοις κραυγάζουσιν έδειξας, * Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.

Και νυν και αεί…

Ως θησαυρό της σωτηρίας και πηγή αφθαρσίας, ανέδειξες Χριστέ, αυτήν που σε κράτησε στα σπλάχνα της και πύργο όπου κανείς βρίσκει ασφάλεια και θύρα μετανοίας, γι’ αυτούς που κραυγάζουν: Θεέ των προγόνων μας, είσαι δοξασμένος.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Σωμάτων μαλακίας, * και ψυχών αρρωστίας, Θεογεννήτρια, * των πόθω προσιόντων, * τη σκέπη σου τη θεία, * θεραπεύειν αξίωσον, * η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα

Θεοτόκε, εσύ που γέννησες τον Σωτήρα Χριστό για μας κάνε άξιους θεραπείας από τις αδιαθεσίες των σωμάτων και τις αρρώστιες των ψυχών, αυτούς που με πόθο έρχονται στη θεία σου προστασία.

Ωδή η΄. Ο Ειρμός

Τον Βασιλέα των ουρανών, ον υμνούσι * στρατιαί των Αγγέλων, υμνείτε, * και υπερυψούτε * εις πάντας τους αιώνας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

«Τον Βασιλιά των ουρανών, που τον υμνούν οι στρατιές των Αγγέλων, να τον υμνείτε και δοξολογείτε, σε όλους του αιώνες».

Τροπάρια.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Τους βοηθείας, της παρά σου δεομένους, * μη παρίδης Παρθένε, υμνούντας, * και υπερυψούντας * σε, Κόρη, εις αιώνας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όσους έχουν ανάγκη τη βοήθειά σου, Παρθένε, μη τους παραβλέψεις, όλους εκείνους που σε υμνούν, Κόρη, και σε δοξολογούν αιώνια.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Των Ιαμάτων, το δαψιλές επιχέεις, * τοις πιστώς υμνούσι σε Παρθένε, * και υπερυψούσι* τον άφραστον σου τόκον.

Δόξα Πατρί…

Παρθένε, δίνεις άφθονες θεραπείες σ’ αυτούς που με πίστη σε υμνούν και δοξάζουν τον απερίγραπτο Υιό σου.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Τας ασθενείας μου της ψυχής ιατρεύεις, * και σαρκός τας οδύνας, Παρθένε, * ίνα σε δοξάζω* την Κεχαριτωμένην.

Και νυν και αεί…

Παρθένε, θεραπεύεις τις αρρώστιες της ψυχής μου και τους πόνους του σώματος, για να δοξάζω εσένα τη Χαριτωμένη.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Των πειρασμών συ τας προσβολάς εκδιώκεις,* και παθών τας εφόδους Παρθένε, * όθεν σε υμνούμεν * εις πάντας τους αιώνας. 

Των πειρασμών τις επιθέσεις και τις εφόδους των παθών, Παρθένε, διώχνεις μακριά γι’ αυτό σε υμνούμε σε όλους τους αιώνες.

Ωδή θ΄. Ο Ειρμός

Κυρίως Θεοτόκον, * σε ομολογούμεν, * οι δια σου σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή, * συν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

«Αγνή Παρθένε, σε σένα ομολογούμε όσοι σωθήκαμε δια μέσου σου, ότι είσαι πραγματικά Θεοτόκος και σε δοξολογούμε μαζί με τους χορούς των Ασωμάτων Αγγέλων»

Τροπάρια

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Ροήν μου των δακρύων, * μη αποποιήσης, * η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, * αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε, εσύ που κράτησες στα σπλάχνα σου τον Χριστό, ο Οποίος αφαίρεσε κάθε δάκρυ από κάθε πρόσωπο μη αποστραφείς τα δάκρυά μου που τρέχουν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Χαράς μου την καρδίαν, * πλήρωσον, Παρθένε, * η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα,* της αμαρτίας την λύπην, εξαφανίσασα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε, γέμισε με χαρά την καρδιά μου, εσύ που δέχτηκες μέσα σου όλη τη χαρά αφού εξαφάνισε τα η λύπη της αμαρτίας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε μας

Λιμήν και προστασία, * των σοι προσφευγόντων, * γενού Παρθένε, και τείχος ακράδαντον, * καταφυγή τε και σκέπη, και αγαλλίαμα.

Δόξα Πατρί…

Παρθένε, γίνε γι’ αυτούς που καταφεύγουν σε σένα λιμάνι και προστασία και τείχος στερεό και καταφύγιο και σκέπη και αγαλλίαση.

Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα

Φωτός σου ταις ακτίσι, * λάμπρυνον, Παρθένε, * το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα,* τους ευσεβώς Θεοτόκον, σε καταγγέλλοντας.

Και νυν και αεί…

Παρθένε, φώτισε με τις ακτίνες του φωτός σου, αυτούς που με ευσέβεια σε ομολογούν Θεοτόκο, διώχνοντας το σκοτάδι της άγνοιας.

Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.

Γένοιτο.

Κακώσεως εν τόπω, * τω της ασθενείας, * ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, * εξ αρρωστίας εις ρώσιν, μετασκευάζουσα.

Παρθένε, θεράπευσέ με εμένα που ταπεινώθηκα από την πληγή στον τόπο της αρρώστιας, μετατρέποντας την αρρώστια σε υγεία.

Και αμέσως:

Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Αξίζει αληθινά να μακαρίζουμε εσένα την Θεοτόκο που σου πρέπουν μακαρισμοί και δεν έχεις κανένα ψεγάδι και είσαι η Μητέρα του Θεού μας.

Εγκωμιάζουμε εσένα που είσαι τιμιότερη από τα Χερουβίμ κι ασύγκριτα ενδοξότερη από τα Σεραφίμ, εσένα που χωρίς φθορά γέννησες τον Θεό Λόγο και είσαι πραγματική Θεοτόκος.

Και ο Ιερέας θυμιατίζει το Θυσιαστήριο και το Λαό.

Μεγαλυνάρια Ήχος πλ. β΄.

Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.

Ας τιμήσουμε με ύμνους εσένα που αναδείχτηκες υψηλότερη από τους ουρανούς και καθαρότερη από τις ακτίνες του ήλιου, εσένα που μας λύτρωσες από την κατάρα και είσαι η Δέσποινα του κόσμου.

Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή, προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην, ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.

Από τις πολλές μου αμαρτίες είναι άρρωστο το σώμα μου κι η ψυχή. Καταφεύγω σ’ εσένα τη Χαριτωμένη, βοήθησέ με εσύ που είσαι η ελπίδα των απελπισμένων. 

 

Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις, αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα. Ώ Δέσποινα, του κόσμου γενού μεσίτρια.

Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νυν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου, και πάντων των Αγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.

Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.

Δέσποινα και Μητέρα του Λυτρωτή, δέξου παρακλήσεις των αναξίων δούλων σου, να μεσιτέψεις σ’ Αυτόν που γεννήθηκε από εσένα. Ω Δέσποινα του κόσμου γίνε μεσίτρια. Σου ψάλλουμε τώρα πρόθυμα την ωδή, πολυύμνητε Θεοτόκε με ευφροσύνη. Μαζί με τον Πρόδρομο και όλους τους αγίους ικέτευε, Θεοτόκε, τον Υιό σου να μας σπλαχνιστεί. Άφωνα μένουν τα χείλη των ασεβών που δεν προσκυνούν τη σεβαστή σου εικόνα, την Οδηγήτρια, που τη ζωγράφισε ο ιερότατος απόστολος Λουκάς.

Λέγεται το Μεγαλυνάριο του αγίου του Ναού.

Όλες των Αγγέλων οι στρατιές, Πρόδρομε του Κυρίου, οι Δώδεκα Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι, θερμοπαρακαλέστε τον Θεό να μας ελεήσει στο να σωθούμε.

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου, δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών.

Κύριε ελέησον. [3]

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών, (δεινός) και πάσης της εν χριστώ ημών αδελφότητος.

Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, [ονόματα] και πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη κώμη ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου ναού τούτου.

Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν 'Εκκλησίαν και την κώμην ταύ­την, την νήσου ταύτην, και πάσαν πόλιν και χωράν, από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυ­λίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου, υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον την καθ’ ημών κινουμένην, και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαι ημάς.

Κύριε, ελέησον. (3)

Έτι δεόμεθα και υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν ημών φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς.

Κύριε, ελέησον. (3)

Επάκουσον ημών, ο Θεός ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης και των εν θαλάσση μακράν και ίλεως, ί­λεως γενού ημίν Δέσποτα, επί ταίς αμαρτίαις ημών, και ελέησον ημάς.

Κύριε, ελέησον. (3)

Ελεήμων γαρ και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Δόξα Σοι ο Θεός, η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού μητρός, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (τής ημέρας) και πάντων τον Αγίων, ελέησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Ο Αναγνώστης:

Είσαι Άγιος Θεέ Πατέρα, είσαι Άγιος Υιέ Δυνατέ, είσαι Άγιο Αθάνατο Πνεύμα, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ανήκει δοξολογία στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

Παναγία Τριάδα, ελέησέ μας. Κύριε Θεέ συγχώρεσε τις αμαρτίες μας. Δέσποτα Υιέ, συγχώρεσε τις αμαρτίες μας. Άγιο Πνεύμα, επισκέψου και θεράπευσε τις αδυναμίες μας, εξαιτίας του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησέ μας, Κύριε ελέησέ μας, Κύριε, ελέησέ μας.

Ανήκει δοξολογία στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

Επουράνιε Πατέρα μας, ας δοξαστεί το όνομά Σου, ας έλθει η βασιλεία Σου, ας γίνει το θέλημά Σου, όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη. Το αναγκαίο για τη συντήρησή μας ψωμί δώσε μας σήμερα, και συγχώρεσε τις αμαρτίες μας, όπως και εμείς συγχωρούμε εκείνους που μας έχουν κάνει κακό. Και μη επιτρέψεις να πέσουμε σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.

Ο Ιερέας:

Αυτά τα ζητούμε γιατί είναι δική Σου η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα, του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες.

Ο Αναγνώστης: Αμήν.

Μετά λέει το Απολυτίκιο της ημέρας, εφόσον

ΔΕΗΣΗ

Ο Ιερέας:

Ελέησέ μας, Θεέ, σύμφωνα με το μεγάλο Σου έλεος, Σε παρακαλούμε άκουσέ μας με ενδιαφέρον και ελέησέ μας.

Ο Χορός: Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Σε παρακαλούμε ακόμη για τον Αρχιεπίσκοπό μας… και για όλη την «εν Χριστώ» αδελφότητά μας.

Ο Χορός: Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Παρακαλούμε ακόμη να χαρισθεί έλεος, ζωή, ειρήνη, υγεία, σωτηρία, προστατευτική επίσκεψη, συγχώρεση και άφεση των αμαρτιών στους δούλους του Θεού, όλους τους ευσεβείς και Ορθοδόξους Χριστιανούς, που κατοικούν και βρίσκονται σ’ αυτήν την πόλη, τους ενορίτες, τους επιτρόπους, τους συνδρομητές και αφιερωτές αυτού του αγίου Ναού.

Ο Χορός: Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Παρακαλούμε ακόμη να διαφυλαχτεί αυτή η αγία Εκκλησία και η πόλη και κάθε πόλη και χωριό από οργή, πείνα, επιδημία, σεισμό, καταποντισμό, φωτιά, μαχαίρι, επιδρομή αλλοφύλων, εμφύλιο πόλεμο και ξαφνικό θάνατο. Για να γίνει ο αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός μας σπλαχνικός, ευμενής και εύκολος σε συμφιλίωση, ώστε να μεταστρέψει και να διώξει μακριά κάθε οργή και αρρώστια, που έρχεται εναντίον μας. Και να μας ελεήσει.

Ο Χορός: Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Παρακαλούμε ακόμη, για να ακούσει με προσοχή ο Κύριος και Θεός τη φωνή της παρακλήσεώς μας, εμείς που είμαστε αμαρτωλοί και να μας ελεήσει.

Ο Χορός: Κύριε, ελέησέ μας (τρεις φορές).

Ο Ιερέας:

Θεέ και Σωτήρα μας, άκουσέ μας με προσοχή, Εσύ που είσαι η ελπίδα όλων των ανθρώπων που κατοικούν στις άκρες της γης και βρίσκονται μακριά στη θάλασσα. Και γίνε, Δέσποτα, πολύ ευμενής, για τις αμαρτίες μας και ελέησέ μας. Διότι είσαι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός και απευθύνουμε τη δοξολογία σ’ Εσένα, τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες.

Ο Χορός:Αμήν (= Αληθινά).

Ο Ιερέας:

Θεέ, Σου ανήκει δοξολογία, Εσένα που είσαι η ελπίδα μας, Σου ανήκει δοξολογία.

Ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας, με τις θερμές προσευχές της πάναγνης και αμόλυντης αγίας Μητέρας Του, με τις ικετευτικές προσευχές των αγίων, δοξασμένων και πολύ φημισμένων Αποστόλων, των αγίων ενδόξων Μαρτύρων που είχαν καλές νίκες, των Οσίων και Θεοφόρων πατέρων μας των αγίων και δικαίων προγόνων του Χριστού, Ιωακείμ και Άννας, του αγίου (της ημέρας) του οποίου τελούμε την μνήμη και όλων των αγίων, να ελεήσει και να σώσει εμάς ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμον Θεός μας .

Εξαποστειλάρια.

Ήχος γ΄. Ο ουρανόν τοις άστροις

Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατε μου το σώμα, και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα.

Απόστολοι από τα πέρατα του κόσμου μαζευτείτε εδώ, στο χωριό Γεθσημανή για να κηδεύσετε το σώμα μου. Και Εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβε την ψυχή μου.

Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων.

Παρθένε, Μητέρα του Κυρίου, εσύ που είσαι η αγαλλίαση των Αγγέλων και η χαρά των θλιβομένων, η προστάτιδα των Χριστιανών, βοήθησέ με και γλύτωσέ με από τα αιώνια βάσανα.

Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει.

Και εσένα έχω μόνη μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπο Θεό, για να μη μου ελέγξει τις πράξεις μπροστά στους αγγέλους. Σε παρακαλώ, Παρθένε, βοήθησέ με γρήγορα.

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως, ακατανόητον θαύμα, πως γαλουχείς τον Δεσπότην.

Πύργε πλεγμένε με χρυσάφι, πόλη με δώδεκα τείχη, θρόνε που ακτινοβολείς και έδρα του βασιλιά. Ακατανόητο θαύμα, πως τρέφεις με γάλα τον Δεσπότη

Ο Ιερέας:

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.

Αμήν

Με τις ευχές των αγίων Πατέρων μας, Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ μας ελέησέ μας.

Ο Χορός: Αμήν (= Αληθινά).

 

πηγή  για τη μετάφραση http://ierosnaosagandreou.blogspot.gr/2011/08/blog-post.html