Ο Άγιος Αναστάσιος ο Θαυματουργός (ο υφαντής) ο εκ Περιστερωνοπηγής

  Χρόνια Πολλά Αναστάση  !

Ο Άγιος Αναστάσιος αν και δεν είναι γνωστός στους συναξαριστές, από ένα σύντομο συναξάρι που περιλαμβάνεται στην παλαιά ακολουθία του πληροφορούμαστε ότι ήταν ένας από τους 300 ορθοδόξους της Αλαμανίας (Γερμανίας), οι οποίοι πήραν μέρος σε μια σταυροφορία στα χρόνια του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118) και του γιού του Ιωάννη (1118-1143). Αργότερα, επειδή οι Λατίνοι της Παλαιστίνης τους κατεδίωξαν, κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου έζησαν μοναχικό και ασκητικό βίο.............

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι το συναξάρι του Αγίου Αναστασίου, καθώς και τριών άλλων αγίων στα οποία γίνεται μνεία των Αλαμανών ή της Αλαμανίας (Αγίου Κενδέα, Αγίου Θεράποντος και Αγίου Αυξεντίου) είναι πολύ μεταγενέστερα, χρονολογούνται δε όλα από τον 18ο αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Γι αυτό το λόγο δεν μπορούμε να στηριχθούμε απόλυτα στις πληροφορίες τις οποίες δίνουν....................

Αν και γράφτηκαν πολλά μέχρι τώρα από διάφορους μελετητές για το χρόνο, την προσωνυμία “Αλαμανοί” καθώς και τις συνθήκες που κατέληξαν στην Κύπρο οι 300 Αλαμανοί άγιοι(6) δε θα αναφέρουμε περισσότερα. Θα σταθούμε περισσότερο στα θαύματα του Αγίου καθώς και στα τεκμήρια της παρουσίας του.

Αυτά ήταν ο τάφος του καθώς και τα εργαλεία υφαντικής, που χρησιμοποιούσε όσο ζούσε σε μια σπηλιά της Περιστερώνας της Μεσαορίας. Ο Άγιος Αναστάσιος ο θαυματουργός, όπως αποκαλείται, έζησε με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, θεραπεύοντας κάθε ασθένεια. Πιο πολύ όμως ζητούσαν τη βοήθειά του όσοι υπέφεραν από ρευματοπάθειες, αρθριτικά, παράλυση και κατάγματα. Ο Άγιος Αναστάσιος δε σταμάτησε ποτέ να εργάζεται, για να εξασφαλίζει με τον τρόπο αυτό τον καθημερινό επιούσιο. Μέσα σε μια λαξευτή σπηλιά, όπου διάλεξε για να ασκητέψει, έστησε τον αργαλειό του κι εκεί ύφαινε σακκιά για τη φύλαξη ή μεταφορά δημητριακών. Πάνω από τον τάφο του, σε μια πεζούλα, υπήρχαν μέχρι τον Αύγουστο του 1974 τα ξύλινα “μακούτζια” του (=σαΐτες), διατηρημένα σε πολύ καλή κατάσταση. Τα εργαλεία αυτά έτριβαν στα πονεμένα τους μέλη όσοι ζητούσαν τη βοήθειά του για θεραπεία. Αργότερα τα τοποθετούσαν μπροστά στις εικόνες του, στις δύο παρακείμενες εκκλησίες του, την παλιά μοναστηριακή και την καινούργια(... Παράλληλα με αυτά οι προσκυνητές έφερναν στη χάρη του και πολλά κέρινα ομοιώματα.

Το 2003 ένα χρόνο μετά το μερικό άνοιγμα των οδοφραγμάτων μια ομάδα ευλαβών γυναικών από την επαρχία Αμμοχώστου βρήκαν δύο από τα ξύλινα εργαλεία του Αγίου Αναστασίου. Όπως διηγήθηκαν οι ίδιες, καθώς και αρκετοί κάτοικοι του χωριού πού είχαν κατεβεί στη σπηλιά, βρήκαν μέσα ψόφια ζώα, κάρβουνα, στάχτες και σωρούς από χώμα καί άχυρα. Σήμερα τα ιερά αυτά κειμήλια, μετά από απόφαση του προσφυγικού, σωματείου «Ένωση Περιστερωνοπηγιωτών», φυλάσσονται στον ιερό ναό της Αγίας Θέκλας στο συνοικισμό Αγίων Αναργύρων Λάρνακος.

Η μνήμη του Αγίου Αναστασίου γιορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου.

http://www.diakonima.gr/2009/09/17/o-agios-anastasios-o-thavmatourgos-1/

Απολυτίκιο Ήχος α'

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι άγγελος και θαυματουργός ανεδείχθης, Θεοφόρε πατήρ ημών Αναστάσιε. νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τάς ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Εξήγηση: Όσιε πατέρα μας Αναστάσιε, έζησες στην έρημο και αναδείχτηκες, αν και ήσουνα άνθρωπος, άγγελος στην ψυχή και θαυματουρ γός. Αφού με τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή έλαβες χαρίσματα ουράνια, από τον Κύριο, θεραπεύεις τόσο το σώμα, όσο και την ψυχή εκείνων, που με πίστη καταφεύγουν σε σένα και ζητούν τη βοήθεια σου. Δοξασμένος, άγιε, να 'ναι Αυτός που σου έχει δώσει τη δύναμη, Δοξασμένος να 'ναι Αυτός πού σου έδωσε τον στέφανο της νίκης. Δοξασμένος, άγιε, να 'ναι Αυτός πού σου δίνει τη χάρη να θεραπεύεις όλους από τις αρρώστιες.

http://www.pigizois.net/kiprioi_agioi/anastasios.htm

Μοναστήρι Αγίου Αναστασίου

Το μοναστήρι του Αγίου Αναστασίου βρίσκεται μέσα σ’ ένα μεγάλο τετράπλευρο χώρο προς τα βόρεια της Περιστερώνας.

Ιδρύθηκε τα βυζαντινά χρόνια και το 1196 ήταν ένα από τα μοναστήρια που μεταβιβάστηκαν ως φέουδο στο Λατίνο Αρχιεπίσκοπο της Λευκωσίας μαζί με τους κατοίκους της Περιστερώνας και της Πηγής που παραχωρήθηκαν ως δουλοπάροικοι.

Σύμφωνα με τον κτηματικό κώδικα της Αρχιεπισκοπής, το μοναστήρι και οι οντάδες του ανακαινίστηκαν το 1780. Αργότερα όμως, γύρω στο 1850, διαλύθηκε.

Η εκκλησία του Αγίου Αναστασίου ως μοναστηριακή ήταν μικρή. Σύμφωνα με μια επιγραφή πάνω από τη νότια θύρα, ανηγέρθη εκ βάθρων το 1755 με τις δαπάνες και τη φροντίδα του Παναρέτου (του Αγίου Παναρέτου από την Περιστερωνοπηγή, τότε εξάρχου της Αρχιεπισκοπής), καθώς και με τη βοήθεια σε κόπο κυρίως των συγχωριανών. Με δαπάνες του Αγίου Παναρέτου αγιογραφήθηκαν επίσης και αρκετές εικόνες.

Το 1788 με έξοδα του Περιστερωνίτη Χατζηγιασουμή φιλοτεχνήθηκε το επίχρυσο τέμπλο με έγχρωμες και ανάγλυφες παραστάσεις καρπών. Ωραιότατα φιλοτεχνημένα ήταν και τα επίχρυσα βημόθυρα της Ωραίας Πύλης. Σήμερα τα βημόθυρα του μοναστηριού, αφού πέρασαν από τα χέρια των εμπόρων έργων τέχνης, βρίσκονται ανάμεσα στα μόνιμα εκθέματα του Κολεγίου Τέχνης Καναζάγουα στην Ιαπωνία. Εντοπίστηκαν από τη Γενική Πρόξενο της Κύπρου στη Χάγη Τασούλα Χατζηττοφή το 1996. Στη συνέχεια έγιναν πολλές προσπάθειες από την εκκλησία, την πολιτεία και τους κατοίκους της Περιστερωνοπηγής για την επιστροφή τους, αλλά δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Σε ευαγγέλιο και σε μηναίο του 1798 υπήρχαν μερικά χρονικά σημειώματα που αναφέρονταν στα γεγονότα της 9ης Ιουλίου του 1821 και στο παιδευτικό έργο της μονής…………

Στη βόρεια πλευρά της εκκλησίας υπάρχει ένα μικρό παρεκκλήσι χωρίς καμιά διέξοδο προς τα έξω που φωτίζεται μόνο από μερικούς φεγγίτες που βρίσκονται ψηλά στους τοίχους. Πάνω είναι στεγασμένο με γοτθικό σταυροθόλιο. Ένα κιονόκρανο κι ένας σπόνδυλος κίονα που ήταν προσκολλημένα στον τοίχο της ανατολικής αψίδας έδιναν την εντύπωση ότι επρόκειτο για μια μικρή Αγία Τράπεζα………Κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά από τη βόρεια πλευρά του παρεκκλησιού βρίσκουμε μια λαξευτή σπηλιά. Στη μέση υπάρχει ένας μαρμάρινος κίονας, ο οποίος στηρίζεται σε κορινθιακό κιονόκρανο. Όσοι έρχονταν για θεραπεία αγκάλιαζαν τον κίονα αυτό και περιστρέφονταν τρεις φορές.

Στη νότια πλευρά υπήρχε πεζούλα και μέσα σ’ αυτήν ήταν ο τάφος του Αγίου. Πάνω στην πεζούλα βρίσκονταν τα ξύλινα “μακούτζια” του (=σαΐτες) με τα οποία έτριβαν οι άρρωστοι τα πονεμένα μέλη τους. Στο πίσω μέρος της κλίμακας, το οποίο εκτείνεται κάπως, βρίσκονταν άλλα δύο κιονόκρανα.

Έξω από την εκκλησία του μοναστηριού, στη δυτική πλευρά, υπήρχε ένας λάκκος και μια αρχαία λάρνακα……….

Το 1952, αφού κατεδαφίστηκαν αρκετά από τα κτίσματα που καταλάμβαναν τον κεντρικό χώρο, κτίστηκε μεγαλοπρεπής εκκλησία για τον Άγιο Αναστάσιο. Ο υπόλοιπος χώρος προς τα νότια του περιβολιού του μοναστηριού χρησίμευε ως γήπεδο για τους νέους του χωριού μέχρι το 1974. Τα δύο τελευταία χρόνια γινόταν εκεί επίσης και ο χορός του περιστεριού.

Το μοναστήρι και ο περίγυρός του ήταν η καρδιά της Περιστερωνοπηγής για εκατοντάδες χρόνια. Σήμερα στον ίδιο χώρο επικρατεί ερημιά και σιωπή.

 Οι δύο εκκλησίες είναι συλημένες και βεβηλωμένες.

Τα δωμάτια του μοναστηριού, ανώγεια και ισόγεια, άλλα είναι κατεδαφισμένα κι άλλα ξέσκεπα και ερειπωμένα.

http://www.peristeronopigi.org/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85/

οι φωτογραφίες είναι από http://www.cyprustemples.com/templedetails.asp?id=540