«Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δε θα χορτάσεις» έλεγαν οι παλιοί και γι’αυτό οι γυναίκες, το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου ζύμωναν ψωμάκια – ομοιώματα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς απεικονίζεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Τα λαζαράκια που πλάθονταν ήταν όσα και τα παιδιά της οικογένειας και στολίζονταν με γαρύφαλλα για μάτια, αλλά και με φρούτα ή ξηρούς καρπούς.
Το Σάββατο του Λαζάρου αποτελεί μία από τις σημαντικές ημέρες για την Ορθοδοξία καθώς σηματοδοτεί μια μέρα θανάτου και ζωής ταυτόχρονα. Σπάνια θα ακούσει κανείς, στις μέρες μας, τα κάλαντα του Λαζάρου, είναι όμως από τα παλιότερα έθιμα για την ημέρα αυτή. Οι «Λαζαρίνες», κοπέλες και γυναίκες, αλλά και παιδιά που τραγουδούσαν τα Κάλαντα του Λαζάρου, την παραμονή της γιορτής μάζευαν λουλούδια, με τα οποία στόλιζαν τα καλαθάκια τους αλλά και έπλεκαν στεφάνι, με το οποίο κατόπιν στόλιζαν τον Επιτάφιο. Το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδούσαν τα κάλαντα της ημέρας από σπίτι σε σπίτι, εισπράττοντας ως αντάλλαγμα αυγά, φρούτα – σπανιότερα χρήματα - και γενικότερα … το βρισκούμενο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.