Τελικά, η μνήμη και το μυαλό μας είναι, από την πλευρά του εαυτού μας, ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχουμε.
Όσο κι΄ αν παλέψουμε μαζί τους, όσο κι΄ αν τους βάλουμε στο περιθώριο, όσο κι΄ αν τα αγνοήσουμε, και προσπαθήσουμε να μην δίνουμε σημασία στις σκέψεις και στις αναμνήσεις μας, τίποτα δεν μπορούμε να επιτύχουμε.
Είναι κι΄ αυτό, ένα απ΄ τα ισχυρά τεχνάσματα του πονηρού, να μας κρατά δέσμιους με το παρελθόν, να μας ρίχνει στην κατάθλιψη και την απελπισία, να μας κάνει να μην βλέπουμε με αισιοδοξία την πορεία της ζωής μας,
και την σημασία του κάθε γεγονότος του κάθε πόνου, της κάθε θλίψης, σαν ένα γεγονός που ο Θεός και η Θεία Του Πρόνοια, επέτρεψαν να μας συμβούν, με σκοπό την πνευματική μας ωφέλεια, και την προσωπική μας σωτηρία.
Ότι όμως και να συμβαίνει στην πορεία της ζωής μας, δεν είμαστε ποτέ μόνοι , στον δύσκολο τούτο αγώνα .
Έχουμε συνοδοιπόρο, και σύμμαχο σε κάθε μάχη, Τον Αγαπημένο μας Ιησού Χριστό.
Μας θωρακίζει με δύναμη ισχυρή, μας ενισχύει με υπομονή κι΄ ελπίδα, μας συντροφεύει και μας κρατά όρθιους στο φύσημα του ανέμου, στην καταιγίδα των πειρασμών, στην επανάσταση του εαυτού μας, του μυαλού μας, της σάρκας μας ...
πηγή http://trelogiannis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.