το Άπειρον του Θεού........

Κουρασμένος ο ιερός Αυγουστίνος από τις σκέψεις σχετικά με το Δόγμα της Αγίας Τριάδος, ειδικότερα με το ομοούσιον της Θεότητος του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, περπατούσε κάποτε στην ακρογιαλιά.

Εκεί συνάντησε ένα μικρό παιδάκι, που είχε ανοίξει ένα λάκκο στην άμμο και μ’ ένα κουβαδάκι έπαιρνε από τη θάλασσα νερό και το έριχνε μέσα. Πήγαινε και ερχόταν το παιδάκι...

Το παρακολουθούσε λοιπόν έτσι, ποιος ξέρει πόση ώρα ο ιερός Αυγουστίνος. Στο τέλος το πλησίασε και του είπε:

 

-  Τι κάνεις, βρε παιδάκι μου, εδώ πέρα;
-  Να, προσπαθώ να αδειάσω τη θάλασσα
μέσα στη λακκούβα.
-  Καλά, βρε αγόρι μου, του λέει, όλη αυτή τη
θάλασσα αδειάζει μέσα εδώ; Χωράει; Αυτό
είναι αδύνατον!
  -  Αν δεν χωράει η θάλασσα μέσα σε αυτόν
το λάκκο και αν αυτό είναι ακατόρθωτο και αδύνατον, έτσι, και ασυγκρίτως περισσότερο, το Άπειρον του Θεού, το Άπειρον της Αγίας Τριάδος, τα Μυστήρια του Θεού..., δεν μπορούν να χωρέσουν στο περιορισμένο μυαλουδάκι σου.. του είπε το παιδί και εξαφανίστηκε.

• 
  ᵻ Αυγουστίνου Καντιώτου, Μητρ. Φλωρίνης «Εις την Θείαν Λειτουργίαν», τεύχος Α, σελ. 39
• πηγή http://o-tiron.blogspot.gr/