Πίνακες με ξωκκλήσια του Μιχάλη Οικονόμου και Μποτίλια στη θάλασσα του Γιώργου Σεφέρη
Ξωκκλήσια με θέα στη θάλασσα
Θα συνεχίσω με μαγικά ταξίδια φυγής μέσα από τις ονειρικές αχνές εικόνες του αγαπημένου μου Μιχάλη Οικονόμου (1888-1933). Επέλεξα μία σειρά από πίνακες μ' ένα "ελληνικό" θέμα σε παραλλαγές: Μοναχικά λευκά εκκλησάκια με θέα στη θάλασσα περιβάλλονται από αχλύ ονείρου. Παραθαλάσσια τοπία με εκκλησάκια, που έχουν συντροφιά πεύκα, κυπαρίσσια και ελιές... Απομονωμένα εκκλησάκια σε βράχους και λόφους που βλέπουν την απέραντη θάλασσα να απλώνεται...Εκκλησάκια μοναχικά στην παραλία, που καθρεφτίζονται στη θάλασσα...
Μιχάλης Οικονόμου, Άγιος Ανδρέας. Ιδιωτική Συλλογή. Μία γυναικεία φιγούρα πηγαίνει να προσκυνήσει.
Μιχάλης Οικονόμου, Ξωκκλήσι. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης Οικονόμου, Ξωκκλήσι με ελιές. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης Οικονόμου, Ξωκκλήσι με κυπαρίσσια. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης, Εκκλησάκι με κόκκινη τέντα. Ιδιωτική Συλλογή. Κάτω από την κόκκινη τέντα δύο γυναικείες φιγούρες. Ο Οικονόμου συνήθιζε να ζωγραφίζει παραθαλάσσια σπίτια με κόκκινες τέντες. (βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2015/07/blog-post_12.html)
Οι πίνακες του Οικονόμου μου θύμισαν ένα αγαπημένο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη. Ένας μοντερνιστής ζωγράφος συναντιέται ένα μοντερνιστή ποιητή.
Γιώργος Σεφέρης, Μποτίλια στο πέλαγο
Τρεῖς βράχοι λίγα καμένα πεῦκα κι ἕνα ρημοκλῆσι
καὶ παραπάνω
τὸ ἴδιο τοπίο ἀντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεῖς βράχοι σὲ σχῆμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεῦκα, μαῦρα καὶ κίτρινα
κι ἕνα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στὸν ἀσβέστη.
καὶ παραπάνω ἀκόμη πολλὲς φορὲς
τὸ ἴδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτὰ
ὡς τὸν ὁρίζοντα ὡς τὸν οὐρανὸ ποὺ βασιλεύει.
Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.
καὶ παραπάνω
τὸ ἴδιο τοπίο ἀντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεῖς βράχοι σὲ σχῆμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεῦκα, μαῦρα καὶ κίτρινα
κι ἕνα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στὸν ἀσβέστη.
καὶ παραπάνω ἀκόμη πολλὲς φορὲς
τὸ ἴδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτὰ
ὡς τὸν ὁρίζοντα ὡς τὸν οὐρανὸ ποὺ βασιλεύει.
Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.
Μιχάλης Οικονόμου, Στη βάρκα. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης Οικονόμου, Βάρκες. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης Οικονόμου, Εκκλησάκι. Ιδιωτική Συλλογή.
Μιχάλης Οικονόμου, Βυζαντινή Εκκλησία. Ιδιωτική Συλλογή. Ένας υπέροχος πίνακας. Η απόκοσμη εκκλησία, μνημείο του παρελθόντος, καθρεφτίζεται στο νερό.
Μιχάλης Οικονόμου, Εκκλησάκι σε παραθαλάσσιο τοπίο. Ιδιωτική Συλλογή. Αχνές γραμμές και ονειρική ατμόσφαιρα...και πάλι η αγαπημένη κόκκινη τέντα.
Μιχάλης Οικονόμου, Εκκλησάκι στην Ύδρα. 1. Ιδιωτική Συλλογή. Αφαιρετική εικόνα. Οι γραμμές ενώνονται...μία φιγούρα ανθρώπινη στο βράχο έξω από το εκκλησάκι, κάτω στη θάλασσα μία βάρκα...
Μιχάλης Οικονόμου, Εκκλησάκι στην Ύδρα. 2. Ιδιωτική Συλλογή. Το εκκλησάκι αιωρείται, κυματίζει, "χορεύει", ρέει προς τη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.