Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Τι είναι Χριστούγεννα...



 

(Φωτό: Η μοναξιά του Χριστουγεννιάτικου δέντρου....)

Μέρες  Χριστουγέννων... περπατώνας στην πολύβουη και πολύχρωμη αγορά,
καθώς αισθάνομαι σαν γρανάζι στο μηχανισμό του καταναλωτικού συρφετού,
θέλω να δώσω νοερά το λόγο στα πρόσωπα που με προσπερνούν βιαστικά στο πεζοδρόμιο...
Σε εκείνους που διαγκωνιζόμαστε στα ταμεία των καταστημάτων,
που με κοιτούν με απορία απο το τζάμι του διπλανού αυτοκινήτου, όταν μποτιλιαριζόμαστε στους ασφυκτικά εορταστικούς δρόμους της πόλης μας...
Τείνω σ'αυτούς το μικρόφωνο της εγκλωβισμένης σκέψης μου
για ένα αναπάντητο... παιδιάστικο ερώτημα:
"Τι είναι Χριστούγεννα για σένα;..."
Η κυρία με το γούνινο, που τρύπωσε στη φωταγωγημένη Boutique, δεν έχει καν χρονο για να σκεφτεί την απάντηση...
Ο νεαρός που αφηνιάζει πάνω στη σέλα της μηχανής του, πιστεύει ότι εξουσιάζει το χρόνο, άρα δεν έχει λόγο να ασχοληθεί με το παρελθόν...
Το αγόρι με το βρώμικο μουτράκι στα φανάρια, μετρά την αξία των Χριστουγέννων με τα κέρματα στη μικρή του παλάμη...
Η γιαγιά, που ψάχνει κάποιον να την περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, αναπολεί τις εποχές που οι ψυχές μας μάθαιναν να συλλαβίζουν την αγάπη και την ευγένεια τέτοιες μέρες...
Ο πολυάσχολος πατέρας, που μοχθεί να διαχειριστεί τα οικογενειακά βάρη, νιώθει ανυπεράσπιστος από τον καταιγισμό των υλικών υποχρεώσεων που προκύπτουν...
Το παλικάρι, το ξεχασμένο στο παγωμένο παγκάκι του πάρκου, ζητιανεύει λίγη ελπίδα μόνο, εμφιαλωμένη σε λίγα λεπτά ναρκωτικής ευφορίας...
Η ζαλισμένη μαθήτρια του Λυκείου γυρεύει απεγνωσμένα λίγες ανάσες ελευθερίας από το βραχνά των πνιγηρών σχολικών σελίδων, που πρέπει να αποστηθίσει...
Και η εργαζόμενη μητέρα θυμώνει, γιατί πάλι δε θά 'χει το χρόνο να εκπληρώσει την παράκληση των παιδιών της για μια ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα...
Δακρύζω... Τα μάτια μου ανοίγουν και βλέπω φώτα, χρώματα, κόσμο, ευχές.
Τα μάτια μου κλείνουν και ακούω παράπονα, φόβους, άγχη, ενοχές...
Χριστούγεννα τελικά ΔΕΝ είναι τα φώτα που σκηνοθετούν τις γήινες επιθυμίες μας, αλλά το ΦΩΣ που εκπέμπει η ψυχή μας για όσους ξεστρατίζουν στη νύχτα...
Ένα ΦΩΣ που κατεβαίνει από τον Ουρανό, αυτές τις μέρες, για να γεννηθεί μέσα μας!
Λ.Κ.
πηγή http://loukfil-louk.blogspot.gr/2011/01/blog-post.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...