Υμνος της αγάπης

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ from Σμαράγδα Φαρίδου

Πάρε ό,τι χρειάζεσαι......

http://pas-xali.blogspot.gr/?m=1

Ποιός είναι Μοναχός

 

γέρων Νικόδημος

 

Στην εκκλησιαστική παράδοση των Ελλήνων οι μοναχοί ήταν πρωτοπορία στο άθλημα της ελευθερίας, ριζοσπάστες στην άρνηση συμβάσεων και προσχημάτων, προσωπείων θωράκισης του εγώ. Φορούσαν το μαύρο ράσο, όπως οι χίπις τα κουρέλια στη δεκαετία του ’60, ανένταχτοι στις ταξικές διακρίσεις και στις υποκριτικές διαβαθμίσεις της κοινωνικής ιεραρχίας. Ρούχο του πένθους το ράσο δήλωνε την επιλογή συνειδητής αναμέτρησης με το αίνιγμα του θανάτου, την άρνηση ψευτοπαρηγόριας συμβιβασμού με οποιαδήποτε κτήση, εξουσιαστική απαίτηση, καύχηση για αρετές.

γέρων Γαβριήλ

 

Ο μοναχισμός στην εκκλησιαστική παράδοση των Ελλήνων σάρκωνε τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει παρά μία και μόνη πραγματική ελευθερία: Να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το εγώ του, από τις αναγκαιότητες (απρόσωπες ενστικτώδεις ορμές) της ατομικής του φύσης, την ύπουλη υποσυνείδητη ιδιοτέλεια. Και αυτή η απελευθέρωση να μην είναι αυτοσκοπός (εκζήτηση εγωτικής «τελειότητας»), αλλά μόνο προϋπόθεση για να αγαπήσει ο άνθρωπος άμετρα και απεριόριστα, να ερωτευθεί τον Εραστή Νυμφίο Θεό και κάθε πλάσμα του λογικό και άλογο.

 

 

 

 

γέρων Παϊσιος

 

Αυτοί οι πρωτοπόροι της ελευθερίας και του έρωτα έχτιζαν μοναστήρια ασύγκριτου κάλλους, πλούτου και αρχοντιάς. Γιατί τον άνθρωπο τον κάνει άρχοντα και καλλιτέχνη μόνο η ελευθερία από το εγώ, μόνο η ερωτική αυθυπέρβαση.

 

πηγ'η http://egolpio.wordpress.com/2008/10/05/monks/

Ακάθιστος ύμνος- στάση τέταρτη

ΣΤΑΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων· ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατεσκεύασέ σε Ποιητὴς Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ σου, καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας

Τεῖχος εἶσαι προστατευτικὸ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καθὼς καὶ ὅλων ὅσοι προστρέχουν στὴ χάρη σου. Γιατὶ ὁ Ποιητὴς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ σὲ ἀνέδειξε στὸ θεομητορικό σου ἀξίωμα, ἄχραντε, σκηνώνοντας στὴ μήτρα σου καὶ διδάσκοντας ὅλους νὰ σὲ προσφωνοῦν·

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε ἡ πύλη ποὺ ὁδηγεῖς στὴ σωτηρία.

Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, ἀρχὴ τῆς νοητῆς ἀνάπλασής μας, χαῖρε χορηγὲ τῆς θεϊκῆς εὐσπλαγχνίας.

Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, γιατὶ ἐσὺ ἀναγέννησες αὐτοὺς ποὺ συνελήφθησαν αἰσχρῶς (ποὺ ἔπεσαν στὰ δίχτυα τῆς ἁμαρτίας)· χαῖρε, γιατὶ ἐσὺ νουθέτησες αὐτοὺς τῶν ὁποίων ὁ νοῦς εἶχε πλανηθεῖ.

Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ καταργεῖς ἐκεῖνον (τὸν διάβολο) ποὺ ἔφθειρε τὸ μυαλό μας· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γέννησες τὸν σπορέα τῶν ἁγνῶν λογισμῶν.

Χαῖρε, παστὰς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, δωμάτιο νυφικὸ στὸ ὁποῖο τελέστηκε ἡ ἄσπορη νύμφευση· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἑνώνεις τοὺς πιστοὺς μὲ τὸν Κύριο.

Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων· χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀνατρέφεις καλῶς τὶς παρθένες (ψυχές)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ στολίζεις σὰν νύφες τὶς ἅγιες ψυχές.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ᾠδάς, ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς σοὶ βοῶσιν· Ἀλληλούϊα.
Κάθε ὕμνος (ἀνθρώπινος) ἀποδεικνύεται μηδαμινός, ὅταν συγκριθεῖ μὲ τὸ πλῆθος τῆς μεγάλης Σου εὐσπλαγχνίας· γιατὶ κι ἂν ἀκόμα Σοῦ ἀναπέμπαμε τόσους ὕμνους ὅσους καὶ οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου, Βασιλέα Ἅγιε, τίποτε δὲ θὰ κάναμε ἀντάξιο στὰ ὅσα πρόσφερες σὲ μᾶς ποὺ σοῦ φωνάζουμε δυνατά· Ἀλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Σὰν λαμπάδα φωτεινή, ποὺ φάνηκες σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἦσαν στὸ σκοτάδι, σὲ βλέπουμε ἁγία Παρθένε· γιατὶ ἀνάβεις τὸ ἄυλο φῶς καὶ ὁδηγεῖς σὲ γνώση θεϊκὴ ὅλους, φωτίζοντας μὲ καθαρὸ σὰν τὴν αὐγὴ φῶς τὸ νοῦ μας καὶ τιμᾶσαι μὲ δυνατὴ φωνὴ ὡς ἑξῆς·

Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε ἀκτίνα τοῦ νοητοῦ Ἡλίου (τοῦ Χριστοῦ)· χαῖρε, οὐράνιο φῶς ποὺ ἡ λάμψη σου ποτὲ δὲ σβήνει.

Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε ἀστραπὴ ποὺ καταλάμπεις τὶς ψυχές· χαῖρε, βροντὴ ποὺ τοὺς ἐχθροὺς (τοὺς δαίμονες) φοβερίζεις.

Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε, ὅτι τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, γιατὶ ἀνατέλλεις τὸ πλουσιότερο φῶς (τοῦ Χριστοῦ), χαῖρε γιατὶ ἀναβλύζεις τὸν ἀστείρευτο ποταμό.

Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ εἰκονίζεις τὸν τύπο τῆς κολυμβήθρας· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀπαλείφεις τὸ ρύπο τῆς ἁμαρτίας.

Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε λουτήρα (λουτρὸ) ποὺ ξεπλένεις τὴ συνείδηση· χαῖρε, κανάτι ποὺ κερνᾶς ἀγαλλίαση.

Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς εὐωδίας τοῦ Χριστοῦ· χαῖρε, ζωὴ τῆς μυστικῆς τράπεζας.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι᾿ ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ χάριτος· καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.
Ὁ πληρωτὴς τοῦ χρέους ὅλων τῶν ἀνθρώπων, θέλοντας νὰ πληρώσει τὶς παλιὲς ὀφειλές, ἦλθε αὐτοπροσώπως πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν μακριὰ ἀπ᾿ τὴ θεία Χάρη Του· καὶ ἀφοῦ ἔσχισε τὸ γραμμάτιο τῆς ὀφειλῆς, ἀκούει ἀπ᾿ ὅλους Ἀλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναὸν Θεοτόκε· ἐν τῇ σῇ γὰρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι πάντας·
Καθὼς ψέλνουμε ὕμνους στὸν τόκο σου (στὸ Χριστό), Θεοτόκε, ἐσένα ἀνυμνοῦμε ὡς ἔμψυχο ναὸ τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ μὲ τὸ νὰ κατοικήσει στὴ κοιλιά σου ὁ Κύριος, ποὺ κρατεῖ στὸ χέρι Του τὰ πάντα, σὲ ἁγίασε, σὲ δόξασε καὶ δίδαξε ὅλους νὰ σοῦ φωνάζουν·

Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου· χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔγινες σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀναδείχτηκες Ἁγία πάνω ἀπ᾿ ὅλους τοὺς Ἁγίους.

Χαῖρε, Κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι· χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, κιβωτὲ ποὺ χρυσώθηκες μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀνεξάντλητε.

Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν· χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, στέμμα πολύτιμο βασιλέων εὐσεβῶν· χαῖρε, σεβάσμιο καύχημα ἱερέων εὐλαβῶν.

Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, ὁ ἀκλόνητος πύργος τῆς Ἐκκλησίας· χαῖρε, τὸ ἀπόρθητο τεῖχος τῆς βασιλείας.

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μὲ τὴ χάρη σου στήνονται τρόπαια (νίκες πνευματικές)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μὲ τὴ δύναμή σου οἱ ἐχθροὶ συντρίβονται.

Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία· χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, τοῦ σώματός μου ἡ θεραπεία· χαῖρε, τῆς ψυχῆς μου ἡ σωτηρία.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον (ἐκ γ´)· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας· καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τοὺς σοὶ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.
Ὦ πανύμνητη Μητέρα, ποὺ γέννησες τῶν Ἁγίων ὅλων τὸν Ἁγιώτατο Λόγο (3 φορές)· ἀφοῦ δέχτηκες αὐτὴ τὴν προσφορὰ τῆς δοξολογίας μας, φύλαξέ μας ὅλους ἀπὸ κάθε συμφορὰ καὶ λύτρωσε ἀπὸ τὴ μέλλουσα κόλαση ἐμᾶς ποὺ σοῦ φωνάζουμε δυνατὰ Ἀλληλούϊα.

πηγή http://blogs.sch.gr/sdromponis

Ερωτήσεις για την Αστρολογία και τα Μέντιουμ

1.Τι είναι η αστρολογία;

Αστρολογία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση του μέλλοντος. Αναπτύχθηκε στους αρχαίους λαούς, οι οποίοι λάτρευαν τον ήλιο, τη σελήνη και κάποια αστέρια ως θεούς. Υπήρχαν καλά και κακά αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάποιος πάθαινε δαιμονοληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τον επηρέασε η κακή σελήνη.

Οι αστρολόγοι έχουν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τους τα εξής: Οι συσχετισμοί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης επηρεάζουν το χαρακτήρα και όλη τη ζωή του κάθε ανθρώπου. Το ζώδιο, δηλαδή ο αστερισμός που προηγείται της ανατολής του ήλιου κατά τη μέρα της γέννησης, προσδιορίζει απόλυτα τον άνθρωπο. Στους δώδεκα μηνιαίους αστερισμούς οι αρχαίοι έδωσαν ονόματα ως επί το πλείστον ζώων (Κριός, Λέων, Ταύρος, Ιχθείς, Αιγόκερως, Καρκίνος, Σκορπιός), και γι’ αυτό λέγονται ζώδια. Σήμερα οι αστρονόμοι ισχυρίζονται πως υπάρχει και 13^ος αστερισμός. Άρα καταρρίπτεται η θεωρία των ζωδίων, αφού δεν υπάρχει στο έτος 13^ος μήνας.

Ανάλογα με το ζώδιο του καθενός, τη θέση του ήλιου, της σελήνης και των πλανητών, σχηματίζουν το ωροσκόπιο της γέννησής του, δηλαδή τα αστρολογικά στοιχεία και μ’ αυτά «διαβάζουν» το μέλλον. Ωροσκόπιο σημαίνει βλέπω (σκοπώ) το χρόνο (την ώρα). Μόνο ο αστρολόγος μπορεί να «εξηγήσει» το ωροσκόπιο.

Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες καθυστέρησαν να ξεκινήσουν για τη μάχη του Μαραθώνα, επειδή δεν το επέτρεπαν τα αστρολογικά δεδομένα. Όταν έφθασαν, είχε ήδη τελειώσει η μάχη και το στεφάνι της νίκης το πήραν μόνον οι Αθηναίοι.

Πολλοί άνθρωποι σήμερα στην εποχή της επιστήμης αγοράζουν εφημερίδες και περιοδικά και αναζητούν το ωροσκόπιό τους, για να καθορίσουν τη δράση της ημέρας ή της εβδομάδας. Κάποιοι πολιτικοί και επιχειρηματίες δεν παίρνουν καμία απόφαση, αν δε ρωτήσουν τον αστρολόγο τους. Στην ουσία γίνονται θύματα στα χέρια του σατανά. Ο πονηρός με μεθοδευμένο τρόπο τούς οδηγεί στην καταστροφή.

2. Μήπως οι μελλοντολόγοι συγκροτούν κι αυτοί ένα επάγγελμα;

Οι «μελλοντολόγοι» (αστρολόγοι, μάντεις, χειρομάντεις, καφεμάντεις, χαρτορίχτρες) προσπαθούν να βρουν το μέλλον μέσω της αποκάλυψής του από κάποια ανώτερη δύναμη ή της επικοινωνίας δήθεν με το Θεό. Όλοι αυτοί, θα λέγαμε, είναι διάφορες κατηγορίες μέντιουμ. Οι μάντεις των αρχαίων Ελλήνων στην έκσταση πίστευαν ότι είχαν επικοινωνία με κάποιο θεό, το Δία ή τον Απόλλωνα ή τον Διόνυσο.

Εκτός από εκείνους που είναι τσαρλατάνοι, υπάρχουν και εκείνοι που είναι όργανα του σατανά. Αυτός γνωρίζει μόνο το παρελθόν. Αυτή τη γνώση του παρελθόντος τη χρησιμοποιούν οι «μελλοντολόγοι», για να εντυπωσιάσουν τα θύματά τους, να τα ελκύσουν κοντά τους και να τους πάρουν χρήματα. Το μέλλον ο σατανάς άλλοτε το υποθέτει από την πολυχιλιετή πείρα του και άλλοτε το προσχεδιάζει βάσει της κακίας του και προσπαθεί να το πραγματοποιήσει σύμφωνα με την πρόγνωση, που έδωσε στα όργανά του.

Όλοι αυτοί βρίσκουν «δουλειά», γιατί οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν το μέλλον τους και, αν είναι δυνατό, να το προσδιορίσουν. Αν το μέλλον το προγνωρίζεις, σημαίνει ότι είναι σίγουρο και επομένως δεν μπορείς να το αλλάξεις κατά τις επιθυμίες σου. Συνήθως οι «μελλοντολόγοι» πουλάνε ελπίδες και «προβλέπουν» γενικώς ευνοϊκές εξελίξεις. Αν γνωρίζουν και κανένα πρόβλημα, λένε ότι θα έρθει κάποια λύση του. Όλες οι «προφητείες» τους στη συντριπτική πλειοψηφία τους «βγαίνουν» απραγματοποίητες. Μόνον η είσπραξη εσόδων στο πορτοφόλι τους πραγματοποιείται!

3. Τι είναι ο πνευματισμός;

Είναι η επικοινωνία μέσω ενδιάμεσων (μέντιουμ) με άγνωστα πνεύματα ή πνεύματα δήθεν νεκρών.

Οι πνευματιστές στην Αγία Γραφή ονομάζονται νεκρομάντεις. Ο βασιλιάς Σαούλ, ενώ είχε διώξει κάθε μάντη και νεκρομάντη από τη χώρα του (Α΄ Βασιλ. 28,3), πήγε σε μια νεκρομάντισσα (Α΄ Βασιλ. 28,4-25). Ο Θεός επέτρεψε εδώ να έρθει η ψυχή του Σαμουήλ και να του πει ό,τι του έλεγε ως ζωντανός: ο Θεός τον καθαιρεί από τη βασιλεία, γιατί ήταν ανυπάκουος. Αν ήταν ο διάβολος, που συνήθως πηγαίνει στους νεκρομάντεις, θα του έλεγε «καλά έκανες και ανυπάκουσες στο Θεό, να συνεχίσεις». Ένα άλλο στοιχείο για την παρουσία του Σαμουήλ είναι ότι η προφητεία του, ότι ο Σαούλ την επόμενη μέρα θα σκοτωθεί, εκπληρώθηκε. Η αρχή και το τέλος της ζωής ανήκουν μόνο στο Θεό.

Οι νεκρομάντεις καλούν πνεύματα νεκρών. Στην ουσία έρχεται ο σατανάς και με τέχνη παραπλανά τα θύματά του. Ο Θεός τις ψυχές των νεκρών τις μεταφέρει στον πνευματικό κόσμο, όπου αναμένουν την κοινή ανάσταση για την κρίση. Η παραδοχή φαντασμάτων είναι απομεινάρι της ειδωλολατρίας και εξυπηρετεί τα σχέδια του πονηρού για παραπλάνηση των ανθρώπων.

Εκτός από τους νεκρομάντεις πνευματιστές, υπάρχουν κι αυτοί που επικαλούνται πνεύματα, δήθεν αγαθά. Η παρουσία των πνευμάτων γίνεται αισθητή με την κίνηση αντικειμένων. Στο εξωτερικό υπάρχει στα παιδικά καταστήματα το παιχνίδι της μάγισσας. Το παιχνίδι αυτό αποτελείται από ένα δίσκο στρογγυλό με γραμμένα γύρω-γύρω τα γράμματα του αλφαβήτου και από ένα βέλος στη μέση περιστρεφόμενο. Αφού συγκεντρωθούν τη νύχτα και σε κατάλληλη αστρολογική ημερομηνία, κάνουν όσοι βρίσκονται γύρω μία υβριστική «προσευχή» στο Θεό και διαπιστώνουν με την κίνηση του βέλους την παρουσία πνεύματος. Μετά θέτουν ερωτήσεις στο πνεύμα, κι αυτό δείχνει ένα-ένα τα γράμματα των λέξεων της απάντησης. Στη Ρόδο το τόλμησαν μερικοί μαθητές Γυμνασίου και τρομοκρατήθηκαν, γιατί με τις απαντήσεις του τους οδηγούσε στο μίσος προς άλλα άτομα, πράγμα αντίθετο προς το θέλημα του Θεού. Τρεις άλλοι μεσήλικες επειδή έκαναν στην εφηβεία τους επίκληση πνεύματος αποτύγχαναν επανειλημμένα για πολλά χρόνια να ανοίξουν κάποια επιχείρηση και να δημιουργήσουν οικογένεια.

4. Γιατί δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε αστρολόγους, μέντιουμ, φλιτζανούδες και χαρτορίχτρες;

Η καταφυγή μας σε «μελλοντολόγους» αποτελεί δείγμα απιστίας στο Θεό. Ο πιστός εμπιστεύεται όλη τη ζωή του στα χέρια του Θεού και καταφεύγει πάντοτε σ’Αυτόν ζητώντας τη θεία Πρόνοια. Αυτή η πίστη τού δίνει κουράγιο στις δυσκολίες και τις περισσότερες φορές ελκύει τη βοήθεια του Θεού.

Σε πολλούς ανθρώπους η ενασχόληση με τα αστέρια λειτουργεί ως μετάθεση των λαθών της ζωής τους στα αστέρια. Λένε: «το ότι εγώ έχω νεύρα ή επικίνδυνο αυθορμητισμό ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό, αυτό οφείλεται στο ζώδιό μου». Αντί να παλέψουν να διώξουν το πάθος από μέσα τους, το αποδέχονται ως δημιουργία συμπαντικής κοσμικής δύναμης. Αυτή η νοοτροπία οφείλεται στην ψυχολογική ανάγκη να μη ρίχνουμε την ευθύνη των λαθών πάνω μας, αλλά κάπου αλλού. Από δω δημιουργήθηκε το πασχαλιάτικο κάψιμο του Ιούδα, σαν να φταίνε μόνο οι Εβραίοι για το θάνατο του Χριστού, κι όχι και οι δικές μας αμαρτίες.

Στο ίδιο πλαίσιο πολλοί ανώριμοι και άβουλοι αποφασίζουν για το μέλλον τους στηριζόμενοι όχι στη λογική, αλλά στα ζώδια. Αυτοί νομίζουν ότι ο αστρολόγος διαβάζει το μέλλον τους και τους κατευθύνει σωστά. Συνήθως παθαίνουν μεγάλες αποτυχίες. Κι αν δεν αποτύχουν, προσπαθούν (αυθυποβαλλόμενοι) με κάθε τρόπο να στηρίξουν τη λάθος συμβουλή. Αυτοί προσαρμόζουν το χαρακτήρα τους και τη ζωή τους στις αστρολογικές κατευθύνσεις. Ένας «λέων» π.χ., λένε οι αστρολόγοι, έχει επιθετική νοοτροπία. Απ’ αυτό το αυθαίρετο θέσφατο κάθε αφελής «λέων» εκφράζεται με επιθετικότητα.

Πολλοί από τους γνήσιους αστρολόγους και τα γνήσια μέντιουμ ή βρίσκονται στην κατοχή κάποιου πονηρού πνεύματος ή καταφεύγουν σε μαγικά τεχνάσματα, για να προβλέψουν. Κανείς δεν πρέπει να δέχεται να του πουν άγνωστοι ή γνωστοί το μέλλον του με κανέναν τρόπο. Υπάρχει κίνδυνος να μπλέξει. Ειδικά δεν είναι σωστό να επικοινωνεί με γύφτισσες μάντισσες. Κατακλέβουν τους αφελείς και τους μπλέκουν στα πλοκάμια του σατανά με τις επικλήσεις τους. Κανείς να μη τους δίνει ρούχα ή άλλα προσωπικά είδη, γιατί κάνουν μαγεία σ’ αυτά. Οι περισσότεροι «μελλοντολόγοι» για να καλυφθούν, εσκεμμένα βάζουν στο χώρο «εργασίας» τους εικόνες. Είναι οι λύκοι, που ντύνονται με προβιά προβάτου, όπως είπε ο Χριστός (Ματθ. 7,15).

Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη απαγορεύει να υπάρχει ανάμεσα στο λαό του μάντης, οιωνοσκόπος, μάγος και νεκρομάντης (Δευτ. 18,10-13 και Λευϊτ. 19,26). Οι μάντεις πρέπει να θανατώνονται με λιθοβολισμό (Λευϊτ. 20,27). Ο Βασιλιάς Ιωσίας έδιωξε τους ιερείς των ειδώλων, γιατί πρόσφεραν θυσίες στον ήλιο, στη σελήνη, στα ζώδια και στ’ αστέρια (Βασιλ. Δ΄ 23,5). Οι προφήτες εξ ονόματος του Κυρίου απαγορεύουν τους ψευδοπροφήτες που είναι οι οιωνοσκόποι και οι αστρολόγοι.

Ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 5,20) απαγορεύει τη μαγεία, την οποία ονομάζει φαρμακεία.

Μόνο άνθρωπος άγιος, φωτισμένος από το Θεό, μπορεί να φωτίζεται και να αποκαλύπτει το μέλλον. Οι άγιοι του Θεού δεν παίρνουν χρήματα, όταν προφητεύουν. Αυτοί με τις προοράσεις τους βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν το δρόμο της σωτηρίας.

Οι αστρολόγοι, τα μέντιουμ, οι καφεμάντεις, οι χαρτομάντεις και οι χρήστες ταρό, εργάζονται με την έμπνευση πονηρών πνευμάτων. Ο Θεός δεν είναι τόσο μικρός, που στον καφέ ή στα χαρτιά να φανερώνει το θέλημά Του. Ούτε εξαναγκάζεται να φανερώσει το θέλημά Του, όποτε το θέλει ο καθένας.

Στο Δευτερονόμιο (13,2-6) χαρακτηριστικά ο Θεός απαγορεύει με τον ψευδοπροφήτη και τον ερμηνευτή ονείρων (ονειροκρίτη). Λέει εκεί: «μην τον ακούσετε εκείνον τον προφήτη ή τον ονειροκρίτη, γιατί ο Κύριος ο Θεός σας θέλει να σας δοκιμάσει για να δει αν τον αγαπάτε με όλη την καρδιά σας και μ’ όλη την ψυχή σας» (Δευτερ. 13,4). Μήπως και σήμερα ο Θεός ανέχεται τη δράση των σημερινών ψευδοπροφητών-μάντεων, για να δοκιμάσει την αγάπη μας σ’ Αυτόν;

5. Δε θα ήταν ωφέλιμο να γνωρίζαμε το μέλλον μας;

Ο Θεός αποκρύπτει το μέλλον μας, γιατί η γνώση του θα μας έβλαπτε. Δε μας συμφέρει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων το μέλλον μας. Αν δεν είχαμε καλό χαρακτήρα και γνωρίζαμε ότι το μέλλον μας θα είναι καλό, πιθανόν να γινόμασταν εγωιστές, να τεμπελιάζαμε στην εργασία και να ξεχνούσαμε το Θεό. Αν π.χ. κάποιος οκνηρός γνώριζε ότι θα πλούτιζε στο μέλλον, πιθανόν από τώρα να γινόταν τεμπέλης. Αντίθετα, αν γνώριζε ότι το μέλλον θα είναι κακό, θα υπήρχε ο πειρασμός να τον κυρίευε η απογοήτευση, η ολιγοψυχία και η μελαγχολία, πριν έρθουν οι δυσκολίες (αρρώστιες, αποτυχίες), και έτσι θα χαλούσε την ψυχή και τη ζωή του. Ίσως, όταν αργότερα έλθουν οι δυσκολίες, οι συνθήκες να είναι διαφορετικές και ο χαρακτήρας του πιο ώριμος και δυνατός, για να αντέξει σ’ αυτές και να μην καταβληθεί από την ταλαιπωρία.

Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες συνήθως στη ζωή εναλλάσσονται. Κανένας δεν έχει πάντοτε επιτυχίες, ούτε το αντίθετο. Και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες παίζουν θετικό ή αρνητικό ρόλο στη ζωή μας ανάλογα με το χαρακτήρα μας: οι αποτυχίες τον καλό τον ταπεινώνουν, ενώ τον κακό τον αποθαρρύνουν από τη συνέχιση του κακού· οι επιτυχίες τον καλό τον ενθαρρύνουν στη δράση, ενώ τον κακό τον οδηγούν στον εγωισμό.

Και στις δύο περιπτώσεις της πρόγνωσης του μέλλοντος πολλοί υβριστικά θα παραπονιούνταν, θα κρίναν και θα κατηγορούσαν τον Θεό για τις επιλογές Του. Κάτι δε θα τους άρεσε, κάτι θα τους ήταν ελλιπές. Θα ασεβούσαν λέγοντας στο Θεό: «εδώ με αδικείς, εκεί με υποτιμάς», «δε μου φτάνει αυτό το καλό, θέλω περισσότερα», «θέλω την άλλη ευνοϊκή λύση», «γιατί θα με ταλαιπωρήσεις εμένα τόσο πολύ και όχι τον άλλο;», «είσαι πολύ σκληρός, που θα επιτρέψεις να ταλαιπωρηθώ τόσο πολύ»….

Το μέλλον μας δεν εξαρτάται μόνον από το Θεό, αλλά και από τη δική μας ελευθερία. Η μελλοντική θέλησή μας είναι άγνωστη. Κάθε φορά αποφασίζουμε επηρεασμένοι από πολλούς αστάθμητους παράγοντες. Ο Θεός βοηθά, αφού εμείς αποφασίσουμε. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων το μέλλον μας, θα περιοριζόταν η ελευθερία μας και η δυνατότητα πολλαπλών επιλογών και έτσι θα χάνονταν η νοστιμιά της ζωής. Τότε θα υποτασσόμασταν στη μοίρα μας και θα ήμασταν αδρανείς περιμένοντας βαριεστημένα τα αναμενόμενα ή θα ενεργούσαμε παθητικά βάσει των μελλοντικών προοπτικών. Τότε το μέλλον θα προσδιόριζε το παρόν, κι όχι το παρόν το μέλλον, όπως γίνεται σήμερα. Η ελευθερία του ανθρώπου πολλές φορές αναιρεί και το θέλημα του Θεού. Ενώ ο Θεός δε θέλει πολέμους, οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται. Ενώ ο Θεός δημιουργεί ψυχή με τη σύλληψη του εμβρύου, οι γονείς σταματούν τη ζωή του με την έκτρωση.

Ο Θεός στα θέματα της ζωής μας, τα οποία σχετίζονται με την ελευθερία μας, ακολουθεί το θέλημα το δικό μας. Αν ο Θεός προσδιόριζε απόλυτα τη ζωή μας, τότε δε θα έπρεπε να κριθούμε, γιατί Αυτός θα έφταιγε και για τις αμαρτίες μας. Ο Θεός προσδιορίζει τις γενικότερες συνθήκες της ζωής μας με το θέλημά Του, κι όχι με τις αστρικές δυνάμεις.

Το ότι δε γνωρίζουμε το μέλλον μας, κάνει τη ζωή μας πιο ευχάριστη, πιο αγωνιώδη και περιπετειώδη. Η αγωνία και το αβέβαιο του μέλλοντος γεμίζουν με ελπίδα και προσμονή τη ζωή. Το άγνωστο μέλλον μάς κάνει πιο προσεκτικούς στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους (πάντοτε χρειαζόμαστε φίλους), πιο προσεκτικούς στη διαχείριση των χρημάτων (πιθανές δυσκολίες και ασθένειες στο μέλλον), πιο ταπεινούς στα αξιώματα (κάποτε τα χάνουμε πρόωρα), και πιο πιστούς στο Θεό (τον χρειαζόμαστε πάντοτε).

6. Πώς μπορούμε να δούμε την αστρολογία με την απλή λογική;

1. Είναι ανεξήγητη η παραδοχή των αστρολόγων, ότι τα αστέρια επηρεάζουν τον άνθρωπο μόνο τη στιγμή της γέννησης. Κατά τους εννέα μήνες της ενδομήτριας ζωής και μετά τη γέννηση αδρανοποιείται η αστρική επίδραση;

2. Πώς η αστρική επίδραση μεταφέρεται στη γη από την περιοχή των αστέρων, που απέχουν τεράστιες αποστάσεις από τη γη; Ο φωτισμός των άστρων αυτών, ο οποίος φθάνει στη γη, ξεκίνησε πριν από χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Οι μακρινοί αστερισμοί με τι είδους δύναμη επηρεάζουν την ανθρώπινη ζωή και προσδιορίζουν το μέλλον της; Προφανώς εδώ έχουμε τα παραμύθια των αρχαίων με τις μοίρες και την ειμαρμένη.

3. Οι αστρολόγοι κανένα μεγάλο γεγονός δεν προέβλεψαν. Αν προέβλεπαν το μέλλον, έπρεπε να ειδοποιούν τις χώρες για τους σεισμούς και να προλάβαιναν τους θανάτους των σεισμοπαθών. Αν προέβλεπαν το μέλλον, έπρεπε να ειδοποιούσαν τους λαούς για τη μελλοντική παρουσία παρανοϊκού ηγέτη, ούτως ώστε να προλάβουν το κακό που θα κάνει.

Και το δικό τους μέλλον δεν προβλέπουν. Αν επισκεπτόμενος το χώρο τους αρχίσεις και τους βρίζεις, ποτέ δεν το περιμένουν. Αφού προγνωρίζουν το μέλλον, γιατί δε βρίσκουν κάποιο τυχερό λαχείο και να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους; Αντί γι’ αυτό, όμως περιμένουν κάθε μέρα τα αφελή θύματά τους και πουλάνε το δήθεν φωτισμό τους από το Θεό. Αν ήταν από το Θεό, δεν θα έπρεπε να παίρνουν χρήματα.

4. Αυτοί που πηγαίνουν να μάθουν το μέλλον τους στον καφέ είναι τουλάχιστον αφελείς. Είναι δυνατόν ο Θεός το άγνωστο μέλλον, που το ξέρει μόνο Αυτός, να το αποκαλύπτει στα υπολείμματα του καφέ; Ο καθένας μπορεί να κάνει ένα πείραμα, που δείχνει το ανόητο των ισχυρισμών αυτών που καταφεύγουν στον καφέ. Αν φτιάξει καφέ για δύο φλιτζάνια, και με τα δύο του χέρια πίνει ταυτόχρονα και με τα δύο φλιτζάνια, θα παρατηρήσει στο τέλος, όταν τα γυρίσει ανάποδα, να έχουν δημιουργηθεί εντελώς διαφορετικά σχέδια.

5. Όσοι ανατρέχουν στα ωροσκόπια, ας πάρουν την ίδια ημέρα πολλές εφημερίδες. Θα δουν ότι κάθε αστρολόγος γράφει διαφορετικά. Βέβαια όλοι έχουν γενικότητες υπεκφυγής, όπως σε μία τοπική εφημερίδα: «Μην κινηθείτε βιαστικά, πριν πράξετε να σκεφθείτε αρκετά, πρέπει να βάλετε προτεραιότητες, θα έχετε πολλές δυνατότητες, αρχίζετε και καταλαβαίνετε τον περίγυρό σας, πρέπει να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, συμπεριφερθείτε λογικά και μην αγχωθείτε, καλύψτε τα κενά του παρελθόντος, ακούστε τη γνώμη των δικών σας, μην απομονώνεσθε, να είστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο».

6. Η σελήνη και ο ήλιος επηρεάζουν τη γη με τις ακτινοβολίες και τον μαγνητισμό τους και προκαλούν διάφορα φυσικά φαινόμενα, όπως παλίρροιες, τροποποίηση καιρού κ.λπ., δεν επηρεάζουν την ψυχολογία του ανθρώπου. Η ψυχολογία του ανθρώπου ελάχιστα επηρεάζεται από το φυσικό περιβάλλον. Έχουμε παιδιά την ίδια μέρα και ώρα γεννημένα με διαφορετικά ψυχικά γνωρίσματα και διαφορετική πορεία ζωής. Τι ρόλο έπαιξαν τα κοινά αστρολογικά στοιχεία; Κανέναν.

7. Τι είναι τα UFO;

Το 1947 ο πιλότος Kenneth Arnold στην Αμερική ανέφερε ότι είδε κάποια άγνωστα αντικείμενα να πετούν. Από τότε η Ουφολογία εισήλθε στο προσκήνιο και κατά περιόδους επανέρχεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η συνεχής αναφορά στα UFO οδήγησε κάποιους να πιστεύσουν στην ύπαρξή τους.

Οι αναφορές σε UFO προέρχονται είτε από παρατήρηση στρατιωτικών σκαφών άγνωστων μέχρι τότε (π.χ. τα Stealth), είτε από τη φαντασία ευφάνταστων ή ψυχοπαθών, είτε από μεταφυσικά οράματα.

Αξία έχουν τα μεταφυσικά οράματα. Αυτά τα UFO κατά τη γνώμη του ερευνητή π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του: «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» πρέπει να είναι δαιμονολογικά φαινόμενα. Στους βίους κάποιων αγίων αναφέρονται δαιμονικοί πειρασμοί με δαιμονικές εμφανίσεις παρόμοιες με τα ουφολογικά φαινόμενα. Οι δαίμονες παρουσιαζόμενοι ως εξωγήινοι βρήκαν ένα τέχνασμα να στρέφουν τους ανθρώπους σε εξωγήινους σωτήρες μακριά από τον πραγματικό Θεό. Το κίνημα της ‘Νέας Εποχής’, καθαρά αντιχριστιανικό, προπαγανδίζει υπέρ των UFO. Έτσι φθάσαμε στο σημείο να δημιουργηθούν από ανθρώπους που ‘‘ήλθαν σε επαφή’’ με τα όντα των UFO ομάδες λατρείας των UFO.

Οι επιστήμονες της αστροφυσικής δε δέχονται την ύπαρξη εξωγήινων επισκέψεων. Γι’ αυτούς οι αναφορές των UFO είναι αποκυήματα της φαντασίας ή φυσικά φαινόμενα ανεξήγητα από τους μη ειδικούς.

 

πηγή  http://www.oodegr.com/oode/asynithista/apokryfismos/astrologia_maximos_1.htm

Η αρχαιότερη απεικόνιση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!

πηγή  http://e-theotokario.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2472.html?spref=bl

Την αρχαιότερη απεικόνιση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου την βρίσκουμε στην Κατακόβη της Πρισκίλλας,στην Via Salaria στα βόρεια της Ρώμης.Χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα

Ποια είναι η ερμηνεία της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου;

 

Περιγραφή της εικόνας

Α) Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Είναι ο «πρωτοστάτης άγγελος», ο αγγελιοφόρος του Θεού, που έφερε στην αγνή κόρη της Ναζαρέτ το χαρμόσυνο μήνυμα. Η στάση του σώματός του εκφράζει τη χαρά που έφερε το άγγελμά του. Παρόλο που ο αρχάγγελος βρίσκεται στο έδαφος, παρουσιάζεται με ορμή κίνησης, όπως άλλωστε μαρτυρεί το άνοιγμα των ποδιών του. Στον Ευαγγελισμό της Μονής Δαφνίου η στάση του αγγέλου δίνει με αριστουργηματικό τρόπο την εντύπωση πως η πτήση του δεν έχει τελειώσει, καθώς μιλάει στη Θεοτόκο. Ο Γαβριήλ με το αριστερό του χέρι κρατεί σκήπτρο, που συμβολίζει τον αγγελιοφόρο και όχι κρίνο, όπως μάς έχει συνηθίσει η δυτική ζωγραφική. Το δεξί του χέρι απλώνεται με βίαιη κίνηση προς τη Θεοτόκο σε σχήμα ομιλίας. Βόα σ’ αυτήν κατά το γνωστό τροπάριο «ποιον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι. Διο, ως προσετάγην (=διατάχτηκα), βοώ σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη».

Β) Η Θεοτόκος. Η Μητέρα του Θεού είναι η «κεχαριτωμένη», η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών. Η βυζαντινή εικόνα του Ευαγγελισμού την παρουσιάζει άλλοτε να κάθεται στο θρόνο της και άλλοτε όρθια. Στην περίπτωση που η Θεοτόκος εικονίζεται καθισμένη, η εικόνα υπογραμμίζει την υπεροχή της απέναντι στον αρχάγγελο. Στην Εκκλησία μας υμνούμε, ως γνωστό, τη Θεοτόκο ως «την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ» (των αγγελικών δηλαδή ταγμάτων). Εδώ ο αγιογράφος είναι και συνεπής στο απόκρυφο κείμενο. Το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου γράφει πως η Παναγία «πήρε την πορφύρα, κάθησε στο θρόνο της και την έγνεθε. Και κείνη τη στιγμή στάθηκε μπροστά της ένας Άγγελος». Σ’ άλλες εικόνες η Θεοτόκος είναι όρθια. Με τη στάση αυτή ακούει, κατά κάποιο τρόπο, καλύτερα το θείο μήνυμα.

Στην περίπτωση της Θεοτόκου αξίζει να μελετηθούν κυρίως τα αισθήματά της και οι σκέψεις της, ο ψυχικός της γενικά κόσμος την ώρα του Ευαγγελισμού.

Η εμφάνιση, πρώτα, του αρχαγγέλου και ο χαιρετισμός του, τάραξον τη Θεοτόκο. Το αδράχτι με το νήμα που σύμφωνα με την παράδοση (Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου) κρατούσε στο χέρι της, έπεσε από το φόβο της. Βυθίστηκε σε σκέψεις. Σκεπτόταν τη σημασία του αγγελικού χαιρετισμού. Δεν αμφιβάλλει, δεν απιστεί στη διαβεβαίωση του αρχαγγέλου ότι θα γίνει Μητέρα του Θεού, μόνο με φρόνηση ρωτάει «Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Εδώ η Θεοτόκος διαφέρει από την Εύα. Εκείνη παρασύρθηκε από τον εγωισμό της και δέχτηκε ανεξέταστα όσα ο σατανάς της πρότεινε. Η Θεοτόκος, αντίθετα, στολισμένη με ταπεινοφροσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού, ζητάει να μάθει με πιο τρόπο θα πραγματοποιηθούν τα λόγια του αγγελιοφόρου του Θεού. Όταν όμως ο αρχάγγελος τη διαβεβαίωσε πως όλα θα γίνονταν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Θεού (το μαρτυρούν το τμήμα του κύκλου και οι ακτίνες που εκπέμπονται από αυτό στο πάνω μέρος της εικόνας), εκείνη ολόψυχα και ανεπιφύλακτα συγκατατέθηκε, «ίδου η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Στο δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού της εορτής, η Εκκλησία μας δίκαια ψάλλει «Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι, παρθενική γαστήρ τον Υιόν υποδέχεται Πνεύμα Άγιον καταπέμπεται, Πατήρ άνωθεν ειδοκεί και το συνάλλαγμα (=συμφωνία) κατά κοινήν πραγματεύεται βούληση, την επιθυμία, τη συμφωνία μεταξύ του Θεού και της Παρθένου, Πλάστη και πλάσματος, γιατί «η σάρκωσις του Λόγου ήτο έργον όχι μόνον του Πατρός και της Δυνάμεώς Του και του Πνεύματος… αλλά και της θελήσεως και της πίστεως της Παρθένου» (άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, «Η Θεομήτωρ», σ. 134).

Η αμηχανία και η φρόνηση της Θεοτόκου, που με υπέροχους διαλόγους παρουσιάζουν τα τροπάρια της εορτής του Ευαγγελισμού, εκφράζονται σ’ άλλες εικόνες με την ανοιχτή παλάμη του δεξιού της χεριού. Η χειρονομία αυτή της απορίας είναι σαν να λέει «Γάμου υπάρχω αμύητος, πως ουν παίδα τέξομαι;» (β’ στιχηρό του εσπερινού).

Άλλες εικόνες του Ευαγγελισμού μάς τονίζουν τη συγκατάθεση της Θεοτόκου στα λόγια του αρχαγγέλου. Η Μητέρα του Θεού εικονίζεται με σκυμμένο το κεφάλι (όπως στην εικόνα μας) έχοντας το δεξί της χέρι πάνω στο στήθος της, ή να βγαίνει από το μαφόριό της. αυτά μάς θυμίζουν το «ιδού η δούλη Κυρίου…». Στην εικόνα μας ο αγιογράφος συνδυάζει στη στάση της Θεοτόκου την αμηχανία με τη συγκατάθεση. Παρουσιάζει τη Θεοτόκο με σκυμμένο το κεφάλι και βυθισμένη στις σκέψεις της.

Ο πιστός, καθώς ατενίζει και μελετά και προσκυνεί την εικόνα του Ευαγγελισμού, γεμάτος από χαρά και ευγνωμοσύνη σιγοψάλλει «Άξιον εστίν, ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών».

Από το βιβλίο «Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων»

(α’ τόμος) Χρήστου Γκότση Εκδ. Αποστολική Διακονία

Πηγή: orthodox answers

το βρήκαμε εδώ http://www.diakonima.gr/

 

 

 

 

 

 

     

 

    

 

            

 

 

 

 

 

 

Ο Ευαγγελισμός στην Ευρωπαική ζωγραφική (ΕΤ1)

Οι απεικονίσεις της Παναγίας της Θεοτόκου μέσα από διάσημους πίνακες ζωγραφικής.

πηγή http://samakos9.blogspot.gr/

Παναγία: Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων

 

Χωρίς αμφιβολία, η Θεοτόκος είναι το πρόσωπο εκείνο, που μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας μας έφτασε στην πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεό.

            Η Παναγία είναι ο μοναδικός άνθρωπος, που είχε την τιμή να δεχθεί την θεία πρόσκληση-πρόκληση, για να γίνει η θύρα, διά της οποίας ο Χριστός θα εισέλθει στον κόσμο, και σ’αυτή την πρόσκληση δεν είπε όχι. Επιλέγοντας ελεύθερα (γιατί ο Θεός μας, ο Θεός της αγάπης και της ελευθερίας ) αποδέχεται την πρόταση του Θεού λέγοντας:«Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1,38). Ταυτόχρονα η Παναγία πετυχαίνει να γίνει η «Θύρα Σωτηρίας», όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, για όλους τουςανθρώπους.

Ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας στην ομιλία του «Εις τον Ευαγγελισμόν»τονίζοντας την μεγάλη προσφορά της Θεοτόκου στην Οικουμένη, αναφέρει: «Και με αυτόν τον τρόπο η σάρκωση του Λόγου ήταν έργο, όχι μόνο του Πατρός, που «ευδόκησε», και της Δυνάμεώς Του, που «επεσκίασε», και του Πνεύματος, που «επεδήμησε»,άλλα και της θελήσεως και της πίστεως της Παρθένου. Γιατί, όπως χωρίς εκείνους δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει και να προσφερθεί στους ανθρώπους η απόφαση για τη σάρκωση του Λόγου, έτσι χωρίς την προσφορά της θελήσεως και της πίστεως της Πανάγνου ήταν αδύνατη η πραγματοποίηση της Θείας βουλής».

Ή Παρθένος Μαρία, λοιπόν, γίνεται συνεργάτης-βοηθός του Χριστού στο λυτρωτικό Του έργο για τη σωτηρία του κόσμου.Ταυτόχρονα αποτελεί το δώρο της ανθρωπότητας στο Δημιουργό Της.

Στο πρόσωπο της Παναγίας αρχίζει η εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για τη Θέωση όλης της δημιουργίας.

Μια πραγματικά νέα εποχή αρχίζει για τον κόσμο όλο από τη στιγμή που η Παρθένος Μαρία αποδέχεται τη μετοχή της στο θεϊκό σχέδιο.

«Τιμούμε την Παναγία», λέει ο Κάλλιστος Γουέαρ «επειδή είναι η Μητέρα του Θεού. δεν την τιμούμε μεμονωμένα, άλλα λόγω της σχέσης της με το Χριστό. Έτσι, η τιμή που δείχνουμε στη Θεοτόκο, όχι μόνο δεν μειώνει τη λατρεία μας προς το Θεό, άλλα ακριβώς έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, όσο περισσότερο τιμούμε τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μεγαλειότητα του Υιού της, επειδή τιμούμε τη Μητέρα ακριβώς λόγω του Υιού».

«Γεννώντας τον Χριστό, ως Παγκόσμια Εύα, τον γεννά για όλους και επομένως τον γεννά και για κάθε ψυχή» (Π. Εύδοκίμωφ).

Γεννά το Χριστό, που είναι το φως της Αλήθειας, της δικαιοσύνης, το φως «το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον».«Πάντα άνθρωπον» χωρίς διακρίσεις.

Η προσφορά της Παναγίας δεν σταματά εκεί. Ακολουθεί το Γιό της παντού. Νωρίς-νωρίς παίρνει το δρόμο της εξορίας, της προσφυγιάς, για να τον γλυτώσει από τον Ηρώδη. Μετά από χρόνια θα δει τον Σωτήρα του κόσμου Σταυρωμένο και θα υποφέρει μαζί Του.

Οι Ευαγγελιστές τονίζουν ότι η Παναγία σ’ ολόκληρη τη ζωή της, άκουγε με προσοχή όσα ο Χριστός της έλεγε. Κι όχι μόνο τα άκουγε, άλλα και τα βίωνε. Λέει ο Λουκάς: «Η Μήτηρ αυτού διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής».

Η Θεοτόκος αποτελεί πρότυπο για κάθε Χριστιανό στον αγώνα του για τελείωση-θέωση. Αν ο Χριστιανός θέλει να της μοιάσει, τότε ο μόνος δρόμος είναι στη ζωή του να τηρήσει αυτό,που η Παρθένος απηύθυνε στους υπηρέτες του γάμου στην Κανά «ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε» (Ιω. 2,5). Να τηρεί δηλαδή τις εντολές του Θεού, για να φθάσει στην αγιότητα.

Τελικά, πρώτη η Παναγία απέδειξε, θα’λεγε κανείς, ότι η αγιοσύνη δεν είναι ουτοπία, αλλά κερδίζεται με την ομορφιά της ανθρώπινης φύσης δηλαδή, όταν δεν αλλοιωθεί απ’ την αμαρτία .

Η Παναγία είναι η ελπίδα για κάθε απελπισμένο. Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, κατόρθωσε να ξεφύγει από τις θλίψεις και τα αδιέξοδα της ζωής και να ξαναβρεί το δρόμο της χαράς και της δημιουργίας, χάρη στη Μητέρα του Θεού. Όπως αναφέρει ο ίδιος, αυτό που το στήριξε ήταν η καθημερινή προσευχή του: «την πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι. Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου». Αυτή έμαθε παιδί και αυτή τη προσευχή έμαθε στα παιδιά του.

Η Θεοτόκος μοιράζει την αγάπη της σ’ όλους, απαλύνει τον πόνο των κατατρεγμένων,γίνεται το στήριγμα για τα θύματα της ζωής και της ιστορίας.

 

πηγή http://e-theologia.blogspot.gr/2013/12/blog-post_3.html?spref=bl

Επανάσταση 1821-ppt

Επανάσταση 1821

View more presentations or Upload your own.

Στην Ιθάκη - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Προσκλητήρια.και ......Προσκλητήριο.

       Γ’ Κυριακή των Νηστειών – Της Σταυροπροσκυνήσεως. «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ » Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Πετεινάτος

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΑ καί Προσκλητήριο.

Προσκλητήρια πολλά, ποικίλα, από διαφόρους αρχηγούς και ηγέτες ακούσθηκαν στο διάβα των αιώνων ακούγονται και σήμερα.

Πάνω όμως απ΄όλα αυτά τα ανθρώπινα προσκλητήρια, που καλούσαν και καλούν τους ανθρώπους σε υλικές απολαύσεις και υλιστικά επιτεύγματα, το Προσκλητήριο, το μοναδικό, το υπέροχο, το θείο ακούγεται είκοσι αιώνες τώρα και επαναλαμβάνεται και στην εποχή μας, απευθυνόμενο σε μικρούς και μεγάλους, σοφούς και αγραμμάτους, σε φτωχούς και πλουσίους.

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού ».

Το θείο αυτό Προσκλητήριο έχει δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που είναι ευκαιρία να μελετήσουμε.

Δεν είναι άνθρωπος αυτός που καλεί. Είναι ο Δυνατός κυρίαρχος και εξουσιαστής του σύμπαντος.

Και όμως η πρόσκλησή του δεν έχει τίποτε το διστακτικό, τίποτε το πιεστικό.

Ο τραχύς τόνος ταιριάζει στα χείλη των ανθρώπων με το μικρό κύρος και την περιορισμένη δύναμη.

Ο μεγάλος όμως Ηγέτης, ο Κύριος και Θεός, που ήρθε στην γη « μορφήν δούλου λαβών », δεν αναγκάζει κανέναν να καταταγεί στον στρατό του. Μολονότι ο άνθρωπος είναι το πλάσμα του,είναι το δημιούργημα των χειρών του, στέκεται με λεπτότητα και σεβασμό εμπρός στην προσωπικότητά του.

Ο Κύριος δεν στρατολογεί. Προσκαλεί ο γλυκύς Ιησούς. Διότι θέλει η παράταξή του να αποτελείται όχι από ανελεύθερα ανδράποδα, αλλά από εθελοντές σταυροφόρους. Θέλει αυτοί που συνειδητά θα φέρουν το τιμημένο όνομα του χριστιανού, να νοιώθουν τον χριστιανισμό, όχι σαν αλυσόδεμα, αλλά σαν δύναμη που εμπνέει την καρδιά και ατσαλώνει την θέληση.

Γι΄ αυτό, λἐει, όποιος θέλει μπορεί να με ακολουθήσει, ν΄ακολουθήσει τον δρόμο που πρώτος βάδισα:

τον δρόμο της αρετής και της απαρνήσεως του, κάθε τι που υποβιβάζει τον άνθρωπο.

Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της θείας αυτής Προσκλήσεως :

Ο σεβασμός της ανθρώπινης ελευθερίας.

« Ου βιάζει, ουκ αναγκάζει, αλλ΄έκαστον κύριον της εαυτού προαιρέσεως ποιεί ».

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της θείας Προσκλήσεως είναι η ειλικρίνεια του μεγάλου Ηγέτου.

Από την πρώτη στιγμή που καλεί τους οπαδούς του δεν τους κρύβει την αλήθεια, ούτε προσπαθεί να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ψευδαισθήσεων και απατηλών ονείρων, όπως συχνά κάνουν όσοι ζητούν να παρασύρουν με το μέρος τους τις μάζες και μάλιστα τους νέους.

Αυτοί όταν μιλούν στα πλήθη χρησιμοποιούν τις πιο εύηχες λέξεις, τα πιο φαντακτερά συνθήματα.

Τους μιλούν για την δήθεν δικαιοσύνη, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μουφλαρισμένη αδικία.

Τους πιπιλίζουν το μυαλό με την δήθεν ελεύθερη ζωή, που οδηγεί όμως στην υποδούλωση την πνευματική. Τους προτείνουν ανατροπές θεσμών και αξιών.

Αυτό έκαναν και κάνουν πολλοί δήθεν οδηγοί και ηγέτες.

Αλλ΄ ο Θεάνθρωπος Κύριος κάνει το εντελώς αντίθετο. Απευθύνεται στον εσωτερικό άνθρωπο, όπου βρίσκεται η ρίζα του κακού. Μιλάει στα πλάσματά του με απόλυτη ειλικρίνεια.

Αποκαλύπτει από την πρώτη στιγμή ότι ο δρόμος στον οποίο τους καλεί είναι ένας δρόμος ανηφορικός.

Αν αποφασίσετε συνειδητά να με ακολουθήσετε, λέει, πρέπει από την πρώτη στιγμή να πάρετε την απόφαση να αγωνισθείτε, να πολεμήσετε τον κατώτερο εαυτό σας. Όλα εκείνα, που σαν πάθη, σαν κακίες έχουν φωλιάσει μέσα σας, να τα ξεριζώσετε και να βάλετε στην θέση τους την αγάπη, την τιμιότητα, την ειλικρίνεια.

Αυτά λέει ο Αρχηγός και τελειωτής Κύριος με σαφήνεια, καθαρότητα, χωρίς τίποτα ν΄αποκρύψει.

Και ακόμη ζητάει απ΄όσους ελεύθερα θα τον ακολουθήσουν να σηκώσουν με πίστη, ελπίδα και χαρά τον σταυρό τους. Κάθε δυσκολία που θα συναντήσουν, κάθε εμπόδιο για το καλό, να το υπερνικήσουν αγωνιζόμενοι με δύναμη και θάρρος. Κάθε άνθρωπος έχει τον Σταυρό του, μεγαλύτερο ή μικρότερο σταυρό, αυτόν πρέπει να σηκώσει με υπομονή.

Δυστυχώς, όμως μυριάδες είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κλείνουν τα αυτιά τους στην πρόσκληση αυτή και ακούνε με προσοχή διαφόρους άλλες προσκλήσεις, που υπόσχονται ελευθερία, ευτυχία, δόξα και μεγαλεία. Και καταντούν ψυχικά ράκη, νοιώθοντας σαν φυλακισμένοι.

Ποιος θ΄αραδιάσει τα ναυάγια; Ποιος θα μετρήσει τους ναυαγούς; Και ποιος θα βοηθήσει τους συγχρόνους ανθρώπους ν΄ ακούσουν την θεία πρόσκληση, που καλεί σε ανώτερη ζωή

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/2013/04/blog-post_5.html#ixzz2wWMnk4mP

Ακάθιστος Ύμνος - στάσις τρίτη

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·

Νέα (πνευματικὴ) κτίση φανέρωσε ὁ Κτίστης σ᾿ ἐμᾶς ποὺ γίναμε ἀπ᾿ Αὐτόν, ἀφοῦ βλάστησε χωρὶς σπορὰ ἀπὸ παρθενικὴ κοιλιὰ καὶ τὴν διαφύλαξε ὅπως ἦταν ἄφθορη. Ὣστε βλέποντας ἐμεῖς τὸ θαῦμα, μὲ ὕμνους νὰ φωνάζουμε πρὸς αὐτή·

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, στεφάνι τῆς ἐγκρατείας.

Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα· χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς δίνεις εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως, χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς φανερώνεις τὴ ζωὴ τῶν Ἀγγέλων.

Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, δέντρο ποὺ παράγεις καρποὺς γευστικοὺς καὶ καλούς, ἀπ᾿ τοὺς ὁποίους τρέφονται οἱ πιστοί· χαῖρε, ξύλο (δέντρο) πυκνόφυλλο, κάτω ἀπ᾿ τὸ ὁποῖο σκεπάζονται πολλοί.

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις· χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ κυοφόρησες ὁδηγὸ γιὰ τοὺς πλανωμένους, χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γέννησες Λυτρωτὴ γιὰ τοὺς αἰχμαλώτους.

Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ καθικετεύεις τὸν δίκαιο Κριτή, χαῖρε ἐσὺ ποὺ (μὲ τὴ μεσιτεία σου) παρέχεις συγχώρηση στοὺς ἁμαρτωλούς.

Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας· χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γίνεσαι στολὴ γιὰ τοὺς γυμνοὺς ἀπὸ πνευματικὴ παρρησία (πρὸς τὸ Θεό)· χαῖρε στοργὴ ποὺ νικᾶς κάθε πόθο.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.
Ἀφοῦ γνωρίσαμε τὴν παράδοξη γέννηση (τοῦ Χριστοῦ), ἂς ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὸν κόσμο, μεταφέροντας τὸ νοῦ μας στὸν οὐρανό. Γιὰ τοῦτο ὁ ὑψηλὸς Θεὸς φανερώθηκε στὴ γῆ ὡς ἕνας ταπεινὸς ἄνθρωπος· γιατὶ ἤθελε νὰ τραβήξει πρὸς τὸ δικό Του ὕψος αὐτοὺς ποὺ τοῦ φωνάζουν Ἀλληλούϊα.

Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Ὁλόκληρος βρισκόταν κάτω στὴ γῆ, κι ὡστόσο δὲν ἀπουσίαζε ἀπὸ τὰ ἄνω (τὸν οὐρανὸ) ὁ ἀπερίγραπτος Υἱὸς καὶ Λόγος (τοῦ Θεοῦ). Κι αὐτὸ ἔγινε μὲ θεϊκὴ συγκατάβαση κι ὄχι μὲ τοπικὴ μετακίνηση· κι ἔτσι συντελέστηκε ἡ γέννηση ἀπὸ Παρθένο ἀφιερωμένη στὸ Θεό, ἡ ὁποία ἀκούει αὐτά·

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, χώρα ποὺ χώρεσες τὸν ἀχώρητο Θεό· χαῖρε, θύρα τοῦ σεπτοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας.

Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γιὰ τοὺς ἀπίστους εἶσαι ἀμφίβολο ἄκουσμα· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γιὰ τοὺς πιστοὺς εἶσαι ἀναμφίβολο καύχημα.

Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ· χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιο (τοῦ Χριστοῦ) ποὺ κάθεται πάνω στὰ Χερουβείμ· χαῖρε, οἴκημα ὑπερτέλειο Ἐκείνου ποὺ κάθεται στὰ Σεραφείμ.

Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα· χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἕνωσες μεταξύ τους τὰ ἀντίθετα· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ συνδύασες τὴν παρθενία μὲ τὴ μητρότητα.

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐλύθη παράβασις! χαῖρε δι᾿ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος.
Χαῖρε, ἐσὺ μὲ τὴν ὁποία καταλύθηκε ἡ παράβαση, χαῖρε, ἐσὺ χάρη στὴν ὁποία ἀνοίχτηκε ὁ Παράδεισος.

Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας· χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ᾿σαι τὸ κλειδὶ τῆς βασιλείας (τοῦ Χριστοῦ)· χαῖρε, ἐσὺ ἡ ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.



Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.

Κάθε φύση Ἀγγέλων κατεπλάγη γιὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ἐνανθρωπήσεὼς Σου· γιατὶ ἔβλεπε τὸν ἀπρόσιτο Θεό, νὰ γίνεται προσιτὸς σὲ ὅλους ἄνθρωπος, νὰ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ νὰ ἀκούει ἀπὸ ὅλους τὸ Ἀλληλούϊα.

Ῥήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τό, πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Τοὺς ἐπιδέξιους ρήτορες, τοὺς βλέπουμε σὰν ψάρια ἄφωνα νὰ στέκονται μπροστὰ στὸ μυστήριό σου Θεοτόκε· γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν πῶς καὶ Παρθένος ἔμεινες καὶ μπόρεσες νὰ γεννήσεις. Ἐμεῖς ὅμως θαυμάζοντας τὸ μυστήριο, σοῦ φωνάζουμε μὲ πίστη·

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, δοχεῖο τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ, χαῖρε ταμεῖο τῆς πρόνοιάς Του.

Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀποδείχνεις ἄσοφους τοὺς φιλοσόφους· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἐλέγχεις ὡς ἄμυαλους τοὺς τεχνολόγους.

Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, γιατὶ μὲ σένα ἀποδείχτηκαν ἀνόητοι οἱ διαβόητοι συζητητές· χαῖρε, γιατὶ μὲ σένα ἐξαφανίστηκαν οἱ μυθοπλάστες.

Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ διαλύεις τοὺς περίπλοκους συλλογισμοὺς καὶ σοφίες τῶν Ἀθηναίων· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γεμίζεις (μὲ ἀνθρώπινες ψυχὲς) τὰ δίχτυα τῶν πνευματικῶν ψαράδων.

Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἀνασύρεις ἀπὸ τὸ βυθὸ τῆς ἄγνοιας, χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις πολλοὺς μὲ θεία γνώση.

Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, πλοῖο αὐτῶν ποὺ θέλουν νὰ σωθοῦνε, χαῖρε, λιμάνι αὐτῶν ποὺ ταξιδεύουν στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει· Ἀλληλούϊα.
Θέλοντας νὰ σώσει τὸν κόσμο Ἐκεῖνος ποὺ γιὰ χάρη μας τὸν κόσμησε, ἦλθε πρὸς αὐτὸν μὲ δική του πρωτοβουλία. Καὶ ὄντας Ποιμένας, ὡς Θεός, γιὰ χάρη μας φάνηκε ὅμοιος μὲ μᾶς ἄνθρωπος, καὶ κάλεσε ἔτσι (στὴ σωτηρία) τοὺς ὅμοιους μὲ Αὐτόν, ποὺ ὡς Θεὸς ἀκούει· Ἀλληλούϊα.

 πηγή http://blogs.sch.gr/sdromponis